• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annemin ciğerini biliyorum

Z

Zahmet olmazsa

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
12 Temmuz 2020
269
570
33
Annemle alakalı çok konu açtım. Niye sürekli bu konuyu açıyorsun demeyin. Yaralıyım. Taa küçüklükten beri çok yaralıyım. O küçük aklımla anneme yaranmaya çalışırdım dönüp de bakmazdı bile. Ama kendim anne olunca içimde bir şeyler koptu anneme karşı. Aslında doğum yapmamla başladı bu süreç. Sezaryendan çıktım odaya getirdiler beni ve annem başladı. "Yavrularım acıkmıştır" kalbimden vuruldum sanki. (Yavrularım dediği 35 yaşında abim 25 yaşında erkek kardeşim) ben daha ayağa kalkamadan "acıktım susadım namazımı kılamadım." Dayanamadım sen git eşim kalsın benimle dedim. Annem dünden razı sadece tamam dedi. 4 günlük lohusayken bir gün kaldım evinde. Beni eskisi gibi abimlerin odasında yatırmaya çalıştı. Dedim bebek emzirme. Zar zor kendi odasını verdi. Şimdi bebeğim büyüdü. Daha yakın olalım istiyor. Gittiğimizde ikramlar yola çıkarken yanımıza yiyecek koymalar. Ama boşuna yapmıyor bunları. Evliliğime müdahil olma hakkına sahip olacağını düşünüyor bunları yapınca. İzin vermedim. İzin vermediğim için küstü. Küsmesi de sorun değil. Zaten annesiz gibi büyüdüm birçok şeyi atlattım. Bundan sonra olsa da bir olmasa da. Sadece şunu merak ediyorum. Çocuğum için dünyayı yakarım kaldı ki ben hayata ve insanlara karşı pasif biriyim. Ama yakarım çocuğum için ve arkama dönüp bakmam o kadar çok seviyorum onu. Bir anne çocuğunu sevmeyebilir mi? Ben sevilmedim mi hiç annem tarafından?
 
Bazılari insan olarak bencil oluyor bence o annelik duygusunu hissetmiyorlar . Errrkek çocuklarını da yaşlanınca yanında kalacakları için istiyorlar çünkü erkeğin evi onların evi diye düşünüyorlar. Durum sizinke alakalı değil yani . Umarım eşinizle ve evladinizla çok mutlu bir hayatınız olur. Annenize mesafe koymaya devam edin huzurunuzu kacirmasin
 
BKnz Cami avlusuna bırakılan çocuklar.
Umumi tuvaletlerde doğum yaparken yakalanıp çocuğu oraya bırakıp gideceğini söyleyenler vs.. vs
Olmaması gerekiyor ancak tek değilsin.
Bak bu saydıklarım çocuklarını doğar doğmaz bırakıyorlar.
Zaten kocan trafik canavarı,annende sevgi yok..
Çok dolmussun sen,arka arkaya 2 konu..
 
bence sevmek ve beğenmek birbirinden bağımsız. ebeveyn olarak insan elbette çocuklarının hepsini eşit sever ama (çocuğun huyundan, tavrından, kendisiyle ve çocuğun kendi hayatıyla ilişkisinden dolayı) birini daha çok birini daha az beğenir. kabul ve itiraf edilemese de bu gayet olağan. belki sizin hissettiğiniz böyle bir şeydir.
 
Benim annem de böyleydi, şimdi yaşlandığı için yarın bigün ona bakan olsun diye bana iyi davranıyor. Ama koskoca ömür geçmiş. Size ne kadar takılmayın desem de boş, maalesef bu öyle bi duygu ki öldü desen değil yaşıyo desen yok. Var olan annenin yokluğu diye bi kitap vardı bana çok ağır gelmişti, sonrasında artık bu konunun üstünü kapattım daha fazla yıpranamam.
 
Maalesef annelik ve babalık vasfını hak etmeden, altından kalkamayacak tipler kolaylıkla sahip olabiliyor. Çocuğunu sevmeyen vardır evet kendi doğurduğuna acımayan da var. Geçenlerde izledim bu vakayı bunu üzülerek söylüyorum mikrodalgaya koymuş ya cani bunlar bu kadar acımasız olabiliyor.
Lütfen üzmeyin kendinizi artık. Bazı şeyleri değiştiremezsiniz.
 
