Azıcık içimi dökeyim.

Merhabalar güzellikler,

Hep milletin derdine bir şey yazıyorum dedim bugün de kendi derdimi yazayım. Havalardan herhalde bir depresyon halleri geliyor yoksa.

Şimdik kısaca özet geçiyorum sizlere, benim anne baba ayrı. Baba dahil o tarafla görüşmüyorum yani anlayacağınız hayatımda bir annem var. Ben lise yıllarımdan beri kendi paramı kendim kazanırım. Öyle yük olmuşluğum falan yok kimseye. Zaten sonra üniversite, yurtdışına taşın, evlen şimdi de bebişimi bekliyorum. Neyse, annem bu babam kişisinden çok çekti, boşanma falan çok olaylıydı. Tüm bunlardan sonra annemin psikolojisinin çok sağlam kalmadığının farkındayım. Yaptığım hiçbir şeyi beğenmez, sürekli söylenir küçüklüğümden beri. Yani pozitif bir insan değil. Ama annem işte, çok çekti o adamdan aynı zamanda çalıştı, hayata tutundu yine de hakkını ödeyemem.

Ödeyemem de, az da çektirmedi bana. Lise yıllarımda evden kovmalar, babanda kalsan ne olur sanki senin yüzünden evlenemiyorumlar, hayatımı sana harcadımlar, eve gelen sevgilileri kendisinin gitmeleri falan filan.. Kendi kendimi büyüttüm ben.
Neyse geçmiş geçmişte kaldı ben büyüdüm, attım kendimi yurtdışına eşimle tanıştım kurdum hayatımı bir şekilde. Tabi şimdi annem bir samimiyet kurma çabasında. Yani nasıl desem bilmiyorum, eşimin annesi her gün arar sorar hamileyim diye, bir isteğim veya sıkıntım var mı diye. Meyveler alır gönderir eşimle falan. Samimiyetini görebiliyorum anlayacağınız. Kendi annem bu kadar umursamaz, öyle haftada 2 arar nasılsın diye de sormaz pek. Çok ağrılarım var, kist oluştu falan öyle rahat bir hamilelik geçirmiyorum bu arada. Yahu tamam, çocuk değilim öyle aman aman ilgi beklemiyorum zaten. Ama insanın içi bir burkuluyor. Aradığında da değişik değişik konuşuyor, yok kocana söyle(yabancıdır kendisi) bilmem ne hesabında ilişki durumunu evli yapsın kızlar yazar ona. Yahu diyorum ne alaka ya? Benimkisi sever bilgisayar oyunlarını neyse annem diyor git kontrol et başka şeyler yapmasın bilgisayarda. Allahım sabır. Bizim zaten sağlıklı bir ilişkimiz var eşimle, güveniriz birbirimize. Kaldı ki ben hamile hamile böyle saçma şeyleri mi düşüneyim?

Özet geçeyim dedim uzun oldu ama vallahi içim dolmuş yazıcam.

Yok onun iyisini aldır bunun iyisini aldır kocana. Diyorum sen bi karışma hele, kendimiz çalışıp kazanıyoruz biz karar veririz. Ee lafını verince de küsüyor triplere giriyor. Boşver twinky o senin annen, çok üzerine gitme diyorum. Şimdi de doğuma yanıma gelmeyi istiyor, e tabi her şeyi ben karşılamak zorundayım vize, uçak bileti vs. Bir yandan bebişin masraflar benim doğum masrafları bir ton şey kafamda. Annem daha doğru düzgün benimle ilgilenmez ama kaynanama mesaj atıyor ben gelicem onu çok özledim vs. Bana bir kere olsun özledim seni dememiştir. Ya zaten oldu olası sevgisini göstermez de neyse. Yaşadığı yerdeki herkese nispet yaparcasına diyor ben gidicem yurtdışına yanına. Yani şu yaptığı samimi gelmiyor işte. Kendime kızıyorum saçmalama twinky diye ama vallahi samimi gelmiyor ya. Heyecanlı da değilim yanıma gelecek diye çünkü pozitif bir şey göremiyorum. Zaten doğum, lohusalık vs hassas olacağım ters bir laf eder moralim bozulur diye ödüm kopuyor. (Anksiyete bozukluğum var, depresyon geçmişim de. Bu yüzden beni tetikleyecek şeylerden uzak duruyorum.)

