- 8 Aralık 2019
- 1.809
- 7.069
- 158
- 26
Yine ben ve arkadaş sıkıntısı
Bu sefer ev arkadaşımla bir sıkıntı yaşıyorum. Son dönemlerde o kadar çok arkadaşlarımla ilgili sorun yaşamaya başladım ki kendimi sorgulamaya başladım. Sizden fikir almam gerekiyor. Tıkanmış hissediyorum. Biz evde 4 kız kalıyoruz. İlk 3 kişi olarak başladık. Sonradan 1 kişi daha ekledik. Çok yakın arkadaşlar değildik. Bu yüzden herkes herkese istediğini söyleyebiliyordu.
Şimdi olay şu ki ben genel cerrahi stajındayım. Hastanede olduğum her gün scrubs giymek zorundayım. 7 tane scrubs takımım var. Yani beni 7 görev günü götürüyor. Her hafta nerdeyse makine çalıştırmak zorunda kalıyorum bu yüzden. Bir pazar nöbet ertesi olduğum bir gün yine çamaşır makinesi çalıştırmam gerekiyordu. 10 da evdeydim duştan çıktım baktım makineye çamaşır konulmuş çalıştırılmamış. Dedim ki sabah şuan heralde 12 gibi çalıştırılır kızları rahatsız olmasın diye ben de gece çalıştırırım bir şey olmaz. Uyudum uyandım, dışarı çıktım gezdim saat 11 oldu baktım kimse çamaşırlığa bir şey asmamış. Makineye baktım hala aynı kıyafetler duruyor. Wp deki ev grubumuza yazdım. Aynen şöyle bir konuşma geçti:
Ben: Kızçeler sabah geldim makinede kıyafet vardı çalıştıramadım. Gece 11 oldu makine hala çalışmamış. Atmış olsam bu saate kururdu. Eğer sabah çalıştıramayacaksanız geceden makineye çamaşır koymayın.
Arkadaşım: Çamaşırlar benim. Sabah attım çalıştırıp çıktım gelince asarım diyerek normal olarak. Geldiğimde çalışmamış olduğunu gördüm. Sıkıntı değil yarın çıkarırım sen atarsın.
Bu olaydan sonra bu arkadaşımla mutfakta karşılaştık ağlıyordu. Dedim ne oldu. Bana dedi ki; ''Bu evden bıktım, dediğim hiçbir şeyin yapılmamasından, kombi bozuktu soğuk suda duş almak zorunda kaldım. Makineye çamaşır atıyorum yıkayamıyorum bile. Senden özür dilerim önemli değil demeni beklerdim.'' Ben de ona:''Çalıştıramayı kendi başamamışsın bu yüzden neden özür dileyim. Genel cerrahideyim ve yıkamak zorundaydım. Şuan bence fazla duygusalsın gereksiz tepki veriyorsun şuan senle konuşmak istemiyorum bu konuyu dedim evden çıktım gittim. Ben gittikten sonra ortalık toz duman olmuş. Eşyalarını toplayıp çıkmış evden. Birkaç gün sonra kalan eşyaları için geldiğini duydum. Odasına gittim. Dedim ne oluyor, problem ne? Bana senle bundan sonrası için bir daha hiç konuşmak istemiyorum. Evden ayrılıyorum dedi. ''Böyle kaçak gibi gitme arkadaşım kızlarla toplanalım konuşalım yüz yüze yüzleşelim öyle ayrıl. Kimseye bir şey söylemeden gitmen doğru değil'' dedim. Yok dedi gerek yok.
Birkaç hafta geçti arkadaşım tekrar eve dönmüş. Mesaj atmış gruba 3 aylığına kimse kiraya vermiyor, evler çok pahalı, burda devam edeceğim. Evde pek vakit geçirmiyordu, hiç konuşmadık, soğuk davranıyordu. Bir ev arkadaşım dedi ki kızlar aynı evdeyiz böyle küslük olmaz iftar hazırlayalım çağıralım onu da özür dileyelim. Ben de ''evden gibi kaçan oydu. Topluca bizle konuşması grekiyordu. Evden hırsız gibi çıktı kimseye bir şey demeden şimdi dönmek zorunda kaldı. İyi ayrılalım diye ben onun odasına gidip konuştum, bir suçum olmadığını düşündüğüm halde sırf gönlü olsun diye özür diledim. Benden bu kadar. Yalvarıcak bir şey yaptığımı düşünmüyorum.'' dedim. Bu sefer arkadaşım da ramazan ayındayız. Kalp kırmak kabe yıkmakla bir. İkinizi bu günahla (diğer ev arkadaşımla benle aynı fikirde.) baş başa bırakıyorum dedi çıktı gitti.
