Annemin ciğerini biliyorum

Zahmet olmazsa .!.:

Annemle alakalı çok konu açtım. Niye sürekli bu konuyu açıyorsun demeyin. Yaralıyım. Taa küçüklükten beri çok yaralıyım. O küçük aklımla anneme yaranmaya çalışırdım dönüp de bakmazdı bile. Ama kendim anne olunca içimde bir şeyler koptu anneme karşı. Aslında doğum yapmamla başladı bu süreç. Sezaryendan çıktım odaya getirdiler beni ve annem başladı. "Yavrularım acıkmıştır" kalbimden vuruldum sanki. (Yavrularım dediği 35 yaşında abim 25 yaşında erkek kardeşim) ben daha ayağa kalkamadan "acıktım susadım namazımı kılamadım." Dayanamadım sen git eşim kalsın benimle dedim. Annem dünden razı sadece tamam dedi. 4 günlük lohusayken bir gün kaldım evinde. Beni eskisi gibi abimlerin odasında yatırmaya çalıştı. Dedim bebek emzirme. Zar zor kendi odasını verdi. Şimdi bebeğim büyüdü. Daha yakın olalım istiyor. Gittiğimizde ikramlar yola çıkarken yanımıza yiyecek koymalar. Ama boşuna yapmıyor bunları. Evliliğime müdahil olma hakkına sahip olacağını düşünüyor bunları yapınca. İzin vermedim. İzin vermediğim için küstü. Küsmesi de sorun değil. Zaten annesiz gibi büyüdüm birçok şeyi atlattım. Bundan sonra olsa da bir olmasa da. Sadece şunu merak ediyorum. Çocuğum için dünyayı yakarım kaldı ki ben hayata ve insanlara karşı pasif biriyim. Ama yakarım çocuğum için ve arkama dönüp bakmam o kadar çok seviyorum onu. Bir anne çocuğunu sevmeyebilir mi? Ben sevilmedim mi hiç annem tarafından?

Genişletmek için tıkla...

Zahmet olmazsa .!.:

Annemle alakalı çok konu açtım. Niye sürekli bu konuyu açıyorsun demeyin. Yaralıyım. Taa küçüklükten beri çok yaralıyım. O küçük aklımla anneme yaranmaya çalışırdım dönüp de bakmazdı bile. Ama kendim anne olunca içimde bir şeyler koptu anneme karşı. Aslında doğum yapmamla başladı bu süreç. Sezaryendan çıktım odaya getirdiler beni ve annem başladı. "Yavrularım acıkmıştır" kalbimden vuruldum sanki. (Yavrularım dediği 35 yaşında abim 25 yaşında erkek kardeşim) ben daha ayağa kalkamadan "acıktım susadım namazımı kılamadım." Dayanamadım sen git eşim kalsın benimle dedim. Annem dünden razı sadece tamam dedi. 4 günlük lohusayken bir gün kaldım evinde. Beni eskisi gibi abimlerin odasında yatırmaya çalıştı. Dedim bebek emzirme. Zar zor kendi odasını verdi. Şimdi bebeğim büyüdü. Daha yakın olalım istiyor. Gittiğimizde ikramlar yola çıkarken yanımıza yiyecek koymalar. Ama boşuna yapmıyor bunları. Evliliğime müdahil olma hakkına sahip olacağını düşünüyor bunları yapınca. İzin vermedim. İzin vermediğim için küstü. Küsmesi de sorun değil. Zaten annesiz gibi büyüdüm birçok şeyi atlattım. Bundan sonra olsa da bir olmasa da. Sadece şunu merak ediyorum. Çocuğum için dünyayı yakarım kaldı ki ben hayata ve insanlara karşı pasif biriyim. Ama yakarım çocuğum için ve arkama dönüp bakmam o kadar çok seviyorum onu. Bir anne çocuğunu sevmeyebilir mi? Ben sevilmedim mi hiç annem tarafından?

Genişletmek için tıkla...

burcubahar0635 .!.:

Benim annem de böyleydi, şimdi yaşlandığı için yarın bigün ona bakan olsun diye bana iyi davranıyor. Ama koskoca ömür geçmiş. Size ne kadar takılmayın desem de boş, maalesef bu öyle bi duygu ki öldü desen değil yaşıyo desen yok. Var olan annenin yokluğu diye bi kitap vardı bana çok ağır gelmişti, sonrasında artık bu konunun üstünü kapattım daha fazla yıpranamam.

