Cok bunaldim canim yaniyor siz ablalarimdan destek almaya cok ihtiyacim var. Ben 17 yasindayim. Daha oncede ayni konu hakkinda konular acmistim buraya. Iyi veya kotu yorumlar aldim ama ben hep iyi dusundum onun hakkinda. Hep inanmak istedigime inandim. Ben 5 sene once cocukca bir aska tutuldum. Benden 6 yas buyuk birini cok sevdim. Ben 11 o 17 yasindaydi. Onun hareketlerinden davranislarindan etkilendim, o da beni sevdi sandim. Takildim kaldim ona, abi derdim ama gizlice severdim icimden. Henuz 8 aydir tanimisken onu, ilk gordugum gunden beri seviyorken, birgun yurtdisina gittim ailemle beraber. Hic haber alamadim ondan. Seneler unutturdu onu bana. Kalbime gommustum ama hep bir umut vardi icimde. Belki birgun bir yerlerde karsilasirdik, belki birgun ona ulasirdim ve birseyler baslardi.
Benim gozumde mukemmel bir insandi. Cunku bunca sene cok gozumde buyutmustum onu. Zaman unuttursada bazi seyleri, hep kalbimde bir yerlerde sakliydi ve hep hatirlardim. Aslinda sadece onu degil, Turkiye'de gecirdigim cocukluk gunlerimi, hayatimin en guzel gunlerini ozluyordum. Icinde o da oldugu icin onu da ozluyordum. Belki de guzel gunlerim yarida kaldigi icin bu kadar cok baglandim ona. Cunku ben buraya gelince cok zor gunler gecirdim cok agladim. Belki onu bulmak o gunlere, cocukluguma donmek gibi bi anlam tasidigi icin bu kadar cok sahiplendim onu.
Aradan 5 sene gecmisti, 1 sene once bu zamanlardi. Ekim ayiydi. Facebook hesabi acmistim. Birgun aklima esti ismini arattirdim ve onun hesabi cikti karsima. Resmini gorunce bir tuhaf oldum. Agladim saatlerce resmine bakarak. Aslinda onla konusmaya cesaretim yoktu ama arkadasim cok israr etti. Hic aklindan cikmicak, hep pismanlik duyucaksin ne olur bir kez konussan, duygularini anlatsan dedi. Tamam dedim onu dinledim ve konustum.
Istedigim oldu cikmaya basladik. Kendi ellerimle kendi hayatimi mahvettim. O beni hic sevmedi ama ben nedense hep onun, benim onu sevdigim kadar sevdigine inandim. Diliyle bagladi beni kendine. Hep msn den gorusurdum. Arada bir telefonla gorusurduk. Bir gun kamerayla gorusurken msn'de, annem yakaladi beni. Agladim cok agladim. Annemi hayatimda ilk kez hayal kirikligina ugratmistim. Ben hic boyle birsey beklemezdi. Turkiye'deyken tanidigi icin, komsumuzun oglu oldugunu anladi ve bana o sana gore biri degil, vazgec ondan , o kimseyi sevemez dalgasina bakar gibi seyler soyledi ayrilmam icin baski yapti. Ama annem boyle yaptikca ben kurtulusu onda aradim ve daha cok baglandim. Aslinda annem hakliydi, korkmustu. Soyledikleri de dogruydu ama ben inanmak istedigime inandim. Annemden gizli gorusmeye devam ettim.
O gunden sonra fazla kamera acmamaya basladim. Sadece yazisiyorduk. Ama o beni cok ozledigini soyluyordu, hep kamera acmami isterdi, resimlerimi gondermemi isterdi. Hep sesimi duymak icin arardi. Ve ben butun bunlarin karsisinda annem neden boyle davraniyor, beni sevdigi cok acik degilmi diye dusunurdum. Sevmese bunlari yapmazdi derdim.
Annemin telefondaki mesajlari okumasiyla, arama kayitlarina bakmasiyla ikinci kez yakalandim. O "Daha fazla aci cekmeni istemiyorum, seni cok seviyorum, sevmeye de devam edecegim, hoscakal" diyerek cekildi aradan. Ben sabah annemden gizli uyanip hava karli oldugu halde, o sogukta kontor almak icin disari ciktigimi korkudan titredigimi, anneme yakalanmadan eve dondugumu hatirliyorum. Sirf onu aramak konusmak icin yaptim bunu cunku kaybolmustu ortadan. Telefonu arkadasi acti ve x'in kaza gecirdigini soyledi, ben sizi gorusturecegim, biraz sabret dedi tamam dedim. Sonra yine gorusmeye devam ettik. Annem ustume gelmemeye basladi. Yasayarak ogrenmemi istedi gercekleri.
