- 29 Ekim 2022
- 63
- 38
- 29
-
- Konu Sahibi Bellagla234
- #1
İyi akşamlar. Vaktinizi çok almadan özet geçerek anlatacağım
27 yaşındayım.Yaklaşık 1 yıl önce biriyle tanıştım. Güzel bir ilişkimiz oldu. Bu 1 yıllık süreçte evlenmek istediğim insan bu dedirtti bana hep. Ama annem en başından beri karşıydı. Çünkü tip olarak,memleket olarak(farklı kültür olmasından dolayı),statü olarak(ben statüsü daha yüksek bir mesleğe sahibim) beğenmedi. Daha iyilerine layıkmışım,hiç akıllıca bir seçim yapmamışım vs. Annem bana aşırı düşkündür. En sonunda benim ne kadar istediğimi görüp kabul etti,ama asla içten bir şekilde değil zoraki. Nişanlandık. Ama annemle 2-3 günde bir sırf bu konudan dolayı tartışıyoruz. Nişandan önce de sonra da sabrımın aşırı taştığı durumlarda ben de anneme karşı yükseldim,küslükler yaşadık vs. Ama dayanamaz bana hemen barışıyoruz. Aradan bir kaç gün geçiyor yine kendi kendini dolduruyor. Ne evlatlar var ailelerinin sözünü dinliyorlar,ben hiç istemedim. Onları nasıl kabullenicem bilmiyorum,bunu bize niye yaptın vs.
Nişanlımın ailesi çok iyi bir aile. Ama onlarda da en küçük olumsuz bir şey gördüğü an aşırı büyütüp günlerce konuşuyor. O kadar bunaldım ki,ne yapacağımı şaşırdım . Nişanlıma bunların hiçbirini yansıtmadım,hiçbirini bilmiyor. Annem onların yanındayken iyi,o bile yansıtmıyor bunları. Ama ben arkada sürekli ağlayan,sürekli mutsuz,sürekli arada kalmış biriyim . O kadar bunaldım ki. En son ki büyük tartışmamızda Allahından bulasın,hepsi önüne gelsin tarzında bi bedduada bulundu. Bizi dinlemedin ya neler yaşayacaksın falan dedi.
Ertesi gün de barışmaya çalıştı. Alışıcam kabullenicem inşallah dedi.Ama ben bunları hazmedemiyorum,annemin bu gel gitleri beni aşırı yıpratıyor. Bu süreçte annemin huyu suyu değişti,dengesiz biri oldu resmen. Daha büyük problemler çıkmasından korkuyorum. Karşıma alıp tatlı tatlı da konuştum olmadı,sert konuştum da olmadı. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim? Yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim
Yapmaya çalışıyorum ama sabrım taşıyorDuymazdan gel aldırma. Başka çaresi yok.
Böylelikle belki davranışlarında bir sönme olur.
Ailede annem dışında bu şekilde düşünen yok. Babam ve kardeşlerim de annemi sürekli bu konuda uyarıyorlar. Kendi kendini dolduruyorsun diye. Annem onlar yanlarında değil diye artık onlardan gizli bana bu baskıları yapıyor. Evde sadece ikimiz varken,mesajlarla vsAnnenizin tamamen haksız olduğuna emin misiniz ?
Zaman gösterecek belki hissettiği bir şey vardır ...ama sadece kültür farkı ise sorun bu sadece sizi ilgilendirir anlaşmış bir yola çıkmışsınız ...İyi akşamlar. Vaktinizi çok almadan özet geçerek anlatacağım
27 yaşındayım.Yaklaşık 1 yıl önce biriyle tanıştım. Güzel bir ilişkimiz oldu. Bu 1 yıllık süreçte evlenmek istediğim insan bu dedirtti bana hep. Ama annem en başından beri karşıydı. Çünkü tip olarak,memleket olarak(farklı kültür olmasından dolayı),statü olarak(ben statüsü daha yüksek bir mesleğe sahibim) beğenmedi. Daha iyilerine layıkmışım,hiç akıllıca bir seçim yapmamışım vs. Annem bana aşırı düşkündür. En sonunda benim ne kadar istediğimi görüp kabul etti,ama asla içten bir şekilde değil zoraki. Nişanlandık. Ama annemle 2-3 günde bir sırf bu konudan dolayı tartışıyoruz. Nişandan önce de sonra da sabrımın aşırı taştığı durumlarda ben de anneme karşı yükseldim,küslükler yaşadık vs. Ama dayanamaz bana hemen barışıyoruz. Aradan bir kaç gün geçiyor yine kendi kendini dolduruyor. Ne evlatlar var ailelerinin sözünü dinliyorlar,ben hiç istemedim. Onları nasıl kabullenicem bilmiyorum,bunu bize niye yaptın vs.
