Annemle aram çok kötü

Merhaba. Ben 24 yaşındayım. Annemle aram küçüklükten beri kötüydü. Annem çok soğuk biri. Sürekli bağıracak kızacak bir şey bulur kendine. Mutsuzdur hep. Onun dediği en mantıklısıdır. Asla kimse onun dediğinin dışına çıkamaz. Çıkarsa günlerce surat yapar. Konuşmaz..
Babam ise çok sakin, anlayışlı, kendini geliştirmiş bir adam. Bazen böyle bir adam yıllarca bu kadını niye çekti diye düşünmeden edemiyorum. Babamla da ilişkim kötü olsaydı ne yapardım bilmiyorum.
Mesela hani annenize sarılıp öpersiniz ya... İçimden gelmiyor ya. Ayda yılda bi anneler günü olur doğum günü olur içimden gelmeden sarılırım ne yalan söyleyeyim. Çünkü kendisi bile içinden gelerek bana sarılmadı ki bana küçüklükten beri. Hayatı beni uyarmakla geçti.
Bende mi bir sorun var nasıl olur da bir şey hissetmem diyorum ama babama gidip sarılıp öpebiliyorum. İçimden geliyor çünkü.
Mesela evi toplar süpürür silerim. Mis gibi olur ev... Ama mesela makineyi boşaltmayı unutmuşumdur ve eve geldiğinde ilk söylediği şey makineyi neden boşaltmadın? Ne yaptın gün boyunca der. Asla teşekkür etmez. Eline sağlık demez. Sürekli bir eksik bulur. Kafasındaki ideal kız çocuğu olmadım hiçbir zaman. Yeterince güzel olmadım. Yeterince istediği gibi davranmadım. Hep böyle hissettirdi bana.
Birlikte alış verişe çıkarız. Mutlaka tartışırız. Bir kıyafet gösterir bana. Yok ya beğenmedim dedim mesela... O gün zehir olur bana. Alış veriş boyunca surat asar hatta benim beğendiklerimi görünce çocuk azarlar gibi azarlar. Sesini de yükseltir. Utanarak "Kahretsin ya böyle olacaktı tabii ne bekliyordum ki" derim içimden. Ama onun gösterdiği bir şeyi beğenirsem dünyanın en tatlı kişisi oluverir. Nefret ediyorum bu özelliğinden. Onun yüzünden benliğimi yitirdim. Çocukken ona uyum sağlaya sağlaya ben kimim neleri severim neleri sevmem bilmeden büyüdüm. Şimdi kendimi keşfetmeye çalışıyorum ama çok zor gerçekten.
Çok isterdim güzel bir anne kız ilişkimizin olmasını. Ama olmadı bundan sonra da olacak değil... Çok kızgınım hayata bu yüzden. Sanki annem farklı biri olsaydı bambaşka bir ben olurdu. Dolmuştum biraz da öyle bir içimi dökmek istedim.

ztzt2 .!.:

Merhaba. Ben 24 yaşındayım. Annemle aram küçüklükten beri kötüydü. Annem çok soğuk biri. Sürekli bağıracak kızacak bir şey bulur kendine. Mutsuzdur hep. Onun dediği en mantıklısıdır. Asla kimse onun dediğinin dışına çıkamaz. Çıkarsa günlerce surat yapar. Konuşmaz..
Babam ise çok sakin, anlayışlı, kendini geliştirmiş bir adam. Bazen böyle bir adam yıllarca bu kadını niye çekti diye düşünmeden edemiyorum. Babamla da ilişkim kötü olsaydı ne yapardım bilmiyorum.
Mesela hani annenize sarılıp öpersiniz ya... İçimden gelmiyor ya. Ayda yılda bi anneler günü olur doğum günü olur içimden gelmeden sarılırım ne yalan söyleyeyim. Çünkü kendisi bile içinden gelerek bana sarılmadı ki bana küçüklükten beri. Hayatı beni uyarmakla geçti.
Bende mi bir sorun var nasıl olur da bir şey hissetmem diyorum ama babama gidip sarılıp öpebiliyorum. İçimden geliyor çünkü.
Mesela evi toplar süpürür silerim. Mis gibi olur ev... Ama mesela makineyi boşaltmayı unutmuşumdur ve eve geldiğinde ilk söylediği şey makineyi neden boşaltmadın? Ne yaptın gün boyunca der. Asla teşekkür etmez. Eline sağlık demez. Sürekli bir eksik bulur. Kafasındaki ideal kız çocuğu olmadım hiçbir zaman. Yeterince güzel olmadım. Yeterince istediği gibi davranmadım. Hep böyle hissettirdi bana.
Birlikte alış verişe çıkarız. Mutlaka tartışırız. Bir kıyafet gösterir bana. Yok ya beğenmedim dedim mesela... O gün zehir olur bana. Alış veriş boyunca surat asar hatta benim beğendiklerimi görünce çocuk azarlar gibi azarlar. Sesini de yükseltir. Utanarak "Kahretsin ya böyle olacaktı tabii ne bekliyordum ki" derim içimden. Ama onun gösterdiği bir şeyi beğenirsem dünyanın en tatlı kişisi oluverir. Nefret ediyorum bu özelliğinden. Onun yüzünden benliğimi yitirdim. Çocukken ona uyum sağlaya sağlaya ben kimim neleri severim neleri sevmem bilmeden büyüdüm. Şimdi kendimi keşfetmeye çalışıyorum ama çok zor gerçekten.
Çok isterdim güzel bir anne kız ilişkimizin olmasını. Ama olmadı bundan sonra da olacak değil... Çok kızgınım hayata bu yüzden. Sanki annem farklı biri olsaydı bambaşka bir ben olurdu. Dolmuştum biraz da öyle bir içimi dökmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

