Bebeğinizin gece uykusu nasıl? Gece deliksiz uyuyorsa da gündüz çok fazla uyuyamaz. Lütfen kendinizi üzmeyin çocuk bakmak büyütmek gerçekten kolay bir şey değil.O dediklerinizi tabi ki yapıyorum. Dışarı çıkarıyorum ama yaşadığım mahalle çok çarşı ayakaltı. Pandemi yüzünden çok sık çıkamıyorum çünkü çok kalabalık. ağladığında ilgilenmezsem morarıyor nefessiz kalıyor. Sadece oyuncak değil. banyoya gidip oturuyoruz orda tehlikeli olmayan krem kutularini veriyorum. mutfakta çekmeceleri önünr açıyorum. yanında otururken bile kucağıma gelmek istiyor. Psikoloji okumuş bir anne olarak kendimin gayet farkındayım ama malesef çıkar yol bulamıyorum tek başıma.
Sşize destek olacak annneniz kardeşinin kg görümce yok mu gelip 10 gün kalsalar sizde dinlensenizMerhaba kızlar. Benim sınavım 8.5 aylık kız bebeğim... Öyle ki artık Allahim al canımı diye geziyorum.
Ilk doğduğundan beri sürekli ağlıyor. Normalde ilk 3 ay bebekler günün çoğunu uyuyarak geçirir, biz gündüz 20 dk uyku ile 5 ayı bitirdik. sürekli ağlama modunda. hiçbir şeyle dikkatini cekmek mümkün değil. artık 8.5 ay oldu. gündüz uykusu yok denecek kadar az. şöyle ki 1 saat sallıyorum ama o da resmen savaşıyor benimle elini kolunu tutmadan durmuyor. ben yoruluyorum o yorulmuyor. uykuya daliyor. yatağına koyuyorum. çay suyu kaynamadan geri uyanıyor. uyanık olduğu zaman da sürekli ağlıyor kucak istiyor. kucağımda da durmuyor sürekli bi hareketli. oyuncaklarla maksimum 2 dakika oynuyor. doktorfa yapilmadik test tetkik kalmadı. doktor huy edinmiş yapacak bişey yok dedi. artik 10 kilo oldu ve taşıyamıyorum. eğilip doğrulamıyorum bel ağrısından. sinirlerim çok yıprandı. kendi hayatım yok şuan. ha sosyalliği geçtim. aç geziyorum yemek yapamıyorum çamaşırlar desen 3 gun makinede asilmayi bekliyor. ev pislik içinde. ben pislik içindeyim. gurbetteyim bir allah'ın kulu yok destek olacak. esim onemli bir sinava hazırlanıyor o da aşırı yoğun. artık ölmek istiyorum. sonra engelli annelerini düşünüyorum onlarinki can değil mi diye vicdan yapiyorum ama kaldiramiyorum artık beynim zonkluyor. ona bagirmamak için kendi etlerimi sıkıyorum heryerim morardı.
pandemi yüzünden hepimiz boğulmak üzereyiz. ev-iş böyle geçiyor hayat.Malesef öyle bir ihtimal yok ☹ çabucak büyüsün istiyorum. Gece gündüz ağlıyorum artık. Bir de benim eskiden çok sosyal bir hayatim vardı arkadaş çevrem sürekli kamp tiyatro . pandemiyle birlikte hepsi bitti. bebekle birlikte de kendi hayatım tamamen bitti...
Allahım okurken kendimi gördüm resmenMerhaba kızlar. Benim sınavım 8.5 aylık kız bebeğim... Öyle ki artık Allahim al canımı diye geziyorum.
