• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annenin duygusal yokluğu

Ben de aynı durumdayim.Evlat ayrımından, başörtüsü baskisina birçok şeyi yaşadım.O kadar ki ortaokulda kendimi keserdim.Ama fiziksel olarak çok iyi baktı.Bazen diyorum ki 16 yaşında evlendirilmis ,17 sinde anne olmuş ,6 aylik ilk bebeğini kaybetmiş bir kadinin elinden ne gelirdi ki?Affedeyim diyorum.Denedim de.Sonra kardeşime olan sevgisi ,opmeleri aklıma geliyor.Kimsenin de af diledigi yok zaten.Hamike olunca,kızımı kucağıma alınca daha çok zoruma gitti herşey.Beni nasıl bu kadar sevgisiz bırakabildi ? Ben de ne kadar yapabilirim bilmiyorum ama araya mesafe koymaya çalışacağım.Artik vazgeçtim annemden.Kizimla yeni bir anne kız ilişkisi kuracağım.
 
Detaylı yazmasanız da buradaki çoğu kadın olarak sizi çok iyi anladık. Önce size kocaman sarılıyorum ve buna benzer her konu başlığında olduğu gibi ne kadar fazla olduğumuzu tekrar görüp şaşırıyorum.

Benim de bu konu ile ilgili konu başlıklarım var. Sürecimiz biraz farklı fakat sonuçlarımız çok benzer. Ben de ailenin en büyük kızı olarak annesi tarafından başarıları hiç takdir edilmeyen, sanki zaten yapmak zorunda olduğum için yaptığım dillendirilen, sürekli fiziksel ve psikolojik şiddet gören (psikolojik lohusalığımda bile devam etti), evlat ayrımına bile şahitlik etmiş şekilde büyüdüm. Bunların yanında güzel çocukluğum da vardı tabii ama bazı detaylar keşke olmasaydı diyorum her seferinde. En son lohusalığımdan başlayarak annem ve onun anlattıklarıyla babam benimle 8ay konuşmadılar. Bebeğim 8 aylık olunca pişman olup aramaya karar verdiler. Şu an kızım 2,5 yaşında ama bu olayı asla kafamdan atamıyorum. Bu olayla birlikte aramız asla eskisi gibi olmadı, olamaz da çünkü beklediğim özürü dilemedi. Yaptığı yanlıştı, herkes bunun farkında hatta kendisi de farkında ama özür dilemedi. Konu ayrıca detaylı olarak konuşuldu sayfamdan bakabilir merak edenler.
Buradan şuna bağlayacağım. Evet annelerimiz zor günler geçirdi ve bu yüzden travmalar yaşadık ama şu anda bunu düzeltmek için çabası olan anne var mı? Mesela otursak tüm çocukluğumuz üzerine konuşsak, ya da annem lohusalığımda en zor günlerinde beni manevi olarak yalnız bıraktığı ve babamı da benden uzaklaştırdığı için özür dilese, evet sizi sürekli dövüyordum çünkü sebepleri şu şu dese, af dilese her şey çok daha iyi olmaz mı? Biz kendi kendimize bunu yapamıyoruz belli ki.. kim kolayca affeder ki? Ben edemiyorum. Ama o karşıma geçip anlatsa neden affetmeyeyim?
Siz de iletişim kurabilirseniz annenizle iletişim kurup onunla çözmeye çalışın bence. Ben kuramadım ve eski anne kız ilişkimiz yok artık. Diğer türlüsünü (kitaplar okumak, insanlarla paylaşmak, vs.) ben denedim, okyanusta yüzüp karaya varmak kadar zor geldi bana. Yoruldum. Belki size de faydalı olur.
Deprem nedeniyle mesajlara bakamadım ; şimdi konularınıza bakacağım kocaman öpüyorum sizi aynı yerden olan yaralarımızdan ❤️
 
Anne çocuk denkleminin değer tarafına geçince bütün geçmiş yeniden su yüzüne çıkarmış. Anne çocuk ilişkisi üzerine kitaplar okuyabilirsiniz filmler izleyebilir hatta imkanınız varsa birkaç seans terapi alabilirsiniz. Tek bir bakış açısına saplanmak yerine değişik açılar edinirsiniz
Anne çocuk değer tarafı nedir açıklayabilir misiniz acaba? Teşekkür ederim
 