Genişletmek için tıkla...

Zahmet olmazsa .!.:

Annemle alakalı çok konu açtım. Niye sürekli bu konuyu açıyorsun demeyin. Yaralıyım. Taa küçüklükten beri çok yaralıyım. O küçük aklımla anneme yaranmaya çalışırdım dönüp de bakmazdı bile. Ama kendim anne olunca içimde bir şeyler koptu anneme karşı. Aslında doğum yapmamla başladı bu süreç. Sezaryendan çıktım odaya getirdiler beni ve annem başladı. "Yavrularım acıkmıştır" kalbimden vuruldum sanki. (Yavrularım dediği 35 yaşında abim 25 yaşında erkek kardeşim) ben daha ayağa kalkamadan "acıktım susadım namazımı kılamadım." Dayanamadım sen git eşim kalsın benimle dedim. Annem dünden razı sadece tamam dedi. 4 günlük lohusayken bir gün kaldım evinde. Beni eskisi gibi abimlerin odasında yatırmaya çalıştı. Dedim bebek emzirme. Zar zor kendi odasını verdi. Şimdi bebeğim büyüdü. Daha yakın olalım istiyor. Gittiğimizde ikramlar yola çıkarken yanımıza yiyecek koymalar. Ama boşuna yapmıyor bunları. Evliliğime müdahil olma hakkına sahip olacağını düşünüyor bunları yapınca. İzin vermedim. İzin vermediğim için küstü. Küsmesi de sorun değil. Zaten annesiz gibi büyüdüm birçok şeyi atlattım. Bundan sonra olsa da bir olmasa da. Sadece şunu merak ediyorum. Çocuğum için dünyayı yakarım kaldı ki ben hayata ve insanlara karşı pasif biriyim. Ama yakarım çocuğum için ve arkama dönüp bakmam o kadar çok seviyorum onu. Bir anne çocuğunu sevmeyebilir mi? Ben sevilmedim mi hiç annem tarafından?

Genişletmek için tıkla...

phirne .!.:

bence sevmek ve beğenmek birbirinden bağımsız. ebeveyn olarak insan elbette çocuklarının hepsini eşit sever ama (çocuğun huyundan, tavrından, kendisiyle ve çocuğun kendi hayatıyla ilişkisinden dolayı) birini daha çok birini daha az beğenir. kabul ve itiraf edilemese de bu gayet olağan. belki sizin hissettiğiniz böyle bir şeydir.

Genişletmek için tıkla...

Zahmet olmazsa .!.:

Annemle alakalı çok konu açtım. Niye sürekli bu konuyu açıyorsun demeyin. Yaralıyım. Taa küçüklükten beri çok yaralıyım. O küçük aklımla anneme yaranmaya çalışırdım dönüp de bakmazdı bile. Ama kendim anne olunca içimde bir şeyler koptu anneme karşı. Aslında doğum yapmamla başladı bu süreç. Sezaryendan çıktım odaya getirdiler beni ve annem başladı. "Yavrularım acıkmıştır" kalbimden vuruldum sanki. (Yavrularım dediği 35 yaşında abim 25 yaşında erkek kardeşim) ben daha ayağa kalkamadan "acıktım susadım namazımı kılamadım." Dayanamadım sen git eşim kalsın benimle dedim. Annem dünden razı sadece tamam dedi. 4 günlük lohusayken bir gün kaldım evinde. Beni eskisi gibi abimlerin odasında yatırmaya çalıştı. Dedim bebek emzirme. Zar zor kendi odasını verdi. Şimdi bebeğim büyüdü. Daha yakın olalım istiyor. Gittiğimizde ikramlar yola çıkarken yanımıza yiyecek koymalar. Ama boşuna yapmıyor bunları. Evliliğime müdahil olma hakkına sahip olacağını düşünüyor bunları yapınca. İzin vermedim. İzin vermediğim için küstü. Küsmesi de sorun değil. Zaten annesiz gibi büyüdüm birçok şeyi atlattım. Bundan sonra olsa da bir olmasa da. Sadece şunu merak ediyorum. Çocuğum için dünyayı yakarım kaldı ki ben hayata ve insanlara karşı pasif biriyim. Ama yakarım çocuğum için ve arkama dönüp bakmam o kadar çok seviyorum onu. Bir anne çocuğunu sevmeyebilir mi? Ben sevilmedim mi hiç annem tarafından?