Belki ilerde bir kiziniz olur ve yeni bir anne kız ilişkisi kurarsınız.Ama size uyar uymaz birşeyi de söylemek isterim.Benim anne babamı da üç ağı beş yukarı böyle tanımların.Ama ben anne olunca cidden annemi daha iyi anladım.Bir de yaşım ilerledikçe.Cogu zaman kadinlara o kadar sorumluluk veriliyor ki kadın hayattan zevk almayan ,soğuk ve yorgun bir insana dönüşüyor.Erkekler de sakin ve mutlu.Cocuklar babayı seviyor çünkü o gergin değil.Hayat çok acımasız.

Her ne kadar annemle hala iyi bir ilişkimiz olmasa da en azından onu daha iyi anlıyorum.Ve bu beni de ona karşı yumusatti

ztzt2 .!.:

Merhaba. Ben 24 yaşındayım. Annemle aram küçüklükten beri kötüydü. Annem çok soğuk biri. Sürekli bağıracak kızacak bir şey bulur kendine. Mutsuzdur hep. Onun dediği en mantıklısıdır. Asla kimse onun dediğinin dışına çıkamaz. Çıkarsa günlerce surat yapar. Konuşmaz..
Babam ise çok sakin, anlayışlı, kendini geliştirmiş bir adam. Bazen böyle bir adam yıllarca bu kadını niye çekti diye düşünmeden edemiyorum. Babamla da ilişkim kötü olsaydı ne yapardım bilmiyorum.
Mesela hani annenize sarılıp öpersiniz ya... İçimden gelmiyor ya. Ayda yılda bi anneler günü olur doğum günü olur içimden gelmeden sarılırım ne yalan söyleyeyim. Çünkü kendisi bile içinden gelerek bana sarılmadı ki bana küçüklükten beri. Hayatı beni uyarmakla geçti.
Bende mi bir sorun var nasıl olur da bir şey hissetmem diyorum ama babama gidip sarılıp öpebiliyorum. İçimden geliyor çünkü.
Mesela evi toplar süpürür silerim. Mis gibi olur ev... Ama mesela makineyi boşaltmayı unutmuşumdur ve eve geldiğinde ilk söylediği şey makineyi neden boşaltmadın? Ne yaptın gün boyunca der. Asla teşekkür etmez. Eline sağlık demez. Sürekli bir eksik bulur. Kafasındaki ideal kız çocuğu olmadım hiçbir zaman. Yeterince güzel olmadım. Yeterince istediği gibi davranmadım. Hep böyle hissettirdi bana.
Birlikte alış verişe çıkarız. Mutlaka tartışırız. Bir kıyafet gösterir bana. Yok ya beğenmedim dedim mesela... O gün zehir olur bana. Alış veriş boyunca surat asar hatta benim beğendiklerimi görünce çocuk azarlar gibi azarlar. Sesini de yükseltir. Utanarak "Kahretsin ya böyle olacaktı tabii ne bekliyordum ki" derim içimden. Ama onun gösterdiği bir şeyi beğenirsem dünyanın en tatlı kişisi oluverir. Nefret ediyorum bu özelliğinden. Onun yüzünden benliğimi yitirdim. Çocukken ona uyum sağlaya sağlaya ben kimim neleri severim neleri sevmem bilmeden büyüdüm. Şimdi kendimi keşfetmeye çalışıyorum ama çok zor gerçekten.
Çok isterdim güzel bir anne kız ilişkimizin olmasını. Ama olmadı bundan sonra da olacak değil... Çok kızgınım hayata bu yüzden. Sanki annem farklı biri olsaydı bambaşka bir ben olurdu. Dolmuştum biraz da öyle bir içimi dökmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

alttaki hanımefendinin yorumuna katılıyorum

benim annem de babama göre daha soğuk daha ters bir kadındır, ama anne olduktan sonra anladım ki annem aslında yorgun, bıkkın bir kadın
2 çocukla uğraştığı yetmiyormuş gibi kayınvalide görümce ikilisi ile de senelerce uğraşmış bir kadın
bu yetmiyormuş gibi yeterli değeri sevgiyi görememiş bir kadın

ben de anlıyorum artık, anlıyorum çünkü benzer yollardan geçiyorum, Allah sağlıklı uzun ömürler versin 2 tane kızım var, sorsanız sevgilerinden içime sokasım gelir ikisini de ama hayat o kadar yoruyor ki beni, hiç bitmez dediğim sabrım tükeniyor, gergin sinirli bir kadın haline giriveriyorum bazen. evet annem kadar kızlarıma uzak değilim çünkü kız evladının anneye ihtiyacının farkındayım ama anneme de kızmıyorum hiç, çünkü hiç ama hiç desteği olmamış kendi annesinden bile

ama umarım tatlı mı tatlı bir kız evladınız olur, hasretini çektiğiniz anne kız ilişkisini kızınızla doya doya yaşarsınız

Tardis_2718 .!.:

Belki ilerde bir kiziniz olur ve yeni bir anne kız ilişkisi kurarsınız.Ama size uyar uymaz birşeyi de söylemek isterim.Benim anne babamı da üç ağı beş yukarı böyle tanımların.Ama ben anne olunca cidden annemi daha iyi anladım.Bir de yaşım ilerledikçe.Cogu zaman kadinlara o kadar sorumluluk veriliyor ki kadın hayattan zevk almayan ,soğuk ve yorgun bir insana dönüşüyor.Erkekler de sakin ve mutlu.Cocuklar babayı seviyor çünkü o gergin değil.Hayat çok acımasız.