Merhabalar ; kimine göre basit kimine göre bir insanın yaşayacağı en büyük ızdıraplarından birisi …
32 yaşındayım ; son yıllarda devamlı üzerinde düğündüğüm bir çözüm bulamadığım ; devamlı depresif hallerim , özgüvensizliğim , kaygılı anksiyetemi bir insan olmam , iç dünyamda bunları yaşarken dışarıya hep olumlu ; güllük gülistanlık tablolar çizmem herşeyin özünde var olan annemle kurmam gereken bağı çocukluktan itibaren kuramamış olmam …
En büyük çocuğum ; yaşadığım şartlarda ne güzel bir çocukmuşum ben dediğim bir çocukluğum var şöyle ki problemli bir aile ortamında en büyük çıcuk oldum ve Şuan anladığım kadarıyla büyük bir çocukluk depresyonu yaşamışım aslında; ama hep eleştirilen , yetişkin gibi görülen o şekilde muamele gören çok büyük dramlar değil ama annesinin stres topu olmuş bir çocuğum ; ve büyüdükçe hayatımız normale girdikçe kardeşilerime öz çocuğu bana ise anneme tepkisel yaklaşmam dolayısıyla devamlı eleştirel ; devamlı laf söyleyen ; yüzüme yapamadığı için gıyabımda böyle davranan bir annem var . Buraya en Kabataslak haliyle yazdım a a bu ilişkinin düzeleceğine dair en ufak bir umudum kalmadı ; kendimi nasıl onarabilirim bilmiyorum . Şunu da belirtmek istiyorum bunların hepsi bende anne olduktan sonra şu yüzüne çıktı . Biniyorum ben nasıl bir anne olurım o hatayı yapmamak için . Nasıl onarabilirim kendimi gerçekten çok iyi önerilere ihtiyacım var
buyuk cocuk oldugunuz icin oldugunu sanmiyorum. bazi ebeveynler bazen bir cocugu secip ona eziyet edebiliyorlar. ben de buyuk cocugum ama hep cok ozenliydiler bana karsi, ayricalikli bile sayilabilirdim..
 
Annenin duygusal yokluğu adlı kitabı okudum. Dünde boş aynayı bitirdim. Sizi çok iyi anlıyorum. O duyguyu çok iyi biliyorum. Bu kitabı size öneririm.
 

Eklentiler

  • IMG_20230224_075648.webp
    IMG_20230224_075648.webp
    15,7 KB · Görüntüleme: 24
Bugun cok vicdansizim. Oyle bir haldeyim ki annem ölse hayatımdan ne eksilir diye düşünüyorum. Çocuklarım ananesiz kalır. Çocuklarımla güzel bir iletişimi var onu yok sayamam. Ama kendi adıma bir duygu bulamadım.
Var mı sizin de benim kadar uçta hissettiğiniz zamanlar? Bugün ilk defa hayatımda bu histeyim.
 
Bugun cok vicdansizim. Oyle bir haldeyim ki annem ölse hayatımdan ne eksilir diye düşünüyorum. Çocuklarım ananesiz kalır. Çocuklarımla güzel bir iletişimi var onu yok sayamam. Ama kendi adıma bir duygu bulamadım.
Var mı sizin de benim kadar uçta hissettiğiniz zamanlar? Bugün ilk defa hayatımda bu histeyim.
Cok zor bir duygu bu ama annenize degil size zor. Sizi yipratip vicdanen kendi kendinize muhakeme yapmaniza sebep olan hakliyim ama sucluyum amalarda birakicak bir duygu…
Evet dusunduruyor bazen kizginlikla yalniz degilsiniz sonra kardeslerim var diyorum banane diyorum atiyorum kafamdan
Uzgunum annemle guzel bir bagim olmadigi icin kirginim huysuzum gecmisi dusundukce kendime uzulup sonra gecmeyen bir kizginlikta buluyorum. En guzeli dusunmemek deyip sakinlestiriyorum kendimi. Cok uzgunum
 
Cok zor bir duygu bu ama annenize degil size zor. Sizi yipratip vicdanen kendi kendinize muhakeme yapmaniza sebep olan hakliyim ama sucluyum amalarda birakicak bir duygu…
Evet dusunduruyor bazen kizginlikla yalniz degilsiniz sonra kardeslerim var diyorum banane diyorum atiyorum kafamdan
Uzgunum annemle guzel bir bagim olmadigi icin kirginim huysuzum gecmisi dusundukce kendime uzulup sonra gecmeyen bir kizginlikta buluyorum. En guzeli dusunmemek deyip sakinlestiriyorum kendimi. Cok uzgunum
Kesinlikle bu yuku yalniz tasiyorum. O farkinda bile degil. Ben bebekken ihtiyaclarim karsilanmadigi icin talepte bulunmayi kesmis, herseyi kendi yapan bir birey olmusum. O herseyi kendi yapabilmemle gurur duyuyor. Cok iki ayri uctayiz.
Aslinda ben birkac aydir bu mevzuda rahatladigimi dusunuyordum. Simdi annenin duygusal yoklugunu okuyorum. Daha once aglamaktan okuyamamistim.
Ama bu sabah kardesimle konustuk ve annem benim hakkimi yemeyi teklif etmis. Oysa bana soylense karsi cikacagim, lafini edecegim bir sey degil. Acaba dedim bana soylemedikleri neleri kaciriyorum. Bu kadin bana karsi neden boyle. Ben bu kadar sevilmeyecek ne yaptim.
Benim anneligimi de goruyor. Cocuklarima karsi ne kadar sevgi ve sevkat dolu davrandigimi da goruyor. Hadi kendi yapmadi beni ornek alsin bari biraz.
 
Kesinlikle bu yuku yalniz tasiyorum. O farkinda bile degil. Ben bebekken ihtiyaclarim karsilanmadigi icin talepte bulunmayi kesmis, herseyi kendi yapan bir birey olmusum. O herseyi kendi yapabilmemle gurur duyuyor. Cok iki ayri uctayiz.
Aslinda ben birkac aydir bu mevzuda rahatladigimi dusunuyordum. Simdi annenin duygusal yoklugunu okuyorum. Daha once aglamaktan okuyamamistim.
Ama bu sabah kardesimle konustuk ve annem benim hakkimi yemeyi teklif etmis. Oysa bana soylense karsi cikacagim, lafini edecegim bir sey degil. Acaba dedim bana soylemedikleri neleri kaciriyorum. Bu kadin bana karsi neden boyle. Ben bu kadar sevilmeyecek ne yaptim.
Benim anneligimi de goruyor. Cocuklarima karsi ne kadar sevgi ve sevkat dolu davrandigimi da goruyor. Hadi kendi yapmadi beni ornek alsin bari biraz.
Ben de kitabı okuyanlardanım. Seneler sonra ilk defa yazıyorum sayfada. Bu başlıkta yazan kişilerle çok benzer şeyler yaşadım. Ve sizinle de çok benziyor yaşadıklarımız. Ben artık ailemle görüşmüyorum. 2 seneden fazla oldu. Anne diye adlandığım kişinin en ufak bir üzüntüsü yok bu konuda. 2 senedir kızı ölmüş gibi ama sarsıntısı bile yok kendisinin. Demem o ki bazen olmuyor😊 olmayınca olmuyor. O en uç duygular nefretler bile karşıdakini biraz etkileyince anlamlı oluyor. Diğer türlü sadece sahibine dert oluyor.
 
Çok özür dileyerek soruyorum burayı açıklar mısınız… ağladığınızda beslemedi mi sizi mesela
Agladigimda beslenistir beslememisyir bilmiyorum. Evde babanem de vardi, belki o beslemistir. Benimle ilgili boyle seyler hic konusulmaz. Bebekligimden eve getirdigim duygulardan hic bahsedilmez. Annem icinde kolay olmadigi kaynana ile yasagigi, 40kilo oldugu, 18 yasinda oldugu falan anlatilir.

Benim boyle yazmamin nedeni kitapta net sekilde boyle yaziyor olmasi. Kitapta diyor ki ; istikrarli bir sekilde aglamasina yanit verilmeyen bebek aglamayi, talepte bulunmayi birakir. Her ihtiyacini kendi karsilar, fazlasini talep edemez. Benim bu.
 
Ben de kitabı okuyanlardanım. Seneler sonra ilk defa yazıyorum sayfada. Bu başlıkta yazan kişilerle çok benzer şeyler yaşadım. Ve sizinle de çok benziyor yaşadıklarımız. Ben artık ailemle görüşmüyorum. 2 seneden fazla oldu. Anne diye adlandığım kişinin en ufak bir üzüntüsü yok bu konuda. 2 senedir kızı ölmüş gibi ama sarsıntısı bile yok kendisinin. Demem o ki bazen olmuyor😊 olmayınca olmuyor. O en uç duygular nefretler bile karşıdakini biraz etkileyince anlamlı oluyor. Diğer türlü sadece sahibine dert oluyor.
Ben de icimde cok kopardim kendimi. Dun bu duygu durumundan sonra aksam annemle ilgili honkure honkure kabus gormemis olmam bile benim icin bir gelisme :)

Iki kizim var. dusunuyorum beni silseler. Yani hayatimin en mutlu gunu ilk kizimin dogdugu gun. Saatlerce suni sanci cektim, cektigim acidan yasadigim saatleri hatirlamiyorum, yine de en guzel dakikam onun dogduyu anim. Sonrasinda ikinci cocugum da oldu. Hem de cok daha kisa, mudehalesiz, rahat bir dogumla oldu. Ama yine de benim en guzel anim ilk anne oldugum, ilk kizimin dogumu. Neden annem mesela hep kardesimin dogumunu anlayir da benimkini anlatmaz. Bu yaz soracagim. Kendi dogumumu, bebekligimi. Bana kimin baktigini.

