Ayrılık acısından nasıl kurtulurum ne yapmam lazım.?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

bahar2701

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
31 Ağustos 2015
896
905
Merhabalar arkadaşlar. Bana zarar veren, toksik iliskimi bitirdim. (Bununla ilgili konu açmıştım zaten.) Onu sevmeme rağmen bir türlü ilişkiyi yürütemedim. Beklentilerimiz hayat görüşlerimiz farklıydı ama severken ayrılmak çok zormus. Içimde öyle büyük bir boşluk oluştu ki... 4. Gün ama ilk gün gibi ağlıyorum. Ne yedigimden birsey anlıyorum, ne okuduğumdan, ne de izlediğimden. Sanki bu dünyada her sey son bulmuş ve ben bir başıma kalmışım gibi hissediyorum. Dün deniz kenarına gidip biraz oturdum kitap okudum iyi geldi sanıyordum taki markete uğrayana kadar. Insanların yeni yıl telâşları, alışverişleri mutlulukları o kadar uzulmeme neden oldu ki hıçkırarak ağlamamak çıktım oradan. Hala ağlama nöbetlerim devam ediyor. Bu durumdan nasıl kurtulurum nasıl eski halime dönerim. Yalnızlıkla nasıl baş ederim ne olur yardım edin. Çok yalnızım cokk
 
Aygolge .!.:
Zamanla alışırsın canım çok yeni daha yurutemedigin bir ilişki evlilikle sonuclansa bile yürümez emin ol o zaman ağlama nöbetlerin daha çok olacaktı zaman herseyin ilacı
Genişletmek için tıkla...
Biliyorum ancak baş edemeyecek gibi hissediyorum.
 
Bırakın ağlayın. Bizler robot değiliz 3 günde hiçbirşey olmamış gibi normale dönelim. ZAMANLA geçecek. Mutlaka kafa yoracağınız bir meşgaleniz olsun ama.
 
Yaşadığınız şey henüz çok yeni. Üzülmeniz normal. Bir de denk geldiği dönemden dolayı sizi daha fazla etkilemiş olması normal.
Biraz zaman geçtikçe aslında o toksik ilişkinin size verdiği zararı atlattıkça daha rahat olacaksınız. İlişki yaşarken içinde bulunduğunuz stresli durumdan uzaklaştınız zamanla bu size huzur ve rahatlık olarak dönecek.
 
2020 gider ayak yaptı yapacağını.. bir kaç hafta önce corona oldum. Şimdi de ayrılık acısı. Geldi mi üst üste geliyor
 
Yaşınızı öğrenebilir miyim? Yazınızdan ilişki konusunda pek tecrübeli olmadığınızı çıkardım çünkü.
Şunu söyleyeyim size, eğer biri karşıma geçip "bugün 4. gün yaşasın, eski sevgilimi unuttum, artık ağlamıyorum, hayat çok güzelmiş" dese, ilk iş onun akıl sağlığı yerinde mi diye bakarım. Bu yüzden hissettiğiniz duygular ve fiziksel değişimlerin normal olduğunu bilin. Ama bu durumların iki-üç ayı geçmemesine dikkat edin. O kişiyi ve ilişkiyi takıntı haline getirmeyin ve olur da kendinizi o kişiyi özlerken bulursanız, lütfen yazdığınız gibi "toksik bir ilişkiden çıktığınızı" hatırlayın.
 
