- 12 Ocak 2010
- 1.811
- 6.062
- 358
- 32
- Konu Sahibi BirKulunuCokSevdim
-
- #1
Hanımlar 12 yıllık bir arkadasım var, çok samimiyiz. Yediğiniz içtiğimiz ayri gitmez kivaminda degil de sık sık görüşüp dertleşiriz. Kendisi kadin dogum dr u. Gebeliklerimde yardimci oldu. Cocuklarim hastalaninca ilgilendi. Allah razi olsun herkese yardıma koşar boyle konularda. Zaten cok başarılı bir dr. Bölüme 1. Girip 1. Bitirdi. Masallah.
Ama bizim ogrencilik yillarimizdan beri dert yandigim konu onun eli sıkılığı ve bunu asla saklamaması. Her zaman (ya da %95) benim evimde buluşuyoruz. Disarida bir mekanda cok cok nadir. 2 kere hatirliyorum bulustugumuzu. Birinde 3 saat oturduk. Ben yemek yedim kahve ictim. Kalktik tam ayrilacagiz öldüm açliktan sususluktan dedi ve simit ve su aldi büfeden. Ve alirken de şu suyu restoranda alsam 3 kati kara verecektim dedi. Diger seferi o ısmarladi kahvaltiya gitmiştik. Ama ben baya ust uste mukellef sofralar kurduktan sonra mecburen gibi bisi oldu. Ve kasada son dk ya kadar ödemedi. Ben atildim hatta artik en son ben ismarlayayim diye (ki işsizim ben, o dr) bu kahvaltinin üstünden 1 seneden fazla gecti. Ben her ay 2 kere ağırlarım onu mutlaka. Evde daha rahat oluyorum. Kucuk oglum restoranda durmuyor. 2li sohbette sacma oluyor o yuzden ben ortada gezerken onun masada tek kalmasi. Bana gel diyorum mecburen. Ve cogu zaman (%95) eli boş geliyor. Bir kere gozleme almisti gelirken o kadar.
Yani cidden artik sasirmam hicbir eli sıkılığina diyorum ama beni sasirtacak hep bir sey buluyor. Bir kere evine gitmiştim (hastane cikisi tahlil beklerken -15derecede mecbur sığındım da diyebilirim) ve hastasi ona bir çuval alıç yollamış. Cidden koca bie cuval. Ve gordum sasirdim ne yapacaksin bu kadar alici diye. Yeriz ya falan dedi. Neyse sen sever misin diye sordu. Severim tabii gebeligimde baya canim cekmisti alip alip yedim dedim. Ve o zaman vereyim biraz dedi ve bir avuç ici kadar verdi. Evet 1 çuvaldan sadece avucumun içi kadar. Ki ben karni burnunda hamileydim hamile bile olmasam utanırdım o kararını vermeye. Peceteye sardim eve götürdüm yemedim sinirimden. Ve 1 cay tabagini bile doldurmadı verdigi miktar. Hala yemedim kurudu duruyor oyle. Kardesim de senelerdir taniyor onu ve arkadaslik etmek istemiyor artik onla. Bana da hayret ediyor.
Neyse
Simdi bu arkadasim yine bana aksam yemegine gelecek. Bu sefer 3. Bir ortak arkadasimiz daha gelecek. Dr arkadasim izinli bugun evde. Ortak arkadaşımız ise calisiyor 7 gibi toplu taşıma ile gelecek. Arkadaşım araba ile alsa (max20dk mesafede) 6olmadan burada olacaklar. Ama arkadasim hic ses etmiyor. Ben yazdim ortak bi yerde buluşsanız daha rahat olur diye. Belki utanma belasi alir arabayla diye düşündüm. Ama bana cevap vermedi, ortak arkadasimiz hic gerek yok ben gelirim deyinca tamam oyle yapalim dedi. Artik salter atti bende keske benim arabam olsa gelsem alsam seni yazdim. O zaman neyse ayarlayalim ya yazmis.