Ilk doğduğundan beri sürekli ağlıyor. Normalde ilk 3 ay bebekler günün çoğunu uyuyarak geçirir, biz gündüz 20 dk uyku ile 5 ayı bitirdik. sürekli ağlama modunda. hiçbir şeyle dikkatini cekmek mümkün değil. artık 8.5 ay oldu. gündüz uykusu yok denecek kadar az. şöyle ki 1 saat sallıyorum ama o da resmen savaşıyor benimle elini kolunu tutmadan durmuyor. ben yoruluyorum o yorulmuyor. uykuya daliyor. yatağına koyuyorum. çay suyu kaynamadan geri uyanıyor. uyanık olduğu zaman da sürekli ağlıyor kucak istiyor. kucağımda da durmuyor sürekli bi hareketli. oyuncaklarla maksimum 2 dakika oynuyor. doktorfa yapilmadik test tetkik kalmadı. doktor huy edinmiş yapacak bişey yok dedi. artik 10 kilo oldu ve taşıyamıyorum. eğilip doğrulamıyorum bel ağrısından. sinirlerim çok yıprandı. kendi hayatım yok şuan. ha sosyalliği geçtim. aç geziyorum yemek yapamıyorum çamaşırlar desen 3 gun makinede asilmayi bekliyor. ev pislik içinde. ben pislik içindeyim. gurbetteyim bir allah'ın kulu yok destek olacak. esim onemli bir sinava hazırlanıyor o da aşırı yoğun. artık ölmek istiyorum. sonra engelli annelerini düşünüyorum onlarinki can değil mi diye vicdan yapiyorum ama kaldiramiyorum artık beynim zonkluyor. ona bagirmamak için kendi etlerimi sıkıyorum heryerim morardı.
Cok uzuldum durumunuza. Verebilecegim tek tavsiye kabullenin. Oglumun gece uyanmalari cok siklastiginda ben de bu haldeydim uykusuzluktan. Sonra kabullenmeye basladim bu gece de uyumucam diye. Boyle boyle daha cekilir oluyor. Daha rahat olmaya calisin, sakaya vurun. Elbet bitecek bu gunler. Kolayliklar diliyorum.Merhaba kızlar. Benim sınavım 8.5 aylık kız bebeğim... Öyle ki artık Allahim al canımı diye geziyorum.
Ilk doğduğundan beri sürekli ağlıyor. Normalde ilk 3 ay bebekler günün çoğunu uyuyarak geçirir, biz gündüz 20 dk uyku ile 5 ayı bitirdik. sürekli ağlama modunda. hiçbir şeyle dikkatini cekmek mümkün değil. artık 8.5 ay oldu. gündüz uykusu yok denecek kadar az. şöyle ki 1 saat sallıyorum ama o da resmen savaşıyor benimle elini kolunu tutmadan durmuyor. ben yoruluyorum o yorulmuyor. uykuya daliyor. yatağına koyuyorum. çay suyu kaynamadan geri uyanıyor. uyanık olduğu zaman da sürekli ağlıyor kucak istiyor. kucağımda da durmuyor sürekli bi hareketli. oyuncaklarla maksimum 2 dakika oynuyor. doktorfa yapilmadik test tetkik kalmadı. doktor huy edinmiş yapacak bişey yok dedi. artik 10 kilo oldu ve taşıyamıyorum. eğilip doğrulamıyorum bel ağrısından. sinirlerim çok yıprandı. kendi hayatım yok şuan. ha sosyalliği geçtim. aç geziyorum yemek yapamıyorum çamaşırlar desen 3 gun makinede asilmayi bekliyor. ev pislik içinde. ben pislik içindeyim. gurbetteyim bir allah'ın kulu yok destek olacak. esim onemli bir sinava hazırlanıyor o da aşırı yoğun. artık ölmek istiyorum. sonra engelli annelerini düşünüyorum onlarinki can değil mi diye vicdan yapiyorum ama kaldiramiyorum artık beynim zonkluyor. ona bagirmamak için kendi etlerimi sıkıyorum heryerim morardı.
O salıncağı hiç sevmiyorlar biliyor musunArkadaşımin çocuğu öyleydi uyumazdi elektrikli kendi sallanan Ana kucağı almıştı işinize yarayabilir belki ..temizlik ve kendinize zaman ayırmak için haftada bir yardımcı alın imkan varsa.. zor zamanlar ama geçecek gülümseyerek hatırlayacaksınız bu günleri büyüdüğü zaman...
Merhaba kızlar. Benim sınavım 8.5 aylık kız bebeğim... Öyle ki artık Allahim al canımı diye geziyorum.