Yazarken cok dagilmis fikirlerim. Demek istedigim bir anne olarak ben boyleyken sizin ve benim annelerimiz neden boyle. Ne fark var? Insan cocugunu neden sevmez?
 
Ben de icimde cok kopardim kendimi. Dun bu duygu durumundan sonra aksam annemle ilgili honkure honkure kabus gormemis olmam bile benim icin bir gelisme :)

Iki kizim var. dusunuyorum beni silseler. Yani hayatimin en mutlu gunu ilk kizimin dogdugu gun. Saatlerce suni sanci cektim, cektigim acidan yasadigim saatleri hatirlamiyorum, yine de en guzel dakikam onun dogduyu anim. Sonrasinda ikinci cocugum da oldu. Hem de cok daha kisa, mudehalesiz, rahat bir dogumla oldu. Ama yine de benim en guzel anim ilk anne oldugum, ilk kizimin dogumu. Neden annem mesela hep kardesimin dogumunu anlayir da benimkini anlatmaz. Bu yaz soracagim. Kendi dogumumu, bebekligimi. Bana kimin baktigini.

Yazarken cok dagilmis fikirlerim. Demek istedigim bir anne olarak ben boyleyken sizin ve benim annelerimiz neden boyle. Ne fark var? Insan cocugunu neden sevmez?
Benim annem beni çocuklugumdan bu yana merhametsiz gecimsiz diyerek suclar.
Oysa kendimi bildim bileli evini temizlerim kardeslerime bakarim her isimi kendim yaparim. Asla mutlu olmaz. Birkez beni destekledigi sevdigini sarildigini hatirlamam.
Benim annemin annesi o dogduktan 1 ay sonra olmus. Anneme dayisi ve yengesi bakmis. Bana da annesinin adini vermisler. Bu yuzden normal oldugunu dusunmuyorum. Hayatinda olamayan annesinin suclusu da ben onu anne yaparak yoran da ben.
20 yasinda beni dogurmus asla kizi olarak gormedi. Ev islerini yapicak cocuklarina bakicak asla mutlu olmasini istemedigi ben uzgunken mutlu olan bir annem var benim.
Kendim yurtdisinda bursla okudum senin yuzunden tansiyon hastasi oldum dedi. Asla aferin demedi yurtdisinda bursla okumam bile suc. Babam da burs parani almadim elinden daha derdi.
Her neyse oyle boyle kendi cocugum olunca anladim ki ben anali babali ama basbayagi oksuz yetim misim. Sevilmemisim kullanilmisim asla annem babam olmamis.
6 aydir gorusmuyorum. Dogrusu boyle imis. Beni seven annem babam olmasini cok isterdim herseyden cok.
 
Benim gözlemlediğim ve okuduklarımdan yola çıkarak söylüyorum bu tip anneler genellikle ilk çocuklarına ve cinsiyet olarak da kız çocuklarından Bir tanesinde bağlanma problemi yaşıyor. Çocuk değil de anne bağlanamıyor. Anne olduğunu hissedemiyor. O çocuğu farklı konumlara yerleştirip o şekilde kabul ediyor. Kendi yaşıtı dert ortağı veya yardımcısı hatta hizmetçisi. Kız çocuğu bu rolünde rahatsızlık duymaya başladığında da ona düşman oluyor. Benimki en son benimle yarış halindeydi ben o noktada son verdim artık. Neler olduğunu neler yaşatığını yazmaya forumlar yetmez o sebeple üşeniyorum. Ama en son bardağı taşıran şey çocuğuma da değer vermedi ya yoook dedim dur orda sen kimsin? Üç kuruşluk aklıyla benim çocuğumu önemsemiyor. Bitirdim kafamda.
 
Hiç aramıyor bile değil mi? Her konuda sana asla saygısı olmayan insan görüşmeme isteğine saygı duydu ve aramıyordur. Benimki öyle yaptı.
 
