ne kadar ilginç.son beş yıl yaşadıklarımız aynı.okudukça o kadar şaşırdımki benimle aynı zamanlarda aynı şeyleri yaşayan başka insanlarda varmış meğer.
bende 5 sene önce annemi meme kanserinde kaybettim.
Annem olmadan sözlendim,nişanlandım,çeyizimi serdim,kına süründüm.
(kına gecemde annem olmadığı için kimseye "yüksek yüksek tepeleri" söyletmedim)
annemsiz nikahlandım,evlendim,düğünüm oldu,
ve şimdi benimde bir erkek çocuğum Batuhanım var.
Bende onu büyütürken hep annemi örnek alarak,onu hatırlayarak büyütmeye çalışıyorum.annemin yokluğunda oğlumu kucaklayarak avunuyorum.İçimdeki boşluğu onunla doldurmaya çalışıyorum.Hayatımdakı en büyük kaybı en yakınımla yaşadığım için çok zor günler geçirdim ve kardeşlerim.kardeşlerim hala yalnızlar.bense daha şanslıyımki 2,5 aylık bir oğlum var.annemi aklımdan geçirmeden yaşadığım bir gün bileyok.
neyse kısaca böyle bir kaybı kimse yaşasın istemem.sudan çıkmış balıkdan bir farkı kalmıyor insanın.toparlanmak,hayatına yön vermek çok zor oluyor.
benle aynı şeyleri yaşamış birinin daha olduğunu bilmek beni çok şaşırttı