Her ne kadar annemle hala iyi bir ilişkimiz olmasa da en azından onu daha iyi anlıyorum.Ve bu beni de ona karşı yumusatti

Genişletmek için tıkla...

Tardis_2718 .!.:

Belki ilerde bir kiziniz olur ve yeni bir anne kız ilişkisi kurarsınız.Ama size uyar uymaz birşeyi de söylemek isterim.Benim anne babamı da üç ağı beş yukarı böyle tanımların.Ama ben anne olunca cidden annemi daha iyi anladım.Bir de yaşım ilerledikçe.Cogu zaman kadinlara o kadar sorumluluk veriliyor ki kadın hayattan zevk almayan ,soğuk ve yorgun bir insana dönüşüyor.Erkekler de sakin ve mutlu.Cocuklar babayı seviyor çünkü o gergin değil.Hayat çok acımasız.

Her ne kadar annemle hala iyi bir ilişkimiz olmasa da en azından onu daha iyi anlıyorum.Ve bu beni de ona karşı yumusatti

Genişletmek için tıkla...

İşte babam öyle biri değil ki. Annem ev hanımı babam çalışıyor. 53 yaşında babam. Babam işten gelince mutlaka anneme yardım eder. Hafta sonu kalkar kahvaltı hazırlar. Asla hiçbir konuda kısıtlamaz annemi. Annem evlenmeden ehliyet almış mesela ama dedemden çekindiği için

ztzt2 .!.:

İşte babam öyle biri değil ki. Annem ev hanımı babam çalışıyor. 53 yaşında babam. Babam işten gelince mutlaka anneme yardım eder. Hafta sonu kalkar kahvaltı hazırlar. Asla hiçbir konuda kısıtlamaz annemi. Annem evlenmeden ehliyet almış mesela ama dedemden çekindiği için

Genişletmek için tıkla...

Yanlışlıkla gönderdim...
Dedemden çekindiği için araba kullanmamış. Babam hemen arabayı verip alıştırmış annemi. Şimdi onun sayesinde istediği zaman istediği yere gidebiliyor. Yani piyango gibi bir şey babam annem için. O yüzden bu öfkesini, bu nefretini anlamlandıramıyorum hiç. Kişilik yapısı böyle. Çok zor bir kadın.

ztzt2 .!.:

Merhaba. Ben 24 yaşındayım. Annemle aram küçüklükten beri kötüydü. Annem çok soğuk biri. Sürekli bağıracak kızacak bir şey bulur kendine. Mutsuzdur hep. Onun dediği en mantıklısıdır. Asla kimse onun dediğinin dışına çıkamaz. Çıkarsa günlerce surat yapar. Konuşmaz..
Babam ise çok sakin, anlayışlı, kendini geliştirmiş bir adam. Bazen böyle bir adam yıllarca bu kadını niye çekti diye düşünmeden edemiyorum. Babamla da ilişkim kötü olsaydı ne yapardım bilmiyorum.
Mesela hani annenize sarılıp öpersiniz ya... İçimden gelmiyor ya. Ayda yılda bi anneler günü olur doğum günü olur içimden gelmeden sarılırım ne yalan söyleyeyim. Çünkü kendisi bile içinden gelerek bana sarılmadı ki bana küçüklükten beri. Hayatı beni uyarmakla geçti.
Bende mi bir sorun var nasıl olur da bir şey hissetmem diyorum ama babama gidip sarılıp öpebiliyorum. İçimden geliyor çünkü.
Mesela evi toplar süpürür silerim. Mis gibi olur ev... Ama mesela makineyi boşaltmayı unutmuşumdur ve eve geldiğinde ilk söylediği şey makineyi neden boşaltmadın? Ne yaptın gün boyunca der. Asla teşekkür etmez. Eline sağlık demez. Sürekli bir eksik bulur. Kafasındaki ideal kız çocuğu olmadım hiçbir zaman. Yeterince güzel olmadım. Yeterince istediği gibi davranmadım. Hep böyle hissettirdi bana.
Birlikte alış verişe çıkarız. Mutlaka tartışırız. Bir kıyafet gösterir bana. Yok ya beğenmedim dedim mesela... O gün zehir olur bana. Alış veriş boyunca surat asar hatta benim beğendiklerimi görünce çocuk azarlar gibi azarlar. Sesini de yükseltir. Utanarak "Kahretsin ya böyle olacaktı tabii ne bekliyordum ki" derim içimden. Ama onun gösterdiği bir şeyi beğenirsem dünyanın en tatlı kişisi oluverir. Nefret ediyorum bu özelliğinden. Onun yüzünden benliğimi yitirdim. Çocukken ona uyum sağlaya sağlaya ben kimim neleri severim neleri sevmem bilmeden büyüdüm. Şimdi kendimi keşfetmeye çalışıyorum ama çok zor gerçekten.
Çok isterdim güzel bir anne kız ilişkimizin olmasını. Ama olmadı bundan sonra da olacak değil... Çok kızgınım hayata bu yüzden. Sanki annem farklı biri olsaydı bambaşka bir ben olurdu. Dolmuştum biraz da öyle bir içimi dökmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

Okul bittiyse atan uzaklas evın Hızmetlisı mısın

ztzt2 .!.:

Merhaba. Ben 24 yaşındayım. Annemle aram küçüklükten beri kötüydü. Annem çok soğuk biri. Sürekli bağıracak kızacak bir şey bulur kendine. Mutsuzdur hep. Onun dediği en mantıklısıdır. Asla kimse onun dediğinin dışına çıkamaz. Çıkarsa günlerce surat yapar. Konuşmaz..
Babam ise çok sakin, anlayışlı, kendini geliştirmiş bir adam. Bazen böyle bir adam yıllarca bu kadını niye çekti diye düşünmeden edemiyorum. Babamla da ilişkim kötü olsaydı ne yapardım bilmiyorum.
Mesela hani annenize sarılıp öpersiniz ya... İçimden gelmiyor ya. Ayda yılda bi anneler günü olur doğum günü olur içimden gelmeden sarılırım ne yalan söyleyeyim. Çünkü kendisi bile içinden gelerek bana sarılmadı ki bana küçüklükten beri. Hayatı beni uyarmakla geçti.
Bende mi bir sorun var nasıl olur da bir şey hissetmem diyorum ama babama gidip sarılıp öpebiliyorum. İçimden geliyor çünkü.
Mesela evi toplar süpürür silerim. Mis gibi olur ev... Ama mesela makineyi boşaltmayı unutmuşumdur ve eve geldiğinde ilk söylediği şey makineyi neden boşaltmadın? Ne yaptın gün boyunca der. Asla teşekkür etmez. Eline sağlık demez. Sürekli bir eksik bulur. Kafasındaki ideal kız çocuğu olmadım hiçbir zaman. Yeterince güzel olmadım. Yeterince istediği gibi davranmadım. Hep böyle hissettirdi bana.
Birlikte alış verişe çıkarız. Mutlaka tartışırız. Bir kıyafet gösterir bana. Yok ya beğenmedim dedim mesela... O gün zehir olur bana. Alış veriş boyunca surat asar hatta benim beğendiklerimi görünce çocuk azarlar gibi azarlar. Sesini de yükseltir. Utanarak "Kahretsin ya böyle olacaktı tabii ne bekliyordum ki" derim içimden. Ama onun gösterdiği bir şeyi beğenirsem dünyanın en tatlı kişisi oluverir. Nefret ediyorum bu özelliğinden. Onun yüzünden benliğimi yitirdim. Çocukken ona uyum sağlaya sağlaya ben kimim neleri severim neleri sevmem bilmeden büyüdüm. Şimdi kendimi keşfetmeye çalışıyorum ama çok zor gerçekten.
Çok isterdim güzel bir anne kız ilişkimizin olmasını. Ama olmadı bundan sonra da olacak değil... Çok kızgınım hayata bu yüzden. Sanki annem farklı biri olsaydı bambaşka bir ben olurdu. Dolmuştum biraz da öyle bir içimi dökmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

Benim annemle ilişkim birebir aynı daha dün konu açmıştım bununla ilgili hatta. Senin şanslı yanın babanla ilişkinin iyi olması. Benim bir babam yok ne yazık ki. Bu yüzden bütün çocukluğum sevgisiz geçti. İçimde öyle birikmiş bir sevgi var ki eşim bir gün şey dedi. "Bazen öyle çok öyle güzel seviyorsun ki beni diyorum ki bu kız hayattaki bütün sevgisini benim için saklamış kimseye vermemiş." bunu derken annemle ilişkimi bilmiyordu. Seni çok iyi anlıyorum ama bunun senin hayatını etkilemesine izin verme. Onu da yaşadıkları bu hale getirmiştir eminim ki. En azından farkındasın. Sen çocuğuna bol sevgili bir annelik yaparsın. Anneni yine de yargılama üzme. O da sağlıklı koşullarda yaşasaydı böyle olmazdı emin ol.

Jasminium84 .!.:

alttaki hanımefendinin yorumuna katılıyorum

benim annem de babama göre daha soğuk daha ters bir kadındır, ama anne olduktan sonra anladım ki annem aslında yorgun, bıkkın bir kadın
2 çocukla uğraştığı yetmiyormuş gibi kayınvalide görümce ikilisi ile de senelerce uğraşmış bir kadın
bu yetmiyormuş gibi yeterli değeri sevgiyi görememiş bir kadın

ben de anlıyorum artık, anlıyorum çünkü benzer yollardan geçiyorum, Allah sağlıklı uzun ömürler versin 2 tane kızım var, sorsanız sevgilerinden içime sokasım gelir ikisini de ama hayat o kadar yoruyor ki beni, hiç bitmez dediğim sabrım tükeniyor, gergin sinirli bir kadın haline giriveriyorum bazen. evet annem kadar kızlarıma uzak değilim çünkü kız evladının anneye ihtiyacının farkındayım ama anneme de kızmıyorum hiç, çünkü hiç ama hiç desteği olmamış kendi annesinden bile

ama umarım tatlı mı tatlı bir kız evladınız olur, hasretini çektiğiniz anne kız ilişkisini kızınızla doya doya yaşarsınız

Genişletmek için tıkla...

Evet anneannem hiç sevgi görmeden büyümüş. Robot gibi bir kadın. Anlamaya çalışıyorum annemi zaten ama bir noktada da neden diyorum. İstemsizce kıyaslıyorum çevreyle. Herkes çok kolay şeyler yaşamıyor ama kızına sarılıp güzel sözler söyleyebiliyor.
Annem de mesela abime karşı çok farklı. Sanki küçük kardeşimle ben üveyiz. Abim ne yaparsa yapsın en doğrusunu yapmıştır ona göre. Asla toz kondurmaz abime. Canım oğlum bal oğlum der... İstese de diyor yani...

ztzt2 .!.:

Kafasındaki ideal kız çocuğu olmadım hiçbir zaman. Yeterince güzel olmadım. Yeterince istediği gibi davranmadım.

Genişletmek için tıkla...

Annenizin sorunu kendisiyle bence ve hıncını sizden cıkarıyor.Belki de kendine benzetiyor..Size olan yaklasımı da nasıl bir çocukluk yasadı bilemeyeceğim ama genelde insanlar yasadıgını yasatıyor.Ancak farkındalıgı olacak ki ben çocuklarıma,esime ya da çevreme böyle olmayacagım diyebilsin.Ben değiştirmeyecegim şeyleri kabullenip kendimden de ödün vermemeyi deniyorum.Hedeflerine yoğunlasıp annem böyle olmasaydı belki şöyle olurdu diye düsünmeden kendine yetmeyi öğreniyor insan zamanla.Keske böyle olmasaydı ama iste elden gelen bu.

ztzt2 .!.:

Evet anneannem hiç sevgi görmeden büyümüş. Robot gibi bir kadın. Anlamaya çalışıyorum annemi zaten ama bir noktada da neden diyorum. İstemsizce kıyaslıyorum çevreyle. Herkes çok kolay şeyler yaşamıyor ama kızına sarılıp güzel sözler söyleyebiliyor.
Annem de mesela abime karşı çok farklı. Sanki küçük kardeşimle ben üveyiz. Abim ne yaparsa yapsın en doğrusunu yapmıştır ona göre. Asla toz kondurmaz abime. Canım oğlum bal oğlum der... İstese de diyor yani...

Genişletmek için tıkla...

durum anlaşıldı erkek evlat ayrımı
ne yalan söyleyeyim genç kızlığımdan beri bayılırım erkek çocuklarına :)
Allah bağışlasın 2 kızım var bin şükür hiçbir zaman demedim oğlum olsaydı diye
dünya bir yana kızlarım bir yana

küçük kardeşiniz de kız mı?

Anneniz de narsistlik var bence. Hep kendi dediği doğru, kendi seçimleri en güzeli, sanki siz onu tatmin etmekle görevli bir robotmuşsunuz gibi davranıyorlar. Anneler genel olarak kendi gerçekleştiremedikleri hayallerini kız çocukları üzerinde gerçekleştirmek istiyorlar. Mesela çok okumak isteyip okuyamadıysa, kızım inanılmaz kariyerli bir insan olsun istiyor. Çocuk normal başarılı bir memur olsa, küçümsüyor mutlu olmuyor. Neden doktor olmadı diyor? Sizinki de farklı bir versiyon bence.

Daha dün liseli kuzenim saçını kestirdi ve sadece bir tutam saç önüne mavi balyaj yaptırdı. Bu çocuk daha ergen liseli, 16 yaşında heves etti yaptırdı ve çok mutlu şekilde dedemlere geçtik. Yengem yani onun annesi çocuğun tüm keyfinin içine etti görür görmez. Çok modern bir kadındır, eleştiri nedeni boyaması değil, neden mor değil de mavi yapmış? Kız dediğinin saçı uzun olurmuş, neden omuz hizasında kestirmiş? Güzelliğini mahvetmiş(!) vs. vs. bir sürü yerden yere vurdu çocuğu resmen. Yahu boya zaten iki haftaya akacak, saçı zaten iki aya uzayacak. Çocuğu ağlatmanın ne anlamı var? Bazen gerçekten anlam veremiyorum, ben de acaba böyle bir anne mi olurum düşünüyorum! Allah korusun!

O yüzden anneniz de olsa, psikolojik olarak çok da sağlıklı davranmayan bir insanı ne kadar ciddiye alıp kendimizi hırpalamalıyız ki? Bir süre sonra insan kendi kendine konuşsun moduna giriyor valla.

ztzt2 .!.:

Merhaba. Ben 24 yaşındayım. Annemle aram küçüklükten beri kötüydü. Annem çok soğuk biri. Sürekli bağıracak kızacak bir şey bulur kendine. Mutsuzdur hep. Onun dediği en mantıklısıdır. Asla kimse onun dediğinin dışına çıkamaz. Çıkarsa günlerce surat yapar. Konuşmaz..
Babam ise çok sakin, anlayışlı, kendini geliştirmiş bir adam. Bazen böyle bir adam yıllarca bu kadını niye çekti diye düşünmeden edemiyorum. Babamla da ilişkim kötü olsaydı ne yapardım bilmiyorum.
Mesela hani annenize sarılıp öpersiniz ya... İçimden gelmiyor ya. Ayda yılda bi anneler günü olur doğum günü olur içimden gelmeden sarılırım ne yalan söyleyeyim. Çünkü kendisi bile içinden gelerek bana sarılmadı ki bana küçüklükten beri. Hayatı beni uyarmakla geçti.
Bende mi bir sorun var nasıl olur da bir şey hissetmem diyorum ama babama gidip sarılıp öpebiliyorum. İçimden geliyor çünkü.
Mesela evi toplar süpürür silerim. Mis gibi olur ev... Ama mesela makineyi boşaltmayı unutmuşumdur ve eve geldiğinde ilk söylediği şey makineyi neden boşaltmadın? Ne yaptın gün boyunca der. Asla teşekkür etmez. Eline sağlık demez. Sürekli bir eksik bulur. Kafasındaki ideal kız çocuğu olmadım hiçbir zaman. Yeterince güzel olmadım. Yeterince istediği gibi davranmadım. Hep böyle hissettirdi bana.
Birlikte alış verişe çıkarız. Mutlaka tartışırız. Bir kıyafet gösterir bana. Yok ya beğenmedim dedim mesela... O gün zehir olur bana. Alış veriş boyunca surat asar hatta benim beğendiklerimi görünce çocuk azarlar gibi azarlar. Sesini de yükseltir. Utanarak "Kahretsin ya böyle olacaktı tabii ne bekliyordum ki" derim içimden. Ama onun gösterdiği bir şeyi beğenirsem dünyanın en tatlı kişisi oluverir. Nefret ediyorum bu özelliğinden. Onun yüzünden benliğimi yitirdim. Çocukken ona uyum sağlaya sağlaya ben kimim neleri severim neleri sevmem bilmeden büyüdüm. Şimdi kendimi keşfetmeye çalışıyorum ama çok zor gerçekten.
Çok isterdim güzel bir anne kız ilişkimizin olmasını. Ama olmadı bundan sonra da olacak değil... Çok kızgınım hayata bu yüzden. Sanki annem farklı biri olsaydı bambaşka bir ben olurdu. Dolmuştum biraz da öyle bir içimi dökmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

Nasıl böyle anneler olur hayretle okuyorum. Anne sevgisi anne merhameti bambaşka olmalı… İyi ki baban var tüm kalbinle ona sarıl her zaman.

Klasik geri kafalı erkek evlatçı anne.
Eskiden erkeklerin üstüne çok düşülür, kızlar insan yerine konulmazmış.
Niye? Erkek ilerde kendisine bakar, kız evlenir gider işe yaramaz, diye.
Anneniz de kendine bir çöp vizyon katmadan olduğu gibi atalarından aldığını size boca ediyor.
Hayatta en sevmediğim insan tiplerinden biri: kültür tapıcı.
İyi mi kötü mü sorgulamadan geçmişten gelen hastalıklı kültürünü nesiller boyu aktaran, kalbi kör, vicdanı kör insan tipi.
Lütfen ondan onay beklentinizi bir kenara bırakın, kendiniz için yapın ne yapıyorsanız.
Bi şok olsun, bu kız beni gözden çıkarmış diye tutuşsun.
Yeter peşinden koştuğunuz, o mu anne siz mi bir belli olsun artık.
Çok geç kalmışsınız ama yine de yapabilirsiniz, yıllarca ertelediğiniz evlat nazından vazgeçmeyin.
Bu ne böyle 24 yıldır anne gözüne girmeye çalışmak, çok yazık.
Lütfen evlat olduğunuzu hatırlayın

gulendam_34 .!.:

. durum anlaşıldı erkek evlat ayrımı
ne yalan söyleyeyim genç kızlığımdan beri bayılırım erkek çocuklarına :)
Allah bağışlasın 2 kızım var bin şükür hiçbir zaman demedim oğlum olsaydı diye
dünya bir yana kızlarım bir yana

küçük kardeşiniz de kız mı?

Genişletmek için tıkla...

Küçük kardeşim de erkek ama o yeni nesillerden. İyi ki de öyle. Hiç çekinmez kendi olmaktan. Çok kolay hayır der. O yüzden çok zıtlaşırlar annemle. Annemi sinir krizlerine sokar hatta. Babama şikayet edip durur. Doldurmaya çalışır babamı. Babam da genç o bir yere kadar karışabiliriz yapacak bir şey yok der geçer.
Ama maalesef kadın olduğu için kendini aşağı görme durumu var annemde. Herhangi bir konuda hemen kadını ayıplar. Kadına kızar. Niye öyle diyorsun kadın diye bunu yapmak zorunda mı diye sorunca tabi kadın dediğin böyle yapar gibi konuşur.
Abim anneme benzer. O yüzden seviyor çok onu. Çok disiplinlidir, çok katı kurallıdır... Belki de erkek olduğu için ekstra saygı duyuyor olabilir tabii.

slnbusn .!.:

Anneniz de narsistlik var bence. Hep kendi dediği doğru, kendi seçimleri en güzeli, sanki siz onu tatmin etmekle görevli bir robotmuşsunuz gibi davranıyorlar. Anneler genel olarak kendi gerçekleştiremedikleri hayallerini kız çocukları üzerinde gerçekleştirmek istiyorlar. Mesela çok okumak isteyip okuyamadıysa, kızım inanılmaz kariyerli bir insan olsun istiyor. Çocuk normal başarılı bir memur olsa, küçümsüyor mutlu olmuyor. Neden doktor olmadı diyor? Sizinki de farklı bir versiyon bence.