Nişanlımın ailesi çok iyi bir aile. Ama onlarda da en küçük olumsuz bir şey gördüğü an aşırı büyütüp günlerce konuşuyor. O kadar bunaldım ki,ne yapacağımı şaşırdım . Nişanlıma bunların hiçbirini yansıtmadım,hiçbirini bilmiyor. Annem onların yanındayken iyi,o bile yansıtmıyor bunları. Ama ben arkada sürekli ağlayan,sürekli mutsuz,sürekli arada kalmış biriyim . O kadar bunaldım ki. En son ki büyük tartışmamızda Allahından bulasın,hepsi önüne gelsin tarzında bi bedduada bulundu. Bizi dinlemedin ya neler yaşayacaksın falan dedi.
Ertesi gün de barışmaya çalıştı. Alışıcam kabullenicem inşallah dedi.Ama ben bunları hazmedemiyorum,annemin bu gel gitleri beni aşırı yıpratıyor. Bu süreçte annemin huyu suyu değişti,dengesiz biri oldu resmen. Daha büyük problemler çıkmasından korkuyorum. Karşıma alıp tatlı tatlı da konuştum olmadı,sert konuştum da olmadı. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim? Yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim
Statüsü benden düşük olsun,benim için karakter önemli.Bakın 41 yaşında 20 yıllık evliyim bunca evliliğe şahit oldum
Annelerin ailerin yorumları tespitlerinde yanıldıklarına çok az şahit oldum
Annenize dengesi bozuldu deyip küçümsemeyin
Benim ailemde istemedi baskı yaptı. Söz attım. Ama barıştım
Sonuç 9 yıl sonra BOŞANDIM.
Merhaba benim annemde eşimi hiç istememişti tabi biz çocuk yaşta gorusmeye başlamıştık. Bana neler etti bir bilsenizİyi akşamlar. Vaktinizi çok almadan özet geçerek anlatacağım
27 yaşındayım.Yaklaşık 1 yıl önce biriyle tanıştım. Güzel bir ilişkimiz oldu. Bu 1 yıllık süreçte evlenmek istediğim insan bu dedirtti bana hep. Ama annem en başından beri karşıydı. Çünkü tip olarak,memleket olarak(farklı kültür olmasından dolayı),statü olarak(ben statüsü daha yüksek bir mesleğe sahibim) beğenmedi. Daha iyilerine layıkmışım,hiç akıllıca bir seçim yapmamışım vs. Annem bana aşırı düşkündür. En sonunda benim ne kadar istediğimi görüp kabul etti,ama asla içten bir şekilde değil zoraki. Nişanlandık. Ama annemle 2-3 günde bir sırf bu konudan dolayı tartışıyoruz. Nişandan önce de sonra da sabrımın aşırı taştığı durumlarda ben de anneme karşı yükseldim,küslükler yaşadık vs. Ama dayanamaz bana hemen barışıyoruz. Aradan bir kaç gün geçiyor yine kendi kendini dolduruyor. Ne evlatlar var ailelerinin sözünü dinliyorlar,ben hiç istemedim. Onları nasıl kabullenicem bilmiyorum,bunu bize niye yaptın vs.
Nişanlımın ailesi çok iyi bir aile. Ama onlarda da en küçük olumsuz bir şey gördüğü an aşırı büyütüp günlerce konuşuyor. O kadar bunaldım ki,ne yapacağımı şaşırdım . Nişanlıma bunların hiçbirini yansıtmadım,hiçbirini bilmiyor. Annem onların yanındayken iyi,o bile yansıtmıyor bunları. Ama ben arkada sürekli ağlayan,sürekli mutsuz,sürekli arada kalmış biriyim . O kadar bunaldım ki. En son ki büyük tartışmamızda Allahından bulasın,hepsi önüne gelsin tarzında bi bedduada bulundu. Bizi dinlemedin ya neler yaşayacaksın falan dedi.
Ertesi gün de barışmaya çalıştı. Alışıcam kabullenicem inşallah dedi.Ama ben bunları hazmedemiyorum,annemin bu gel gitleri beni aşırı yıpratıyor. Bu süreçte annemin huyu suyu değişti,dengesiz biri oldu resmen. Daha büyük problemler çıkmasından korkuyorum. Karşıma alıp tatlı tatlı da konuştum olmadı,sert konuştum da olmadı. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim? Yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim
Ama annem en başından beri karşıydı. Çünkü tip olarak,memleket olarak(farklı kültür olmasından dolayı),statü olarak(ben statüsü daha yüksek bir mesleğe sahibim) beğenmedi. Daha iyilerine layıkmışım,hiç akıllıca bir seçim yapmamışım vs.
