Çocukluk video görüntülerimde resimlerde küçücük ben ya minikleri kovalıyorum ya da sıkı sıkı kucağıma almışım mutlulukla sarılıyorum. Her zaman çok sevdim bebekleri, her zaman da çok istedim. Evlenir evlenmez bebeğim olsun derdim hep, 1 yıl gecti, 2..- 3 ama olmadı bebeğimiz, araştırmalara başladık. Bende hersey yolundaydı, eşimin ise doğal yolla çocuk sahibi olma şansı neredeyse yok. Yalnız gitmiştim test sonucunu konuşmaya hekimin karşısında dirayetimi hiç yitirmedim, sakin sakin dinledim anlattıklarını. Sonrasında ise içime hapsettiklerim taştı ve Leventten - Bebeğe yürüdüm ağlaya ağlaya Binlerce acıma, teselli, öğüt duymak istemedim kimselere söylememeye karar verdim. Çok zahmetli bir süreçti IVF tedavisi, istemiyorum dedim, zorlamayacak şansımı razı olacaktım. Ama hemen ertesi gün hayat boyu anne olamayacak olma düşüncesinden ürperdim, olmayadabilirdi ama denemeliydim. En iyisidir diye düşündüğüm kliniğe gittim, filmler testler iğneler, yumurta toplama, transfer.. başarısız.. 0 çıktı test sonucum 
Donmuşlar var, onla deneyelim dendi hem ilaç kullanmayınca başarı şansı artıyor, nitekim 6. haftada içimde küçük bir kesede bir kalp atımı başladı, malesef 3 hafta attı kalbimiz sonra kendiliğinden terk etti bedenimi. 2 şans vermiştim kendime, hayatımı bu uğurda harcayamam demiştim. ığneler canımı yakıyor, beklemek öldürüyor, sorular, cevaplar, internetten araştırmalar, karalar bağlamalar bitmiyor, yaş 33...O teknik var şu kadar bin euro, bu tekniğide deneyelim şu kadar bin dolar... beynimin bir lobu yeniden denemem için tüm zihnimi zorluyor.. 3. denemede sadece 1 yumurtamız oluyor.. drlar karamsar ben mutsuz, umutsuz, buraya kadar harcanılan para 20.000 lirayı aşıyor, vicdan azabım büyük. Evim büyük, sevgim büyük, çocuk özlemim hepsinden büyük, sosyal hizmetlerin yolunu tutuyoruz, istedikleri evrakları günlerce hazırlıyoruz, kız erkek tercihimiz yok, kardeşler varsa direk onlara talip oluyoruz ki hayat boyu birlikte yaşasınlar...ıçim neşeyle dolu haber beklemeye başlıyorum.
Mevsim bahar, anneler günü, 2 yavru kedi buluyorum yeni doğmuşlar gözler kapalı, almasam yaşam şansları yok, sonraki günlerde gecem gündüzüm tüm enerjim onları yaşatmaya yönelik. 5. ay, evliliğimizin 5. yılı, yaşım 35 ken ve ikiz erkek kediciklerin gelişini işaret sayıp yeni bir denemeye girişiyorum.
Az önce 5. ayındaki ıkiz oğullarımızı ultrason ekranından nefessiz seyrettim. Şubatta onlar geliyor, sonrasında da kimsesizken ailemize katılacak kardeşleri... çok yakında kocaman aile oluyoruz
Donmuşlar var, onla deneyelim dendi hem ilaç kullanmayınca başarı şansı artıyor, nitekim 6. haftada içimde küçük bir kesede bir kalp atımı başladı, malesef 3 hafta attı kalbimiz sonra kendiliğinden terk etti bedenimi. 2 şans vermiştim kendime, hayatımı bu uğurda harcayamam demiştim. ığneler canımı yakıyor, beklemek öldürüyor, sorular, cevaplar, internetten araştırmalar, karalar bağlamalar bitmiyor, yaş 33...O teknik var şu kadar bin euro, bu tekniğide deneyelim şu kadar bin dolar... beynimin bir lobu yeniden denemem için tüm zihnimi zorluyor.. 3. denemede sadece 1 yumurtamız oluyor.. drlar karamsar ben mutsuz, umutsuz, buraya kadar harcanılan para 20.000 lirayı aşıyor, vicdan azabım büyük. Evim büyük, sevgim büyük, çocuk özlemim hepsinden büyük, sosyal hizmetlerin yolunu tutuyoruz, istedikleri evrakları günlerce hazırlıyoruz, kız erkek tercihimiz yok, kardeşler varsa direk onlara talip oluyoruz ki hayat boyu birlikte yaşasınlar...ıçim neşeyle dolu haber beklemeye başlıyorum. Mevsim bahar, anneler günü, 2 yavru kedi buluyorum yeni doğmuşlar gözler kapalı, almasam yaşam şansları yok, sonraki günlerde gecem gündüzüm tüm enerjim onları yaşatmaya yönelik. 5. ay, evliliğimizin 5. yılı, yaşım 35 ken ve ikiz erkek kediciklerin gelişini işaret sayıp yeni bir denemeye girişiyorum.
Az önce 5. ayındaki ıkiz oğullarımızı ultrason ekranından nefessiz seyrettim. Şubatta onlar geliyor, sonrasında da kimsesizken ailemize katılacak kardeşleri... çok yakında kocaman aile oluyoruz
Son düzenleme:
