Annemle sorunlu ilişkimiz

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Esmayyyri

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
6 Kasım 2023
2
0
26
Merhabalar biraz uzun bir yazı olabilir şimdiden vakit ayırıp okuyacaklara teşekkür ederim. Biraz özet halde geçmişten bahsetmek gerekirse oldukça sorunlu bir evde sıkıntılı bir çocukluk geçirdim. Babamın anneme ve bana karşı olumsuz davranışları çocukluk yıllarımda annemle beni daha da yakınlaştırdı. O yıllarda annemin elinden bir şey gelmediğini bu yüzden bu evde babamın onca şiddetine rağmen kaldığımızı düşünürdüm. Bu arada annemin ekonomik özgürlüğü ve garanti bir işi vardı. Zamanla annemin aslında yalnız kalmamak için düzenini bozmamak için her seferinde babamla yeniden barıştığını ve benim çocuk yıllarımda yaşadığım şeyleri istese engelleyebileceğini fark ettim. Annem ben kendimi bildim bileli evlenirsen bende sizinle otururum dublex bir daire tutar birlikte yaşarız benim hayattaki tek varlığım sensin ben sensiz yaşayamam laflarıyla büyüdüm. Ben evlendiğimde uzun bir süre bizimle kaldı o esnada babamdan boşanmak istedi tüm olayların ortasına kendimi atıp onu savundum bir şekilde boşanmalarını sağladım. Ama ne oldu bir gün sırf canı sıkıldığı için ben babanın yanına gidiyorum dedi çekti gitti. Aradan kısa zaman geçti yapamıyorum dedi döndü, döndüğü evde benimle eşimle olan evim istediği zaman gitti geldi yinede destek oldum yanında oldum. En son gidişinde artık beraber kalamayacağımızı bizim yeni evli olduğumuzu özel bir hayatımız olduğunu söyledim. Senelerce benimle kaldığı halde böyle dediğimde kötü olan oldum. Bu arada annem çok yaşlı veya sağlık sorunları olan biri de değildi. Zamanla bizim evde yaşayamadığı için 2 ayda bir gelip bir ay kadar kalmaya başladı. Evi yine kendi evi gibi görüyor bizi hiç yalnız bırakmıyor ve geri gider gitmez ben yine gelicem kalıcam demeye başladı. Bununla ilgilide bir konuşma yapıp bu sorunu da çözdük. Tabi bu konuşmaların sonunda nankör kötü evlat ilan edildim kızdı bağırdı ağladı ve o dönemde psikolojimi çok bozduğu için terapi almak zorunda kaldım. Sonrasında tam bir zemine oturttuk ki baktım gizli gizli boşandığı adamla yine görüşüyor aramız yine açıldı ben istediğimi yaparım vs diyip üste çıkmayı başardı. Olayın geçmiş kısmı bu şekilde özellikle anlattım ki bir sonraki anlatacaklarım da neler hissettiğimi daha iyi anlayın. 5 gün önce gece annemin çok şiddetli bir burun kanaması oldu tansiyonu yükseldiği için kanamayı çok zor yavaşlattılar. Gecenin 2sinde sıfır uyku 6 saat yol gittim ki 20 civarı insan başındaydı tüm akrabalarımız orda. Gittiğimde herkes sen neden geldin bu saatte uykusuz araba kullanmışsın dedi ama annem beni merak edip gelme ya da dikkat et bile demedi. Sonra oradaki tedavi sürecinden memnun olmadığım için aldık annemi yaşadığım şehre getirdik kanaması yine artınca yatış verdiler. İnanın yapayalnız tek başıma tüm işlere koştum annem tüm gün ilaçlardan uyudu yalnız bir şekilde her şeyi takip ettim ona baktım 3 gün tekli koltukta uyudum. Bizle aynı odada kalan annemden yaşça büyük bir kadın sırf kızı yorulmasın hastane köşelerinde diye kızını çağırmadı istemedi. Sonra o kadın taburcu oldu başka bir kadın geldi kadın kalp ameliyatı olmasına rağmen tek üzüldüğüm kızımı hastane köşelerinde süründürüyorum ben ona kıyamam bir tek ona üzülüyorum dedi ve onun kızı 34 ben 25 yaşındayım. Gel gör ki annem bunları düşünmeyi bırakın bana bir teşekkür dahi etmedi. Sürekli uyuduğu için tüm gün yalnızım sen ne yaptın nasılsın diye bile sormadı. Kadın kızını getirdiği için üzüldüğünü anlatırken kendimi o kadar değersiz hissettim ki anlatamam. Beklediğim tek şey bir teşekkür bir güler yüzdü. İki haftaya annem eşyalı bir eve sadece kıyafet vs gibi küçük eşyalarını taşıyacak daha önce beni bunları taşımamam için 500 km mesafeden çağırdı. Taşınacağı evle eski evinin arası 50 metre yok arada bir apartman var sadece. Akrabamız vs dolu bu arada iki tane abim var 38 39 yaşlarında onlar şu an tatilde annem hastanede yatarken ama onları yorup eşyalar için çağırmaktansa ben ve eşimi çağırmayı düşünecektir. Gitmeyi düşünmüyorum bunu söylediğimde yaptığım tüm fedakarlıklar buhar olup uçacak yine ben kötü evlat olucam. Kendimi çok kötü hissettiğim için sadece yazmak istedim okuyanlara çok teşekkür ederim
 
Bu arada ne yazıkki sürekli kendini acındırmaya çalışıyor çok yalnızım diye bana söylediği vicdan azabı çektirdiği gece arkadaşlarıyla konsere gitmiş. Akrabalık ilişkilerimiz çok yakın zaten teyzemle yaşıyor her gün bir çok insanla görüşüyor ama bana her konuda vicdan yaptırarak beni kullandığını düşünüyorum. Hastanede ayağından ameliyatlı kadın sekerek tuvalete gitti benim annem suyu düşünce beni kaldırıp suyum düştü dedi. Kendini yanımda inanılmaz salıyor sanki ben onun annesi o benim çocuğum oluyor. Bu yaşımda inanılmaz ağır geliyor sırf bu durumlardan çocuk fikrinden soğudum zaten bir çocuğum var gibi hissediyorum ve istemediği bir şey olunca sürekli trip atıyor ağlıyor küsüyor
 
Ne düşünürse düşunsün öncelik her zaman siz olmalısınız. Kendinizi yıpratmayın anne olan o siz değilsiniz
 
Yapmayın. Sağlıklı Anne böyle bir şey değil. Benim annem hastalandığında bende buradan çıktım gittim; bir süre dedemi kaybettik annem kötüleşti bizimle yaşaması için zorladık ama hayatım boyunca annemden böyle bir şey duymadım. Hep beni yorduğu için üzüldü ve evliliğime sayg duydu. Sizi kullanmış eşinizi kullandırmayın annenize daha fazla bu sefer evliliğiniz zarar görür. Başta kötü evlat olursunuz ama bir kal yıla arada bir yapmakla sizde iyi evlat kalmaz merak etmeyin.
 
Annenizin hayatına çok fazla dahil olmuşsunuz. 25 yaşı görünce şaşırdım açıkçası. Yeni evli genç bir kadınsınız. Gezip tozup hayatınızı yaşayacağınıza şimdiden anne moduna girmişsiniz. Size çevreden bir akıl veren olmadı mı, babanla ilişkisine karışma, mesafeni koy diyen olmadı mı…
 