Bir kac gun sonra abisinin msn'ine attigim iletiyi gormesiyle bana "beni sevmedigini, benden sogudugunu, hayatindan cikmami" soyledi. Beynimden asagi kaynar sular dokuldu ve ben yine hayal kirikligina ugradim o kadar aptalmisimki bu durum karsisinda bile vazgecemedim ondan. O gun ona bir mesaj attim o mesaj cok dokundu ona biliyorum vicdanini sizlatti, o mesajdan sonra pisman oldu bana mesajlar atti hergun aradi barismak istedi pisman oldugunu soyledi. 4 gun direndim, sonra affettim yeniden basladik.
Hersey cok guzel giderken bi kiskanclik yuzunden ayrildik. O ayrilmak istedi. Cok agladim cok aci cektim ama ilk defa yapmadigim seyi yaptim. Gururumu ayaklar altina almadim. Ilk gunler hazmedemedim, kabullenemedim, mesajlar attim sitem ettim ama sonra toparlandim. Burdan da cok destek almistim. Bir de hep bir umut vardi bu yuzden rahattim. O bensiz yapamaz biz barisicaz diye dusunuyordum hep. 3 ay ayri kaldik. Beni gizli numaradan arayip sesimi dinlerdi, sevip sevmedigini bilmiyorum ama ozlerdi. Bir gun dayanamadim msn de online oldugu bir gun bende online oldum. Konustuk, gercekten pisman olmustu sozlerinde pismanlik vardi beni degil, kendini sucluyordu, ofkesinin kurbani olmustu bu yuzden almisti ayrilik kararini. Bana boyle soyledi. Bende inandim. Ve baristik...
Baristiktan sonra iyiki de barismisim dedim cunku hersey cok guzel gidiyordu. Bu ayrilik bizi birbirimize daha cok baglamisti. Hersey cok guzel gdiyordu. Sadece annemle babamin yasadigi problemler yuzunden o gunlerde cok bunalmistim, biraz yalniz kalmaya ihtiyacim vardi. Bir kac gun telefonumu kapattim. Biraz gec oldu ama ona da acikladim durumu, ozur diledim. Sonra msn de konustuk zaten cok sinirli bir insan, buna da cok sinirlenmis. Ama sanki baska birsey daha vardi. Cok soguktu bana karsi. Ve nihayet agzindaki baklayi cikardi. 6 ay once ayrildigimizdan bahsetmistim size, o zamanlar pisman oldugunu gormustum ama ben sevgisinden emin olamadigim icin ortak bir arkadasimizdan, onun agzini aramasini istemistim ama hicbisey belli etme dedim. Nasil guvendim bilmiyorum. Sonra biz baristik ve bu istegimin gereksiz oldugunu dusundum. O ortak arkadasimizla tekrar konustum, hicbisey sorma agzini arama biz baristik onun sevgisinden eminim onu seviyorum hicbisey soyleme ona aramiz bozulsun istemiyorum dedim. Bana soz vermisti soylediklerimi unutacakti.
Ama ne yazikki sozunde durmamis, bunlari anlatmis o da bu yuzden ayrilmis benden. Tabi bu bahaneydi biliyorum cunku seven bi insan asla boyle bisey yuzunden ayrilamaz sevdiginden. Ben boyle kahrolunca ablam dayanamadi ve ben onun nasil biri oldugunu cok iyi biliyorum arastirdim ama vazgecmiyosun hala o sana gore biri degil, hic tekin biri degil, cikarlari icin senle birlikle dedi bunu sana ispatlayabilirim vazgececegine soz ver dedi kabul ettim. Kuzenimle yani ablamla oyun yaptik ona. Tanimiyordu ablami. Ablamla msn de konustular, asilmis, cikma teklif etmis. Ustelik biz ayrilali daha 1 hafta olmustu. Kamerada gorusmusler. Ablam amacini anladiktan sonra kim oldugunu soylemis, kipkirmizi olmus yuzu.