Amaaaan neyse, gelsin tabi torunu olacak sonuçta. O da az şeyler yaşamadı zamanında, sevgi görmedi. Ama insan çocuğunu önemsemez mi ya? Öyle yazayım dedim içimde tuta tuta bir hal oldum. Okuduysan buraya kadar teşekkür ederim çiçeğiiim. Bende durumlar böyle. Belki benim göremediğim bir açıdan görürsünüz olayları.
Haydin öpüldünüz.

Bence doğumdan sonra gelsin, siz kendinizi toparlayınca. Çünkü anlattığınız kadarıyla canınızı sıkacak potansiyele sahip, üzüldüm

Mutsuz olacaksan logusa doneminde kimseyi istemiyorum de annene, insan zaten yorgun gergin oluyo

Mikan .!.:

Bence doğumdan sonra gelsin, siz kendinizi toparlayınca. Çünkü anlattığınız kadarıyla canınızı sıkacak potansiyele sahip, üzüldüm

Genişletmek için tıkla...

Zaten eşim bebeğimiz birkaç aylık olsun toparlanalım gideriz Türkiye’ye annen görsün diyor. Yani bir yandan da bencillik mi ederim acaba buraya getirmesem diyorum. Vicdan yapıyorum. Aman diyorum sonra da kendini düşün biraz da az mı çektin zamanında.

Bence olgun kadinsiniz.
Annenize empati ile yaklasiyorsunuz.
Annen bana bayağı tuhaf geldi.
Boşanma süreci sancılı da olsa bunu çocuktan çıkarma ona yansıtma çok sacma.
Çünkü evlilikte en masum şey çocuk.
Kimse ailesini secemiyor sonuçta.

Sanki benim annemi anlatmışsın. Ben şöyle bir yol izliyorum şuan kendi hayatımla ilgili şeyleri mümkün mertebe anlatmıyorum ucundan kıyısından havadan sudan konuşarak geçiştiriyorum o da genelde hep kendisinden bahsettiği için birkaç aydır normale yakın bir ilişki yürütmeye çalışıyorum sana tavsiyem sende öyle yap onların psikolojisi bozuk diye bizimde bozulması gerekmiyor. İnsana ilk öncr kendisi lazım açık açık anne şuan sen gelsen bile yol masraflarını karşılama imkanım yok bebek için yeterince harcama yaptık ve daha doğumum var diye konuşabilirsin alınıyorsa da kendisi bilir

Dasmeer .!.:

Bence olgun kadinsiniz.
Annenize empati ile yaklasiyorsunuz.
Annen bana bayağı tuhaf geldi.
Boşanma süreci sancılı da olsa bunu çocuktan çıkarma ona yansıtma çok sacma.
Çünkü evlilikte en masum şey çocuk.
Kimse ailesini secemiyor sonuçta.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkür ederim.
Yani olabildiğince onu da anlamaya çalışıyorum fakat bazen o kadar bunalıyorum ki.

twinky .!.:

Zaten eşim bebeğimiz birkaç aylık olsun toparlanalım gideriz Türkiye’ye annen görsün diyor. Yani bir yandan da bencillik mi ederim acaba buraya getirmesem diyorum. Vicdan yapıyorum. Aman diyorum sonra da kendini düşün biraz da az mı çektin zamanında.

Genişletmek için tıkla...