Ilk doğduğundan beri sürekli ağlıyor. Normalde ilk 3 ay bebekler günün çoğunu uyuyarak geçirir, biz gündüz 20 dk uyku ile 5 ayı bitirdik. sürekli ağlama modunda. hiçbir şeyle dikkatini cekmek mümkün değil. artık 8.5 ay oldu. gündüz uykusu yok denecek kadar az. şöyle ki 1 saat sallıyorum ama o da resmen savaşıyor benimle elini kolunu tutmadan durmuyor. ben yoruluyorum o yorulmuyor. uykuya daliyor. yatağına koyuyorum. çay suyu kaynamadan geri uyanıyor. uyanık olduğu zaman da sürekli ağlıyor kucak istiyor. kucağımda da durmuyor sürekli bi hareketli. oyuncaklarla maksimum 2 dakika oynuyor. doktorfa yapilmadik test tetkik kalmadı. doktor huy edinmiş yapacak bişey yok dedi. artik 10 kilo oldu ve taşıyamıyorum. eğilip doğrulamıyorum bel ağrısından. sinirlerim çok yıprandı. kendi hayatım yok şuan. ha sosyalliği geçtim. aç geziyorum yemek yapamıyorum çamaşırlar desen 3 gun makinede asilmayi bekliyor. ev pislik içinde. ben pislik içindeyim. gurbetteyim bir allah'ın kulu yok destek olacak. esim onemli bir sinava hazırlanıyor o da aşırı yoğun. artık ölmek istiyorum. sonra engelli annelerini düşünüyorum onlarinki can değil mi diye vicdan yapiyorum ama kaldiramiyorum artık beynim zonkluyor. ona bagirmamak için kendi etlerimi sıkıyorum heryerim morardı.
Bebeğinizin gece uykusu nasıl? Gece deliksiz uyuyorsa da gündüz çok fazla uyuyamaz. Lütfen kendinizi üzmeyin çocuk bakmak büyütmek gerçekten kolay bir şey değil.
Keşke alabilsem destek.. Gelir durumumuz kötü degil ama yüklü bir borcumuz var şuan imkansiz...Başlığı görünce korka korka okudum bebekte ciddi bir hastalık çıkacak diye... benimki de öyle ne gündüz uyuyor ne de kendi kendine oyun oynuyor. Kendi oynadığı da uyuduğu da gündüz 10 dakika. Belki sizinki daha kötüdür ama ben kötüsüne bile razıyım sağlıklı olsun da... daha dün çok ciddi bir rahatsızlığı olduğunu duydum bir tanıdığın bebeğinin. Kendim de anne olduktan sonra yüreğim kaldırmadı. Sağlık dışında herşey olur. Ev işleri için temizlik için falan destek alın. Biraz zaman kalır kendinize. Eşiniz de yarım saat olsun bebeğe baksın açık havaya yürüyüşe çıkın o zaman diliminde.
SİZİN VE EŞİNİZİN STRESİ BEBEĞE GEÇİYOR. BENDE DE OLMUŞTU. AMA BİZ 4. AYDAN SONRA NORMALE DÖNDÜK.klasik müzik dinledik, beraber güldük ,sakinleştik.Merhaba kızlar. Benim sınavım 8.5 aylık kız bebeğim... Öyle ki artık Allahim al canımı diye geziyorum.
Ilk doğduğundan beri sürekli ağlıyor. Normalde ilk 3 ay bebekler günün çoğunu uyuyarak geçirir, biz gündüz 20 dk uyku ile 5 ayı bitirdik. sürekli ağlama modunda. hiçbir şeyle dikkatini cekmek mümkün değil. artık 8.5 ay oldu. gündüz uykusu yok denecek kadar az. şöyle ki 1 saat sallıyorum ama o da resmen savaşıyor benimle elini kolunu tutmadan durmuyor. ben yoruluyorum o yorulmuyor. uykuya daliyor. yatağına koyuyorum. çay suyu kaynamadan geri uyanıyor. uyanık olduğu zaman da sürekli ağlıyor kucak istiyor. kucağımda da durmuyor sürekli bi hareketli. oyuncaklarla maksimum 2 dakika oynuyor. doktorfa yapilmadik test tetkik kalmadı. doktor huy edinmiş yapacak bişey yok dedi. artik 10 kilo oldu ve taşıyamıyorum. eğilip doğrulamıyorum bel ağrısından. sinirlerim çok yıprandı. kendi hayatım yok şuan. ha sosyalliği geçtim. aç geziyorum yemek yapamıyorum çamaşırlar desen 3 gun makinede asilmayi bekliyor. ev pislik içinde. ben pislik içindeyim. gurbetteyim bir allah'ın kulu yok destek olacak. esim onemli bir sinava hazırlanıyor o da aşırı yoğun. artık ölmek istiyorum. sonra engelli annelerini düşünüyorum onlarinki can değil mi diye vicdan yapiyorum ama kaldiramiyorum artık beynim zonkluyor. ona bagirmamak için kendi etlerimi sıkıyorum heryerim morardı.
