- 5 Eylül 2012
- 462
- 288
- 103
- Konu Sahibi Aysehatun34
-
- #161
Ben seviyorum, sevebiliyorum. Ama o sevemiyor işte ters bişey desem soğur benden de biliyorum..
Ben seviyorum, sevebiliyorum. Ama o sevemiyor işte ters bişey desem soğur benden de biliyorum..bir şey sormak istiyorum
eleştirmek için değil sadece merak ediyorum
siz zaten sevdiğiniz insanı her şeyiyle degerlendirip öyle sevmiyor musunuz
mesela ben farklı görüşleri sahip olan birisine özellkle kendinden olmayana böyle saygısızsa hemen soğuyorum yani onu sevmem söz konusu bile olmuyor
Benim sorunum bundan çok daha büyük sanırım, biz aynı partiye oy vermemize ragmen yine de olay oluyor. ailemle görüşmemi istemiyor onlarla ilerde görüşmek istemiyor hatta bana düğün bile yapmayalım sorun olur dedi dün gece. O kadar ağladım ki sinir krizi geçirdim gecenin bi saatinde çeyizlik bir sürü şey almıştım kendime özenerek.. Hepsini paramparça ettim çok mutsuzum ağlamaktan gözlerimde yaş kalmadı. Yaşama istegim kalmadı yok olup gitsem şu hayattan bi şey olsa da uyusam uyanmasam bidaha diyorum artıkdayanamıyorum olanlara kaldıramıyorum
Senden istediği ne tam olarak?Ben ikisine de yakın değilim aslında, uzagım bu tarz konulardan.. Buna ragmen çok sorun yaşadık ama şuan olay farklı bi boyuta taşındı bana ailenle görüşme beni de görüştürme diyor ben bunu nasıl yapabilirim mümkün mü böyle bişey.. üstelik bana söz vermişti artık böyle olmayacak demişti şimdiyse herşey eskisinden de kötü bir hal aldı ne olacak böyle bilmiyorum. Ayrılmıyor ama şuan yaptıgı ayrılmaktan daha beter bişey. Ayrılsa sevmiyodu bitti gittti der arkasından ağlar insan, ben şimdi bir ömür ağlayayım mı benden istedigi o kadar zor bişey ki, çok üzülüyorum ağlamaktan gözlerim davul gibi şişti, annem babam soruyor kimseye bişey anlatamıyorum da nasıl anlatılır böyle bir konu.. Çok değersiz ve aptal yerine konmuş hissediyorum kendimi, bişeylerin değişecegine inanacak kadar bana herşeyden çok deger verdigine inanacak kadar aptalım ben.. Öyle olmadıgını bile bile pişman oldu sandım, değişti sandım.. kötüyüm hiç olmadıgım kadar keşke bu günü hiç yaşamasaydım
İzledigi bi tartışma programından, bi haberden yada etrafındaki insanlarla siyasi konularda sohbet ettikten sonra bile sinirlenip benden soğudugunu hatta bazen soğumaktan öte nefretle bana baktıgını hissediyorum hiçbir suçum günahım olmadıgı halde. Onunla aynı şeyi düşünsem de bu davranışı yinede değişmiyor çünkü kafasında çok başka görüyor beni öyle hissediyorum..Yok öyle bişey diyor ama hissediyorum işte her mesajında aşkım diyen adam bana ismimle hitap etmeye başlıyor bi yabancı gibi..kızma hep sölerim,kesınlıkle olmaz,çoluk çocuk oluyor,herkes demokrat kesılıyor ama iş icrata gelince öle olmuyor tatlım,düşün ben oruç tutuyorum,çocuğumda tutsun ıstemıyorum,babası hayır tutmayacak ramazanda oruç dıyor,çocuğun yaşacağını düşün,ben bekarım örnek verdim,zira başımızda var,yaşadık,çok demoratız,ama karşı taraf ramazan ayımıza küfür edıyor,çocuklarda etkılenıyor,
ailenle görüşme, beni onlarla muhatap etme, ben o insanlarla aynı havayı solumak istemem diyorSenden istediği ne tam olarak?