Genişletmek için tıkla...

Zahmet olmazsa .!.:

Annemle alakalı çok konu açtım. Niye sürekli bu konuyu açıyorsun demeyin. Yaralıyım. Taa küçüklükten beri çok yaralıyım. O küçük aklımla anneme yaranmaya çalışırdım dönüp de bakmazdı bile. Ama kendim anne olunca içimde bir şeyler koptu anneme karşı. Aslında doğum yapmamla başladı bu süreç. Sezaryendan çıktım odaya getirdiler beni ve annem başladı. "Yavrularım acıkmıştır" kalbimden vuruldum sanki. (Yavrularım dediği 35 yaşında abim 25 yaşında erkek kardeşim) ben daha ayağa kalkamadan "acıktım susadım namazımı kılamadım." Dayanamadım sen git eşim kalsın benimle dedim. Annem dünden razı sadece tamam dedi. 4 günlük lohusayken bir gün kaldım evinde. Beni eskisi gibi abimlerin odasında yatırmaya çalıştı. Dedim bebek emzirme. Zar zor kendi odasını verdi. Şimdi bebeğim büyüdü. Daha yakın olalım istiyor. Gittiğimizde ikramlar yola çıkarken yanımıza yiyecek koymalar. Ama boşuna yapmıyor bunları. Evliliğime müdahil olma hakkına sahip olacağını düşünüyor bunları yapınca. İzin vermedim. İzin vermediğim için küstü. Küsmesi de sorun değil. Zaten annesiz gibi büyüdüm birçok şeyi atlattım. Bundan sonra olsa da bir olmasa da. Sadece şunu merak ediyorum. Çocuğum için dünyayı yakarım kaldı ki ben hayata ve insanlara karşı pasif biriyim. Ama yakarım çocuğum için ve arkama dönüp bakmam o kadar çok seviyorum onu. Bir anne çocuğunu sevmeyebilir mi? Ben sevilmedim mi hiç annem tarafından?

Genişletmek için tıkla...

Minaredenatbeni .!.:

Önce şunları bir sorayım sonra sorunuza gelecem
Lohusayken mi namaz kılacaktınız? Ne namazı bu doğum namazı mı? Hayızlı ilken nifazlı iken namaz kılınıyor mu?
Karı-koca bir evlat sahibi oldunuz, seçim de sizin karar da sizin sorumluluk da sizin….doğum yaptığınızda sizinle eşinizin bebeğinizle babasının ilgilenmesi gerekmiyor mu? Bu sorumluluk ona ait değil mi?
Sezeryanı hastanede olduğunuza göre bu hastanede hemşire hasta bakıcı eşiniz yokmuydu nasıl aç susuz kalmayı becerdiniz?
Anneniz siz değil, siz de anneniz değilsiniz, bambaşka insanlarsınız, kim olursa olsun karşınızdakinden sizinle aynı duyguyu davranışı göstermesini beklemek boş ve yanlış
Evladını seven anneler için inanılmaz olabilir ama evet bir anne çocuğunu sevmeyebilir, bir çocuk da annesini sevmeyebilir
Merak ettim babanız siz bebekken vefat mı etti? Yok etmedi çocukluğum ergenliğim boyunca babamla da birlikte yaşadık diyorsanız babanızın da annenizden kalır yanı yok
Anneler kız evlatlarıyla, kız evlatlar anneleriyle çatışır,yarışır,kıskanır…..tabi her anne-kız böyle değil…..ama sizin durumunuzda olan çok evlat var
Annenizi tanımadığım için sizi sevmiş sevmemiş diyemem ama bana şunu yapmadı bunu yaptı kardeşlerime böyle değildi düşünceleri sizi yıpratmaktan psikolojinizi bozmaktan başka bir işe yaramaz
Ne güzel kendi ailenizi kurmuşsunuz, anne olmuşsunuz, hayatın tadını çıkarın

Genişletmek için tıkla...

