6 aylık bir ilişkim var.
Hayatımda gördüğüm en anlayılı, en ilgili insan.
mutlu olmam için üstüme titrer, ki ben de öyleyim aslında.
bir de hayatımda böyle bi uyum da görmedim, neredeyse hiç kavga etmedik, daha konuşmadan birbirimizin ne demek istediğini anlıyoruz.
seviyor muyum çok seviyorum ama daha ziyade ailemi sever gibi.
bi kere aşık değilim diye ayrılmaya karar verdim, sen böyle mutlu olacaksan tamam dedi diye dünyam başıma yıkıldı, vazgeçtim.
bana soğuk davrandığında ya da biraz kaybetme korkusu hissettirdiğinde aslında çok kötü oluyorum, o anki bütün derdim o oluyor ama
herşey yolundayken ki genelde herşey yolunda, acaba o doğru insan mı diye çok sorguluyorum.
yaza evlenelim diyor, evlenme konusunda da kafam karışık, bazen onunla evlilik hayalleri çok tatlı geliyor bazen de bu evlilik olmalı mı diye kendimi sorgularken buluyorum.
daha iyiyim diyemem ama sorun ne bilemiyorum, neden böyle saçma kararsızlıklar kafamı kemiriyor, tam anlamıyla mutlu olamıyorum?
aşık değilim ayrılayım da olmuyor, onsuz kendimi çok eksik hissediyorum
hayatımda aşk kavramları da oldu aslında, biri çok sorunlu bir ilişkiydi, birisi de kavuşamadığım birisiydi
acaba ulaşılmazlık ya da kaybetme korkusu mu bende aşkı tetikliyor anlamadım ki?
mesela az önce de dediğim gibi bu ilişkimde de ne zaman biraz kaybetme korkusunu hissetsem aradığım heyecanı buluyorum, erkek arkadaşım benim için nefes gibi kıymetli oluyor ama herşey normalken de sorguluyorum böyle işte
sorun bende mi, yoksa bu gerçekten aşk eksikliği mi?
Hayatımda gördüğüm en anlayılı, en ilgili insan.
mutlu olmam için üstüme titrer, ki ben de öyleyim aslında.
bir de hayatımda böyle bi uyum da görmedim, neredeyse hiç kavga etmedik, daha konuşmadan birbirimizin ne demek istediğini anlıyoruz.
seviyor muyum çok seviyorum ama daha ziyade ailemi sever gibi.
bi kere aşık değilim diye ayrılmaya karar verdim, sen böyle mutlu olacaksan tamam dedi diye dünyam başıma yıkıldı, vazgeçtim.
bana soğuk davrandığında ya da biraz kaybetme korkusu hissettirdiğinde aslında çok kötü oluyorum, o anki bütün derdim o oluyor ama
herşey yolundayken ki genelde herşey yolunda, acaba o doğru insan mı diye çok sorguluyorum.
yaza evlenelim diyor, evlenme konusunda da kafam karışık, bazen onunla evlilik hayalleri çok tatlı geliyor bazen de bu evlilik olmalı mı diye kendimi sorgularken buluyorum.
daha iyiyim diyemem ama sorun ne bilemiyorum, neden böyle saçma kararsızlıklar kafamı kemiriyor, tam anlamıyla mutlu olamıyorum?
aşık değilim ayrılayım da olmuyor, onsuz kendimi çok eksik hissediyorum
hayatımda aşk kavramları da oldu aslında, biri çok sorunlu bir ilişkiydi, birisi de kavuşamadığım birisiydi
acaba ulaşılmazlık ya da kaybetme korkusu mu bende aşkı tetikliyor anlamadım ki?
mesela az önce de dediğim gibi bu ilişkimde de ne zaman biraz kaybetme korkusunu hissetsem aradığım heyecanı buluyorum, erkek arkadaşım benim için nefes gibi kıymetli oluyor ama herşey normalken de sorguluyorum böyle işte
sorun bende mi, yoksa bu gerçekten aşk eksikliği mi?