Çok üzülüyorum üzüntümden hastalanıyorum artık bünyem kaldırmıyor gerçekten yaşananları. Ben bi insan birinden nasıl böyle bişey ister anlayamıyorum ben nasıl ailemi silebilirim ya böyle bişey nasıl mümkün olabilir. Birini sevdim diye aileme düşman mı olmam lazım neden ben bunu yaşıyorum herkes mutlu huzurlu yaşarken.. Kendimde başka tek bir insan bile görmedim bunları yaşayan, bu yaşımda hayattan bezdim. Önümde kpss var açıp bi sayfa okuyasım bile yok gelmiyo içimden hiçbişey. Biliyorum ki oda öyle, zarar veriyoruz birbirimize.. Ben onu ne kadar seversem seveyim varlıgım onun uykularını kaçırmaya yetiyor en ufak bi tartışmada laf aileme geliyo onlardan nasıl nefret ettiğini hissediyorum, bana nasıl kızgın oldugunu hissediyorum. Sürekli ben neden bunları yaşıyorum neden diyo, çok üzülüyorum gerçekten burada anlatamayacagım o kadar çok şey var ki..Yanlis anlamadim degilmi? Ailenle görüsme diyor. Ne kadar bencilce. Erkek arkadasin neden bu kadar ailenin siyasi görüsüyle ilgileniyor bu onu aslinda zerre ilgilendirmez.
ailenle görüşme, beni onlarla muhatap etme, ben o insanlarla aynı havayı solumak istemem diyoruzaklarda yaşayalım onlar hayatımızda olmasın beni seviyorsan aileni sil diyor
Dünyanın en iğrenç insanları olsalar bile onlar benim ailem ben nasıl atabilirim nasıl silebilirim ailemi.. ki onlar benim canım, benim için çok değerliler çok önemliler asla onlar için kötü bişey düşünemem .. o kadar abartıyor ki ben her defasında biraz daha şoka giriyorum.. Ne yapacagımı bilmiyorum çok mutsuzum. Ne ayrılıyo benden, ne de birlikte mutlu olabiliyoruz. Ben şimdi ondan ayrılsam her gün ağlicam. Ailemi silsem yine her gün ağlicam. Nasıl bi kaderim var diyorum bazen, Dua ediyorum Allahım kurtar beni bu durumdan diye, isyan etmek istemiyorum bi ışık arıyorum ufacık bi ışık tutunabilecegim.. Ama yolun sonu karanlık görünüyoryok artık yaa
farklılığınız neymiş de bu kadar abartıyor sizi ve ailenizi dışlıyor resmen
kusura bakmayın ama sizin sevginizin onda birini bile haketmiyor
kabul edecek misiniz bu söylediklerini
Allah yardımcınız olsun
Kötü bi insan değil o, iğrenç hiç değil.. Ben zaten nasıl böyle bişey isteyecek kadar gözü döndü onu anlayamıyorum.. Kaldı sınava 4 ay şu saatten sonra ne yapabilirim kii.. Günlerim ağlamakla geçiyor zaten, bir yönden değil her yönden çaresizliği yaşıyorum hayatımın en zor günlerini yaşıyorumKusura bakma ama
Ne kadar iğrenç bir erkek arkadaşın varmış
Daha 3 yıllık ilişkide ailenle görüşmene karışacak hakkı kendinde bulmuş... Korkmakta haklısın bence nasıl sevdin bu adamı?
Ben olsam aşk falan dinlemez ayrılırdım. Gençsin güzelsindir mutlaka. Kpss'ye çalışır iyi bir puan yapardım, hayatımı kurardım. Sonrası gelir zaten
sana özledne yazdımİzledigi bi tartışma programından, bi haberden yada etrafındaki insanlarla siyasi konularda sohbet ettikten sonra bile sinirlenip benden soğudugunu hatta bazen soğumaktan öte nefretle bana baktıgını hissediyorum hiçbir suçum günahım olmadıgı halde. Onunla aynı şeyi düşünsem de bu davranışı yinede değişmiyor çünkü kafasında çok başka görüyor beni öyle hissediyorum..Yok öyle bişey diyor ama hissediyorum işte her mesajında aşkım diyen adam bana ismimle hitap etmeye başlıyor bi yabancı gibi..
Evlenmeyi düşüneceğin adam en başta aileni kabul edip kendi ailesi gibi sahiplenebilmeli bence. Bdv forumlarındaki çoğu kadının evliliği de bu yüzden sarsıntıda değil mi zaten.Kötü bi insan değil o, iğrenç hiç değil.. Ben zaten nasıl böyle bişey isteyecek kadar gözü döndü onu anlayamıyorum.. Kaldı sınava 4 ay şu saatten sonra ne yapabilirim kii.. Günlerim ağlamakla geçiyor zaten, bir yönden değil her yönden çaresizliği yaşıyorum hayatımın en zor günlerini yaşıyorum
Hanımlar merhaba.. Benim 3 senelik bir birlikteliğim var. Erkek arkadaşımın aile yapısı ve benim aile yapım birbirinden uzak, yani görüş farklılıkları var. Benim bu konularda net fikirlerim yok. Yanı şucuyum bucuyum diyemiyorum. Çok anlamlı gelmiyor bana böyle şeyler.. İnsanları karakterleri yüzünden seviyorum, kimsenin fikrini inancını sorgulamadan seviyorum.