Söz konusu anne olunca toplumdaki anne rolünden ötürü öyle hissetmeniz çok doğal ama inanın lohusalık çok hassas bir dönem. Canınızı sıkacak ekstra bir şeylere gerek yok zaten bebekle artık tek beden de olmamak bile insanı üzüyor bir süre
Bir de insan annesinden her zaman daha çok etkileniyor. Başkası canınızı sıksa kızarsınız gerekirse tartışırsınız gider ama annenizle konuşmasanız içinizde kalacak konuşsanız bir de suçluluk duygusu ile boğuşacaksınız. Yani hiç gerek yok bence ama tabi son karar sizin

Benim bakış açım keskindir.
Annem de annen gibiydi zamanında.
Ailevi ilişkileri kötüyse, kocasıyla boşandıysa bana ne? Destek oldum baktım bana zarar veriyor, yollarımız ayrıldı.
Tek çocuk olmam bir şey ifade etmiyor. Başka yapsa da bakamazmış.
Ben kimsenin benimle alakasız dertlerini kendime dert edinmemeyi annem sayesinde öğrendim.
Ben keskin o keskin derken senelerdir görüşmüyoruz, çocuğumu vs de görmedi. Şimdiki aklım olsa kendimi koruma amaçlı daha da keskin olurdum. Zira psikolojik şiddet gördüğümü bile seneler sonra idrak ettim. Hayatımda olsa anlamazdım muhtemelen.
Netlik iyidir.

balkabagii .!.:

Sanki benim annemi anlatmışsın. Ben şöyle bir yol izliyorum şuan kendi hayatımla ilgili şeyleri mümkün mertebe anlatmıyorum ucundan kıyısından havadan sudan konuşarak geçiştiriyorum o da genelde hep kendisinden bahsettiği için birkaç aydır normale yakın bir ilişki yürütmeye çalışıyorum sana tavsiyem sende öyle yap onların psikolojisi bozuk diye bizimde bozulması gerekmiyor. İnsana ilk öncr kendisi lazım açık açık anne şuan sen gelsen bile yol masraflarını karşılama imkanım yok bebek için yeterince harcama yaptık ve daha doğumum var diye konuşabilirsin alınıyorsa da kendisi bilir

Genişletmek için tıkla...

Valla kuşum ayyynen dediğin gibi yapmaya çalışıyorum, burada olan biteni çok anlatmıyorum. Mutluysam göze batıyor çünkü. Korkuyorum mutluluğumu paylaşmaya vallahi. Dengeyi kuramıyorum bazen ne yapacağımı. Şu an virüsten sınırlar kapanabilir çok heveslenmeyelim dedim. Bi bakayım duruma şu birkaç ay içerisinde. Çünkü en az 10bin tl masraf olacak onu getirmem.

ayy o kadar herkese demişse ben annemi getirtirdim yanıma kıyamazdım sanırım
illa bi çorba falan yapar bence, çocuğa bakar eder.

Mikan .!.:

Söz konusu anne olunca toplumdaki anne rolünden ötürü öyle hissetmeniz çok doğal ama inanın lohusalık çok hassas bir dönem. Canınızı sıkacak ekstra bir şeylere gerek yok zaten bebekle artık tek beden de olmamak bile insanı üzüyor bir süre
Bir de insan annesinden her zaman daha çok etkileniyor. Başkası canınızı sıksa kızarsınız gerekirse tartışırsınız gider ama annenizle konuşmasanız içinizde kalacak konuşsanız bir de suçluluk duygusu ile boğuşacaksınız. Yani hiç gerek yok bence ama tabi son karar sizin

Genişletmek için tıkla...

Çok haklısın. İlk doğum deneyimim olacak ne yaşayacağımı bilmiyorum sonrasında. Zaten şu suçluluk duygum gitsin diye sizlerin fikrini alayım istedim. Teşekkür ederim.

twinky .!.:

Valla kuşum ayyynen dediğin gibi yapmaya çalışıyorum, burada olan biteni çok anlatmıyorum. Mutluysam göze batıyor çünkü. Korkuyorum mutluluğumu paylaşmaya vallahi. Dengeyi kuramıyorum bazen ne yapacağımı. Şu an virüsten sınırlar kapanabilir çok heveslenmeyelim dedim. Bi bakayım duruma şu birkaç ay içerisinde. Çünkü en az 10bin tl masraf olacak onu getirmem.

Genişletmek için tıkla...

