- 26 Eylül 2013
- 3.194
- 3.907
sende öyle olabilir nihayetinde herkes kendi yaşanmışlığı ölçüsünde yazıyor, bende öyle değil benim de görüşüm bu yönde
Ne alaka? Ben evlendim ve halen bende travmadir. Halen özgüvenim yerlerde. Sirf anne diye, her yaptigi dogru olmuyor.
sende öyle olabilir nihayetinde herkes kendi yaşanmışlığı ölçüsünde yazıyor, bende öyle değil benim de görüşüm bu yönde
Oğlum var şimdi annemi daha iyi anlamadım. Yaptıklarının saçmalığını daha iyi anladım. İnsan bu kadar emek verdiği, sevdiği bir canlıyı tozlu sehpa, lekelenmiş halı için kırmamalı. Kıramam da.Kimse böyle bir duruma iyi ki demez ! Bence o anne olunca tam tersi çocuğunu kimse ile kıyaslamayacak. Onu olduğu gibi kabul edecek. Onun kendisine güvenmesini ve dolayısıyla öz güvenli bir çocuk olmasını sağlayacak.
Sürekli eleştiri ve kıyaslama herkesi yıpratır ve öz güven kaybına sebep olur. Çocukluğu boyunca kıyaslamaya maruz kalan bireyler kendilerine güvenemez, hatayı hep kendilerinde ararlar ve sürekli kendilerini başkalarına sevdirmeye ya da takdir ettirmeye çalışırlar.
Oğlum var şimdi annemi daha iyi anlamadım. Yaptıklarının saçmalığını daha iyi anladım. İnsan bu kadar emek verdiği, sevdiği bir canlıyı tozlu sehpa, lekelenmiş halı için kırmamalı. Kıramam da.
Mesela oğlum çorbasını 2 yaşından beri kendi içer annem hop oturur hop kalkar. Ay nasıl kirletti de senden anne olmaz da. Senin bana yapmadığını yapıyorum anne diyorum. Çocuğa başarma şansı veriyorum, teşvik ediyorum. Kirlş duvar yada yerlerden daha değerli benim için. Anlamıyor. Pes ettim anlamayacak.
Bazen çok tutturduğunda benim saçımı çekip kopardığında bağırıyorum öyle üzülüyorum ki annem gibi olacağım diye. Annem dayak şiddet kullanmadı ama diliyle insanı öldürür. Öylr güzel sikah gibi kullanır o cümlelerini. Ondan sanırım onun gibi olmaktan çok korkuyorum.
Evet kendini bana adadı, çok çalıştı, çok emek verdi. Ama bunu yaparken de hep beni de yedi bitirdi. Keşke daha rahat olsa kendini de beni de bu kadar yıpratmasaydı diyorum. Ben yıpratmayacağım ondan.
Ne yazıkki annemin sesi iç sesim olmuş vaziyette. Evlenmemi istemiyor mesela yapamazsın boşanırsın sen rahata alışkınsın kendi ailene katlanamıyorsun el oğluna kaynana ya nasıl katlanacaksın falan diyor. Her anne kızının mürvetini görmek ister ama benim ki görmek istemediği gibi evliliği yapamazsın diyor.. ve iç sesim oldu ne yazıkki gerçekten yapamayacağımı düşünüyorum evliiikten korkuyorum biri evlenelim dese bu kişi gerçekten sevdiğim beğendiğim kişi olsa bile o imzayı atarken korkudan ellerim titrer ben ne yapacağım böyleHer insan annesi tarafından sevilmek ve kabul edilmek ister. Bu 0 yaşında nasılsa 50 yaşında bile aynıdır. Bazi kadınlar anneliği o konuda maalesef beceremiyor. Anneniz duygusal açıdan size cocukken yetersiz kaldığı gibi hala aynı taviri gösteriyor. Bunun sebebi de kendi davranışlarını ve "doğrularını" sorgulamamasindan. Eğer sorgulasaydi belki çocuğunda boş yere açtığı yaraları fark eder davranışlarını değiştirirdi. Ama yoksa yok. Sizin bu durumda pek fazla yapabileceğiniz birşey yok aslında. Kendinizi duygusal açıdan annenizin böyle olup böyle kalacağına hazırlanmalısiniz. Yeri geldiğinde cizginizi net koyun ve gerek yerde susmayın. Anne diye herseye katlanmak zorunda değil kimse. İşin diğer tarafı: anneniz ne diyorsa desin siz kendinizi sevmekten vazgeçmeyin. Kendinize iyi davranın ve annenizin eleştirilerin iç sesinizin olmasına izin vermeyin.
Öyle ne yazık ki...Zaten en kötüsü o ya. Anne olduktan sonra, o yaralar tekrar aciliyor. Nasil ve neden sorularina asla cevap yok. Insan daha cok hüzünleniyor. Ben kizima verdiklerimi keske bende kücüklügümde alsam.