Bu olaydan sonra hicbir sekilde gorusmedim. Unutmaya calistim. Tabi o herzamanki gibi yuzsuzlukle beni faceden eklemeye devam etti kabul etmedim. Bana laf sokmalar, birgun pismanim aci cekiyorum deyip diger gun garip garip videolar paylasmalar. Beni cileden cikariyor. Ne yapmaya calistigini anlamiyorum. Beni neden ekliyorsun diye mesaj attim faceden ama cevap vermedi. Veremez zaten yuzu yok. Surekli kiz ekliyo face ine ve onlara asiliyo, cikma teklif ediyor. Bunlari gordukce kahroluyorum ben. Icimde birseyler koptu ama tam olarak sokup atamiyorum onu kalbimden. Hatta bazen umutlandigim oluyor. Uzun oldu ama bana yardim edin lutfen, ben artik onu unutmak istiyorum
Benim gozumde mukemmel bir insandi. Cunku bunca sene cok gozumde buyutmustum onu. Zaman unuttursada bazi seyleri, hep kalbimde bir yerlerde sakliydi ve hep hatirlardim. Aslinda sadece onu degil, Turkiye'de gecirdigim cocukluk gunlerimi, hayatimin en guzel gunlerini ozluyordum. Icinde o da oldugu icin onu da ozluyordum. Belki de guzel gunlerim yarida kaldigi icin bu kadar cok baglandim ona. Cunku ben buraya gelince cok zor gunler gecirdim cok agladim. Belki onu bulmak o gunlere, cocukluguma donmek gibi bi anlam tasidigi icin bu kadar cok sahiplendim onu.
Aradan 5 sene gecmisti, 1 sene once bu zamanlardi. Ekim ayiydi. Facebook hesabi acmistim. Birgun aklima esti ismini arattirdim ve onun hesabi cikti karsima. Resmini gorunce bir tuhaf oldum. Agladim saatlerce resmine bakarak. Aslinda onla konusmaya cesaretim yoktu ama arkadasim cok israr etti. Hic aklindan cikmicak, hep pismanlik duyucaksin ne olur bir kez konussan, duygularini anlatsan dedi. Tamam dedim onu dinledim ve konustum.
Istedigim oldu cikmaya basladik. Kendi ellerimle kendi hayatimi mahvettim. O beni hic sevmedi ama ben nedense hep onun, benim onu sevdigim kadar sevdigine inandim. Diliyle bagladi beni kendine. Hep msn den gorusurdum. Arada bir telefonla gorusurduk. Bir gun kamerayla gorusurken msn'de, annem yakaladi beni. Agladim cok agladim. Annemi hayatimda ilk kez hayal kirikligina ugratmistim. Ben hic boyle birsey beklemezdi. Turkiye'deyken tanidigi icin, komsumuzun oglu oldugunu anladi ve bana o sana gore biri degil, vazgec ondan , o kimseyi sevemez dalgasina bakar gibi seyler soyledi ayrilmam icin baski yapti. Ama annem boyle yaptikca ben kurtulusu onda aradim ve daha cok baglandim. Aslinda annem hakliydi, korkmustu. Soyledikleri de dogruydu ama ben inanmak istedigime inandim. Annemden gizli gorusmeye devam ettim.
O gunden sonra fazla kamera acmamaya basladim. Sadece yazisiyorduk. Ama o beni cok ozledigini soyluyordu, hep kamera acmami isterdi, resimlerimi gondermemi isterdi. Hep sesimi duymak icin arardi. Ve ben butun bunlarin karsisinda annem neden boyle davraniyor, beni sevdigi cok acik degilmi diye dusunurdum. Sevmese bunlari yapmazdi derdim.
Annemin telefondaki mesajlari okumasiyla, arama kayitlarina bakmasiyla ikinci kez yakalandim. O "Daha fazla aci cekmeni istemiyorum, seni cok seviyorum, sevmeye de devam edecegim, hoscakal" diyerek cekildi aradan. Ben sabah annemden gizli uyanip hava karli oldugu halde, o sogukta kontor almak icin disari ciktigimi korkudan titredigimi, anneme yakalanmadan eve dondugumu hatirliyorum. Sirf onu aramak konusmak icin yaptim bunu cunku kaybolmustu ortadan. Telefonu arkadasi acti ve x'in kaza gecirdigini soyledi, ben sizi gorusturecegim, biraz sabret dedi tamam dedim. Sonra yine gorusmeye devam ettik. Annem ustume gelmemeye basladi. Yasayarak ogrenmemi istedi gercekleri.
Bir kac gun sonra abisinin msn'ine attigim iletiyi gormesiyle bana "beni sevmedigini, benden sogudugunu, hayatindan cikmami" soyledi. Beynimden asagi kaynar sular dokuldu ve ben yine hayal kirikligina ugradim o kadar aptalmisimki bu durum karsisinda bile vazgecemedim ondan. O gun ona bir mesaj attim o mesaj cok dokundu ona biliyorum vicdanini sizlatti, o mesajdan sonra pisman oldu bana mesajlar atti hergun aradi barismak istedi pisman oldugunu soyledi. 4 gun direndim, sonra affettim yeniden basladik.
