baba ve çevre baskısı, idealler ve psikoloji.

kimsebilemedibeni

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
5 Eylül 2023
11
13
21
herkese öncelikle merhaba. daha yirmilerime yeni girmiş ama bir o kadar da hayatın getirdiği zorluklara ve sorumluluklara karşı yorulmuş, tükenmiş bir genç kızım. öncelikle sorunum ideallerim, bu doğrultuda da ideallerime karşın toplum. her şeyden önce lise dönemimle beraber iyi bir akademik hayat geçirdim. başarılı, çevrem tarafından örnek gösterilen biriydim. 10.sınıftayken korona gelip pandemi sürecine girdiğimizde bile derslerimi aksatmamış, kendimi çeşitli uzaktan sertfika alabileceğim programlara vermiştim. bu alanda felsefe başta olmak üzere edebiyat, tarih, sanat ve sinema alanlarında geliştirdim. ama kendimi geliştirdikçe-ki özellikle felsefeye dahil olduğumda- yaşamım, ters döndü sanki. 11.sınıfta annemin bizi terk edişi, boşanma süreçleri derken babam tarafından bir ''hukuk oku, ben hep okumak istemiştim. güzel de bir alan.'' demesiyle hedefim o yöne kaydı. ama 12.sınıfta o tempoya asla ayak uyduramadım. babam, genel olarak eğitim konusunda baskıcı tutum sergileyen biridir. ortaokulda takdiri bir puanla kaçırdığımda bile şiddet gösteren, küçüklüğümden bu yana ders konusunda gölgesini kötü bir şekilde hissettiren birisi. ki 12.sınıfta terapi de aldım, aynı şekilde psikiyatristim babama ''baskınızı hissettiği için büyük kaygı bozukluğu yaşıyor'' diyip, baba-kız terapisi tavsiye etti. ama babam buna ''zaman kaybı'' diyerek geçti. sonuç olarak yıl sonunda 50K yaptım. ve iyi bir hukuk bölümü gelmiyordu. tekrardan sınava hazırlanmaya babam bir şekilde ikna olmuştu. halalarım araya girmişti bu süreçte. 2. sınava hazırlandığım yılda ise, ben değiştim. artık hiçbir şeye hevesim kalmamıştı, yine de bir şekilde hazırlanıp 28K yaptım. Geri çekmiştim çekmesine, ama artık hukuk istemiyordum. istediğim ne, ne olmak istiyorum bilmiyordum. bu süreçte sanat dergilerinde yazılar yazdım, yeni uğraşlar edindim. en sonunda tercih vermeyeceğimi, tekrar sınava bu sefer sayısaldan hazırlanacağımı söyledim. o süreç çok kötüydü, babamla büyük tartışmalar yaşadık. amcalarım çok söylendiler, bir yere gitmediğim için. şimdi ise sınava 2 gün var, ama benim bu sene sınava çalıştığım gün sayısı toplam 15 günü geçmez. inanılmaz bir psikolojiye girdim, intahara kalkıştım ve sevgilim son anda buna engel oldu. kendimi sadece kitaplar, sanat ve felsefe konusunda geliştirebildim. ve bir dil öğrendim, lakin asıl görevim olan derslere sıra geldiğinde hep basiretim bağlandı gibi hissettim. dün ise oturup ''ne istiyorsun?'' diye kendime sorduğumda, tüm bunların içinde bana zevk veren diğer şeyin fizik olduğuna karar verdim. ama şimdi sınava girsem sayısalda anca 400K içerisine girebilirim, geçen sene de öyle olmuştu çünkü. belki daha kötüsü olur. çevremde beklentiler çok yüksek, babamın da öyle. çünkü hep başarmıştım bir şekilde, şimdi de öyle olacak sanıyorlar. oysaki ben içten içe aşırı kötü bir yıl geçirdim. öyle ki evden 6 ay çıkmadım, markete gitmek için bile. şimdi yeni yeni toparlıyorum. lakin o sıralamayı babam gördüğünde şiddete bile meyledebilir, güveni inanılmaz sarsılır ve hiç gitmek istemeyeceğim bir bölüme zorla yollayabilir. eskiden ses çıkarmazken, şimdi ses çıkarma gücünü kendimde buluyorum. ekonomik konuda bağımsızlığım yok, bu yüzden aynı evi sadece yatmak olarak kullanacağım. kütüphaneye gitme kararı aldım çünkü. ama babama, pazar günü sınav sonrası kitapçıktaki harf kodlamasını ''yanlış mı kodladım, hatırlamıyorum.'' demeye karar verdim. çünkü yaptığım sıralamanın kötü olacağını biliyor, babamın buna oranla tepkisinin çok artacağını biliyorum. ve buna mecbur gibiyim. sadece tek sormak istedğim, gerçekten şu iyileştiğim ve kendi hedefimi bulduğum dönemde: boyun mu eğmeliyim baskılara yoksa ideallerimin ve isteklerimin arkasında mı durmalıyım?
 