Aynı durumları yaşamıştım. Hiç geçmez sanmıştım hatta konu da açmıştım. Konu açarken bile insanlar beni anlamıyor, benim yaşadığım çok başka birşey derdim. Zaman geçti, çok ağladım çok üzüldüm evet. O günlerde onları yaşamam gerekiyordu ve yaşadım. Zaman geçtikçe iyileştim. O ilişkinin bana ne kadar zarar verdiğini daha iyi anladım. Artık daha iyi ama yalnızdım. Bu süreci de kabullenmistim. Kötü , mutsuz bir ilişki olacağına yalnız ama mutlu olurum diyordum. İlerleyen süreclerde yaşayacağım yalnızlık beni biraz korkutuyordu ama netice de boyle kaygıları olan yalnızca ben değildim. Zaman geçip iyi oldukca ilerisi için büyük büyük planlar yapmamaya ve ani yaşamaya karar verdim, daha doğrusu o ilişkiden sonra bunu öğrendim. İyisini de kötüsünü de çok hesap etmemek gerekiyor, bunu anladım. Sonra zaman geçti yeniden aşık oldum :) asla olmaz derken. Şimdi evlenmek üzereyim, evlilik telaslarim var. Demem o ki uzun uzadıya planlar yapmayın, zamana bırakın. Başınıza gelen şeyin sizin için en doğru şey olduğunu zaman içerisinde göreceksiniz. Şuan yapmanız gereken acı çekmek ise çekin, sonrasını bırakın. Hayat size sizin tahmin edemeyeceginiz kadar güzellikler sunacaktır
 
33 yaşındayım ama 1 yıldır birlikteyiz gecemiz gündüzümüz birlikte geçiyordu. Aynı iş yerindeyiz. O nedenle birbirimize fazla bağımlı olmuştuk. Yani sevgilimi değil, arkadaşımı dostumu aynı zamanda eşimi kaybettim
 
Sizin adınıza çok çok sevindim. Şimdilik aşka yer yok hayatımda zaten nasıl aşık olurum onu da bilmiyorum. Sadece iyileşmek ve kendime daha çok önem vermek istiyorum. Ferhat göçer in dediği gibi bu kez en çok kendimi sevmek istiyorum
 
Her mutlu insanı görünce ağlamaya baslamak hic normal degil bu kadar abartmayın yahu.. çekin acınızı zamanla geçicek ama bu kadar da yıpratmayın kendınızı..
 
Şu an hiç ama hiç yeni bir ilişkiye hazır değilim. Nisan evresinde ayrılıyorum. bir başkasına sabrım ve gücüm yok artık
 
pembikk .!.:
Her mutlu insanı görünce ağlamaya baslamak hic normal degil bu kadar abartmayın yahu.. çekin acınızı zamanla geçicek ama bu kadar da yıpratmayın kendınızı..
Genişletmek için tıkla...
Farkındayım iyi olmadigim için yazıyorum zaten. Çözüm bulmaya calisiyorum
 
Tam bir yil önce bu zamanlar nasil acı cekiyordum sana anlatamam. Üstelik ben de anksiyete de var, yani ayrilik acisi + anksiyete, bildigin tamam artik bitti bu kadar, bu acı beni öldürecek herhalde, mümkünati yok böyle yasanmaz falan dedigim, kendime coooook acıdığım, mutlu insanlara bakip "benim ne eksigim var, ben niye böyleyim" dedigim anlar o kadar fazla oldu ki...
Simdi 1 yil sonra benim de gecmeyecek sandigim o aci öyle bi gecti ki, hem de bir sene sürmedi bile, 3-4 ay sonra normal halime döndüm tekrar. Hatta insanlar bana "ayrilik sana yaradi, kendine geldin" demeye basladilar.
Senin iliskin ne kadarlikti falan bilmiyorum, ben nisanliydim ve iliskimiz 2,5 yillikti.
Biliyor musun bu ayrilik acisini iyi ki yasamisim, beni öyle büyüttü, öyle olgunlastirdi, öyle güclendirdi ki, o yüzden seninki gibi konulari okudugum zaman hem cok iyi anliyorum hem de hemen kendi deneyimimi paylasma geregi hissediyorum.

O aglamalar, o icsel yakarislar, o depresif haller.... hazır mısın şekerim, küllerinden doğmaya?
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Benzer Konular

Bir Ayrılık Öyküsü daha!..
Yorumlar
4
Görüntüleme
2K
kamilece
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…