aynı dert bende de var evlendikten sonra tavan yaptı aslında yapılması gereken şeyler başkalarına göre çok kolay ama ben uygulamaya geçtiğimde mideme kıramplar giriyor kalbim küt küt atıyo yüzüm kızarıyo ve söylediğim kelimeler birbirine giriyor..psikolojik destek alıyodum fakat yarıda bırakmak zorunda kaldım şimdi de hiç bişey yapmıyorum hayatmda herşeye takmaya devam ediyorum ve çok kötü gidiyo
önerilerin için teşekkürler zaten psikoloğa gidiyorum suanda ama ortamimda yok ışte evleneli çok olmadı ve şimdi başka bi şehirde yaşıyorum yani tanıdığım kimseler yok biliyorum yaptıklarım kanada anlamsız geliyor ama insanları tanimiyorum galiba o yüzden yani alamıyorum da nasıl olacak bakalım
ay evet bende de evlendikten sonra arttı,ne kadarlık evlisin
bir seneye yaklaştım gerçekten çok zor eşimin ailesi devamlı az konuşmamı vurguluyo halbuki konuşmak istiyorum ama olmuyo ikili ilişkiye giremiyorum çok fazla genelde soğuk olarak görülüyorum halbuki öyle değilim ama aynı çift kişilikli gibi içim başka ama dışarıya gösterdiğim başka
evet sessiz, sakin olarak tanımlıyorlar, en çok da kalabalık aile ortamında zorlanıyorum,imalı bir şey deseler direkt tepkimi belli edemiyorum eve geldiğimde de kendime kzıyorum içime dönüyorum günüm mahvoluyor
birden bunu ben mi yazdım diye düşündüm evet aynen öyle genelde cevap vermediğim için ve bunu bildikleri için genelde laf sokmalar çok olur ve bende cevap veremem sonra içim içimi yer cevap vermememin nedeni de aman işte ara bozulmasın hem o bana karşılık verirse tekrar cevap veremem ve ağlamaya başlar rezil olurum düşüncesi.ve senin gibi eve geldiğimde neden şunu demedim niye kendimi ezdirdim diye günümü mahvedrim ama karşıdaki kişi bunu çoktan onutmuş olur derdini ben çekiyo olurum aslında herkese hakettiği gibi konuşmak çünkü karşındakine ne kadar taviz verirsen devamını istiyo ve insanların gözünde değerin kalmıyor ve aynı küçük bi çocuk giib ay ne kadar sessiz şuna bak gibi konuşmalara maruz kalıyorum kendimi ana okulu çocuğu gibi hissediyorum
aynen dediğin gibi o kişi dediğini unuttu, hayatına devam etti. ayrıca bu sroun nedeniyle çalışma hayatımda da zorlandım ve en son bıraktım . hem evli olmak hem de sf li olmak zorluyor
bence iş senin bunu yenmen için büyük fırsatmış keşke bırkmasaydım ben atanabilsem belki biraz daha yenerim çümkü evlilik beni daha asosyel yaptı devamlı gün gün geziyorum eşimin ailesiyle ve hiç sevmediğim ortam çnkü benden büyük insanlar o yüzden hem konuşacak bişey olmuyo belki biraz sosyalleşsem yenebilirim
yenmekten çok beni daha da geriye götürdü,sağlığımı etkiledi, bazen cesaret geliyor yeniden çalışma hayatı için bazen de yine aynı şeyler yaşarsam diyorum... senn içinde gün gezmeleri hem avantaj hem de dediğin gibi yaşıtların olmadığından dezavantaj
o kadar boş konuşmalar oluyo ki oralarda o ne giymiş bu ne demiş devamlı bi dedikodu hali ne bilim kendi yaşıtlarım olsa belki.bunun tedavisi varmış aslında ama maalesef başladım ve bırakmak zorunda kaldım gerçekten hayatımı çok etkiliyo.hep insanlara göre ayarlıyorum kendimi şuraya gel diylar gdiyorum şunu yap diyolar yapıyorum hayır diyemiyorum yani kendi istediğim gibi yaşayamıyorum.
hayır demeyi öğrenmekle başlıyormuş her şey, ama nasıllll
evet kesinlikle ama ben yapamıyorum hayır dediğimde karşıdakinin kırılacağını düşünüyorum benim yüzümden kırılmasını istemiyorum veya bana ters bi cevap verir karşılık veremem diye çekiniyorum
bir de , şunu desem şunu düşünür böyle desem şu olur diye öncesinde belirlemeler yapıyorum yani hep sonrasını tasarlamaya çalışıyorum
evet evet kesinlikle ama buna bi çözüm bulmak lazım böyle yaşanmıyo
evet cnm ama bu bir süreçmiş, uzun da olabilir kısa da... neyse buaradan haberleşelim en azından motivasyon olur
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?