Tam bir yil önce bu zamanlar nasil acı cekiyordum sana anlatamam. Üstelik ben de anksiyete de var, yani ayrilik acisi + anksiyete, bildigin tamam artik bitti bu kadar, bu acı beni öldürecek herhalde, mümkünati yok böyle yasanmaz falan dedigim, kendime coooook acıdığım, mutlu insanlara bakip "benim ne eksigim var, ben niye böyleyim" dedigim anlar o kadar fazla oldu ki...
Simdi 1 yil sonra benim de gecmeyecek sandigim o aci öyle bi gecti ki, hem de bir sene sürmedi bile, 3-4 ay sonra normal halime döndüm tekrar. Hatta insanlar bana "ayrilik sana yaradi, kendine geldin" demeye basladilar.
Senin iliskin ne kadarlikti falan bilmiyorum, ben nisanliydim ve iliskimiz 2,5 yillikti.
Biliyor musun bu ayrilik acisini iyi ki yasamisim, beni öyle büyüttü, öyle olgunlastirdi, öyle güclendirdi ki, o yüzden seninki gibi konulari okudugum zaman hem cok iyi anliyorum hem de hemen kendi deneyimimi paylasma geregi hissediyorum.
O aglamalar, o icsel yakarislar, o depresif haller.... hazır mısın şekerim, küllerinden doğmaya?