Aynı şeyleri düşünüyorum ne kadar üzücü halimiz anneme mutlu bir şeyimi anlatsam kötü yerini bulur gözüme sokar sağolsun. Şuan sırf annem olduğu için görüşüyorum hakkı var diye yoksa hiç mutlu değilim. O kadar zor ki seni çok iyi anlıyorum. Çocuğunla bambaşka olmak için elinden geleni yap biz alt kuşağımızdan sorumluyuz. Kendinizi yormayın hem eşin de demiş birkaç aylık olunca gider gösterirsiniz.

HaslanmisPattis .!.:

Benim bakış açım keskindir.
Annem de annen gibiydi zamanında.
Ailevi ilişkileri kötüyse, kocasıyla boşandıysa bana ne? Destek oldum baktım bana zarar veriyor, yollarımız ayrıldı.
Tek çocuk olmam bir şey ifade etmiyor. Başka yapsa da bakamazmış.
Ben kimsenin benimle alakasız dertlerini kendime dert edinmemeyi annem sayesinde öğrendim.
Ben keskin o keskin derken senelerdir görüşmüyoruz, çocuğumu vs de görmedi. Şimdiki aklım olsa kendimi koruma amaçlı daha da keskin olurdum. Zira psikolojik şiddet gördüğümü bile seneler sonra idrak ettim. Hayatımda olsa anlamazdım muhtemelen.
Netlik iyidir.

Genişletmek için tıkla...

Dediğin şeyi bizzat babam ve abime uyguladım. Görüşmüyorum görüşmeyi de düşünmüyorum. Fakat ne bileyim ya, anne olunca durum insan 2 kere düşünüyor. Belki de hamilelik yüzünden bu kadar hassasım ve sağlıklı düşünemiyorum bilmiyorum. Teşekkür ederim

twinky .!.:

Merhabalar güzellikler,

Hep milletin derdine bir şey yazıyorum dedim bugün de kendi derdimi yazayım. Havalardan herhalde bir depresyon halleri geliyor yoksa.

Şimdik kısaca özet geçiyorum sizlere, benim anne baba ayrı. Baba dahil o tarafla görüşmüyorum yani anlayacağınız hayatımda bir annem var. Ben lise yıllarımdan beri kendi paramı kendim kazanırım. Öyle yük olmuşluğum falan yok kimseye. Zaten sonra üniversite, yurtdışına taşın, evlen şimdi de bebişimi bekliyorum. Neyse, annem bu babam kişisinden çok çekti, boşanma falan çok olaylıydı. Tüm bunlardan sonra annemin psikolojisinin çok sağlam kalmadığının farkındayım. Yaptığım hiçbir şeyi beğenmez, sürekli söylenir küçüklüğümden beri. Yani pozitif bir insan değil. Ama annem işte, çok çekti o adamdan aynı zamanda çalıştı, hayata tutundu yine de hakkını ödeyemem.

Ödeyemem de, az da çektirmedi bana. Lise yıllarımda evden kovmalar, babanda kalsan ne olur sanki senin yüzünden evlenemiyorumlar, hayatımı sana harcadımlar, eve gelen sevgilileri kendisinin gitmeleri falan filan.. Kendi kendimi büyüttüm ben.
Neyse geçmiş geçmişte kaldı ben büyüdüm, attım kendimi yurtdışına eşimle tanıştım kurdum hayatımı bir şekilde. Tabi şimdi annem bir samimiyet kurma çabasında. Yani nasıl desem bilmiyorum, eşimin annesi her gün arar sorar hamileyim diye, bir isteğim veya sıkıntım var mı diye. Meyveler alır gönderir eşimle falan. Samimiyetini görebiliyorum anlayacağınız. Kendi annem bu kadar umursamaz, öyle haftada 2 arar nasılsın diye de sormaz pek. Çok ağrılarım var, kist oluştu falan öyle rahat bir hamilelik geçirmiyorum bu arada. Yahu tamam, çocuk değilim öyle aman aman ilgi beklemiyorum zaten. Ama insanın içi bir burkuluyor. Aradığında da değişik değişik konuşuyor, yok kocana söyle(yabancıdır kendisi) bilmem ne hesabında ilişki durumunu evli yapsın kızlar yazar ona. Yahu diyorum ne alaka ya? Benimkisi sever bilgisayar oyunlarını neyse annem diyor git kontrol et başka şeyler yapmasın bilgisayarda. Allahım sabır. Bizim zaten sağlıklı bir ilişkimiz var eşimle, güveniriz birbirimize. Kaldı ki ben hamile hamile böyle saçma şeyleri mi düşüneyim?