Minaredenatbeni .!.:

Önce şunları bir sorayım sonra sorunuza gelecem
Lohusayken mi namaz kılacaktınız? Ne namazı bu doğum namazı mı? Hayızlı ilken nifazlı iken namaz kılınıyor mu?
Karı-koca bir evlat sahibi oldunuz, seçim de sizin karar da sizin sorumluluk da sizin….doğum yaptığınızda sizinle eşinizin bebeğinizle babasının ilgilenmesi gerekmiyor mu? Bu sorumluluk ona ait değil mi?
Sezeryanı hastanede olduğunuza göre bu hastanede hemşire hasta bakıcı eşiniz yokmuydu nasıl aç susuz kalmayı becerdiniz?
Anneniz siz değil, siz de anneniz değilsiniz, bambaşka insanlarsınız, kim olursa olsun karşınızdakinden sizinle aynı duyguyu davranışı göstermesini beklemek boş ve yanlış
Evladını seven anneler için inanılmaz olabilir ama evet bir anne çocuğunu sevmeyebilir, bir çocuk da annesini sevmeyebilir
Merak ettim babanız siz bebekken vefat mı etti? Yok etmedi çocukluğum ergenliğim boyunca babamla da birlikte yaşadık diyorsanız babanızın da annenizden kalır yanı yok
Anneler kız evlatlarıyla, kız evlatlar anneleriyle çatışır,yarışır,kıskanır…..tabi her anne-kız böyle değil…..ama sizin durumunuzda olan çok evlat var
Annenizi tanımadığım için sizi sevmiş sevmemiş diyemem ama bana şunu yapmadı bunu yaptı kardeşlerime böyle değildi düşünceleri sizi yıpratmaktan psikolojinizi bozmaktan başka bir işe yaramaz
Ne güzel kendi ailenizi kurmuşsunuz, anne olmuşsunuz, hayatın tadını çıkarın

Genişletmek için tıkla...

Zahmet olmazsa .!.:

Annemle alakalı çok konu açtım. Niye sürekli bu konuyu açıyorsun demeyin. Yaralıyım. Taa küçüklükten beri çok yaralıyım. O küçük aklımla anneme yaranmaya çalışırdım dönüp de bakmazdı bile. Ama kendim anne olunca içimde bir şeyler koptu anneme karşı. Aslında doğum yapmamla başladı bu süreç. Sezaryendan çıktım odaya getirdiler beni ve annem başladı. "Yavrularım acıkmıştır" kalbimden vuruldum sanki. (Yavrularım dediği 35 yaşında abim 25 yaşında erkek kardeşim) ben daha ayağa kalkamadan "acıktım susadım namazımı kılamadım." Dayanamadım sen git eşim kalsın benimle dedim. Annem dünden razı sadece tamam dedi. 4 günlük lohusayken bir gün kaldım evinde. Beni eskisi gibi abimlerin odasında yatırmaya çalıştı. Dedim bebek emzirme. Zar zor kendi odasını verdi. Şimdi bebeğim büyüdü. Daha yakın olalım istiyor. Gittiğimizde ikramlar yola çıkarken yanımıza yiyecek koymalar. Ama boşuna yapmıyor bunları. Evliliğime müdahil olma hakkına sahip olacağını düşünüyor bunları yapınca. İzin vermedim. İzin vermediğim için küstü. Küsmesi de sorun değil. Zaten annesiz gibi büyüdüm birçok şeyi atlattım. Bundan sonra olsa da bir olmasa da. Sadece şunu merak ediyorum. Çocuğum için dünyayı yakarım kaldı ki ben hayata ve insanlara karşı pasif biriyim. Ama yakarım çocuğum için ve arkama dönüp bakmam o kadar çok seviyorum onu. Bir anne çocuğunu sevmeyebilir mi? Ben sevilmedim mi hiç annem tarafından?

Genişletmek için tıkla...

SpinoZa87 .!.:

Neden acikca soylemiyorsunuz, ben senin cocugun degil miyim? diye. Eger evlat kayiriyorsa bunu her yaptiginda yuzune vurmak lazim. Annenize karsi bile direkt hissettiklerinizi soyleyemiyor, alinip uzulup kusuyorsaniz hayatiniz cok zor gecer.

Genişletmek için tıkla...