Sanki hala ne aradığını bulamadığını hissettim yazdıklarından..Keşke önce buna net bir yanıt bulabilsen, sonrasında daha kolay başaracaksın sanki.. Öte yandan intihar fikri neden.. Hayatta hepimiz başarısızlıklardan geçtik, canımız yandı, gücümüz azaldı ancak yeniden bir dal yakaladık ve tutunduk hayata..Önce içindeki sorunun yanıtını bul, eminim sonrasında çok başarılı olacaksın. Belli ki kendini yetiştirmiş bir kızsın.. Baban için birşey diyemedim.. ama ekonomik özgürlüğünü kazanmaya başladığın gün kendi hayatının direksiyonuna oturacaksın 🧡 Bunun için bile savaşmaya, başarmaya değer 🙏👍
 
Sanki hala ne aradığını bulamadığını hissettim yazdıklarından..Keşke önce buna net bir yanıt bulabilsen, sonrasında daha kolay başaracaksın sanki.. Öte yandan intihar fikri neden.. Hayatta hepimiz başarısızlıklardan geçtik, canımız yandı, gücümüz azaldı ancak yeniden bir dal yakaladık ve tutunduk hayata..Önce içindeki sorunun yanıtını bul, eminim sonrasında çok başarılı olacaksın. Belli ki kendini yetiştirmiş bir kızsın.. Baban için birşey diyemedim.. ama ekonomik özgürlüğünü kazanmaya başladığın gün kendi hayatının direksiyonuna oturacaksın 🧡 Bunun için bile savaşmaya, başarmaya değer 🙏👍
öncelikle yorumunuz için teşekkür ediyorum. bir şeylerin geçici olduğunu, hayata zor da olsa adapte olup devam edebileceğimi hatırlatıyorum son günlerde. intihar fikri ise, hiç tatmadığım başarsızlığı son iki yılda feci şekilde tadıyor oluşum. sanki bir ot gibi, evin içinde oradan oraya süzülüyor gibi hissettim bu sene. ama farklı tatlar olduğunu, benden de öte bir dünya olduğunu da keşfettim son aylarda. rastgele bir otobüse binip, rastgele insanlarla konuştum. ve bu iyi hissettirdi. şimdi kesin bir hedefim var: beni besleyen tek şey, başarı. ve bu da ülkemizde olan, sayılı bir okulunun en yüksel bölümüne gitmemle mümkün. o da fizik. şu an bile beni heveslendiren tek şey bu oluyor.
 
