Yok dusunmezlee dusunseler de umursamayinÇok teşekkür ederim umarım öyle olur. Yabancılarla daha rahat kaynaşabiliyorum ama orda 6 Türk daha var, onlarla da sıkı kaynaşamazsam diğerleri "ya bu kız kendi milliyetindekilerle kaynaşamıyo ne biçim kız" diye düşünmelerinden çekiniyorum.
Öncelikle iyi bayramlar dileyerek konuya geçiyorum. Ben 4 senedir çalıştğım işyerinde arkadaşlık yönünden hiç şanslı olamadım maalesef. Geldiğimde çok katı şekilde gruplaşmış bir ortam buldum. İçlerine girmek için çok uğraştım, kekler börekler yaptım götürdüm, ilgilerini çekmek için tarot falı öğrendim, devamlı hal hatır sordum ama olmadı, bizim arkadaşa ihtiyacımız yok grubumuz var modundaydılar. Böyle olunca ipin ucunu bıraktım. Odamda bir kız vardı adı Zehra, onların grubundan. Her öğlen odaya gelip şen şakrak şekilde Zehra'yı yemeğe çağırırlardı, her defasında çok üzülürdüm kalbim oyulurdu sanki. 1 defa sen de gel katıl bize demediler. Bir defasında birinin odasından acil iş için beyaz kağıt aldım, bana kızdı. Ben "ama Selin de alıyor" deyince "o alır çünkü o Selin" cevabını işittim. Evet tahmin edeceğiniz üzere Selin de grup üyesiydi. Buna benzer onlarca olay yaşadım. Ben de kabuğuma çekildim ve kendimi işe verdim.Neyse ki işte iyiydim.
Ama bu 4 sene benim psikolojimi olumsuz etkilemiş,onu farkettim. Çünkü son 1 yılda iş için kısa süreli olmak üzere farklı bir ortama girdim ve bu 4 senenin bende bıraktığı izin farkına vardım. İlk ortamda çok kötü oldum, resmen insanlardan kaçtım, ama bunu bilinçli yapmadım sanki bir güç beni ele geçirmişti, o güç bilinçaltıydı. "Nasıl olsa beni dışlayacaklar, beni istemeyecekler" korkusuyla kaçtım. Herkes yemeği beraber yerken yanlarına katılmaya utandım, girişken olup "katılabilir miyim" diyemedim. O 4 yıl bende değersizlik hissi yaratmış o an anladım. İşyerindekiler çete gibi olduğu için herkes çete gibi olacak diye beynim senaryo kuruyordu. Bunu aşmam lazım diye düşünüp psikolog araştırıyordum ki, benim iş için Fransa'ya gönderilmem gündeme geldi ve kesinleşti. Uluslararası bir kuruluşta çalışacağım, eğer göze girersem kalıcı da olabilirim. Ve ben arkadaşsız kalmaktan çok korkuyorum. Aynı şeyleri yaşamak istemiyorum.
1 ay sonra orda başlayacağım, vize pasaport orda ev bulma vs. işlemler için koşturuyorum. Ama son anda kesinleşti ve araya tatil girdiği için diğerlerinden 2 gün geç başlamam sözkonusu, ve bunu çok geriyor. Sanki herkes kaynaşacak grubunu kuracak ve ben yalnız kalacağım diye korkuyorum. Bir de şöyle bir durum var: yabancıların olduğu bir ortamda nispeten çok daha iyiyim Türkler olduğunda kötü oluyorum. Fransa'ya benden başka 6 Türk daha gelecek, 3'ü aynı şehirden diğer 3'ü aynı şehirden, benim şehrimden tek ben varım. Çoktan kaynaşmış gruplarını kurmuşlardır diye de takıyorum. Kısaca böyle bayanlar, derdim arkadaş edinmek. Ama dediğim gibi 4 yıl acı bir iz bıraktı. Bu değersizlik hissini aşmam lazım. Her türlü öneriye açığım: dua, olumlama, telkin, insanlara sempatik gelebilecek öneriler... 4 yıl gruplaşma yüzünden zehir içtim adeta, şimdi Fransa yeni bir başlangıç yeni bir umut, lütfen bana yol gösterin...