Keşke alabilsem destek.. Gelir durumumuz kötü degil ama yüklü bir borcumuz var şuan imkansiz...
denemediğim yapmadığım hicnir sey kalmadi. cekmeceleri onune döküyorum. almadığım oyuncak kalmadi. disari çıkıyorum ama her gün cikamiyorum onu hazırlamak kendim giyinmek gelince ust değişmek zulüm gibi ağlama krizleriyle geçiyor. artik ölmek istiyorum. ağlamaktan morariyor artık ben parmaklarımi morarttim. sürekli yanindayim ona rağmen ağlıyor. kucağımda oynatiyorum. emzigini uzaga fırlatıyor. almak için kucağımdan indirince bile hemen ağlıyor morarıyor uğunuyor. kucağıma almasam hic susmadan ağlıyor. birkad gun sabrettim alışsın dedim yok alana kadar israrla ağlıyor.pandemi yüzünden hepimiz boğulmak üzereyiz. ev-iş böyle geçiyor hayat.
imkan varsa destek için temizliğe haftada iki yarım gün biri gelse sizi derler toparlar.
size iyi gelir mi bilmiyorum ama hepimiz benzer süreçler yaşadık.
ben de anneme kardeşime adeta yalvarırdım gelsinler diye.
geçeceğine inanın.
bir de bu dönemde sizin stresinizi azaltmanız gerçekten bir ödül gibi dönecek size.
iletişim kurabildiğiniz bir evladınız olacak.
ama o huysuz siz gergin, bu defa çocukta huysuzluk karaktere dönüyor.
ha tabi, sakin olmalıyım diye bir kaygı da yaratmayın kendinize :)
oyun halısı gibi bir şey var mı? siz de yapabilirsiniz basit renkli bir nevresime battaniye koyarak.
koyun mutfak aletlerini önüne. alakasız şeylerle daha çok oynar çocuklar.
şarkı söyleyin. ani şeyler yapın bir oyuncağın düşmesi sizin birden hoplamanız gibi..
yorulmasını sağlamak lazım. açık hava daha etkili olur aslında.
çarşı gibi demişsiniz oturduğunuz yer için. maskenizi takın, çıkın.
denemediğim yapmadığım hicnir sey kalmadi. cekmeceleri onune döküyorum. almadığım oyuncak kalmadi. disari çıkıyorum ama her gün cikamiyorum onu hazırlamak kendim giyinmek gelince ust değişmek zulüm gibi ağlama krizleriyle geçiyor. artik ölmek istiyorum. ağlamaktan morariyor artık ben parmaklarımi morarttim. sürekli yanindayim ona rağmen ağlıyor. kucağımda oynatiyorum. emzigini uzaga fırlatıyor. almak için kucağımdan indirince bile hemen ağlıyor morarıyor uğunuyor. kucağıma almasam hic susmadan ağlıyor. birkad gun sabrettim alışsın dedim yok alana kadar israrla ağlıyor.