Ailede annem dışında bu şekilde düşünen yok. Babam ve kardeşlerim de annemi sürekli bu konuda uyarıyorlar. Kendi kendini dolduruyorsun diye. Annem onlar yanlarında değil diye artık onlardan gizli bana bu baskıları yapıyor. Evde sadece ikimiz varken,mesajlarla vs
Umarım herşey gönlünüzce olsun ve annenizde haksız çıksıbStatüsü benden düşük olsun,benim için karakter önemli.
Memleketi başka memleket olsun,farklı kültürler olsun bu iki insan anlaşabiliyorsa zorlamaz o kadar da.
Bu tarz şeylere karşı annem. Eğer farklı durumlar olsaydı ben de diyecektim annemin bi bildiği vardır,o kadar yaşamış görmüş.
Benim içinde aynı şekilde olur inşallah. Çok teşekkür ederimMerhaba benim annemde eşimi hiç istememişti tabi biz çocuk yaşta gorusmeye başlamıştık. Bana neler etti bir bilseniztam 10 sene sevgili sürecim 4 sene de nişanlılık sürecim oldu her gün olay çıkardı annem. 14 sene sonunda yuvamizi kurduk çok şükür. Ve şuanda annem eşime çok düşkün çok seviyor çokta memnun oğlum dedikçe bidaha diyesi geliyor. Ama bu zamana gelene kadar her gün ağladım benimde psikolojim çok bozulmuştu sinirsel oldum o yüzden diyebilirim. Evlendim evleneli bir gün bile sinirlenmedim sukrolsun. Bende elimden geleni yaptım konuştum olmadi tepki gösterdim olmadı çok zor bir süreç Allah yardımcınız olsun inanın çözümü var diyemem kendim bulamadjmki evlenene kadar ama yazininizda kendimi buldum
Babam ve kardeşlerim bunları büyük problem olarak görmüyor. Onlar nişanlımı çok seviyorlar. Karakterini,sohbetini,muhabbetini. Annemin bakış açısı genel olarak hep bizden farklıdır zatenAnneniz madde madde neden istemediğini ve olumsuz düşündüğünü anlatmış. Babanız ve kardeşleriniz annenizin bahsettiği konular hakkında ne diyorlar ?
Kuzum, her anne baba evladı için en iyisini ister. Aile yapısı olarak, meslek olarak denk ya da daha iyi olurlarsa senin gelecekte rahat edeceğini düşünüyordur. Endişesinin olması çok normal. Kültür ve maddi farklılıklar küçük şeyler değil. Yaş farkı olsa neyse der geçersin. Ama annenin de haklılık payı var. Önünde bu aile ile geçireceğin uzun yıllar var, şuan elbette sana iyiler, ama yarın öbür gün bir tartışma, sorun sonrasında nasıl davranırlar sana bilemezsin, öz ailen değil onlar.İyi akşamlar. Vaktinizi çok almadan özet geçerek anlatacağım
27 yaşındayım.Yaklaşık 1 yıl önce biriyle tanıştım. Güzel bir ilişkimiz oldu. Bu 1 yıllık süreçte evlenmek istediğim insan bu dedirtti bana hep. Ama annem en başından beri karşıydı. Çünkü tip olarak,memleket olarak(farklı kültür olmasından dolayı),statü olarak(ben statüsü daha yüksek bir mesleğe sahibim) beğenmedi. Daha iyilerine layıkmışım,hiç akıllıca bir seçim yapmamışım vs. Annem bana aşırı düşkündür. En sonunda benim ne kadar istediğimi görüp kabul etti,ama asla içten bir şekilde değil zoraki. Nişanlandık. Ama annemle 2-3 günde bir sırf bu konudan dolayı tartışıyoruz. Nişandan önce de sonra da sabrımın aşırı taştığı durumlarda ben de anneme karşı yükseldim,küslükler yaşadık vs. Ama dayanamaz bana hemen barışıyoruz. Aradan bir kaç gün geçiyor yine kendi kendini dolduruyor. Ne evlatlar var ailelerinin sözünü dinliyorlar,ben hiç istemedim. Onları nasıl kabullenicem bilmiyorum,bunu bize niye yaptın vs.
Nişanlımın ailesi çok iyi bir aile. Ama onlarda da en küçük olumsuz bir şey gördüğü an aşırı büyütüp günlerce konuşuyor. O kadar bunaldım ki,ne yapacağımı şaşırdım . Nişanlıma bunların hiçbirini yansıtmadım,hiçbirini bilmiyor. Annem onların yanındayken iyi,o bile yansıtmıyor bunları. Ama ben arkada sürekli ağlayan,sürekli mutsuz,sürekli arada kalmış biriyim . O kadar bunaldım ki. En son ki büyük tartışmamızda Allahından bulasın,hepsi önüne gelsin tarzında bi bedduada bulundu. Bizi dinlemedin ya neler yaşayacaksın falan dedi.
