Ayrılık sonrası

İşte o söylediğiniz her şeyi biliyorum da uygulamaya gelince maalesef öyle olmadı :KK43:
Anliyorum ne demek istediginizi. Bence sabir edebilmek bir kisinin sahip olabilecegi en iyi ozelliklerden biri. Sabir etmeyi ogrenmelisiniz. Aramamak, sormamak icin dayanacaksiniz. Bir de zamanla geciyor bu ozlem hissi, zamanla kabul edersiniz ayriligi, bunun bilincine vararak yasayin.
 
Neden öğretmenden olmaz?
Bende öğretmenim bilmiyorum kişisel bi şey erkek öğretmenlerin genel tavrını tutumunu beğenmiyorum yani eğitim fakültesinde okurken de böyleydi düşüncem cıvık oluyolar cimrilik kendini beğenmişlik çok bilmişlik ama hiçbi şeyden anladıkları da yok aman yarabbim evlerden Irak özellikle yeni nesil öğretmenlerden bahsediyorum
 
🥹 Çünkü Türkçe'niz çok kötü, öğretmenlerin bizlere örnek olması gerekirken böyle korkunç bir Türkçe ile dertlerini anlatması beni kahrediyor. Çok sevdiğim ülkemin geleceği için endişe ediyorum.

Derdinize döneyim, sizi 3 dklık yolun masrafı icin yağmur altında ıslatan adamdan kurtulmak akılcı bir karar. Daha iyisine layıksınız.
 
🥹 Çünkü Türkçe'niz çok kötü, öğretmenlerin bizlere örnek olması gerekirken böyle korkunç bir Türkçe ile dertlerini anlatması beni kahrediyor. Çok sevdiğim ülkemin geleceği için endişe ediyorum.

Derdinize döneyim, sizi 3 dklık yolun masrafı icin yağmur altında ıslatan adamdan kurtulmak akılcı bir karar. Daha iyisine layıksınız.
Üzgünüm. Mesajlaşma dili kullanarak yazmıştım. Forumda buna önem verileceğini bilmiyordum. Uyarınızı daha ince bir şekilde yapmanızı tercih ederdim.
 
Öncelikle merhaba yeni üyeyim. İçimi gelip burada dökmek istedim belki kız kardeşlerimin bir fikri olur diye. 1 senelik bir ilişkim vardı. Ben 28 o 35 yaşında ikimizde aynı işi yapıyoruz aynı okulda çalışıyorduk. 1 mayısta ayrıldık. Ayrılık sebebi şuydu karşımdaki insan sürekli para pul muhabbetlerini dert ederdi ve bunu sürekli bana dile getirirdi beraber birşey dahi yapmak istemezdi. Ama arkadaşları söz konusu olduğunda ne harcadığında gözü olurdu ne de onlarla bir şey yapmaktan geri kalırdı. Ve bu beni çok rahatsız etmeye başlamıştı.Benim için bardağı taşıran son damla arkadaşımın yanında seni eve ben bırakıyorum araba ne kadar benzin yakıyor biliyor musun demişti.(3 dk onun evi ile benim evimin arası) o çok ağırıma gitmişti. O günden sonra bir kez olsun ona dahi gitsem ben giderim diyip gitmeye çalışmıştım, dersten çıkmıştım aniden yağmur bastırdı üzerimde doğru düzgün bir şey yoktu onun evine yakındı ders verdiğim yer arayıp beni alır mısın bile dememiştim.Sanırım o gün ıslanınca ben anladı neye kırıldığımı, beni alıp böyle yapma diye azarlamıştı. Zaten ayrılmadan bir gün önceydi bu da. İşte o 1 Mayıs günü de arkadaşlarıyla bir etkinlik yaptı diye tepki koydum oysaki bende arkadaşımlaydım. Belki de gereksiz bir tepkiydi ama bu zamana kadar olan biten herşeyin birikmesi ile o an şöyle düşündüm 3 dklık bir mesafedeki benzini düşünüyor ama gidip geleceği yer 2 saatlik yer o zaman bi önemi yok yani deyip tartışma başlatmış oldum. Ve bu konuda belki de bir erkeğin zoruna gidecek şekilde konuştum. Ama ayrıldığımızı düşünmemiştim ertesi güne tiyatro biletimiz vardı. Benim için bu dün gece tartıştıkdı sadece ertesi gün telefonumu açmadı bunun üzerine ona mesaj attım tiyatroya gideceğimizi eğer böyle yaparsa herkesin bir sabrı olduğunu ve bir gün biteceğini. Ve bana o zaman dedi ki benim sabrım bitti peki dedim yolun açık olsun. Kuyruğumu dik tutucam ya. Böyle 25 gün konuşmadık ben o sürede taşındım ani bir şekilde oldu yanımda olmadı. 25 gün sonra ona yazdım konuşmak için sonuç olarak beni istemediğini söyledi ondan sonraki süreçde haziranda onun tayini çıktı çok üzüldüm onu aradım yanıma geldi ve son gün tekrar vedalaşmak için yanıma geldi aramızda belli bir yakınlık oldu. Normal her zaman yaptığımız gibi yemeğimizi yedik iki arkadaş-sevgili gibi sohbet ettik birbirimize sarıldık, öptük ve ayrıldık.Bu normal ayrılık gibi değil dedim öyle zaten severek ayrılıyorum. Hayatımda bir defa daha bunu yapmıştım pişman olmuştum yine pişman olucam ama bunu yapmam lazım dedi. tamamen bu haziranda yaşanan olayın üzerinden 1.5 ay geçti. Sosyal medyada fake bir hesap açıp arkadaşlık sitesi takip etmeye başlamış. Dün de kendi hesabını herkese açık yapmış. Ne düşünmeliyim bilmiyorum. Onu seviyorum bu bir gerçek. Ama gururumu çok incittim bir anlatsam ayrıntılı ayrıntılı. Kaç defa ona gittim bilmiyorum. Artık ona gidemem. Zaten son görüşmemizde onu asla affetmeyeceğimi söyledim. Ama ona karşı hislerim bu kadar teyzeyken 3 ay oldu neredeyse ama ben ilerleyemedim kendimi herşeyden soyutladım. Bu halim beni de çok üzüyor. Ne yapmalıyım
Yoluna baktigini düşünebilir, aynısını sen de uygulayabilirsin.
 
X