Özet geçeyim dedim uzun oldu ama vallahi içim dolmuş yazıcam.

Yok onun iyisini aldır bunun iyisini aldır kocana. Diyorum sen bi karışma hele, kendimiz çalışıp kazanıyoruz biz karar veririz. Ee lafını verince de küsüyor triplere giriyor. Boşver twinky o senin annen, çok üzerine gitme diyorum. Şimdi de doğuma yanıma gelmeyi istiyor, e tabi her şeyi ben karşılamak zorundayım vize, uçak bileti vs. Bir yandan bebişin masraflar benim doğum masrafları bir ton şey kafamda. Annem daha doğru düzgün benimle ilgilenmez ama kaynanama mesaj atıyor ben gelicem onu çok özledim vs. Bana bir kere olsun özledim seni dememiştir. Ya zaten oldu olası sevgisini göstermez de neyse. Yaşadığı yerdeki herkese nispet yaparcasına diyor ben gidicem yurtdışına yanına. Yani şu yaptığı samimi gelmiyor işte. Kendime kızıyorum saçmalama twinky diye ama vallahi samimi gelmiyor ya. Heyecanlı da değilim yanıma gelecek diye çünkü pozitif bir şey göremiyorum. Zaten doğum, lohusalık vs hassas olacağım ters bir laf eder moralim bozulur diye ödüm kopuyor. (Anksiyete bozukluğum var, depresyon geçmişim de. Bu yüzden beni tetikleyecek şeylerden uzak duruyorum.)

Amaaaan neyse, gelsin tabi torunu olacak sonuçta. O da az şeyler yaşamadı zamanında, sevgi görmedi. Ama insan çocuğunu önemsemez mi ya? Öyle yazayım dedim içimde tuta tuta bir hal oldum. Okuduysan buraya kadar teşekkür ederim çiçeğiiim. Bende durumlar böyle. Belki benim göremediğim bir açıdan görürsünüz olayları.
Haydin öpüldünüz.

Genişletmek için tıkla...

Annen resmen kaynanam. 4 çocuk doğurmuş hiç ana olmamış. Evet, çok çekmiş, anneni 5 e katlar diye düşünüyorum. Ben de eşin gibiydim, ah yazık neler çekmiş, anneni bırakma, haftada bir de olsa ara sor, elini çekme falan... Sonra gördüm ebemi. :) Adam anasını biliyor, sen de ananı biliyorsun, eşin de benim gibi bin pişman olunca umarım haktan yana olursun.

MaYa_MiLa .!.:

ayy o kadar herkese demişse ben annemi getirtirdim yanıma kıyamazdım sanırım
illa bi çorba falan yapar bence, çocuğa bakar eder.

Genişletmek için tıkla...

Kız benim kaynana da böyle, çok dillidir, kendini pek acındırır. Tam düzeldi, yola girdi, aman iyi iyi dersin, çok sürmez pişman etmesi.

Katipsondanbir .!.:

Annen resmen kaynanam. 4 çocuk doğurmuş hiç ana olmamış. Evet, çok çekmiş, anneni 5 e katlar diye düşünüyorum. Ben de eşin gibiydim, ah yazık neler çekmiş, anneni bırakma, haftada bir de olsa ara sor, elini çekme falan... Sonra gördüm ebemi. :) Adam anasını biliyor, sen de ananı biliyorsun, eşin de benim gibi bin pişman olunca umarım haktan yana olursun.

Genişletmek için tıkla...