Zahmet olmazsa .!.:
Annemle alakalı çok konu açtım. Niye sürekli bu konuyu açıyorsun demeyin. Yaralıyım. Taa küçüklükten beri çok yaralıyım. O küçük aklımla anneme yaranmaya çalışırdım dönüp de bakmazdı bile. Ama kendim anne olunca içimde bir şeyler koptu anneme karşı. Aslında doğum yapmamla başladı bu süreç. Sezaryendan çıktım odaya getirdiler beni ve annem başladı. "Yavrularım acıkmıştır" kalbimden vuruldum sanki. (Yavrularım dediği 35 yaşında abim 25 yaşında erkek kardeşim) ben daha ayağa kalkamadan "acıktım susadım namazımı kılamadım." Dayanamadım sen git eşim kalsın benimle dedim. Annem dünden razı sadece tamam dedi. 4 günlük lohusayken bir gün kaldım evinde. Beni eskisi gibi abimlerin odasında yatırmaya çalıştı. Dedim bebek emzirme. Zar zor kendi odasını verdi. Şimdi bebeğim büyüdü. Daha yakın olalım istiyor. Gittiğimizde ikramlar yola çıkarken yanımıza yiyecek koymalar. Ama boşuna yapmıyor bunları. Evliliğime müdahil olma hakkına sahip olacağını düşünüyor bunları yapınca. İzin vermedim. İzin vermediğim için küstü. Küsmesi de sorun değil. Zaten annesiz gibi büyüdüm birçok şeyi atlattım. Bundan sonra olsa da bir olmasa da. Sadece şunu merak ediyorum. Çocuğum için dünyayı yakarım kaldı ki ben hayata ve insanlara karşı pasif biriyim. Ama yakarım çocuğum için ve arkama dönüp bakmam o kadar çok seviyorum onu. Bir anne çocuğunu sevmeyebilir mi? Ben sevilmedim mi hiç annem tarafından?
Genişletmek için tıkla...
Bazıları sadece erkeği evlattan sayıyor malesef, kız çocuk onlar için bir nevi yaşlılıkta bakım garantisi, evlenene kadar evin stres topu ve yardımcısı o kadar. Böyle zihniyetteki insanlara göre evlat olmanın sefası( naddi manevi yardım, miras, sevgi) erkeğin cefası( ölene kadar maddi manevi sömürülme) kızın görevi. En acısıda şu iğrenç zihniyeti en az erkekler kadar anneniz gibi kadınlarında candan benimsemesi.
 
Zahmet olmazsa .!.:
Annemle alakalı çok konu açtım. Niye sürekli bu konuyu açıyorsun demeyin. Yaralıyım. Taa küçüklükten beri çok yaralıyım. O küçük aklımla anneme yaranmaya çalışırdım dönüp de bakmazdı bile. Ama kendim anne olunca içimde bir şeyler koptu anneme karşı. Aslında doğum yapmamla başladı bu süreç. Sezaryendan çıktım odaya getirdiler beni ve annem başladı. "Yavrularım acıkmıştır" kalbimden vuruldum sanki. (Yavrularım dediği 35 yaşında abim 25 yaşında erkek kardeşim) ben daha ayağa kalkamadan "acıktım susadım namazımı kılamadım." Dayanamadım sen git eşim kalsın benimle dedim. Annem dünden razı sadece tamam dedi. 4 günlük lohusayken bir gün kaldım evinde. Beni eskisi gibi abimlerin odasında yatırmaya çalıştı. Dedim bebek emzirme. Zar zor kendi odasını verdi. Şimdi bebeğim büyüdü. Daha yakın olalım istiyor. Gittiğimizde ikramlar yola çıkarken yanımıza yiyecek koymalar. Ama boşuna yapmıyor bunları. Evliliğime müdahil olma hakkına sahip olacağını düşünüyor bunları yapınca. İzin vermedim. İzin vermediğim için küstü. Küsmesi de sorun değil. Zaten annesiz gibi büyüdüm birçok şeyi atlattım. Bundan sonra olsa da bir olmasa da. Sadece şunu merak ediyorum. Çocuğum için dünyayı yakarım kaldı ki ben hayata ve insanlara karşı pasif biriyim. Ama yakarım çocuğum için ve arkama dönüp bakmam o kadar çok seviyorum onu. Bir anne çocuğunu sevmeyebilir mi? Ben sevilmedim mi hiç annem tarafından?
Genişletmek için tıkla...
Bana özelden mesaj at konularımın bir kaçını atayım sana. Kk ya üye olma sebebim de kendisi her halde bir bu hayrı dokundu bana. Allah işini rast getirsin benden uzak olsun allah ona muhtaç etmesin diyor önüme bakıyorum.