Fakat erkek arkadaşım bu konuda biraz katı.. Eskiden sabahlara kadar tartışırdık bu sebeplerle. Çok ağlardım çok üzülürdüm. Bu sorunumu hiçkimseye anlatamadım bu zamana kadar, çünkü anlatsam ayrıl gitsin diyeceklerdi, kestirip atacaklardı.. Ama ben onu seviyorum bu sebeple kimsenin onun hakkında kötü düşünmesini istemedim. Yaşadıgım şeyleri içime attım, sustum..
Daha sonra tartışıp kavga ederek biryere varamadıgımızı anladım ve onu rahatsız edecek şeyler söylememeye karar verdim, alttan aldım diyebilirim. Aynı şekilde oda çok fazla uzatmamaya çalıştı. Bu sayede tartışmalarımız eskiye göre çok azaldı. Ama sonuçta her ikimizin de fikirleri değişmedi bunu ikimiz de biliyoruz..
Benim sorunum buradan sonra başlıyor arkadaşlar. Dün lise yıllarından samimi bi arkadaşım beni nişanına çağırdı bende gittim. 5 senelik birlikteligin sonunda kız istemeye geldiler fakat aileler o kadar sivri konuştular ki sizin gelenekleriniz şöyle, bizimki böyle diyerek kavga ettiler ve yüzükler takılmadan nişan bozuldu erkek tarafı çekip gitti...
Ben bu olaydan çok etkilendim, dün gece saatlerce uyuyamadım. Sabah kabuslarla sıçrayarak uyandım. Erkek arkadaşıma bu konuyu anlattım ne kadar korktugumu söyledim. Ama o öyle bir sorun yaşanmayacak dedi bana. Yine de ikna olamadım. Çünkü onun bazı konularda ne kadar hassas oldugunu biliyorum. Bana öfkesinden hiç tanımadıgı bir insanmışım gibi davrandıgı zamanları hatırladıkça gerçekten emin olamıyorum.. Çok üzgünüm..
Önereceğiniz her türlü fikire açığım, kuruntu mu yaptım bilmiyorum ama çok huzursuz hissediyorum kendimi. Sevgi her zorlugu yener diyorum, buna inanmak istiyorum. Bana olan sevgisinden de şüphem yok.. Yine de korkuyorum bunları yazarken bile..
Ben bu sebeplerden sevdiğim insandan vazgeçemem.. Ama ya o geçerse.. Bu düşünce içimi kemiriyor engel olamıyorum.Siz olsanız ne yapardınız, fikirlerinize ihtiyacım var. Hatalı oldugum yerler varsa her türlü eleştiriye de açığım, yeterki birşeyleri düzeltebileyim. Yardımcı olabilecek herkese şimdiden teşekkürler..
Ben bana iki gün önce sen benim için herşeyden değerlisin, bu güne kadar seni çok üzdüm hepsi için pişmanım ama söz veriyorum değişicem anlayışlı olucam yeterki yanyana olabilelim diyen adamı seviyorum, onu özlüyorum beklentim öyle olması ama olamıyor işte.. Bişey olsun da düzelsin diye dua ediyorum ama düzelmiyor bu şekilde mutlu olamam ki onu mutlu edeyim, onunla evlenme hayalleri kurarken şimdi evlenmekten korkuyorum.. Ailemi kaybetmek istemiyorum onlarsız bi ömür geçirmek istemiyorum neden bi seçim yapmak zorundayım neden bütün sevdiklerimle mutlu olamıyorum herkes gibi bu sorular beni bitiriyor..Böyle bir kişi için değer mi
bence değmez
Çok üzülüyorum üzüntümden hastalanıyorum artık bünyem kaldırmıyor gerçekten yaşananları. Ben bi insan birinden nasıl böyle bişey ister anlayamıyorum ben nasıl ailemi silebilirim ya böyle bişey nasıl mümkün olabilir. Birini sevdim diye aileme düşman mı olmam lazım neden ben bunu yaşıyorum herkes mutlu huzurlu yaşarken.. Kendimde başka tek bir insan bile görmedim bunları yaşayan, bu yaşımda hayattan bezdim. Önümde kpss var açıp bi sayfa okuyasım bile yok gelmiyo içimden hiçbişey. Biliyorum ki oda öyle, zarar veriyoruz birbirimize.. Ben onu ne kadar seversem seveyim varlıgım onun uykularını kaçırmaya yetiyor en ufak bi tartışmada laf aileme geliyo onlardan nasıl nefret ettiğini hissediyorum, bana nasıl kızgın oldugunu hissediyorum. Sürekli ben neden bunları yaşıyorum neden diyo, çok üzülüyorum gerçekten burada anlatamayacagım o kadar çok şey var ki..