Kız yok zaten eşim hiçbir şey bilmiyor. Annem ona karşı melek zaten. Allahtan arada dil problemi var benimki türkçe bilmez annem de ingilizce. Ben eşime hiçbir şeyi yansıtmıyorum. Ondan zaten içim şişti sizlere yazayım dedim.

twinky .!.:

Merhabalar güzellikler,

Hep milletin derdine bir şey yazıyorum dedim bugün de kendi derdimi yazayım. Havalardan herhalde bir depresyon halleri geliyor yoksa.

Şimdik kısaca özet geçiyorum sizlere, benim anne baba ayrı. Baba dahil o tarafla görüşmüyorum yani anlayacağınız hayatımda bir annem var. Ben lise yıllarımdan beri kendi paramı kendim kazanırım. Öyle yük olmuşluğum falan yok kimseye. Zaten sonra üniversite, yurtdışına taşın, evlen şimdi de bebişimi bekliyorum. Neyse, annem bu babam kişisinden çok çekti, boşanma falan çok olaylıydı. Tüm bunlardan sonra annemin psikolojisinin çok sağlam kalmadığının farkındayım. Yaptığım hiçbir şeyi beğenmez, sürekli söylenir küçüklüğümden beri. Yani pozitif bir insan değil. Ama annem işte, çok çekti o adamdan aynı zamanda çalıştı, hayata tutundu yine de hakkını ödeyemem.

Ödeyemem de, az da çektirmedi bana. Lise yıllarımda evden kovmalar, babanda kalsan ne olur sanki senin yüzünden evlenemiyorumlar, hayatımı sana harcadımlar, eve gelen sevgilileri kendisinin gitmeleri falan filan.. Kendi kendimi büyüttüm ben.
Neyse geçmiş geçmişte kaldı ben büyüdüm, attım kendimi yurtdışına eşimle tanıştım kurdum hayatımı bir şekilde. Tabi şimdi annem bir samimiyet kurma çabasında. Yani nasıl desem bilmiyorum, eşimin annesi her gün arar sorar hamileyim diye, bir isteğim veya sıkıntım var mı diye. Meyveler alır gönderir eşimle falan. Samimiyetini görebiliyorum anlayacağınız. Kendi annem bu kadar umursamaz, öyle haftada 2 arar nasılsın diye de sormaz pek. Çok ağrılarım var, kist oluştu falan öyle rahat bir hamilelik geçirmiyorum bu arada. Yahu tamam, çocuk değilim öyle aman aman ilgi beklemiyorum zaten. Ama insanın içi bir burkuluyor. Aradığında da değişik değişik konuşuyor, yok kocana söyle(yabancıdır kendisi) bilmem ne hesabında ilişki durumunu evli yapsın kızlar yazar ona. Yahu diyorum ne alaka ya? Benimkisi sever bilgisayar oyunlarını neyse annem diyor git kontrol et başka şeyler yapmasın bilgisayarda. Allahım sabır. Bizim zaten sağlıklı bir ilişkimiz var eşimle, güveniriz birbirimize. Kaldı ki ben hamile hamile böyle saçma şeyleri mi düşüneyim?

Özet geçeyim dedim uzun oldu ama vallahi içim dolmuş yazıcam.

Yok onun iyisini aldır bunun iyisini aldır kocana. Diyorum sen bi karışma hele, kendimiz çalışıp kazanıyoruz biz karar veririz. Ee lafını verince de küsüyor triplere giriyor. Boşver twinky o senin annen, çok üzerine gitme diyorum. Şimdi de doğuma yanıma gelmeyi istiyor, e tabi her şeyi ben karşılamak zorundayım vize, uçak bileti vs. Bir yandan bebişin masraflar benim doğum masrafları bir ton şey kafamda. Annem daha doğru düzgün benimle ilgilenmez ama kaynanama mesaj atıyor ben gelicem onu çok özledim vs. Bana bir kere olsun özledim seni dememiştir. Ya zaten oldu olası sevgisini göstermez de neyse. Yaşadığı yerdeki herkese nispet yaparcasına diyor ben gidicem yurtdışına yanına. Yani şu yaptığı samimi gelmiyor işte. Kendime kızıyorum saçmalama twinky diye ama vallahi samimi gelmiyor ya. Heyecanlı da değilim yanıma gelecek diye çünkü pozitif bir şey göremiyorum. Zaten doğum, lohusalık vs hassas olacağım ters bir laf eder moralim bozulur diye ödüm kopuyor. (Anksiyete bozukluğum var, depresyon geçmişim de. Bu yüzden beni tetikleyecek şeylerden uzak duruyorum.)

