- 27 Ağustos 2016
- 3.594
- 9.533
- Konu Sahibi Hebehubele
- #1
iyi akşamlar herkese 
nasılsınız iyisinizdır inşallah.
ben iyi değilim baya baya kötüyüm hatta...
beni bilen bilir az çok konulardan falan .
neyse konum bu kez baslı başına kendimim .
farkettim de 1 buçuk yıldır falan aynayla haşır neşir olmamışım. hamilelik doğum derken . gözümün ucuyla şöyle az önce kendime bi baktım sonra daha ayrıntılı baktım gözlerime baktım vücuduma baktım kendimı tanıyamadım tanıyamıyorum artık aynalara bakmak fotoğraf çekilmek istemiyorum.
şimdiye kadar herşeye çok zor sahip oldum.
sevdim sevdiğim kişiyle evlenmek için 2 yıl ailemi ikna etmek için uğraştım.
evlendim sorunlar başladı vajinismus yaşadım aylarca . eşim tam bir anne düşkunuymus evliliğimizin ilk ayları ayri geçti . kv beni hiç istemedi eşim bunu hiç görmedi vajinismus yüzünden iyice aramız açıldı. tedavi olmak istiyorum dedim bana destek olmadı sadece anlayış gösterdi bekledi. ailemin desteğiyle tedavi oldum . çok soğukluk girdi araya sürekli kavgalar başladı yalan yok ilk seneler bebek sahibi olmayı çok istedim ama birliktelik olmayınca çocukta olmadı sonra eşim istemiyorum ben bu evliliğe çoçuk diye diye soğuttu beni . ailemle görüşmem hep sıkıntılı hep kavga gürültü bıktım. ailem de ailem diye tutturan bir eşim var . canı isteyince istedikleri olunca çocuğumuz olsun diyen istemeyince ve ben istediğini yapmayınvar istemiyorum diyip psikolojimi bozdu. bunca sene niye neden sabrettim bu adama bilmiyorum. çok çok çok çok sevdim . hayağımda tanıdım en mükemmel insan olarak tanıttı kendini bana sozlenene kadar da öyleydi. şimdi ise bebeğim oldu Rabbim büyük oda herşey yolundayken doğumda nefessiz kaldı nöroloji bi problem var ama ne hala çözilmedi fiziksel büyük ihtimalle diyorlar ama bilmiyorum kalça çıkık problemi var 2 kere ameliyat olacak . bebeğim doğduğundan beri hep bi problem çıktı şükür inanCli bir insanım dua edtekten başka hiçbirşey gelmiyor elimden. ağlıyorum sadece keşke bebeğim sağlıklı olsaydı diye . bakınca iyi görünüyor şükür hareketleri gülmeleri yerli yerinde fiziksel olarak çok hafif bir gevşeklik var gibi ama bilmiyorum 2 2 3 yaşına kadar gözetim de kalacak hastalık var mı teşhis edilecek.
hamiligimde hep salaklar yerine konuldum sustum panik atak hastayım atak geçiririm bebeğe bişey olur diye sustum içime attım. şimdi bebeğim doğduğu andan itibaren v olacak pislik hayatı zindan ediyor oğlunu doldurup gönderiyor. eşimse karaktersizin önünde gideni . hala nefes aldırmıyor bana üzüntülü sıkıntılı dinlemiyor. 1 yılın 9 ayı küs geçiyor evde suratlarından triplerindn bıktım artık. afedersiniz ota b..a surat yapıyor günlerce konuşmuyor. ailem yakın değil girusturmuyor konuşacak kimse yok bebeğin herseyiyle evle hep ben ilgileniyorum yoruldum artık göz altlarım mosmor saçlarımı ne kadar süredir açmıyorum farkettim yüzüm çökmüş 30 bil değilim henüz aynada 50 li yaşlarında bi ben gördüm kamburum çıkmış duruşum bozulmuş gözlerim dolu dolu kendime acıyan gözlerle bakıyorum. giyimine kusamim hevesim neşem hep gitmiş. götürmüş eşim benden hepsini. şöyle davranırsan seni mutlu ederim işte haketsen herşeyi iyisini yaparım , sen söyle yapsan söylemeyi bilsen böyle olmaz ben gezmek istiyorum ama sen haketmiyosin sen söylesn böylesin diye asagilamalarindan sıkıldım kamyoncu arkadaşı gibi muhabbet etmesinden daha bu yaşımda 3 yıldır bi aşkım bitene canım diye gerçekten eş gibi davranmaya hasret kalmışım . eş değil düşman her istediğini yaptım şimdiye kadar ailesiyld iyi bile geçiniyorum yaptıklarına karşılık yüzüne bakilmayacak insanlar oysaki . kendimi yapayalnız hissediyorum ailem arkamda bu arada. beni hiç sevmediler ben İstanbulda doğup büyüdüm diye onlar köylü diye benı ay kibarsiniz ay bu kadar nazik niye yetiştin diye asagiladilar hep farkettim ki bende onlar gibi