Ertesi gün de barışmaya çalıştı. Alışıcam kabullenicem inşallah dedi.Ama ben bunları hazmedemiyorum,annemin bu gel gitleri beni aşırı yıpratıyor. Bu süreçte annemin huyu suyu değişti,dengesiz biri oldu resmen. Daha büyük problemler çıkmasından korkuyorum. Karşıma alıp tatlı tatlı da konuştum olmadı,sert konuştum da olmadı. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim? Yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim
Bunlar gerçekten yaşanmadan bilinemeyecek şeyler. 1 yılda bunu hissettirecek bir şeyi olmadı. Ama kesin böyle olacak,olmayacak da diyemem. Olgun,karakteri oturmuş biri. İnşallah bu dediklerinizden kaynaklı problemler olmaz. Annem bunları söyleyip karşı çıksa diyeceğim evet anne bunlardan kaygı duymanı anlayabilirim,ama o kadar saçma şeylere takılıyor ki bahane arıyor sürekliMaaşı az diye bu adam sorun çıkarır mı
Seni ezmeye çalışıyor mu
Genelde maaşı az erkekler eşlerine daha kötü davranıyor ezik psikolojisi
Sonra ailesine çok gider gelir kaynana sizle yaşar mı annen bunları sezmiş olabilir
Babam ve kardeşlerim bunları büyük problem olarak görmüyor. Onlar nişanlımı çok seviyorlar. Karakterini,sohbetini,muhabbetini. Annemin bakış açısı genel olarak hep bizden farklıdır zaten
Güzellik geçiyor mal varligi bir şekilde oluyor da sevip karakteri çok iyi bir insana denk gelmek çok zor eminseniz annenizi dinlemeyinİyi akşamlar. Vaktinizi çok almadan özet geçerek anlatacağım
27 yaşındayım.Yaklaşık 1 yıl önce biriyle tanıştım. Güzel bir ilişkimiz oldu. Bu 1 yıllık süreçte evlenmek istediğim insan bu dedirtti bana hep. Ama annem en başından beri karşıydı. Çünkü tip olarak,memleket olarak(farklı kültür olmasından dolayı),statü olarak(ben statüsü daha yüksek bir mesleğe sahibim) beğenmedi. Daha iyilerine layıkmışım,hiç akıllıca bir seçim yapmamışım vs. Annem bana aşırı düşkündür. En sonunda benim ne kadar istediğimi görüp kabul etti,ama asla içten bir şekilde değil zoraki. Nişanlandık. Ama annemle 2-3 günde bir sırf bu konudan dolayı tartışıyoruz. Nişandan önce de sonra da sabrımın aşırı taştığı durumlarda ben de anneme karşı yükseldim,küslükler yaşadık vs. Ama dayanamaz bana hemen barışıyoruz. Aradan bir kaç gün geçiyor yine kendi kendini dolduruyor. Ne evlatlar var ailelerinin sözünü dinliyorlar,ben hiç istemedim. Onları nasıl kabullenicem bilmiyorum,bunu bize niye yaptın vs.
Nişanlımın ailesi çok iyi bir aile. Ama onlarda da en küçük olumsuz bir şey gördüğü an aşırı büyütüp günlerce konuşuyor. O kadar bunaldım ki,ne yapacağımı şaşırdım . Nişanlıma bunların hiçbirini yansıtmadım,hiçbirini bilmiyor. Annem onların yanındayken iyi,o bile yansıtmıyor bunları. Ama ben arkada sürekli ağlayan,sürekli mutsuz,sürekli arada kalmış biriyim . O kadar bunaldım ki. En son ki büyük tartışmamızda Allahından bulasın,hepsi önüne gelsin tarzında bi bedduada bulundu. Bizi dinlemedin ya neler yaşayacaksın falan dedi.
Ertesi gün de barışmaya çalıştı. Alışıcam kabullenicem inşallah dedi.Ama ben bunları hazmedemiyorum,annemin bu gel gitleri beni aşırı yıpratıyor. Bu süreçte annemin huyu suyu değişti,dengesiz biri oldu resmen. Daha büyük problemler çıkmasından korkuyorum. Karşıma alıp tatlı tatlı da konuştum olmadı,sert konuştum da olmadı. Sizce nasıl bir yol izlemeliyim? Yorumlarınız için şimdiden teşekkür ederim