Daha dün liseli kuzenim saçını kestirdi ve sadece bir tutam saç önüne mavi balyaj yaptırdı. Bu çocuk daha ergen liseli, 16 yaşında heves etti yaptırdı ve çok mutlu şekilde dedemlere geçtik. Yengem yani onun annesi çocuğun tüm keyfinin içine etti görür görmez. Çok modern bir kadındır, eleştiri nedeni boyaması değil, neden mor değil de mavi yapmış? Kız dediğinin saçı uzun olurmuş, neden omuz hizasında kestirmiş? Güzelliğini mahvetmiş(!) vs. vs. bir sürü yerden yere vurdu çocuğu resmen. Yahu boya zaten iki haftaya akacak, saçı zaten iki aya uzayacak. Çocuğu ağlatmanın ne anlamı var? Bazen gerçekten anlam veremiyorum, ben de acaba böyle bir anne mi olurum düşünüyorum! Allah korusun!

O yüzden anneniz de olsa, psikolojik olarak çok da sağlıklı davranmayan bir insanı ne kadar ciddiye alıp kendimizi hırpalamalıyız ki? Bir süre sonra insan kendi kendine konuşsun moduna giriyor valla.

Genişletmek için tıkla...

Evet haklısınız ben de öyle yapıyorum. Dinleyip geçmeye çalışıyorum ama anne bu ya... Hani en yakının olmalı. Her şeye rağmen sarılacak kişi olmalı. Aramızda görünmeyen kocaman bir duvar var sanki. Bu duvar da tüm ilişkilerime yansıyor. Duygusuz, içine kapanık birine dönüştüm onun yüzünden.

Ebrulibayan .!.:

Nasıl böyle anneler olur hayretle okuyorum. Anne sevgisi anne merhameti bambaşka olmalı… İyi ki baban var tüm kalbinle ona sarıl her zaman.

Genişletmek için tıkla...

Çok seviyorum babamı. En büyük şansım babam bu hayatta. O olmasaydı çok zor olurdu her şey.

Revna .!.:

Klasik geri kafalı erkek evlatçı anne.
Eskiden erkeklerin üstüne çok düşülür, kızlar insan yerine konulmazmış.
Niye? Erkek ilerde kendisine bakar, kız evlenir gider işe yaramaz, diye.
Anneniz de kendine bir çöp vizyon katmadan olduğu gibi atalarından aldığını size boca ediyor.
Hayatta en sevmediğim insan tiplerinden biri: kültür tapıcı.
İyi mi kötü mü sorgulamadan geçmişten gelen hastalıklı kültürünü nesiller boyu aktaran, kalbi kör, vicdanı kör insan tipi.
Lütfen ondan onay beklentinizi bir kenara bırakın, kendiniz için yapın ne yapıyorsanız.
Bi şok olsun, bu kız beni gözden çıkarmış diye tutuşsun.
Yeter peşinden koştuğunuz, o mu anne siz mi bir belli olsun artık.
Çok geç kalmışsınız ama yine de yapabilirsiniz, yıllarca ertelediğiniz evlat nazından vazgeçmeyin.
Bu ne böyle 24 yıldır anne gözüne girmeye çalışmak, çok yazık.
Lütfen evlat olduğunuzu hatırlayın

Genişletmek için tıkla...

Evet kadın dediğin şöyle davranır böyle davranırcılardan biraz. Mesela başka bir olayı değerlendiririken kadını hatalı görme eğilimindedir. Mesela babamın takılmadığı dikkatini bile çekip uyarmadığı kıyafetlerimi uyarır durur. Git üstüne adam akıllı bir şey giy der. Yetmez babama gider şikayet eder. Canım babam da sevmiş giymiş kız bir şey yok der mesela. Dedem zamanında saçını toplamasını bile yasaklarmış annemin. Ensesi görünecek diye. Çok ataerkil bir ailede büyümüş ama evlendiği adam onu hiçbir konuda kısıtlamayınca bocalamış.
Artık kendim olmaya çalışıyorum. Daha doğrusu kendimi keşfetmeye çalışıyorum. Zor oluyor gerçekten. Bazen bir olay karşısında biraz düşününce yok ya bu benim fikrim değil ki annemin fikri diyip kendimi düzeltiyorum. Tüm hayatımı yeniden şekillendiriyorum.
Bir an önce atanıp ayrı bir düzen kurmam gerekiyor. Ancak o zaman tam anlamıyla kendim olabileceğim...

ztzt2 .!.:

Merhaba. Ben 24 yaşındayım. Annemle aram küçüklükten beri kötüydü. Annem çok soğuk biri. Sürekli bağıracak kızacak bir şey bulur kendine. Mutsuzdur hep. Onun dediği en mantıklısıdır. Asla kimse onun dediğinin dışına çıkamaz. Çıkarsa günlerce surat yapar. Konuşmaz..
Babam ise çok sakin, anlayışlı, kendini geliştirmiş bir adam. Bazen böyle bir adam yıllarca bu kadını niye çekti diye düşünmeden edemiyorum. Babamla da ilişkim kötü olsaydı ne yapardım bilmiyorum.
Mesela hani annenize sarılıp öpersiniz ya... İçimden gelmiyor ya. Ayda yılda bi anneler günü olur doğum günü olur içimden gelmeden sarılırım ne yalan söyleyeyim. Çünkü kendisi bile içinden gelerek bana sarılmadı ki bana küçüklükten beri. Hayatı beni uyarmakla geçti.
Bende mi bir sorun var nasıl olur da bir şey hissetmem diyorum ama babama gidip sarılıp öpebiliyorum. İçimden geliyor çünkü.
Mesela evi toplar süpürür silerim. Mis gibi olur ev... Ama mesela makineyi boşaltmayı unutmuşumdur ve eve geldiğinde ilk söylediği şey makineyi neden boşaltmadın? Ne yaptın gün boyunca der. Asla teşekkür etmez. Eline sağlık demez. Sürekli bir eksik bulur. Kafasındaki ideal kız çocuğu olmadım hiçbir zaman. Yeterince güzel olmadım. Yeterince istediği gibi davranmadım. Hep böyle hissettirdi bana.
Birlikte alış verişe çıkarız. Mutlaka tartışırız. Bir kıyafet gösterir bana. Yok ya beğenmedim dedim mesela... O gün zehir olur bana. Alış veriş boyunca surat asar hatta benim beğendiklerimi görünce çocuk azarlar gibi azarlar. Sesini de yükseltir. Utanarak "Kahretsin ya böyle olacaktı tabii ne bekliyordum ki" derim içimden. Ama onun gösterdiği bir şeyi beğenirsem dünyanın en tatlı kişisi oluverir. Nefret ediyorum bu özelliğinden. Onun yüzünden benliğimi yitirdim. Çocukken ona uyum sağlaya sağlaya ben kimim neleri severim neleri sevmem bilmeden büyüdüm. Şimdi kendimi keşfetmeye çalışıyorum ama çok zor gerçekten.
Çok isterdim güzel bir anne kız ilişkimizin olmasını. Ama olmadı bundan sonra da olacak değil... Çok kızgınım hayata bu yüzden. Sanki annem farklı biri olsaydı bambaşka bir ben olurdu. Dolmuştum biraz da öyle bir içimi dökmek istedim.

Genişletmek için tıkla...

Benzer bi anneye sahibim. Kendini kotu hissetme bende annemi sevdigim bi donemi bile hatirlamiyorum. Bunun sebebi daha gecmisimi hatirlayamadigim kucuk yasimda bile pskolojik siddetin dibini uygulamis olmasi. Allah beterinden lorusun. Herkes farkli sinaniyor bu dunyada. Siz degerlisiniz. Umarim kendi hayatinizda mutlu olursunuz. Pskolog ve pskiyatristlerin videolarini izleyebilirsiniz yada imkaniniz varsa bi kac seans pskolojik danismanlik ise yarayabilir. Ise yararmi bilmem ama bu tarz anneye sahip olsn tek kisi olmadiginizi bilin diye yazmak istedim. Buradada rast geliyorum arada. Malesef bu tarz anneler az degilmis.

Ben annemin saçımı taradığını hatırlamam, bıyığım çıkmış, yaşıtlarım hep bıyıksız gezerdi ben bıyıklı. Yaşımda küçük, annesiz gidemem kuaföre. Ama eleştirmeye gelince saydırmadan durmazdı. Kuzenimin düğünü var elbise diktirelim dedi, 20 yaşındayım. Terziyi o seçti ve gittik, kadına anlattım. Benden sonra kadını aramış, bir giydim istediğimle alakası yok. Kumaş değişmiş. Ona göre doğru olduğu için fosfosrlu bir elbiseyle ve berbat bir halde gittim. o öyle istedi. Sonra da hiç güzel olmadın diye söylendi. özgüven eksikliğimin sebebi.hizmetçi gibiydim.

Evlendim, çocuğum var. Bıraksam herşeye müdahale edecekti. Sizin on sene sonraki haliniz olabilirim. Ama mesafe olmadan çözemezsin. Onun için de kendi hayatın olmalı.

ztzt2 .!.:

Yanlışlıkla gönderdim...
Dedemden çekindiği için araba kullanmamış. Babam hemen arabayı verip alıştırmış annemi. Şimdi onun sayesinde istediği zaman istediği yere gidebiliyor. Yani piyango gibi bir şey babam annem için. O yüzden bu öfkesini, bu nefretini anlamlandıramıyorum hiç. Kişilik yapısı böyle. Çok zor bir kadın.

Genişletmek için tıkla...

Anlattıklarınızi anlıyorum.Tüm yorumlarınızı da okudum konudaki.Evet bazı insanlar çok soğuk.Sanki duyguları yokmuş gibi.Hicbir şey hissetmiyor, kimseyi gerçekten sevmemis gibiler.Ve evet bu yakinindakileri yıkıp geçiyor.Bu insanlar bana çok acinasi geliyor.Kendi annenizi düşünün.Öz kızına bile sevdiğini hissettirmiyor.

Ama şunu da eklemek istiyorum.Sizin yaslarinizda ben de bazı çiftlere bakıp nasıl yani derdim.Ama zamanla anladım ki uzun süreli ilişkilerde , çiftler birbirine mecbur değil iseler , birbirinden çok ta uzak karakterde insanlar değillerdir.Vardir birşeyler.Siz anne ile babanızın ilişki dinamiğini bilemezsiniz.Bakin herşeyi bilseniz cinsel hayatlarını bilemezsiniz.Bu bile evlilikte başlı basina büyük bir durum ve herşeyi degistirir. Annenizle yakın bir ilişki kurmayabilirsiniz.Ama niye bilmiyorum annenizi bu kadar eleştirirken , babanizi goklere çıkarmanız beni rahatsız etti.Belki anne oldugumdandir.Ve ne kadar yardım ederse etsin baba, annenin yaptığı işin yarısını bile yapamıyor...