öncelikle yorumunuz için teşekkür ediyorum. bir şeylerin geçici olduğunu, hayata zor da olsa adapte olup devam edebileceğimi hatırlatıyorum son günlerde. intihar fikri ise, hiç tatmadığım başarsızlığı son iki yılda feci şekilde tadıyor oluşum. sanki bir ot gibi, evin içinde oradan oraya süzülüyor gibi hissettim bu sene. ama farklı tatlar olduğunu, benden de öte bir dünya olduğunu da keşfettim son aylarda. rastgele bir otobüse binip, rastgele insanlarla konuştum. ve bu iyi hissettirdi. şimdi kesin bir hedefim var: beni besleyen tek şey, başarı. ve bu da ülkemizde olan, sayılı bir okulunun en yüksel bölümüne gitmemle mümkün. o da fizik. şu an bile beni heveslendiren tek şey bu oluyor.dahs önce
O zaman hedefine odaklan ve vazgeçme.. Başarılar diliyorum, içimde çok başarılı olacağına dair hisler var.. Umutsuzluğa düştüğünde dön buraya ve yazılanları oku..Umarım güzel haberlerini alıyor oluruz 🙏
 
28binle tercih yapmamakla büyük hata etmişsin, bazı şeyler körelmez, sınava olabildiği kadar odaklanarak gir, belki beklediğinden daha iyi bir sonuç çıkar. Olduramazsan da bir iş bakmaya başla hayatını kur. Babanı haklı bulmuyorum ama insanlar yaş aldıkça aklını başına toplar, sen dağılmışsın. Babandan kurtulmanın tek yolu kendi yolunu çizmek. Çizmezsen daha çok çekersin
 
O zaman hedefine odaklan ve vazgeçme.. Başarılar diliyorum, içimde çok başarılı olacağına dair hisler var.. Umutsuzluğa düştüğünde dön buraya ve yazılanları oku..Umarım güzel haberlerini alıyor oluruz 🙏
çok teşekkür ediyorum. cümleleriniz beni aşırı mutlu etti!
 
Çok ciddi bir ayrılık tramvası yaşamışsınız bunun üzerine hayatı sorgulamanız kadar normal birşey yok. Ben ne yapıyorum ve ne istiyorum soruları gelmiş çok normal. İntihar düşüncesi aşırı abartılı bana göre ama siz içinizde ne yaşadınız ne yaptınız bilemiyoruz o yüzden iyiki birşey olmamış diyelim. Ben olsam neresi olursa gider ve gittiğim yerde hazırlanırdım. İyi bir şehir, olanakları olan biryer araştırırdım. Babanız bu kadar baskıcı bir insansa evde muhtemelen huzur bulamazsınız.
 
28binle tercih yapmamakla büyük hata etmişsin, bazı şeyler körelmez, sınava olabildiği kadar odaklanarak gir, belki beklediğinden daha iyi bir sonuç çıkar. Olduramazsan da bir iş bakmaya başla hayatını kur. Babanı haklı bulmuyorum ama insanlar yaş aldıkça aklını başına toplar, sen dağılmışsın. Babandan kurtulmanın tek yolu kendi yolunu çizmek. Çizmezsen daha çok çekersin
açıkçası 28 binle tercih yapmadığım için hiç pişman olmadım. zira gitseydim de, bırakırdım. çünkü istemediğim bir bölümü, dört yıl çekebilecek bir sabıra sahip değilim. ve en iyi ihtimalle 300 bin yapabilirim belki. bu da hedeflerimden çok uzak. insanlar yaş aldıkça toparlar, haklısınız. ve ben dağıldım. bunda yüzde 75 ben suçluyken, yüzde 25 ailemin ve çevremin de payı vardı. bir çocuğu yetiştirirken, tohumu ilk aile atıyor çünkü. baskılar, zorunluluklar beni buraya taşıdı. ve yirmi yaşına gireli sadece 8 gün oldu. diğer insanları bilemem ama ben, 20. yaşımdan başlayacağım toparlamaya. ve sınava son kez, bu sefer hedefime ulaşmış şekilde tüm benliğimi iyileştirerek gireceğim. yorumunuz için teşekkürler.
 
