- 21 Mayıs 2024
- 1
- 0
- 32
-
- Konu Sahibi baksanataliheee
- #1
Merhaba arkadaslar, umarim iyisinizdir. Aramizda illa ki iyi olmayanlariniz vardir. Onlar da insallah en yakin zamanda refaha kavusabilirler.
Benim bir derdim var. Söyle ki... Aslinda genel ama su an kafami yordugum arkadaslik iliskileri.
Ben 32 yasindayim. Bir yerde calisiyorum ve ayni zamanda egitimime devam ediyorum. Medeni halim bekar. Ne yazik ki evlenmeyi istememe ragmen evlenemedim de diyebiliriz. Artik bir umudum da yok desem yeridir.
Bu yasa kadar hep iyi bir insan olmaya calistim. Kimin yardima ihtiyaci olsa kostum. Kosamadigimda da maddi manevi uzaktan yardimci olmaya calistim. Hic bir karsilik beklemedim. Gerci kimse de mecazi tabirle götürdügüm tabagi dolu geri getirmedi :) Malesef duygusal buhranlar gecirdigimde, kötü bir durumda oldugumda anam babamdan baska kimse yardimci olmadi.
Ilac lazim oldu verdim. Para lazim oldu verdim. Dügünlerde yarim altin taktim. Ki akrabalar bile ceyrek takmisti. Dogum günlerinde sürprizler, hediyeler hep ben organize ettim. Sirf arkadasiz diye hep kendime almadim, onlara aldim. Kücük, büyük farketmedi.
Eskiden bunlari önemsemezdim. Takilmazdim. Ama bir insan evladi bile bana en ufak bir sey yapmadi. Mutlu etmeye calismadi. Nitekim su an hepsi uzaklasti benden. Halimi hatrimi bile soran yok. Telefonum calarsa ya annem ya babam. Allaha sükürler olsun ki onlar var. Bir de onlar olmasa ?
Kendimi cok yalniz hissediyorum. Ben bunlari hakedecek ne yaptim ? Neden hep deger vermeyen insanlar deger görüyor ? Yanimda bana destek olacak bir esim de yok. Bari biri olsa bu kadar takilmazdim. Belki o yüzden arkadaslarima yüklememem gereken anlamlari yükledim.
Kendimi artik salak gibi hissediyorum. Allah bilir benim hakkimda neler düsünmüslerdir. Belki de enayi demislerdir.
Siz ne düsünüyorsunuz ? Bana tavsiye verebilecek var mi ?
Benim bir derdim var. Söyle ki... Aslinda genel ama su an kafami yordugum arkadaslik iliskileri.
Ben 32 yasindayim. Bir yerde calisiyorum ve ayni zamanda egitimime devam ediyorum. Medeni halim bekar. Ne yazik ki evlenmeyi istememe ragmen evlenemedim de diyebiliriz. Artik bir umudum da yok desem yeridir.
Bu yasa kadar hep iyi bir insan olmaya calistim. Kimin yardima ihtiyaci olsa kostum. Kosamadigimda da maddi manevi uzaktan yardimci olmaya calistim. Hic bir karsilik beklemedim. Gerci kimse de mecazi tabirle götürdügüm tabagi dolu geri getirmedi :) Malesef duygusal buhranlar gecirdigimde, kötü bir durumda oldugumda anam babamdan baska kimse yardimci olmadi.
Ilac lazim oldu verdim. Para lazim oldu verdim. Dügünlerde yarim altin taktim. Ki akrabalar bile ceyrek takmisti. Dogum günlerinde sürprizler, hediyeler hep ben organize ettim. Sirf arkadasiz diye hep kendime almadim, onlara aldim. Kücük, büyük farketmedi.
Eskiden bunlari önemsemezdim. Takilmazdim. Ama bir insan evladi bile bana en ufak bir sey yapmadi. Mutlu etmeye calismadi. Nitekim su an hepsi uzaklasti benden. Halimi hatrimi bile soran yok. Telefonum calarsa ya annem ya babam. Allaha sükürler olsun ki onlar var. Bir de onlar olmasa ?
Kendimi cok yalniz hissediyorum. Ben bunlari hakedecek ne yaptim ? Neden hep deger vermeyen insanlar deger görüyor ? Yanimda bana destek olacak bir esim de yok. Bari biri olsa bu kadar takilmazdim. Belki o yüzden arkadaslarima yüklememem gereken anlamlari yükledim.
Kendimi artik salak gibi hissediyorum. Allah bilir benim hakkimda neler düsünmüslerdir. Belki de enayi demislerdir.
Siz ne düsünüyorsunuz ? Bana tavsiye verebilecek var mi ?