teşekkür ederim seninde başın sağolsun allah sabır versin canım..benim ilk bebeğimdi buuu o yüzden ne olduğunu anlayamadım. burda ben mustafa kıra gittim bilemedim tabi başıma bunların geleceğini..beni kesinlikle dinlemedi. 14 şubatta kanamam oldu dr. gittim bu kanama değil lekelenme dedi kortuğumu söyledim sen takıntılısın dedi. eve geldik çarşamba gününe kadar kanamam geçmedi tekrar gittik bana neden geldin dedi. anlattım kanamam durmadı hatta artık kahverengi değil açık pembe oldu dedi sen takıntılısın dedi. sende septum var lekelenmen olması normal bu 3 ay da sürebilir 9 ay da ben sana iğne verdim onlar yeter onları kullan yinede düşecekse düşer ben bişey yapamam dedi. bende artık dayanamadım ve ben takıntılı değilim bebeğim için endişeleniyorum 2 günde bir de seni görmeye gelmiyorum buraya bebeğime bişey olacak diye korktuğum için sana güvenip geliyorum dedim. en sonunda bana güvenmiyorsan başka yere git dedi. bende eşimde şok olmuştuk o gün ağlaya ağlaya bi hal oldum. eşim yüzünden burdaydım ve bu doktorların eline kalmıştım. ama eşim hemen duruma müdahale edip perşembe günü bursada jimer hastanesinden randevu aldı ve gittik. bu arada bebeğimin hem pazartesi hem çarşamba mustafa kırda kalp atışını duyduk.perşembe günü giittiğimiz doktorda bebeğimizin kesesinin de kendininde iyi olduğunu kalp atışınıda dinleyerek duyduk. fakat dediki dr. kesenin etrafında çok fazla kanama odakları var sen acilen eve git iğnelerinide haftada bir değil 2 defa yaptır ağızdanda progestan iç wc harici kalkma bir büyüğün gelip sana baksın dedi. o güne kadar mustafa bunu bize bir kez bile anlatmadı. kan odakları var demedi sen uterus septussun ondan kanaman olur normal dedi. belki ilk kanamamın olduğu gün yat dinlen deseydi ilgilenseydi böle olmazdı. neyse bize perşembe ee geldik tabi halen kanamam sürüyordu cuma akşamı ara ara giren ağrılarım oldu ben anlayamadım . evdekiler dediki kızım bebek yerleşiyor belki ondandır bi de affedersin ama büyük tuvaletimi yapamaığım için gaz sancısıdır dediler ben eşime arayalım hastaneyi dedim ama tabi medicede o saatte kimseyi bulamayacağımız için gitmedik. cumartesi gündüz ağrım hafifledi . ama akşam yine arttı ama eşimde bende böle bir ağrının düşük ağrısı olabileceğini düşünmedik. gece 3 te ağrım arttı ama ben yinede uyuydum. o ağrıyı şimdi tarif edebiliyorum sanki içimden bişey koparıyorlardı. ağrıyan kasığımmış ben karnım sandım bilmeyince çok zor. sanki rahmimdem vakumla bişey boşaltıyorlar gibiydi.gece sabaha karşı 5 te uykumdan dayanılmaz bir ağrıyla kalktım. uyandığımda ağlıyorken buldum kendimi. eşim hemen tuvalete götürdü ve ben orda bebeğimi kaybettim.aannem o gece bizdeydi tabi o da kalktı ve hemen hastaneye gidiyoruz dedi. ben görmeyeyim diyede sifonu çekmişler ama ben göreceğimi görmüştüm zaten. ardından medice maceram başlıyor arkadaşım. hastaneye 5 5 buçuk gibi gittik dr. falan yok tabi. bu arada benim kanamm azaldı ağrım geçti gibi oldu. doktorun kim dediler mustafa dedim ama o gelemez gelse gelse adnan şahin gelir dediler tamam olsun biri gelsin yeterki dedik. tabi sabah saat 9 a kadar kimse gelmedi. 9 da mustafa kır geldi ama benim için değil sezeyan doğumu için geldi acil gelmişkende benide kürtaj etmek istemiş. hiç eşime anneme bilgi vermeden beni doğumhaneye aldılar. kızlar ne acıki yan masada bir bebek hayata gözlerini açtı annesinden önce senini ben duydum. bende orda bebeğimi kaybediyordum bu öle acıki insan biraz üzülürde sezeryandan sonra beni içeri alır. o doğum gerçekleşene kadar ben ölece o iğrenç masada çıplak halde yattım tam 20 belki 25 dk a . doğumu yaptırıp benim yanıma geçti ve ilk dediği bak ben sana dedim düşük kanaması