Hersey cok guzel giderken bi kiskanclik yuzunden ayrildik. O ayrilmak istedi. Cok agladim cok aci cektim ama ilk defa yapmadigim seyi yaptim. Gururumu ayaklar altina almadim. Ilk gunler hazmedemedim, kabullenemedim, mesajlar attim sitem ettim ama sonra toparlandim. Burdan da cok destek almistim. Bir de hep bir umut vardi bu yuzden rahattim. O bensiz yapamaz biz barisicaz diye dusunuyordum hep. 3 ay ayri kaldik. Beni gizli numaradan arayip sesimi dinlerdi, sevip sevmedigini bilmiyorum ama ozlerdi. Bir gun dayanamadim msn de online oldugu bir gun bende online oldum. Konustuk, gercekten pisman olmustu sozlerinde pismanlik vardi beni degil, kendini sucluyordu, ofkesinin kurbani olmustu bu yuzden almisti ayrilik kararini. Bana boyle soyledi. Bende inandim. Ve baristik...
Baristiktan sonra iyiki de barismisim dedim cunku hersey cok guzel gidiyordu. Bu ayrilik bizi birbirimize daha cok baglamisti. Hersey cok guzel gdiyordu. Sadece annemle babamin yasadigi problemler yuzunden o gunlerde cok bunalmistim, biraz yalniz kalmaya ihtiyacim vardi. Bir kac gun telefonumu kapattim. Biraz gec oldu ama ona da acikladim durumu, ozur diledim. Sonra msn de konustuk zaten cok sinirli bir insan, buna da cok sinirlenmis. Ama sanki baska birsey daha vardi. Cok soguktu bana karsi. Ve nihayet agzindaki baklayi cikardi. 6 ay once ayrildigimizdan bahsetmistim size, o zamanlar pisman oldugunu gormustum ama ben sevgisinden emin olamadigim icin ortak bir arkadasimizdan, onun agzini aramasini istemistim ama hicbisey belli etme dedim. Nasil guvendim bilmiyorum. Sonra biz baristik ve bu istegimin gereksiz oldugunu dusundum. O ortak arkadasimizla tekrar konustum, hicbisey sorma agzini arama biz baristik onun sevgisinden eminim onu seviyorum hicbisey soyleme ona aramiz bozulsun istemiyorum dedim. Bana soz vermisti soylediklerimi unutacakti.
Ama ne yazikki sozunde durmamis, bunlari anlatmis o da bu yuzden ayrilmis benden. Tabi bu bahaneydi biliyorum cunku seven bi insan asla boyle bisey yuzunden ayrilamaz sevdiginden. Ben boyle kahrolunca ablam dayanamadi ve ben onun nasil biri oldugunu cok iyi biliyorum arastirdim ama vazgecmiyosun hala o sana gore biri degil, hic tekin biri degil, cikarlari icin senle birlikle dedi bunu sana ispatlayabilirim vazgececegine soz ver dedi kabul ettim. Kuzenimle yani ablamla oyun yaptik ona. Tanimiyordu ablami. Ablamla msn de konustular, asilmis, cikma teklif etmis. Ustelik biz ayrilali daha 1 hafta olmustu. Kamerada gorusmusler. Ablam amacini anladiktan sonra kim oldugunu soylemis, kipkirmizi olmus yuzu.
Bu olaydan sonra hicbir sekilde gorusmedim. Unutmaya calistim. Tabi o herzamanki gibi yuzsuzlukle beni faceden eklemeye devam etti kabul etmedim. Bana laf sokmalar, birgun pismanim aci cekiyorum deyip diger gun garip garip videolar paylasmalar. Beni cileden cikariyor. Ne yapmaya calistigini anlamiyorum. Beni neden ekliyorsun diye mesaj attim faceden ama cevap vermedi. Veremez zaten yuzu yok. Surekli kiz ekliyo face ine ve onlara asiliyo, cikma teklif ediyor. Bunlari gordukce kahroluyorum ben. Icimde birseyler koptu ama tam olarak sokup atamiyorum onu kalbimden. Hatta bazen umutlandigim oluyor. Uzun oldu ama bana yardim edin lutfen, ben artik onu unutmak istiyorum
Ben 5-6 senede unutamadim bundan sonra nasil unutucam. Ustelik bu yasadiklarimdan sonra 
