- 19 Haziran 2021
- 1.129
- 1.321
- 83
- 29
Öncelikle herkese merhaba diyorum ve hafta sonuna güzel bir giriş yapmanızı diliyorum.
Benim sorunum babam ve hislerim. Kendimi bildim bileli babam sinirli bir insandı. Çocukken yediğim dayakları asla unutamam. Ama aklımda en çok kalan birgün parkta oynarken kardeşim de kendi arkadaşlarıyla beraber oynuyordu ve kaydıraktan düşmüş. Neden kardeşime bakmadığım için sokak ortasında bir güzel dövmüştü. Üstelik ikimiz de çocuktuk. Affedemediğim çok fazla konu var bunları detaylı yazıp kimsenin vaktini çalmak istemiyorum. Tüm bu zorbalıklardan kaynaklı ben üniversitemi 2.sınıfta bırakıp ailemle aynı şehirde olmama rağmen ayrı eve çıktım ve çalışmaya başladım(19-20yaşlarımda). Evlenene kadar yalnız yaşadım(25yaşıma kadar). Bu yalnız yaşadığım süreçte babam evime toplamda 4 kere gelmemiştir bile. hiç arayıp sormadı bir şeye ihtiyacım var mı? yiyecek bir şeyim var mı? hasta mıyım vs vs. Bu arada annemle babam da benim evlenmeme yakın boşandı. Annemle aram iyidir o beni hiç yalnız bırakmaz. Şimdi asıl sorun şu. Babam 50 yaşında hala aktif, çalışan gayet durumunun yerinde olduğunu düşündüğüm bir hayat yaşıyor. Fakat yalnız. Ve bu durum çok canımı sıkıyor. Geçmişi affedemesem de maalesef çok salak bir yanım var hiç kıyamıyorum. Nazının hala bana geçtiğini çok iyi biliyor ve her telefon konuşmamızda bana hasta olduğunu, ameliyat olması gerektiğini, çok ağrısının olduğunu flan söylüyor. yıllardır bel fıtığı vs rahatsızlığı var. Kızlar inanıyorum inanmasına ama bunu sadece bana yapıyor. kardeşimle konuşurken hiçbir şeyi yok. üstelik bir kere bana sağlık konusunda yalan söyledi tövbe yarabbim kalbinde leke olduğunu söylemiş doktor. e nabızdan girdim baktım ne doktor randevusu var kardiyolojiden ne de bi röntgen vs... sonra özür diledi ama bu durum çok canımı sıkıyor. bir buçuk ay oldu görüşemiyoruz babamla. biz yeni iş yeri açtık işlerimiz çok yeni ve hep başında durmamız gerekiyor. eşim akşam kaçta geldiği belli olmuyor(pazarlamada kendisi). dün ilk kez eşimle bu konuda tartıştık babama hiç vakit ayırmıyoruz diye. durum biraz uzadı ve tartışmaya dönüştü. şimdi asıl size danışmak istediğim konu şu: Babama karşı nasıl bir tutum sergilemeliyim? Vicdanımla geçmişim arasında sıkışıp kalıyorum ve bunları sorun etmeye başladım artık. Nasıl bir yol izlemeliyim tüm her şeyi unutup yanında mı olmalıyım yoksa özellikle şu hastalık konularında sınır mı çekmeliyim? Siz olsanız ne yapardınız çünkü ben kendi başıma bu işin içinden çıkamıyorum. Biraz uzun oldu kızlar kusura bakmayın
Benim sorunum babam ve hislerim. Kendimi bildim bileli babam sinirli bir insandı. Çocukken yediğim dayakları asla unutamam. Ama aklımda en çok kalan birgün parkta oynarken kardeşim de kendi arkadaşlarıyla beraber oynuyordu ve kaydıraktan düşmüş. Neden kardeşime bakmadığım için sokak ortasında bir güzel dövmüştü. Üstelik ikimiz de çocuktuk. Affedemediğim çok fazla konu var bunları detaylı yazıp kimsenin vaktini çalmak istemiyorum. Tüm bu zorbalıklardan kaynaklı ben üniversitemi 2.sınıfta bırakıp ailemle aynı şehirde olmama rağmen ayrı eve çıktım ve çalışmaya başladım(19-20yaşlarımda). Evlenene kadar yalnız yaşadım(25yaşıma kadar). Bu yalnız yaşadığım süreçte babam evime toplamda 4 kere gelmemiştir bile. hiç arayıp sormadı bir şeye ihtiyacım var mı? yiyecek bir şeyim var mı? hasta mıyım vs vs. Bu arada annemle babam da benim evlenmeme yakın boşandı. Annemle aram iyidir o beni hiç yalnız bırakmaz. Şimdi asıl sorun şu. Babam 50 yaşında hala aktif, çalışan gayet durumunun yerinde olduğunu düşündüğüm bir hayat yaşıyor. Fakat yalnız. Ve bu durum çok canımı sıkıyor. Geçmişi affedemesem de maalesef çok salak bir yanım var hiç kıyamıyorum. Nazının hala bana geçtiğini çok iyi biliyor ve her telefon konuşmamızda bana hasta olduğunu, ameliyat olması gerektiğini, çok ağrısının olduğunu flan söylüyor. yıllardır bel fıtığı vs rahatsızlığı var. Kızlar inanıyorum inanmasına ama bunu sadece bana yapıyor. kardeşimle konuşurken hiçbir şeyi yok. üstelik bir kere bana sağlık konusunda yalan söyledi tövbe yarabbim kalbinde leke olduğunu söylemiş doktor. e nabızdan girdim baktım ne doktor randevusu var kardiyolojiden ne de bi röntgen vs... sonra özür diledi ama bu durum çok canımı sıkıyor. bir buçuk ay oldu görüşemiyoruz babamla. biz yeni iş yeri açtık işlerimiz çok yeni ve hep başında durmamız gerekiyor. eşim akşam kaçta geldiği belli olmuyor(pazarlamada kendisi). dün ilk kez eşimle bu konuda tartıştık babama hiç vakit ayırmıyoruz diye. durum biraz uzadı ve tartışmaya dönüştü. şimdi asıl size danışmak istediğim konu şu: Babama karşı nasıl bir tutum sergilemeliyim? Vicdanımla geçmişim arasında sıkışıp kalıyorum ve bunları sorun etmeye başladım artık. Nasıl bir yol izlemeliyim tüm her şeyi unutup yanında mı olmalıyım yoksa özellikle şu hastalık konularında sınır mı çekmeliyim? Siz olsanız ne yapardınız çünkü ben kendi başıma bu işin içinden çıkamıyorum. Biraz uzun oldu kızlar kusura bakmayın