Aynı durum okulda benim başıma geldi. Kadınların çoğunlukta olduğu bir öğretmenler odası 5 kadın kankilop ben ve 2 arkadaşım dışlanmışlar. İlk başta ben aşırı havalı davrandım . Kibarca günaydın diyip oturuor hiç konuşmuyordum. 2 arkadaşımdan biri gitti kaldık mı 2 kişi yerine gelen bir bey olunca haliyle merhaba teşekkürler afiyet olsun nasılsınız ile kaldı muhabbetimiz. O 5 kişilik grubundan bir kişisi gitti ama bana şöyle davranıyorlar bir aşırı samimi bir ben yokmuşum gibi dönem başlayınca çok üzüldüm çünkü ayakta dururken konuşmaya başlıyorlar fakat bi anda ben kümenin dışında kalıveriyorum. Ama aştım sanırım çünkü üstlerde yazan arkadaşa katılıyorum. Kendi arkadaşlarının arkasından bile bir ton dedikodu yapıyorlar bir ton. Kendimi tekrar geri çektim bende. İş ortamı garip ya
Oncelikle hayirli olsun Allah iyi insanlarla karsiladtirsin ama durumda bence farkinda olmaniz gereken sey gruplasmis olmak degilde is ortaminizdakilerin normal olmayisi
Bakin soyle bi ornek vereyim eski is yerimde caylari odamizda kendimiz yapiyirduk benim is suremde geciciydi ve girdigimde herkes gecici oldugumu biliyordu ama yinede giderken cay ped bardak tarzi lazim olan seyleri gotururdum disarda isim olunca sevdikleti kurabiyelerden vs alirdim kendim gotururdum her seferinde niye zahmet ediyirsun tarzi cumleker duyardim mutlu olurdular ve zamanla benim yaptigim seyleri karsi taraftanda almaya basladim en cimrisinjn birseyler ismarladigina en soguk disiplinli insanin ben kantinden birsey aliyorsam venim cekmede var niye bosuna aliyorsun demesine vs sahit oldum ordan biriymis gibi ayrildim oradan ama yeni yerimdede ayni seyleru yapmaya calistim kimsenin umurunda degil onlar kendiletine birsey aliyorken cok nadirdir bana usmarladiklari
Mesela gecen yenek siparis vermisler sormamistilar bile yermisin yemezmisin diye yada cay istediklerinde icermisin derler ben direk isterim falan
Bende senin gibi ilk baslarda cok gayret ettim ama birazda kaesi tarafta is bitiyor
Bu yer icibde oyle sartlandirma kendini mevzu gruplasma degil karakter meselesi yoksa her yerde gruplasmis insanlar var
konunuzu okurken şunu fark ettim; aşırı derecede insanları onemsiyorsunuz.
bunu yapmayin.kimseyi kolay kolay hayatinizin merkezine almayin
kek börek corek inanin bunlar fasa fiso
gercekten sizle arkadaş olmak istiyorlarsa hic bunlara gerek duymazlar.
bir de gercekten elinize çok büyük bir nimet gecmis.lutfen bunun kiymetini bilin.simdiden bunlarla yormayin kendinizi
Özgüven eksikliği yaşıyorsunuz. İnsanlar bu kadar ciddiye almayın.. ve sizi aranıza alsınlar diye çabalamayın kek börek filan ne gerek var?
Dışlanma korkunuz var anlaşılan.
Hem de nasıl. Bu işyerine başladığım zaman oluştu çünkü gruplarına almadılar. Bu travma yarattı bende çünkü eski işyerimde sevilen paylaşılamayan bir insandım. Bu bende fobiye dönüştü.Artık her yeni ortama girişte korkuyorum.