Amaaaan neyse, gelsin tabi torunu olacak sonuçta. O da az şeyler yaşamadı zamanında, sevgi görmedi. Ama insan çocuğunu önemsemez mi ya? Öyle yazayım dedim içimde tuta tuta bir hal oldum. Okuduysan buraya kadar teşekkür ederim çiçeğiiim. Bende durumlar böyle. Belki benim göremediğim bir açıdan görürsünüz olayları.
Haydin öpüldünüz.

Genişletmek için tıkla...

Ben aile konularında annendir doğurmuş, babandır büyütmüş naparsa yapsın boşver görüşünü aslaaaa kabul etmiyorum. siz de annenizin size uyguladığı psikolojik şiddeti “ama o da çok çekmiş” şeklinde yumuşatmaya hatta görmezden gelmeye çalışıyorsunuz. Ama bakın olmuyor değil mi? Zaman zaman öfke hissediyorsunuz muhtemelen öfke hissettiğiniz için de kendinizi suçluyorsunuz. Hatta size şunu söyleyeyim anksiyete sahibi olmanızın sebebi anneniz dahi olabilir. Yerinizde olsam olayı duygusala bağlamam. Hayatınızı kurmuşsunuz. Anneniz size iyi gelmiyor. Bence bize iyi gelmeyen ker kimse(aile bile olsa) araya mesafe koymak akıl ve ruh sağlığı açısından en güzeli.
Gelmesin doğumda. Lohusalıkta her şey çok zor zaten. Aile saadeti yaşayacak değilsiniz o dönem.

dyakamoz .!.:

Ben aile konularında annendir doğurmuş, babandır büyütmüş naparsa yapsın boşver görüşünü aslaaaa kabul etmiyorum. siz de annenizin size uyguladığı psikolojik şiddeti “ama o da çok çekmiş” şeklinde yumuşatmaya hatta görmezden gelmeye çalışıyorsunuz. Ama bakın olmuyor değil mi? Zaman zaman öfke hissediyorsunuz muhtemelen öfke hissettiğiniz için de kendinizi suçluyorsunuz. Hatta size şunu söyleyeyim anksiyete sahibi olmanızın sebebi anneniz dahi olabilir. Yerinizde olsam olayı duygusala bağlamam. Hayatınızı kurmuşsunuz. Anneniz size iyi gelmiyor. Bence bize iyi gelmeyen ker kimse(aile bile olsa) araya mesafe koymak akıl ve ruh sağlığı açısından en güzeli.
Gelmesin doğumda. Lohusalıkta her şey çok zor zaten. Aile saadeti yaşayacak değilsiniz o dönem.

Genişletmek için tıkla...

Haklısınız. Teşekkür ederim. Zaten bunları duymaya ihtiyacım olduğu için yazdım buraya.

twinky .!.:

Merhabalar güzellikler,

Hep milletin derdine bir şey yazıyorum dedim bugün de kendi derdimi yazayım. Havalardan herhalde bir depresyon halleri geliyor yoksa.

Şimdik kısaca özet geçiyorum sizlere, benim anne baba ayrı. Baba dahil o tarafla görüşmüyorum yani anlayacağınız hayatımda bir annem var. Ben lise yıllarımdan beri kendi paramı kendim kazanırım. Öyle yük olmuşluğum falan yok kimseye. Zaten sonra üniversite, yurtdışına taşın, evlen şimdi de bebişimi bekliyorum. Neyse, annem bu babam kişisinden çok çekti, boşanma falan çok olaylıydı. Tüm bunlardan sonra annemin psikolojisinin çok sağlam kalmadığının farkındayım. Yaptığım hiçbir şeyi beğenmez, sürekli söylenir küçüklüğümden beri. Yani pozitif bir insan değil. Ama annem işte, çok çekti o adamdan aynı zamanda çalıştı, hayata tutundu yine de hakkını ödeyemem.