Benim gözlemlediğim ve okuduklarımdan yola çıkarak söylüyorum bu tip anneler genellikle ilk çocuklarına ve cinsiyet olarak da kız çocuklarından Bir tanesinde bağlanma problemi yaşıyor. Çocuk değil de anne bağlanamıyor. Anne olduğunu hissedemiyor. O çocuğu farklı konumlara yerleştirip o şekilde kabul ediyor. Kendi yaşıtı dert ortağı veya yardımcısı hatta hizmetçisi. Kız çocuğu bu rolünde rahatsızlık duymaya başladığında da ona düşman oluyor. Benimki en son benimle yarış halindeydi ben o noktada son verdim artık. Neler olduğunu neler yaşatığını yazmaya forumlar yetmez o sebeple üşeniyorum. Ama en son bardağı taşıran şey çocuğuma da değer vermedi ya yoook dedim dur orda sen kimsin? Üç kuruşluk aklıyla benim çocuğumu önemsemiyor. Bitirdim kafamda.
Benim annem de ben evlenene kadar beni yok saydi. Ben resmen onun yasayamadigi hayati yasayandim. Evlenince sartlarimiz esitlendi! Evlendikten sonra bana daha iyi davranmaya basladi. Ama bu sefer de babam benden cok uzaklasti. Babamla aram iyi oldugu icin aldim karsima konustum. Hisserimi soyledim. Sacmaliyorsun dedi bana.

Cocuk konusunda da. Hep annemin gozdesi oglusunun bebegi olacakti, hem benim. Ben cok sevdigim bir komsumuza hamileligimi aciklarken annem birakin siz onu da benim bebegime bakin deyip kardesimin cocugunun ultrason fotografini gosterdi. Komsu da ben de sasirdik. Sonra o komsu ablayi aradim bir gun deli divane agkarken dedim ki ben cektim ama cocuklarima cektirmeyecegim. Eger obur torun benim cocuklarimin uzerinde tutulursa tum diyologumu keserim. Cocuklarima bu ikincilik hissini yasatmam. O yuzden cok iyi anliyorum seni.
 
Benim annem beni çocuklugumdan bu yana merhametsiz gecimsiz diyerek suclar.
Oysa kendimi bildim bileli evini temizlerim kardeslerime bakarim her isimi kendim yaparim. Asla mutlu olmaz. Birkez beni destekledigi sevdigini sarildigini hatirlamam.
Benim annemin annesi o dogduktan 1 ay sonra olmus. Anneme dayisi ve yengesi bakmis. Bana da annesinin adini vermisler. Bu yuzden normal oldugunu dusunmuyorum. Hayatinda olamayan annesinin suclusu da ben onu anne yaparak yoran da ben.
20 yasinda beni dogurmus asla kizi olarak gormedi. Ev islerini yapicak cocuklarina bakicak asla mutlu olmasini istemedigi ben uzgunken mutlu olan bir annem var benim.
Kendim yurtdisinda bursla okudum senin yuzunden tansiyon hastasi oldum dedi. Asla aferin demedi yurtdisinda bursla okumam bile suc. Babam da burs parani almadim elinden daha derdi.
Her neyse oyle boyle kendi cocugum olunca anladim ki ben anali babali ama basbayagi oksuz yetim misim. Sevilmemisim kullanilmisim asla annem babam olmamis.
6 aydir gorusmuyorum. Dogrusu boyle imis. Beni seven annem babam olmasini cok isterdim herseyden cok.

Ben de :) anne sevgisi cok ayri bir sey. Ben de annemin bana sarilip optugunu cok az hatirliyorum. Hatta oyle ki bunu hala asamiyoruz. Hala sarilinmaz. Sevgi gostermez. Sevkat hissettirmez.

Ben de yurtdisindayim. Dunyanin obur icinda. Boyle olunca rahatca uzaklastim onlardan. Gozum gormuyor yapilan ayrimlari.
 
Hiç aramıyor bile değil mi? Her konuda sana asla saygısı olmayan insan görüşmeme isteğine saygı duydu ve aramıyordur. Benimki öyle yaptı.
Evet ayagi catlamis kiz kardesim cok kotu filan dedi dun senin dogum gununde de agladi engellemissin filan dedi ben de dedim Acitasyon yapmistir sana sevmez o beni kuslukten memnun dur dedim ama gotur gecmis olsun deyim dedim. Telefona bakmayim basini cevirdi. Tamam gerek yok dedim gecti. Neyin kini var bilmiyorum ama beni sevmediginden eminim
 
Back
X