herkese öncelikle merhaba. daha yirmilerime yeni girmiş ama bir o kadar da hayatın getirdiği zorluklara ve sorumluluklara karşı yorulmuş, tükenmiş bir genç kızım. öncelikle sorunum ideallerim, bu doğrultuda da ideallerime karşın toplum. her şeyden önce lise dönemimle beraber iyi bir akademik hayat geçirdim. başarılı, çevrem tarafından örnek gösterilen biriydim. 10.sınıftayken korona gelip pandemi sürecine girdiğimizde bile derslerimi aksatmamış, kendimi çeşitli uzaktan sertfika alabileceğim programlara vermiştim. bu alanda felsefe başta olmak üzere edebiyat, tarih, sanat ve sinema alanlarında geliştirdim. ama kendimi geliştirdikçe-ki özellikle felsefeye dahil olduğumda- yaşamım, ters döndü sanki. 11.sınıfta annemin bizi terk edişi, boşanma süreçleri derken babam tarafından bir ''hukuk oku, ben hep okumak istemiştim. güzel de bir alan.'' demesiyle hedefim o yöne kaydı. ama 12.sınıfta o tempoya asla ayak uyduramadım. babam, genel olarak eğitim konusunda baskıcı tutum sergileyen biridir. ortaokulda takdiri bir puanla kaçırdığımda bile şiddet gösteren, küçüklüğümden bu yana ders konusunda gölgesini kötü bir şekilde hissettiren birisi. ki 12.sınıfta terapi de aldım, aynı şekilde psikiyatristim babama ''baskınızı hissettiği için büyük kaygı bozukluğu yaşıyor'' diyip, baba-kız terapisi tavsiye etti. ama babam buna ''zaman kaybı'' diyerek geçti. sonuç olarak yıl sonunda 50K yaptım. ve iyi bir hukuk bölümü gelmiyordu. tekrardan sınava hazırlanmaya babam bir şekilde ikna olmuştu. halalarım araya girmişti bu süreçte. 2. sınava hazırlandığım yılda ise, ben değiştim. artık hiçbir şeye hevesim kalmamıştı, yine de bir şekilde hazırlanıp 28K yaptım. Geri çekmiştim çekmesine, ama artık hukuk istemiyordum. istediğim ne, ne olmak istiyorum bilmiyordum. bu süreçte sanat dergilerinde yazılar yazdım, yeni uğraşlar edindim. en sonunda tercih vermeyeceğimi, tekrar sınava bu sefer sayısaldan hazırlanacağımı söyledim. o süreç çok kötüydü, babamla büyük tartışmalar yaşadık. amcalarım çok söylendiler, bir yere gitmediğim için. şimdi ise sınava 2 gün var, ama benim bu sene sınava çalıştığım gün sayısı toplam 15 günü geçmez. inanılmaz bir psikolojiye girdim, intahara kalkıştım ve sevgilim son anda buna engel oldu. kendimi sadece kitaplar, sanat ve felsefe konusunda geliştirebildim. ve bir dil öğrendim, lakin asıl görevim olan derslere sıra geldiğinde hep basiretim bağlandı gibi hissettim. dün ise oturup ''ne istiyorsun?'' diye kendime sorduğumda, tüm bunların içinde bana zevk veren diğer şeyin fizik olduğuna karar verdim. ama şimdi sınava girsem sayısalda anca 400K içerisine girebilirim, geçen sene de öyle olmuştu çünkü. belki daha kötüsü olur. çevremde beklentiler çok yüksek, babamın da öyle. çünkü hep başarmıştım bir şekilde, şimdi de öyle olacak sanıyorlar. oysaki ben içten içe aşırı kötü bir yıl geçirdim. öyle ki evden 6 ay çıkmadım, markete gitmek için bile. şimdi yeni yeni toparlıyorum. lakin o sıralamayı babam gördüğünde şiddete bile meyledebilir, güveni inanılmaz sarsılır ve hiç gitmek istemeyeceğim bir bölüme zorla yollayabilir. eskiden ses çıkarmazken, şimdi ses çıkarma gücünü kendimde buluyorum. ekonomik konuda bağımsızlığım yok, bu yüzden aynı evi sadece yatmak olarak kullanacağım. kütüphaneye gitme kararı aldım çünkü. ama babama, pazar günü sınav sonrası kitapçıktaki harf kodlamasını ''yanlış mı kodladım, hatırlamıyorum.'' demeye karar verdim. çünkü yaptığım sıralamanın kötü olacağını biliyor, babamın buna oranla tepkisinin çok artacağını biliyorum. ve buna mecbur gibiyim. sadece tek sormak istedğim, gerçekten şu iyileştiğim ve kendi hedefimi bulduğum dönemde: boyun mu eğmeliyim baskılara yoksa ideallerimin ve isteklerimin arkasında mı durmalıyım?

Sen üniversite okumak istemiyorsun. 2 senedir bu kadar sıralama yapan birinin zaten temeli vardır. Bu kadar umutsuz yazmanın nedeni bahane bulmaya çalışmandan kaynaklı. 28 bine kayıt yaptırıp, yatay geçiş, çap vs yapabilirdin en kötü dondururdun.

Üniversite okumayacaksan bir uğraş öğrenmeye çabala. İnsanların senden okul kazanmanı beklemesi normal. 1 kere 2 kere sürekli sınava mı gireceksin? Öyle hayat mı geçer.
 
Çok ciddi bir ayrılık tramvası yaşamışsınız bunun üzerine hayatı sorgulamanız kadar normal birşey yok. Ben ne yapıyorum ve ne istiyorum soruları gelmiş çok normal. İntihar düşüncesi aşırı abartılı bana göre ama siz içinizde ne yaşadınız ne yaptınız bilemiyoruz o yüzden iyiki birşey olmamış diyelim. Ben olsam neresi olursa gider ve gittiğim yerde hazırlanırdım. İyi bir şehir, olanakları olan biryer araştırırdım. Babanız bu kadar baskıcı bir insansa evde muhtemelen huzur bulamazsınız.
yorumunuz için teşekkürler öncelikle. ailevi sebeplerim, birkaç cümleyle yazamayacak kadar sarsıcı. ki bu süreçte birçok ölüme şahit oldum. arkadaşlarımla bağlarım koptu, tamamen yalnızlığıma gömüldüm. ve bir noktada artık ''evet, her şey son buluyor.'' düşüncesi ile intihar pekişti. ama artık bundan çok uzakta yaşamın özünü kavramaya çalışıyorum. herhangi bir bölümle gidip, hazırlanma gibi bir durum aşırı zorlayacaktır. zira şu an hedef olarak koyduğum üniversite, epey puan istemekte. hem üniversite dersleri hem de obp'min kırılacak olması bunu daha da kötü yapacak. babam konusunda da, sanırım karşı durmayı öğrenmeliyim. kendisi ne olursa olsun beni anlamaya çalışmayacak çünkü. ki eve sadece yatmaya gelmeyi, 7-24 açık olan kütüphanelerde geceye kadar çalışmayı düşünüyorum.
 
yorumunuz için teşekkürler öncelikle. ailevi sebeplerim, birkaç cümleyle yazamayacak kadar sarsıcı. ki bu süreçte birçok ölüme şahit oldum. arkadaşlarımla bağlarım koptu, tamamen yalnızlığıma gömüldüm. ve bir noktada artık ''evet, her şey son buluyor.'' düşüncesi ile intihar pekişti. ama artık bundan çok uzakta yaşamın özünü kavramaya çalışıyorum. herhangi bir bölümle gidip, hazırlanma gibi bir durum aşırı zorlayacaktır. zira şu an hedef olarak koyduğum üniversite, epey puan istemekte. hem üniversite dersleri hem de obp'min kırılacak olması bunu daha da kötü yapacak. babam konusunda da, sanırım karşı durmayı öğrenmeliyim. kendisi ne olursa olsun beni anlamaya çalışmayacak çünkü. ki eve sadece yatmaya gelmeyi, 7-24 açık olan kütüphanelerde geceye kadar çalışmayı düşünüyorum.

28k i reddederken de muhtemelen daha iyisi olacak diye düşündün ama bir şekilde olmadı, odaklanamadın. Umarım kalırsan veya gidersen hangisi hakkında hayırlısıysa o olsun. Ben olsam gidip hazırlanmayı tercih ederdim. Babama karşı gelmek veya gelmemek benim için önemli birşey değil çünkü istediğimi yaptıktan sonra hele de anlamayacak sınavlar yüzünden şiddete bile varacak bir babaya.
 