Ben artik arkadasima bu durum hakkinda bir sey demek istiyorum ama bence asla farkinda degil durumunun. Ailece oyleler galiba. Ama onu kaybetmekten de korkuyorum. Cok cok seviyorum cunku bu huyu haricinde. Baskasi olsa asla tahammul edemezdim. Siz olsaniz oldugu gibi mi kabullenirdiniz yoksa durumun farkinda olmasi icin bir konusma yapar miydiniz? Yoksa ben mi abartiyorum...
Ama bizim ogrencilik yillarimizdan beri dert yandigim konu onun eli sıkılığı ve bunu asla saklamaması. Her zaman (ya da %95) benim evimde buluşuyoruz. Disarida bir mekanda cok cok nadir. 2 kere hatirliyorum bulustugumuzu. Birinde 3 saat oturduk. Ben yemek yedim kahve ictim. Kalktik tam ayrilacagiz öldüm açliktan sususluktan dedi ve simit ve su aldi büfeden. Ve alirken de şu suyu restoranda alsam 3 kati kara verecektim dedi. Diger seferi o ısmarladi kahvaltiya gitmiştik. Ama ben baya ust uste mukellef sofralar kurduktan sonra mecburen gibi bisi oldu. Ve kasada son dk ya kadar ödemedi. Ben atildim hatta artik en son ben ismarlayayim diye (ki işsizim ben, o dr) bu kahvaltinin üstünden 1 seneden fazla gecti. Ben her ay 2 kere ağırlarım onu mutlaka. Evde daha rahat oluyorum. Kucuk oglum restoranda durmuyor. 2li sohbette sacma oluyor o yuzden ben ortada gezerken onun masada tek kalmasi. Bana gel diyorum mecburen. Ve cogu zaman (%95) eli boş geliyor. Bir kere gozleme almisti gelirken o kadar.
Yani cidden artik sasirmam hicbir eli sıkılığina diyorum ama beni sasirtacak hep bir sey buluyor. Bir kere evine gitmiştim (hastane cikisi tahlil beklerken -15derecede mecbur sığındım da diyebilirim) ve hastasi ona bir çuval alıç yollamış. Cidden koca bie cuval. Ve gordum sasirdim ne yapacaksin bu kadar alici diye. Yeriz ya falan dedi. Neyse sen sever misin diye sordu. Severim tabii gebeligimde baya canim cekmisti alip alip yedim dedim. Ve o zaman vereyim biraz dedi ve bir avuç ici kadar verdi. Evet 1 çuvaldan sadece avucumun içi kadar. Ki ben karni burnunda hamileydim hamile bile olmasam utanırdım o kararını vermeye. Peceteye sardim eve götürdüm yemedim sinirimden. Ve 1 cay tabagini bile doldurmadı verdigi miktar. Hala yemedim kurudu duruyor oyle. Kardesim de senelerdir taniyor onu ve arkadaslik etmek istemiyor artik onla. Bana da hayret ediyor.
Neyse
Simdi bu arkadasim yine bana aksam yemegine gelecek. Bu sefer 3. Bir ortak arkadasimiz daha gelecek. Dr arkadasim izinli bugun evde. Ortak arkadaşımız ise calisiyor 7 gibi toplu taşıma ile gelecek. Arkadaşım araba ile alsa (max20dk mesafede) 6olmadan burada olacaklar. Ama arkadasim hic ses etmiyor. Ben yazdim ortak bi yerde buluşsanız daha rahat olur diye. Belki utanma belasi alir arabayla diye düşündüm. Ama bana cevap vermedi, ortak arkadasimiz hic gerek yok ben gelirim deyinca tamam oyle yapalim dedi. Artik salter atti bende keske benim arabam olsa gelsem alsam seni yazdim. O zaman neyse ayarlayalim ya yazmis.
Ben artik arkadasima bu durum hakkinda bir sey demek istiyorum ama bence asla farkinda degil durumunun. Ailece oyleler galiba. Ama onu kaybetmekten de korkuyorum. Cok cok seviyorum cunku bu huyu haricinde. Baskasi olsa asla tahammul edemezdim. Siz olsaniz oldugu gibi mi kabullenirdiniz yoksa durumun farkinda olmasi icin bir konusma yapar miydiniz? Yoksa ben mi abartiyorum...