Ayda bir de olsa al bir şekilde gelir düzenlenip yer açılabilir. Eşin muhakkak bir süre ayırsın size. İşten gelince 1 saat bebek baksın sonra kapansın. Maalesef çok aşırı sistemli olarak biraz nefes alabilirsin. Eşin 1 saat ile birşey kaybetmez. Sen de gerginliğini atarsın. Eşin çocuğa bakarken o 1 saatte yemek temizlik birşey yapma ama. Ya uyu ya yürüyüşe çık. Gergin olmayınca çocuk da daha huylu olur. Benim kızım da 8 aylık. Çok sistemli olsan bile işin kalacak ama kafan rahatlayacak.
tabi ki bırakıyorum ama ağlama krizleriyle. aslında ben en başından kucağa alıştırmadım. her fırsatta yere bıraktım. tek kişilik montessori yatağı var kenari parmaklikli. oyuncaklarini döktüm bende yaninda sandalyeyle oturayim bağımsız oynasin dedim. ama yok olmayinca olmuyormuş gerçekten. o kadar zor bir çocuk ki anlatamam. hiç-bir şekilde mutlu olmuyor. kendi kendine de oynamiyor benim kucağımda da huzursuz . balkona çıkarıyorum mama sandalyesinde. eline kemirecek bir şeyler veriyorum. kitaplar aldım belki oyalanir diye. ama yok gerçekten. bir de etraftan^ aa ne sandin kızım çocuk büyütmek kolaymi yaaa nooldu " gibi şımarık damgasi yiyorum. ya sanki ben ayağımı uzatıp keyif yapmayı istiyormusum gibi. duşumu alabileyim karnim doysun 2 dakika sırtım dinlensin sadece. çay kahve bile istemiyorum unuttum onlari. arkadaşlarıma bakıyorum giyinip kuşanıyorlar tatli pasta yapıyorlar 2 çocukla misafir agirliyorlar. ben daha 8.5 aydır bi kek bile çırpamadım. birakin makyajı ütü derdi olmasin diye gömlek giymiyorum eşofmanla yatip kalkiyorum.bebeği hiç yere bıraktınız mı
günümüzde en büyük sıkıntı bu
aman yer soğuk aman yer kirli deyip bebekler yere indirilmiyor
bebek de o kucaktan her yere hakim kuşbakışı ortama alışıyor
8,5 aylık bebeğin artık kendi dünyası vardır
atın yere yuvarlayın gıdıklayın şarkı söyleyin hikaye uydurun vs vs
çocuğa bağımsızlığını kazandırın
baktınız uyumuyor mu bırakın o gün uyumasın
zira o biz uyuturken geçen bir saatte vücut dinleniyor ve hiç uyumadan kalkıyor o aslında 1 saat 20 dakika uyumuş oluyor ama biz daha ayağımızı oturamamış oluyoruz
bazı çocuklar zor oluyor geçiyor elbet
ama siz bunaldığınızda kendiniz mini hayat kurun
yani yarım saat çocuksuz zamanınız olsun eşiniz onu da yaratsın gerekirse kendi uykusundan kıssın ve o yarım saat dünya dursa sizi ellemesin
tüm gününüz o motive ile bir süre idare eder
tabi ki bırakıyorum ama ağlama krizleriyle. aslında ben en başından kucağa alıştırmadım. her fırsatta yere bıraktım. tek kişilik montessori yatağı var kenari parmaklikli. oyuncaklarini döktüm bende yaninda sandalyeyle oturayim bağımsız oynasin dedim. ama yok olmayinca olmuyormuş gerçekten. o kadar zor bir çocuk ki anlatamam. hiç-bir şekilde mutlu olmuyor. kendi kendine de oynamiyor benim kucağımda da huzursuz . balkona çıkarıyorum mama sandalyesinde. eline kemirecek bir şeyler veriyorum. kitaplar aldım belki oyalanir diye. ama yok gerçekten. bir de etraftan^ aa ne sandin kızım çocuk büyütmek kolaymi yaaa nooldu " gibi şımarık damgasi yiyorum. ya sanki ben ayağımı uzatıp keyif yapmayı istiyormusum gibi. duşumu alabileyim karnim doysun 2 dakika sırtım dinlensin sadece. çay kahve bile istemiyorum unuttum onlari. arkadaşlarıma bakıyorum giyinip kuşanıyorlar tatli pasta yapıyorlar 2 çocukla misafir agirliyorlar. ben daha 8.5 aydır bi kek bile çırpamadım. birakin makyajı ütü derdi olmasin diye gömlek giymiyorum eşofmanla yatip kalkiyorum.