Ödeyemem de, az da çektirmedi bana. Lise yıllarımda evden kovmalar, babanda kalsan ne olur sanki senin yüzünden evlenemiyorumlar, hayatımı sana harcadımlar, eve gelen sevgilileri kendisinin gitmeleri falan filan.. Kendi kendimi büyüttüm ben.
Neyse geçmiş geçmişte kaldı ben büyüdüm, attım kendimi yurtdışına eşimle tanıştım kurdum hayatımı bir şekilde. Tabi şimdi annem bir samimiyet kurma çabasında. Yani nasıl desem bilmiyorum, eşimin annesi her gün arar sorar hamileyim diye, bir isteğim veya sıkıntım var mı diye. Meyveler alır gönderir eşimle falan. Samimiyetini görebiliyorum anlayacağınız. Kendi annem bu kadar umursamaz, öyle haftada 2 arar nasılsın diye de sormaz pek. Çok ağrılarım var, kist oluştu falan öyle rahat bir hamilelik geçirmiyorum bu arada. Yahu tamam, çocuk değilim öyle aman aman ilgi beklemiyorum zaten. Ama insanın içi bir burkuluyor. Aradığında da değişik değişik konuşuyor, yok kocana söyle(yabancıdır kendisi) bilmem ne hesabında ilişki durumunu evli yapsın kızlar yazar ona. Yahu diyorum ne alaka ya? Benimkisi sever bilgisayar oyunlarını neyse annem diyor git kontrol et başka şeyler yapmasın bilgisayarda. Allahım sabır. Bizim zaten sağlıklı bir ilişkimiz var eşimle, güveniriz birbirimize. Kaldı ki ben hamile hamile böyle saçma şeyleri mi düşüneyim?

Özet geçeyim dedim uzun oldu ama vallahi içim dolmuş yazıcam.

Yok onun iyisini aldır bunun iyisini aldır kocana. Diyorum sen bi karışma hele, kendimiz çalışıp kazanıyoruz biz karar veririz. Ee lafını verince de küsüyor triplere giriyor. Boşver twinky o senin annen, çok üzerine gitme diyorum. Şimdi de doğuma yanıma gelmeyi istiyor, e tabi her şeyi ben karşılamak zorundayım vize, uçak bileti vs. Bir yandan bebişin masraflar benim doğum masrafları bir ton şey kafamda. Annem daha doğru düzgün benimle ilgilenmez ama kaynanama mesaj atıyor ben gelicem onu çok özledim vs. Bana bir kere olsun özledim seni dememiştir. Ya zaten oldu olası sevgisini göstermez de neyse. Yaşadığı yerdeki herkese nispet yaparcasına diyor ben gidicem yurtdışına yanına. Yani şu yaptığı samimi gelmiyor işte. Kendime kızıyorum saçmalama twinky diye ama vallahi samimi gelmiyor ya. Heyecanlı da değilim yanıma gelecek diye çünkü pozitif bir şey göremiyorum. Zaten doğum, lohusalık vs hassas olacağım ters bir laf eder moralim bozulur diye ödüm kopuyor. (Anksiyete bozukluğum var, depresyon geçmişim de. Bu yüzden beni tetikleyecek şeylerden uzak duruyorum.)

Amaaaan neyse, gelsin tabi torunu olacak sonuçta. O da az şeyler yaşamadı zamanında, sevgi görmedi. Ama insan çocuğunu önemsemez mi ya? Öyle yazayım dedim içimde tuta tuta bir hal oldum. Okuduysan buraya kadar teşekkür ederim çiçeğiiim. Bende durumlar böyle. Belki benim göremediğim bir açıdan görürsünüz olayları.
Haydin öpüldünüz.

Genişletmek için tıkla...

Belki bu geliş her şeyi yoluna koyacağınız güzel bir başlangıç olur. Ona gir fırsat ver bence