Cok tatlisiniz yaArkadaşa katılıyorum onların karakterleri ya mesela ortada bir şey yok bir anda bi havayla edayla su sebilinden su almaya kalkıyor bi sakin ya şurada biz bizeyiz kime neyin havası sebilden su içen insana göre fazla havalı değil misin cicim diye yakasına yapışasım geliyor
Bende oyleydim sevilen sayilan idarecilerin dahi onemsedigi cok calisiyorsun cok yoruluyorsun dedigi yerden pek kimsenin umurdamadigi yaptigim isketin onemsenmeyip kucumsendigi bi konuma dustumBen bu işyerinden önce 1 yıl başka bir yerde çalışmıştım orda çok arkadaşım vardı, çok sevilirdim. Her haftasonu bi yerlere giderdik, 1 günüm bile yalnız geçmemişti. Özgvenim yüksekti o dönem. Ama bu dışlandığım işe geçince hayatım tepetaklak oldu işte. Eski işyerinde sevilen aranan biriyken yeni işyerinde umursanmayan, adam yerine konulmayan biri olmak çok koydu çok. 4 yıl geçti, işi de aslında seviyorum ama genel olarak ısınamadı m bu işyerine. Umarım Fransa kalıcı olur.
Ama yaşarken böyle tatlı oluyor muyum acaba :))) mesela seminer salonuna inecekler duymamış oluyorum inileceğini pıtır pıtır iniyorlar ben tek kalıveriyorum ama korkaklar varya bizimkilet hem dışlıyorlar azıcıl dişimi gösterip ezeyim bunları hemen minnoşş minnoşşkkooo diye dolanıyorlar. İlk başta aşırı üzülüyordum şimdi dalga geçiyorum bende :)) mesela arkadaşına bir şey anlatırken seminerde bana poposunı döndü tamamen hemde! Bende yanımda başka bir srkadaşa duyacağı şekilde işte böyle toplum içinde nasıl davranılır bilmeyenlet geliyor böyle yanımıza yamacımıza oturuyor ya deli oluyorum ya dedim :))) duydu. Ona dediğimi anladı. Muhabbeti bi anda kesti dönemedi de :))) harika bir andı benceCok tatlisiniz ya
Arkadaşım baktın iş yerinde gruplaşmış insanlar var çıksaydın 4 yil önce aklın nerdeydi
Zaten ilk günden beri dışlıyorlarsa ne işin vardı öyle insanların olduğu ortamda en kral iş olsa bir dakika durmazdım
Öyle işte çalışacağına kasiyerlik falan yapaydın
Hiç bir iş senin psikolojinden önemli miydi
Şimdi çekersin böyle
Resmen paranoyak olmuşsun
Bence yanlış düşünüyorsunuz. İş ortamları üç aşağıbeş yukarı benzer. Üzülmemeyi kendimiz öğreneceğiz herkes bizim gibi değil. Güzel bir kariyer, güzel bir maaş. Çok fazla umursamama işini yapıp geçme şeklinde hayata devam edilebilir. Ama şu konuda haklısınız herkes aynı şekilde tepki vermez ve ciddi psikolojik sıkıntı olabilir.Arkadaşım baktın iş yerinde gruplaşmış insanlar var çıksaydın 4 yil önce aklın nerdeydi
Zaten ilk günden beri dışlıyorlarsa ne işin vardı öyle insanların olduğu ortamda en kral iş olsa bir dakika durmazdım
Öyle işte çalışacağına kasiyerlik falan yapaydın
Hiç bir iş senin psikolojinden önemli miydi
Şimdi çekersin böyle
Resmen paranoyak olmuşsun
Ama yaşarken böyle tatlı oluyor muyum acaba :))) mesela seminer salonuna inecekler duymamış oluyorum inileceğini pıtır pıtır iniyorlar ben tek kalıveriyorum ama korkaklar varya bizimkilet hem dışlıyorlar azıcıl dişimi gösterip ezeyim bunları hemen minnoşş minnoşşkkooo diye dolanıyorlar. İlk başta aşırı üzülüyordum şimdi dalga geçiyorum bende :)) mesela arkadaşına bir şey anlatırken seminerde bana poposunı döndü tamamen hemde! Bende yanımda başka bir srkadaşa duyacağı şekilde işte böyle toplum içinde nasıl davranılır bilmeyenlet geliyor böyle yanımıza yamacımıza oturuyor ya deli oluyorum ya dedim :))) duydu. Ona dediğimi anladı. Muhabbeti bi anda kesti dönemedi de :))) harika bir andı bence
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?