Benimkisi umitsizlik degilde.. daha bide ilk denememiz yasim 29 ona bakarsak da.. birsuru etken var durumlar kisitli yurtdisinda yasiyorum 0% guvenim yok buraya trden baska biyerde bizim sansimiz yok translokasyon sebebiyle bebegimiz hasta ve birde sakat olabiliyor, tek embryoydu.. gidip gelmeler yorucu oluyor esim isi birakmak zorunda kaliyor maddi manevi cokuntu burdaki cogu arkadaslarimda oldugu gibi.. ama cozulmeyecek bir durum dgl sadece yipranmislik.. ve artik terkedilmek istemiyorum 2 senede 3 gebe kaybi ve 3 deger verdigim insani kaybettim 1 i hala hayatta olsa bile terk edilme duygusu iste.. kotu birsey bu..
Allahim kimseye yasatmasin biraz fazla yasadim su siralar ihtiyacim var bebegimin benimle kalmasina