Ailemi silmemi istiyor benden, bundan sonra ayrılsak da ayrılmasak da benim için mutluluk hayalden de öte.. Sevgi yetmiyomuş gerçekten mutlu olmak için bugün bunu anladım.. İki türlü de ömrüm ağlayarak geçecek benim ayrılsam hasretine dayanamam, ayrılmasam ailemin yokluguna alışamam..
Umarım eşiniz sizin değerinizi anlar ve yaptıgı yataları telafi eder.. Herkesi karşınıza alıp evlenmişsiniz bunun değerini bilmesi gerekir..Sevgi her zorluğu falan yenmiyor. Benim eşimde bana asla aileler arası kötü şeyler yaşanmayacak demişti, nişanlılık sürecinde deli gibi aşık olduğum sevgilimle kanlı bıçaklı olduk.. Ailelerimiz asla uyuşmadı ve hala bu sorunu yaşıyoruz. Benim kv kocasının piyonu, sürekli psikolojik olarak hasta, kb aşırı egoist. Her şey kendi istediği gibi olsun istiyor, kadın gibi lak lak ediyor. Kendi oğlunu gelinine kötüleyen, oğlunun eşinin gözündeki onurunu gururunu düşünmeyen adamdan ne beklenir?? Kişiliksizin teki.. Ne düğünümüz ne nişanımız istediğimiz gibi olmadı. Yanlışı düzeltmek yerine hep ara bozuculuk yaptılar,iyiyi takdir etmek yerine küçük hataları büyütüp mahalle arası kavgası yaptılar benim ailemle, malesef söylemeye utanıyorum ama kalitesiz çingene tipli insanların arasına düştüm içimdeki aşk yüzünden ve herşey mahvoldu.. Hala aynı konudan kavga edip birbirimizi yiyoruz eşimle malesef hiçbirşey evlenince düzelmiyor. Beni en çok etkileyen eşimin babasının çirkeflikleri karşısında süt dökmüş kedi gibi durması, beni savunmamasıydı... Ailem beni defalarca uyarmasına rağmen aptallık edip sürdürdüm bu işi. Yol yakınken dönmeliydim yapmadım, göze alamadm eşimi kaybetmeyi.. Şuan eşimden çok soğudum ve onun için kılımı kımıldatasım gelmiyor. Ayrıca, unutmaman gereken birşey var.. Bir zaman geliyor herkes özüne benziyor. Ailesi annesi babası nasılsa bir gün eşinde onlara benzeyecek. O zaman napacaksın??? Benim düştüğüm duruma düşme, evlilik aşkı bitiriyor geriye saygı kalıyor.. Onuda sürekli kavga edip kaybedersen geriye birşey kalmıyor.. Kalbini bırak mantığınla düşün.. Bol şans..
Ya zaten tanısa bu sözleri söyleyemez ki, benim ailem çok sevecen çok iyi niyetli insanlardan oluşuyor ben ömrüm boyunca görmedim birini aşağıladıklarını, zor durumda birini görünce yüz çevirdiklerini ama anlatamıyorum bunalrı. Dünyanın en iyi insanları da olsalar onun için hiçbir değerleri yok, hiç bi zaman da olmayacak..Gercekten üzüldüm senin adina. Erkek arkadasinin istedigi cok bencilce. Aile bu öyle bir kenara atilmaz. Anladigim kadariyla daha ailenle tanismadi bile ne kadar önyargili gercekten. Bence oturup buna degip degmeyecegini düsünmelisin. Benim ilk erkek arkadasimda ailemi sevmezdi bana "ya ailen, ya ben" diye sorabildi. Ben tabiki ailmi silemezdim - gerci baska problemlerde vardi.
Hayataki en büyük korkum bu kadar sevdigim adamla kanlı bıçaklı hale gelmek.. Ve korktugum başıma gelmeye başladı bile, bu kadar insan yorum yapıyor hepinizin de haklılık payı var biliyorum.. Düşünmeye ihtiyacım var benim, sınav için de elimden geleni yapıcam ama bugün gerçekten kolumu dahi kaldıracak halde değilim..Evlenmeyi düşüneceğin adam en başta aileni kabul edip kendi ailesi gibi sahiplenebilmeli bence. Bdv forumlarındaki çoğu kadının evliliği de bu yüzden sarsıntıda değil mi zaten.
Daha baştan bu kritere uymuyor. Sense kendini parçalıyorsun burada nasıl evlenicem diye.
4 ayda ne olur deme hiç belli olmaz. Çalış elinden geleni yap.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?