kabasaba sürekli kavga eder gibi laf sokan direk kendimi savunmak için bağıran bi insan olmuşum. çok doluyum evladım ameliyat olcak annemiş istiyorum bi şeye ihtiyacım varsa bazen yetemiyorum cagiramiyorum annemi yanıma laf eder surat yapar diye eşim olcak mahluk gidip Kalamıyorum beni Nasıl buu kadar sindirdi bilmiyorum . annem hep sevgi dolu saygılı yetistirdi bizi babam çok çektirdi ama annem hep güçlüydü ne kendini ne bizi asla edilmedi tırnaklarıyla çalışıp kazandı hicbiseyde gözümüzu koymadı hiç yanlız bırakmadı bizi işi bile evde gece gündüz yaptı hep başımızda durdu . annem gibi anne olmayi guclu olmayi nasip etsin rabbim bNa kendime söz vermiştim annem gibi erkek kahrı cekmeyecektim ve wrkeklere acimayacaktim maddi yönden bi laf vardır erkekler anne değil eş isterler diye. olmadı hep tutumlulugu öğretmiş annem bize olmuyor har vurup harman savuramiyorum herşey ince ince hesap yapıyorum eşim fazla kazandığına eminim ama hep bu kadar kazanıyorum diyip yalan söylüyor. harcamak istesemde yapamıyorum. çok doluyum a dostlar.
boşanmak istiyorum çok istiyorum çok mutsuzum Asla istediğim hayatı Ysamiyorum hakkettiğim yerde değilim herkes biliyor mutsuz olduğumu. hele şu aynada kendimi gördükten sonra artık ne desem boş yıllar bana Asır gibi gelmiş ve yormuş. eski halime dönebilir miyim bilmiyorum . bebeğimin büyümesini bekliyorum şu ameliyatlafını olsun şu nöroloji problemi nedir ne boyuttadir diye 2 2 3 yaşını görmek lazım dediler . ayrılsam ailemin maddi durumu elvermez ben çalışsam annem baksa bakamaz sorun olursa bebeğimde bakıcı tutsam altından kalkamam çok karışığım o kadar duygusuz dipte umutsuzum gibi yoruldum çok çok yoruldum teselliye ihtiyacım var
nasılsınız iyisinizdır inşallah.
ben iyi değilim baya baya kötüyüm hatta...
beni bilen bilir az çok konulardan falan .
neyse konum bu kez baslı başına kendimim .
farkettim de 1 buçuk yıldır falan aynayla haşır neşir olmamışım. hamilelik doğum derken . gözümün ucuyla şöyle az önce kendime bi baktım sonra daha ayrıntılı baktım gözlerime baktım vücuduma baktım kendimı tanıyamadım tanıyamıyorum artık aynalara bakmak fotoğraf çekilmek istemiyorum.
şimdiye kadar herşeye çok zor sahip oldum.
sevdim sevdiğim kişiyle evlenmek için 2 yıl ailemi ikna etmek için uğraştım.
evlendim sorunlar başladı vajinismus yaşadım aylarca . eşim tam bir anne düşkunuymus evliliğimizin ilk ayları ayri geçti . kv beni hiç istemedi eşim bunu hiç görmedi vajinismus yüzünden iyice aramız açıldı. tedavi olmak istiyorum dedim bana destek olmadı sadece anlayış gösterdi bekledi. ailemin desteğiyle tedavi oldum . çok soğukluk girdi araya sürekli kavgalar başladı yalan yok ilk seneler bebek sahibi olmayı çok istedim ama birliktelik olmayınca çocukta olmadı sonra eşim istemiyorum ben bu evliliğe çoçuk diye diye soğuttu beni . ailemle görüşmem hep sıkıntılı hep kavga gürültü bıktım. ailem de ailem diye tutturan bir eşim var . canı isteyince istedikleri olunca çocuğumuz olsun diyen istemeyince ve ben istediğini yapmayınvar istemiyorum diyip psikolojimi bozdu. bunca sene niye neden sabrettim bu adama bilmiyorum. çok çok çok çok sevdim . hayağımda tanıdım en mükemmel insan olarak tanıttı kendini bana sozlenene kadar da öyleydi. şimdi ise bebeğim oldu Rabbim büyük oda herşey yolundayken doğumda nefessiz kaldı nöroloji bi problem var ama ne hala çözilmedi fiziksel büyük ihtimalle diyorlar ama bilmiyorum kalça çıkık problemi var 2 kere ameliyat olacak . bebeğim doğduğundan beri hep bi problem çıktı şükür inanCli bir insanım dua edtekten başka hiçbirşey gelmiyor elimden. ağlıyorum sadece keşke bebeğim sağlıklı olsaydı diye . bakınca iyi görünüyor şükür hareketleri gülmeleri yerli yerinde fiziksel olarak çok hafif bir gevşeklik var gibi ama bilmiyorum 2 2 3 yaşına kadar gözetim de kalacak hastalık var mı teşhis edilecek.
