oldum olası babamın beni sevdiğini hissetmedim. hayatımda bir kere bile beni içten öpmedi bayramlar dışında ben de ona hiç sarılamadım. küçüklüğümden beri baba demek korku demek benim için. ne bi arkadaşım olabildi onun yüzünden doğru düzgün ne de çocuk olduğumu hissedebildim. ilkokula başladığım günden beri adım gerizekalı oldu onun dilinde. beni sevmesi demek derslerimde başarılı olmam demekti hep. karnem iyiyse aramız iyi olurdu, kötü geçen bi sınavım olsa bundan bi b*k olmaz olurdum onun gözünde. annem hep derdi ki seni kamçılıyor ders çalış, düzgün bi insan ol diye. lise sınavlarında dereceye girdim o zamanın en gözde liselerinden birinde okula başladım. lise 1de yanlış arkadaşlıklar ve ergenlikten dolayı iyice açıldı aramız. bir kere olsun benimle doğru düzgün konuşmayı denemedi. yemediğim dayağı yedim o dönem. sonra yine gerizekalı oldu adım. lise 2de başka bi şehre tayini çıktı beni okula yazdırmak istemedi okumaz bu diye. annem onun haberi yokken normal, sıradan bi liseye yazdırdı beni. geçmişi bi kenara bırakıp derslerime sarıldıkça sarıldım. tek hedefim çocukluğumdan beri istediğim ingilizce öğretmenliğini kazanmaktı. ben okulda dereceye girdikçe kendi başarısıymış gibi sevindi. ama yine bana güler yüz göstermedi doğru düzgün. sonuçta derslerim iyiydi ve babamla sorunumuz yoktuya seviliyorum saydım kendimi. kurtuluş olarak gördüğüm üniversite sınavına girdim. başka şehirlerde istediğim yerler tutuyodu ama bana zerre kadar bi güveni olmadığı için şuan olduğumuz şehirden tercih yaptırdı sadece, kendisi de emekli oldu. şehir dışına çıkamadım onunla aynı evde üniversiteye başladım. bir gün bile genç olduğumu hissetmedim. ne bi geziye gidebildim, ne gönlümce arkadaşlarımla gezebildim. evde de huzur yok zaten. sevgilim oldu bi tane. hala da sevgiliyiz ki duysa benim bacaklarımı kırcak. sevgilim bazen kızım diye sever beni gözlerim dolar. çok bağlandım ona. sırf babamdan kaçmak için sevgilime bağlandıkça bağlandım. ağzına bakıyorum bişey dese de yapsam diye. çevremdekiler bile şaşırıyo. onda gördüm babamda göremediğim şefkati. ha bu arada bi de burs çıktı bana üniversitede. şuanda 1 dersten bile kalırsam kesilcek ve kesilirse beni okuldan alcak babam. hala 10 yaşında çocuk muamelesi yapıyo bana. ve sallantıda olan 1 dersim var bütünlemeye gircem. yine ağzıma etti. bıktım artık boğuluyorum. çırpındıkça batıyorum. konuşmayı denemedin mi demeyin, konuşamam, konuşulmaz onunla. odamdan dışarı adımımı atmıyorum. şu odada ölsem kokudan anlar öldüğümü. odadan çıktığım anda gerizekalı gel diye çağırıyo derslerimi sorup ağzıma tükürüp gönderiyo. dersleri baya baya toparladım çok şükür ama bu dersten hocanın kendisiyle alakalı bi durumdan dolayı kaldım. sınıftan sadece 5 kişi geçmiş. bunu babama söylesem yine ben kötü olurum adım gibi biliyorum. allahım diyorum burs kesilcekse ben hayallerime kavuşamıycaksam al canımı da kurtulayım artık. bunlar ergen isyanı değil 21 yaşımdayım ben. yok mu bi çıkar yol? kendimi mi öldüreyim, onu mu? ben ölmüşümde ağlayanım yok derlerya o hesap benimkide. suçum neydiki benim millette görüpte özendiğim babalardan biri yok bende, neden bu işkence? seni bu yaşa getirmiş nankörsün sen falan da demeyin. anamdan emdiğim süt burnumdan geliyo. ne çektiğimi bi ben bilirim. keşke getiremeseydi bu yaşa.
off bu konuda çok doluyum aklıma geldikçe sinirleniyorum ve elbet bir gün elime istediğim bi fırsat geçicek ve o zaman ben yapacağımı biliyorum