Sen üniversite okumak istemiyorsun. 2 senedir bu kadar sıralama yapan birinin zaten temeli vardır. Bu kadar umutsuz yazmanın nedeni bahane bulmaya çalışmandan kaynaklı. 28 bine kayıt yaptırıp, yatay geçiş, çap vs yapabilirdin en kötü dondururdun.

Üniversite okumayacaksan bir uğraş öğrenmeye çabala. İnsanların senden okul kazanmanı beklemesi normal. 1 kere 2 kere sürekli sınava mı gireceksin? Öyle hayat mı geçer.
araştırmadığımı mı düşündünüz, anlamadım. eşit ağırlıktan hazırlanmam tamamen baskı sonucu gerçekleşti-ki istediğim bir alan asla değildi. ve hukuktan mühendisliğe geçiş neredeyse imkansızdı. ayrıca sınava hazırlandığım süreçlerde boş durmadım. dergilerde editörlük yaptım, çeşitli araştırma yazılarında tezler sundum. ve toplam 2 dil öğrendim, 3 yılda. sadece psikolojik olarak hazır hissettiğim bir dönem asla değildi. çünkü kendi yol haritamı kuramadım, başarısız da oldum şimdi sonuç olarak. yeni yeni ne istediğimi biliyor, ona göre yol haritası seçiyorum.
 
28k i reddederken de muhtemelen daha iyisi olacak diye düşündün ama bir şekilde olmadı, odaklanamadın. Umarım kalırsan veya gidersen hangisi hakkında hayırlısıysa o olsun. Ben olsam gidip hazırlanmayı tercih ederdim. Babama karşı gelmek veya gelmemek benim için önemli birşey değil çünkü istediğimi yaptıktan sonra hele de anlamayacak sınavlar yüzünden şiddete bile varacak bir babaya.
teşekkür ediyorum. ben de tam olarak ideallerimin peşinden koşup, kim karşıma gelirse gelsin vazgeçmeyerek karşı çıkacağım. :) ilk defa ses çıkaracak olsam da.
 
Sen üniversite okumak istemiyorsun. 2 senedir bu kadar sıralama yapan birinin zaten temeli vardır. Bu kadar umutsuz yazmanın nedeni bahane bulmaya çalışmandan kaynaklı. 28 bine kayıt yaptırıp, yatay geçiş, çap vs yapabilirdin en kötü dondururdun.

Üniversite okumayacaksan bir uğraş öğrenmeye çabala. İnsanların senden okul kazanmanı beklemesi normal. 1 kere 2 kere sürekli sınava mı gireceksin? Öyle hayat mı geçer.
Ne saçmalıyorsunuz siz? Kız eşit ağırlıktan 28k yapmış sayısaldan değil. Şu anda sayısal istiyor. Üniversite okusa da okumasa da kendini bu yılda geliştirmiş zaten. 1 2 5 10 kere de girilir. Tek bir yaşama şekli yok.
 
araştırmadığımı mı düşündünüz, anlamadım. eşit ağırlıktan hazırlanmam tamamen baskı sonucu gerçekleşti-ki istediğim bir alan asla değildi. ve hukuktan mühendisliğe geçiş neredeyse imkansızdı. ayrıca sınava hazırlandığım süreçlerde boş durmadım. dergilerde editörlük yaptım, çeşitli araştırma yazılarında tezler sundum. ve toplam 2 dil öğrendim, 3 yılda. sadece psikolojik olarak hazır hissettiğim bir dönem asla değildi. çünkü kendi yol haritamı kuramadım, başarısız da oldum şimdi sonuç olarak. yeni yeni ne istediğimi biliyor, ona göre yol haritası seçiyorum.
Harikasın ya ben de 2. kere sınava gireceğim sayısalda. Umarım son girişim olur ama belli olmaz. 😁 Ne kadar güzel şeyler yapmışsın ben sadece ders ders ders. Oturup sürekli bu yılımın ne kadar boş çöptürük geçtiğini düşünüyorum. Herkesin yaşamı kendisine 4.ye girmenin hiçbir kötü tarafı yok. Tanıdığım iki kişi 4.ye girecek ve senin kadar heybesine bir şey katmışlar mıdır bilmem.