hamiligimde hep salaklar yerine konuldum sustum panik atak hastayım atak geçiririm bebeğe bişey olur diye sustum içime attım. şimdi bebeğim doğduğu andan itibaren v olacak pislik hayatı zindan ediyor oğlunu doldurup gönderiyor. eşimse karaktersizin önünde gideni . hala nefes aldırmıyor bana üzüntülü sıkıntılı dinlemiyor. 1 yılın 9 ayı küs geçiyor evde suratlarından triplerindn bıktım artık. afedersiniz ota b..a surat yapıyor günlerce konuşmuyor. ailem yakın değil girusturmuyor konuşacak kimse yok bebeğin herseyiyle evle hep ben ilgileniyorum yoruldum artık göz altlarım mosmor saçlarımı ne kadar süredir açmıyorum farkettim yüzüm çökmüş 30 bil değilim henüz aynada 50 li yaşlarında bi ben gördüm kamburum çıkmış duruşum bozulmuş gözlerim dolu dolu kendime acıyan gözlerle bakıyorum. giyimine kusamim hevesim neşem hep gitmiş. götürmüş eşim benden hepsini. şöyle davranırsan seni mutlu ederim işte haketsen herşeyi iyisini yaparım , sen söyle yapsan söylemeyi bilsen böyle olmaz ben gezmek istiyorum ama sen haketmiyosin sen söylesn böylesin diye asagilamalarindan sıkıldım kamyoncu arkadaşı gibi muhabbet etmesinden daha bu yaşımda 3 yıldır bi aşkım bitene canım diye gerçekten eş gibi davranmaya hasret kalmışım . eş değil düşman her istediğini yaptım şimdiye kadar ailesiyld iyi bile geçiniyorum yaptıklarına karşılık yüzüne bakilmayacak insanlar oysaki . kendimi yapayalnız hissediyorum ailem arkamda bu arada. beni hiç sevmediler ben İstanbulda doğup büyüdüm diye onlar köylü diye benı ay kibarsiniz ay bu kadar nazik niye yetiştin diye asagiladilar hep farkettim ki bende onlar gibi kabasaba sürekli kavga eder gibi laf sokan direk kendimi savunmak için bağıran bi insan olmuşum. çok doluyum evladım ameliyat olcak annemiş istiyorum bi şeye ihtiyacım varsa bazen yetemiyorum cagiramiyorum annemi yanıma laf eder surat yapar diye eşim olcak mahluk gidip Kalamıyorum beni Nasıl buu kadar sindirdi bilmiyorum . annem hep sevgi dolu saygılı yetistirdi bizi babam çok çektirdi ama annem hep güçlüydü ne kendini ne bizi asla edilmedi tırnaklarıyla çalışıp kazandı hicbiseyde gözümüzu koymadı hiç yanlız bırakmadı bizi işi bile evde gece gündüz yaptı hep başımızda durdu . annem gibi anne olmayi guclu olmayi nasip etsin rabbim bNa kendime söz vermiştim annem gibi erkek kahrı cekmeyecektim ve wrkeklere acimayacaktim maddi yönden bi laf vardır erkekler anne değil eş isterler diye. olmadı hep tutumlulugu öğretmiş annem bize olmuyor har vurup harman savuramiyorum herşey ince ince hesap yapıyorum eşim fazla kazandığına eminim ama hep bu kadar kazanıyorum diyip yalan söylüyor. harcamak istesemde yapamıyorum. çok doluyum a dostlar.
boşanmak istiyorum çok istiyorum çok mutsuzum Asla istediğim hayatı Ysamiyorum hakkettiğim yerde değilim herkes biliyor mutsuz olduğumu. hele şu aynada kendimi gördükten sonra artık ne desem boş yıllar bana Asır gibi gelmiş ve yormuş. eski halime dönebilir miyim bilmiyorum . bebeğimin büyümesini bekliyorum şu ameliyatlafını olsun şu nöroloji problemi nedir ne boyuttadir diye 2 2 3 yaşını görmek lazım dediler . ayrılsam ailemin maddi durumu elvermez ben çalışsam annem baksa bakamaz sorun olursa bebeğimde bakıcı tutsam altından kalkamam çok karışığım o kadar duygusuz dipte umutsuzum gibi yoruldum çok çok yoruldum teselliye ihtiyacım var