Belki de oda senin iyiliğin için söylüyordur daha tatlı dille söylese belki bu kadar zorlaşmaz ama bizim milletin meşhur lafı komşunun çocuğu v.s annen sonuçta onun dediğine değil elalemin dediğine takar genelde insanAnnem çocukluğumdan beri sürekli eleştirir elimden gelen herşeyi yaparım ama mutlaka bir kusur bulur ve hayatım onun elalemin kızları şöyle yemek yapar böyle dantel örer, böyle börek açar bizim kız nerdeeee sözlerini dinleyerek geçti ve bu durum bende tahammül edilmez bir hal almış olacak ki artık en ufak eleştirileri dahi sinir krizleri geçirmeme neden oluyor defalarca söyledim ben hiç bir zaman o elalemin kızları gibi yada senin istediğin gibi 10 parmağında 10 marifet olan bir insan olamayacağım olmakta istemiyorum artık vazgeç diye ama hala devam ediyor ve beni dünyaya getiren kadının onayını alamamışken dolayısıyla özgüvenim çok düşük ve başkalarının en ağır sözlerini bile umursamazken annemin en ufak eleştirisi beni dünyadan kopartıyor hayata küstürüyor hatta kendimi balkondan atmak bile istiyorum. Mesela az önce yemek yapmamı söyledi yaptım altını yanmasın ve kısık ateşte pişsin diye kıstım bu seferde çok fazla kısmışsın dedi ben fazla olduğunu düşünmüyorum öyle uygun gördüm dedim odama geçtim ama sanki küfür etmiş gibi ellerim titriyor gözlerim doldu nefesim daraldı. Bukadar etkilendiğim için kendimi sorguluyorum bu durumu nasıl aşabilirim?
Eskiden seni alan adam yatırıp s.... kaldırıp dikmek için alır senden ev işi yemek falan hiç istemez diyerek eleştirirdi şimdi daha modern eleştiriyor ama o cümleyi okadar çok tekrarladı ki artık söylemese bile hafızama mıh gibi çakıldı. Beni alan adam yatırıp s..... kaldırıp dikmek için alır... iyiliğim için söylenen sözlerden sadece biri...Belki de oda senin iyiliğin için söylüyordur daha tatlı dille söylese belki bu kadar zorlaşmaz ama bizim milletin meşhur lafı komşunun çocuğu v.s annen sonuçta onun dediğine değil elalemin dediğine takar genelde insan
Yani canım yabancı değil ki mesafe yok ilişkini kes diyelim annen sonuçta mecbur katlanıcanEskiden seni alan adam yatırıp s.... kaldırıp dikmek için alır senden ev işi yemek falan hiç istemez diyerek eleştirirdi şimdi daha modern eleştiriyor ama o cümleyi okadar çok tekrarladı artık söylemese bile hafızama mıh gibi çakıldı. Beni alan adam yatırıp s..... kaldırıp dikmek için alır... iyiliğim için söylenen sözlerden sadece biri...
Eskiden seni alan adam yatırıp s.... kaldırıp dikmek için alır senden ev işi yemek falan hiç istemez diyerek eleştirirdi şimdi daha modern eleştiriyor ama o cümleyi okadar çok tekrarladı ki artık söylemese bile hafızama mıh gibi çakıldı. Beni alan adam yatırıp s..... kaldırıp dikmek için alır... iyiliğim için söylenen sözlerden sadece biri...
Oğlum var şimdi annemi daha iyi anlamadım. Yaptıklarının saçmalığını daha iyi anladım. İnsan bu kadar emek verdiği, sevdiği bir canlıyı tozlu sehpa, lekelenmiş halı için kırmamalı. Kıramam da.
Mesela oğlum çorbasını 2 yaşından beri kendi içer annem hop oturur hop kalkar. Ay nasıl kirletti de senden anne olmaz da. Senin bana yapmadığını yapıyorum anne diyorum. Çocuğa başarma şansı veriyorum, teşvik ediyorum. Kirlş duvar yada yerlerden daha değerli benim için. Anlamıyor. Pes ettim anlamayacak.
Bazen çok tutturduğunda benim saçımı çekip kopardığında bağırıyorum öyle üzülüyorum ki annem gibi olacağım diye. Annem dayak şiddet kullanmadı ama diliyle insanı öldürür. Öylr güzel sikah gibi kullanır o cümlelerini. Ondan sanırım onun gibi olmaktan çok korkuyorum.
Evet kendini bana adadı, çok çalıştı, çok emek verdi. Ama bunu yaparken de hep beni de yedi bitirdi. Keşke daha rahat olsa kendini de beni de bu kadar yıpratmasaydı diyorum. Ben yıpratmayacağım ondan.
Aynı şehirde yakın mesafede evlerimiz. Gün aşırı uğruyor. Aklınca bana yardım ediyor. Gelip bırbırbır evi silip süpürmese eksin kalıyor. Ben de gelme desem tek çocuğuyum olmayacak aklım kalacak. Ama eskisi kadar etkilemiyor açıkçası.Anneniz halen bu kadar yıpratıyorsa bence biraz mesafe koysanız iyi olacak
Senin annen istisnasiz herseyini elestiriyormu? Sürekli ögütlerde bulunuyormu? Onun istemedigi en kücük sey yaptiginda yüzü düsüp, hatta hakaret ediyormu?
Bunlari yapmiyorsa sanslisin. Bunu yapan anneler üzerinede görüslerini degistir.
Eskiden seni alan adam yatırıp s.... kaldırıp dikmek için alır senden ev işi yemek falan hiç istemez diyerek eleştirirdi şimdi daha modern eleştiriyor ama o cümleyi okadar çok tekrarladı ki artık söylemese bile hafızama mıh gibi çakıldı. Beni alan adam yatırıp s..... kaldırıp dikmek için alır... iyiliğim için söylenen sözlerden sadece biri...
Sürekli kiyaslamadigina eminim .. annemde beni kıyaslardı ama kendime cok-da güvenirim kimsenin sevgisine ihtiyacım da yok ..Kimse böyle bir duruma iyi ki demez ! Bence o anne olunca tam tersi çocuğunu kimse ile kıyaslamayacak. Onu olduğu gibi kabul edecek. Onun kendisine güvenmesini ve dolayısıyla öz güvenli bir çocuk olmasını sağlayacak.
Sürekli eleştiri ve kıyaslama herkesi yıpratır ve öz güven kaybına sebep olur. Çocukluğu boyunca kıyaslamaya maruz kalan bireyler kendilerine güvenemez, hatayı hep kendilerinde ararlar ve sürekli kendilerini başkalarına sevdirmeye ya da takdir ettirmeye çalışırlar.
Ne yazikki oyle amabuedan cikardigim biders oldu yasadiklarimi evladima yapmamayi belkide iyki yasadim diyorm yoksa bilincsizce ayni hatayi evladima yapmamda soz konusu olabilir ama bnde derin yaralar birakti kendimi hep asalak beceriksiz olarak tanidimTamda anlatmak istediğim bu.. ünv mezunuyum en son ful ilkokul mezunu çalışanların olduğu bir firmaya işe girdim 80 kişinin içinde tek üniversite mezunu ben olmama rağmen ve yüksek bir zeka beceri gerektiren bir iş olmamasına rağmen işi ya yapamazsam ya beceremezsem diye okadar çok korktum ki en basit işi dahi becerememekten korktum buda özgüvenimin düşük olmasından ileri geliyor ne yazıkki bunun temelinide atan annem
Suan en dogru konusmayi yaptiniz ve ben kendimden ornek vercek olursam kendimi tanidim taniyali hep fiziki ve psiklojik siddete maruz kaldim annem ve babam tarafindan canimin yanmasini bitarafa birak zihinsel engelli olmadigima yada canima kiymadan bugune geldigime sukrediyirum annem bana sevgi saygi birseyleri bilicli yapabilme becerisi aşılamak yerine birakin ustun zekali becerikli tuttugunu koparani cogu kisi tarafindan begenilmeyen kisilikleri bile ornek gostererek kocaman bi enkaz varetti saolsun daha 12 13 yaslarinda hep bi kin kapladi hirs yaptim becericem basarmaliyim diye ama malesef basardiklarimi bile benim elimde degilde bi sans eseriymis gibi kabullendirdiler kendilerini oyle inandirmak istediler ben kimdimki birseyleri dogru duzgun becebileydim ben hep onlara gore asalak begendiklerinin altinda ezilen bi gerizakiydim hep annem ve babam tarifindan 2 sinif mualmelesi gordum sonucmu 22 yasindabu yasa kadar bosa yasamis başarili olcakken bile pes etmeyi secen bi hic suan evliyim yaptgim yemegi supurdugum evi yikadgim bulasigi aynende sizin dedginiz gibi esim tarafindan takdir edilmesini bekleyen bi zavalli ne gerek varevet cok iyi olmus o bayildim laflarina be gerek var sen beyendin yetmezmi yok efendm icimde ezilmis ozguven yok olmus benligim yillar once ailem tarafindan ruhuna elfatiha okunan kisiligin bi takdir edilmeye cok ihtiyaci var cunki bi ihtiyac aile tarafindan cok istismar edildi kusura bakmayin okadar doluyumki sizinde dogru tespitlerinize sekil A daki gibi bi ornek vermek istedim bosver annedir diyenlerede guzel bi cevap Anne benm gozumde sevkat sevgi merhamet koruma kollma dir bi anne evladina bunlari yapmaz sevsen bi anne yapmazKimse böyle bir duruma iyi ki demez ! Bence o anne olunca tam tersi çocuğunu kimse ile kıyaslamayacak. Onu olduğu gibi kabul edecek. Onun kendisine güvenmesini ve dolayısıyla öz güvenli bir çocuk olmasını sağlayacak.
Sürekli eleştiri ve kıyaslama herkesi yıpratır ve öz güven kaybına sebep olur. Çocukluğu boyunca kıyaslamaya maruz kalan bireyler kendilerine güvenemez, hatayı hep kendilerinde ararlar ve sürekli kendilerini başkalarına sevdirmeye ya da takdir ettirmeye