Her şey gönlünce olsun❤️ Tek dileğim babanın çok kötü tepki vermemesi
 
Harikasın ya ben de 2. kere sınava gireceğim sayısalda. Umarım son girişim olur ama belli olmaz. 😁 Ne kadar güzel şeyler yapmışsın ben sadece ders ders ders. Oturup sürekli bu yılımın ne kadar boş çöptürük geçtiğini düşünüyorum. Herkesin yaşamı kendisine 4.ye girmenin hiçbir kötü tarafı yok. Tanıdığım iki kişi 4.ye girecek ve senin kadar heybesine bir şey katmışlar mıdır bilmem.

Her şey gönlünce olsun❤️ Tek dileğim babanın çok kötü tepki vermemesi
yorumlarınız için gerçekten çok teşekkür ediyorum! cümlelerinizi okurken o kadar mutlu oldum ki, bir dış gözün böyle yorumlaması beni aşırı mutlu etti. cumartesi ve pazar günü için en güzel dileklerim sizinle! eminim ki çalışmanızın karşılığını güzel bir sonuçla taçlandıracaksınız.

babamın vereceği tepkiyi düşünmekten uzak, her ne olursa olsun kim karşımızda durursa dursun hedeflerin peşinde koşmak gerektiğini kendime hatırlatıyorum! ve size de her ne olursa olsun, hangi sonuçlarla karşılaşırsanız karşılaşın yolun sonunda hedefinize ulaştığınız bir hayat diliyorum!
 
yorumlarınız için gerçekten çok teşekkür ediyorum! cümlelerinizi okurken o kadar mutlu oldum ki, bir dış gözün böyle yorumlaması beni aşırı mutlu etti. cumartesi ve pazar günü için en güzel dileklerim sizinle! eminim ki çalışmanızın karşılığını güzel bir sonuçla taçlandıracaksınız.

babamın vereceği tepkiyi düşünmekten uzak, her ne olursa olsun kim karşımızda durursa dursun hedeflerin peşinde koşmak gerektiğini kendime hatırlatıyorum! ve size de her ne olursa olsun, hangi sonuçlarla karşılaşırsanız karşılaşın yolun sonunda hedefinize ulaştığınız bir hayat diliyorum!
Yaaaaaaa🥹🥹🥹 Çok teşekkür ederim❤️❤️ You go girrlll. Mükemmelsin, kararlısın, azimlisin ve başaracaksın beraber başaracağız!
 
araştırmadığımı mı düşündünüz, anlamadım. eşit ağırlıktan hazırlanmam tamamen baskı sonucu gerçekleşti-ki istediğim bir alan asla değildi. ve hukuktan mühendisliğe geçiş neredeyse imkansızdı. ayrıca sınava hazırlandığım süreçlerde boş durmadım. dergilerde editörlük yaptım, çeşitli araştırma yazılarında tezler sundum. ve toplam 2 dil öğrendim, 3 yılda. sadece psikolojik olarak hazır hissettiğim bir dönem asla değildi. çünkü kendi yol haritamı kuramadım, başarısız da oldum şimdi sonuç olarak. yeni yeni ne istediğimi biliyor, ona göre yol haritası seçiyorum.
Canım konundan da çok uzaklaşmak gibi olmasın, istersen bana özelden de mesaj yazabilirsin (konunu dağıtmamak adına) Maşallah 2 dil öğrenmişsin, kendini geliştirmeye çok açıksın 👏👏Benim de ortaokulda bir çocuğum var, dil öğrenme konusunda nasıl bir yol izledin acaba, değerli önerilerini öğrenebilmekten mutlu olurum 🙏
 
X