Merhabalar biraz uzun bir yazı olabilir şimdiden vakit ayırıp okuyacaklara teşekkür ederim. Biraz özet halde geçmişten bahsetmek gerekirse oldukça sorunlu bir evde sıkıntılı bir çocukluk geçirdim. Babamın anneme ve bana karşı olumsuz davranışları çocukluk yıllarımda annemle beni daha da yakınlaştırdı. O yıllarda annemin elinden bir şey gelmediğini bu yüzden bu evde babamın onca şiddetine rağmen kaldığımızı düşünürdüm. Bu arada annemin ekonomik özgürlüğü ve garanti bir işi vardı. Zamanla annemin aslında yalnız kalmamak için düzenini bozmamak için her seferinde babamla yeniden barıştığını ve benim çocuk yıllarımda yaşadığım şeyleri istese engelleyebileceğini fark ettim. Annem ben kendimi bildim bileli evlenirsen bende sizinle otururum dublex bir daire tutar birlikte yaşarız benim hayattaki tek varlığım sensin ben sensiz yaşayamam laflarıyla büyüdüm. Ben evlendiğimde uzun bir süre bizimle kaldı o esnada babamdan boşanmak istedi tüm olayların ortasına kendimi atıp onu savundum bir şekilde boşanmalarını sağladım. Ama ne oldu bir gün sırf canı sıkıldığı için ben babanın yanına gidiyorum dedi çekti gitti. Aradan kısa zaman geçti yapamıyorum dedi döndü, döndüğü evde benimle eşimle olan evim istediği zaman gitti geldi yinede destek oldum yanında oldum. En son gidişinde artık beraber kalamayacağımızı bizim yeni evli olduğumuzu özel bir hayatımız olduğunu söyledim. Senelerce benimle kaldığı halde böyle dediğimde kötü olan oldum. Bu arada annem çok yaşlı veya sağlık sorunları olan biri de değildi. Zamanla bizim evde yaşayamadığı için 2 ayda bir gelip bir ay kadar kalmaya başladı. Evi yine kendi evi gibi görüyor bizi hiç yalnız bırakmıyor ve geri gider gitmez ben yine gelicem kalıcam demeye başladı. Bununla ilgilide bir konuşma yapıp bu sorunu da çözdük. Tabi bu konuşmaların sonunda nankör kötü evlat ilan edildim kızdı bağırdı ağladı ve o dönemde psikolojimi çok bozduğu için terapi almak zorunda kaldım. Sonrasında tam bir zemine oturttuk ki baktım gizli gizli boşandığı adamla yine görüşüyor aramız yine açıldı ben istediğimi yaparım vs diyip üste çıkmayı başardı. Olayın geçmiş kısmı bu şekilde özellikle anlattım ki bir sonraki anlatacaklarım da neler hissettiğimi daha iyi anlayın. 5 gün önce gece annemin çok şiddetli bir burun kanaması oldu tansiyonu yükseldiği için kanamayı çok zor yavaşlattılar. Gecenin 2sinde sıfır uyku 6 saat yol gittim ki 20 civarı insan başındaydı tüm akrabalarımız orda. Gittiğimde herkes sen neden geldin bu saatte uykusuz araba kullanmışsın dedi ama annem beni merak edip gelme ya da dikkat et bile demedi. Sonra oradaki tedavi sürecinden memnun olmadığım için aldık annemi yaşadığım şehre getirdik kanaması yine artınca yatış verdiler. İnanın yapayalnız tek başıma tüm işlere koştum annem tüm gün ilaçlardan uyudu yalnız bir şekilde her şeyi takip ettim ona baktım 3 gün tekli koltukta uyudum. Bizle aynı odada kalan annemden yaşça büyük bir kadın sırf kızı yorulmasın hastane köşelerinde diye kızını çağırmadı istemedi. Sonra o kadın taburcu oldu başka bir kadın geldi kadın kalp ameliyatı olmasına rağmen tek üzüldüğüm kızımı hastane köşelerinde süründürüyorum ben ona kıyamam bir tek ona üzülüyorum dedi ve onun kızı 34 ben 25 yaşındayım. Gel gör ki annem bunları düşünmeyi bırakın bana bir teşekkür dahi etmedi. Sürekli uyuduğu için tüm gün yalnızım sen ne yaptın nasılsın diye bile sormadı. Kadın kızını getirdiği için üzüldüğünü anlatırken kendimi o kadar değersiz hissettim ki anlatamam. Beklediğim tek şey bir teşekkür bir güler yüzdü. İki haftaya annem eşyalı bir eve sadece kıyafet vs gibi küçük eşyalarını taşıyacak daha önce beni bunları taşımamam için 500 km mesafeden çağırdı. Taşınacağı evle eski evinin arası 50 metre yok arada bir apartman var sadece. Akrabamız vs dolu bu arada iki tane abim var 38 39 yaşlarında onlar şu an tatilde annem hastanede yatarken ama onları yorup eşyalar için çağırmaktansa ben ve eşimi çağırmayı düşünecektir. Gitmeyi düşünmüyorum bunu söylediğimde yaptığım tüm fedakarlıklar buhar olup uçacak yine ben kötü evlat olucam. Kendimi çok kötü hissettiğim için sadece yazmak istedim okuyanlara çok teşekkür ederim
Siz annenize annelik yapmak zorunda değilsiniz. Bırakın kötü olun gitsin oğluşları ilgilensin. Kocan iyi bir şey dememiş bu nedir yani bu kadar. Sen çizgi çekmezsen olan senin evliliğine olacak
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X