3 yıldır aynı evdeyiz. İyi kötü zamanlarımız oldu. Son 3 ay kala böyle şeyler yaşayıp küs ayrılmak beni de üzüyor. Ama kendi üstüme düşeni yaptığımı düşünüyorum. Biraz vicdan da yaptım sanırım. Ne yapmam konusunda fikirlerinize ve eleştirilerinize ihtiyacım var
Bu sefer ev arkadaşımla bir sıkıntı yaşıyorum. Son dönemlerde o kadar çok arkadaşlarımla ilgili sorun yaşamaya başladım ki kendimi sorgulamaya başladım. Sizden fikir almam gerekiyor. Tıkanmış hissediyorum. Biz evde 4 kız kalıyoruz. İlk 3 kişi olarak başladık. Sonradan 1 kişi daha ekledik. Çok yakın arkadaşlar değildik. Bu yüzden herkes herkese istediğini söyleyebiliyordu.
Şimdi olay şu ki ben genel cerrahi stajındayım. Hastanede olduğum her gün scrubs giymek zorundayım. 7 tane scrubs takımım var. Yani beni 7 görev günü götürüyor. Her hafta nerdeyse makine çalıştırmak zorunda kalıyorum bu yüzden. Bir pazar nöbet ertesi olduğum bir gün yine çamaşır makinesi çalıştırmam gerekiyordu. 10 da evdeydim duştan çıktım baktım makineye çamaşır konulmuş çalıştırılmamış. Dedim ki sabah şuan heralde 12 gibi çalıştırılır kızları rahatsız olmasın diye ben de gece çalıştırırım bir şey olmaz. Uyudum uyandım, dışarı çıktım gezdim saat 11 oldu baktım kimse çamaşırlığa bir şey asmamış. Makineye baktım hala aynı kıyafetler duruyor. Wp deki ev grubumuza yazdım. Aynen şöyle bir konuşma geçti:
Ben: Kızçeler sabah geldim makinede kıyafet vardı çalıştıramadım. Gece 11 oldu makine hala çalışmamış. Atmış olsam bu saate kururdu. Eğer sabah çalıştıramayacaksanız geceden makineye çamaşır koymayın.
Arkadaşım: Çamaşırlar benim. Sabah attım çalıştırıp çıktım gelince asarım diyerek normal olarak. Geldiğimde çalışmamış olduğunu gördüm. Sıkıntı değil yarın çıkarırım sen atarsın.
Bu olaydan sonra bu arkadaşımla mutfakta karşılaştık ağlıyordu. Dedim ne oldu. Bana dedi ki; ''Bu evden bıktım, dediğim hiçbir şeyin yapılmamasından, kombi bozuktu soğuk suda duş almak zorunda kaldım. Makineye çamaşır atıyorum yıkayamıyorum bile. Senden özür dilerim önemli değil demeni beklerdim.'' Ben de ona:''Çalıştıramayı kendi başamamışsın bu yüzden neden özür dileyim. Genel cerrahideyim ve yıkamak zorundaydım. Şuan bence fazla duygusalsın gereksiz tepki veriyorsun şuan senle konuşmak istemiyorum bu konuyu dedim evden çıktım gittim. Ben gittikten sonra ortalık toz duman olmuş. Eşyalarını toplayıp çıkmış evden. Birkaç gün sonra kalan eşyaları için geldiğini duydum. Odasına gittim. Dedim ne oluyor, problem ne? Bana senle bundan sonrası için bir daha hiç konuşmak istemiyorum. Evden ayrılıyorum dedi. ''Böyle kaçak gibi gitme arkadaşım kızlarla toplanalım konuşalım yüz yüze yüzleşelim öyle ayrıl. Kimseye bir şey söylemeden gitmen doğru değil'' dedim. Yok dedi gerek yok.
Birkaç hafta geçti arkadaşım tekrar eve dönmüş. Mesaj atmış gruba 3 aylığına kimse kiraya vermiyor, evler çok pahalı, burda devam edeceğim. Evde pek vakit geçirmiyordu, hiç konuşmadık, soğuk davranıyordu. Bir ev arkadaşım dedi ki kızlar aynı evdeyiz böyle küslük olmaz iftar hazırlayalım çağıralım onu da özür dileyelim. Ben de ''evden gibi kaçan oydu. Topluca bizle konuşması grekiyordu. Evden hırsız gibi çıktı kimseye bir şey demeden şimdi dönmek zorunda kaldı. İyi ayrılalım diye ben onun odasına gidip konuştum, bir suçum olmadığını düşündüğüm halde sırf gönlü olsun diye özür diledim. Benden bu kadar. Yalvarıcak bir şey yaptığımı düşünmüyorum.'' dedim. Bu sefer arkadaşım da ramazan ayındayız. Kalp kırmak kabe yıkmakla bir. İkinizi bu günahla (diğer ev arkadaşımla benle aynı fikirde.) baş başa bırakıyorum dedi çıktı gitti.
3 yıldır aynı evdeyiz. İyi kötü zamanlarımız oldu. Son 3 ay kala böyle şeyler yaşayıp küs ayrılmak beni de üzüyor. Ama kendi üstüme düşeni yaptığımı düşünüyorum. Biraz vicdan da yaptım sanırım. Ne yapmam konusunda fikirlerinize ve eleştirilerinize ihtiyacım var