işte böle olur kolunu kestiğin gibi kanar sen boşuna gelip kanamam var diyordu o kanama değil lekelenmeydiç ilk dediği bu oldu. sonra bebeğe baktı kese bozulmuş dedi ne eşime ne anneme haber vermeden bi açıklama yapmadan veeeeee beni uyuşturup anestezi vermeden canlı canlı kürtaj yaptı. içerden sesimi bağırmamı duyan annemle eşim bebeğimi kaybettiğim için bağırıyorum sanmışlar hiç kürtaj olayı akıllarına gelmemiş.ben yalvardım bağırdım acıyor dedim ama o acımaz sen hastasın ben herkese böle yapıyorum kimse sesini çıkarmıyor dedi. vee hemşireye şuna bi antidepresan yap dedi. benim el parmaklarım kasılmaktan korkudan kasılıp şekil değiştirdi. şimdi size anlatmam çok zor ama gerçektden parmaklarım abuk subuk şekillerde öle kaldı kıpırdamıyorlardı.bütün vücudum uyuştu.ve tamam kalkabilirsin dedi. ben yaptığı her işlemi gördüm her acıyı duydum bütün aletleri gördüm vakumla kanı boşalttı o kanı gördüm bu insana yapılabilecek en kötü şeydi. ben bebeğimi kaybetmiştim hasta değildim ki. en öenmlisi acil değildi yani 4 saat beklemiştim anestezi için bekleyebilirdim. ve bana iş bitti kalkabilirsin dedi.. nereye kalkıyordum elim ayağım tutmuyordu ki inmeye çalıştığımda düştüm en son akıllarına tekerlekli sandalye geldi. ve doğumhanenin kapısında bekleyen eşimin yıkılmış bi çare duran halini gçrdüm ilk. odaya getirdiklerinde annem ağlıyordu ama parmaklarımı öle görünce ne yaptınız siz dedi ne oldu sana dedi. anne canlı canlı kürtaj yaptı dememle annem oadadan dışarı çıkıp nerde o doktor diye bağırdı.o ş.....siz içeri girdi ne var ne oldu diye sorunca allah belanı versin senin şe...siz diye bağırdığımı hatırlıyorum.iyikide bağırmışım adnan bey odaya geldi. o sordu ne olduğunu bizde anlattık özür üzerine özür diledi. sormadımı sana anestezi isteyip istemediğini dedi bende sormadı dedim. burası sözde özel hastane. ama artık devlet hastanesinde bile böyle yapmıyorlarmış.bunun tek yapıldığı şey ya hasta çok kan kaybediyorsa kiii ben 4 saat zaten beklemiştim. ya da hastane yoğunsa anestezici yoksa ki boştu ve zaten sezeryan için anestezici ordaydı ya da hasta isterse böle yapılıyormuş. yani anlayacağınız dr. gazabına uğradım. hastaneye dava açacaktık. daha doğrusu mustafa kıra ama adnan bey bizi sakinleştirdi. iyi bir kanalda çok yüksek mevkiide tanıdıklarımız vardı hemen onları aradık çekim yapmak ve mustafayı herkese anlatmak istediler. ama adnan bey bizi durdurdu. ben hastanenin sahibini mustafa kır biliyordum meğer adnan şahinmiş. dediki o buraya %10 ortak ama ben herşeyimi sattım burayı açtım . şimdi 150 kişi ekmek yiyor ona hiçbişey olmaz olan bize olur diyince onun insani yaklaşımına karşı bıraktık peşini ama eşim dediki gelecek ve bizden benden eşimden özür dileyecek .. banada bi antidepresan yazmış bende onu ona geri verip kendisinin içmesini söleyeceğim dedim. şimdi cumartesi gününü bekliyorum bunları yapmak için. ama olan bize oldu zaten ne yapsak boş. bebeğimi kaybetmemin acısının yanı sıra çektiğim acı yaşadığım tecrübe travma nasıl atlatılır bilmiyorum. ben artık dr. görmek istemiyorum. hele doğumhane içimi buz gibi yapıyor. dr. olan kinim geçmiyor. hatalarını o kadar iyi biliyorlarki o kadar paragöz bi hastane olmasına karşın bizden tek kuruş almadan yolladılar. oysaki bi iğne için bile yok almayalım siz bizim hastamızsınız demezler.iğne ve şırınga bizden olmasına rağmen. düşünün artık. allahım bi daha beni mustafa kırın eline düşürmesin. allah bir daha bana ve kimseye böle acılar yaşatmasın. bir daha ki hamileliğim inşallah sağlıklı bir şekildde ilerlerki acil durumda olsa bile mediceye ihtiyacım olmasınn...çok uzun oldu ama sende inegöllü olunca bil istedim gider herkesi uyar istedim.