Benim annem sevmiyor hatta sadece sevmemek değil kıskanıyor aynı zamanda ( bunu doğumun ardından yanıma geldiğinde anladım)

Kelin ilacı kendi başına yaramaz misali senelerce cebelleştim hala cebwlleşiyorum ama çok çok azaldı.

Anne olduktan sonra ondan iyice soğudum. Çünkü yapamadığı anneliği ben kendi evladıma yapınca nefret ettim iyice yaşattıklarından. Bazen konuşunca iğrenç kıyasları kendi anneliğine atıfları midemi bulandırıyor.

Şuan bebeğimi büyüttüm ya sürekli gelin şöyle böyle. Vallahi vereceğim yol parasına değmiyor umurumda bile değil teklifi. Sevmiyor asla da sevmeyecek.

Şuan yaşlanma yalnızlık korkuları ile kendince istiyor gibi ama yürekten değil. Yalnız değilsin üzülme önüne bak. Her doğuran anne olamıyor.
 
burcubahar0635 .!.:
Benim annem de böyleydi, şimdi yaşlandığı için yarın bigün ona bakan olsun diye bana iyi davranıyor. Ama koskoca ömür geçmiş. Size ne kadar takılmayın desem de boş, maalesef bu öyle bi duygu ki öldü desen değil yaşıyo desen yok. Var olan annenin yokluğu diye bi kitap vardı bana çok ağır gelmişti, sonrasında artık bu konunun üstünü kapattım daha fazla yıpranamam.
Genişletmek için tıkla...
Aslında üstünü kapattıkça içten içe bu duygular sizi yiyor. Günlük hayatınızda öfke, kaygı, güvensizlik, değersizlik gibi yıkıcı hislerle dışa vuruyor. Ben konu sahibine de size de şema terapi öneririm. Çocukluktaki yaralar çok derin ve neşter vurulmadan iyileşmiyor.
 
Zahmet olmazsa .!.:
Annemle alakalı çok konu açtım. Niye sürekli bu konuyu açıyorsun demeyin. Yaralıyım. Taa küçüklükten beri çok yaralıyım. O küçük aklımla anneme yaranmaya çalışırdım dönüp de bakmazdı bile. Ama kendim anne olunca içimde bir şeyler koptu anneme karşı. Aslında doğum yapmamla başladı bu süreç. Sezaryendan çıktım odaya getirdiler beni ve annem başladı. "Yavrularım acıkmıştır" kalbimden vuruldum sanki. (Yavrularım dediği 35 yaşında abim 25 yaşında erkek kardeşim) ben daha ayağa kalkamadan "acıktım susadım namazımı kılamadım." Dayanamadım sen git eşim kalsın benimle dedim. Annem dünden razı sadece tamam dedi. 4 günlük lohusayken bir gün kaldım evinde. Beni eskisi gibi abimlerin odasında yatırmaya çalıştı. Dedim bebek emzirme. Zar zor kendi odasını verdi. Şimdi bebeğim büyüdü. Daha yakın olalım istiyor. Gittiğimizde ikramlar yola çıkarken yanımıza yiyecek koymalar. Ama boşuna yapmıyor bunları. Evliliğime müdahil olma hakkına sahip olacağını düşünüyor bunları yapınca. İzin vermedim. İzin vermediğim için küstü. Küsmesi de sorun değil. Zaten annesiz gibi büyüdüm birçok şeyi atlattım. Bundan sonra olsa da bir olmasa da. Sadece şunu merak ediyorum. Çocuğum için dünyayı yakarım kaldı ki ben hayata ve insanlara karşı pasif biriyim. Ama yakarım çocuğum için ve arkama dönüp bakmam o kadar çok seviyorum onu. Bir anne çocuğunu sevmeyebilir mi? Ben sevilmedim mi hiç annem tarafından?
Genişletmek için tıkla...
Sevmiştir canım.Ben de anneyim sen de annesin.Bir düşün çocuğunu sevmeme ihtimalin var mı?Eğer arka arkaya olduysaniz ya da biri anneye biraz daha muhtaçsa ilgi,sevgi belki kaymıştır ama annenin çocuğunu sevmeme ihtimalini düşünemiyorum.
 
phirne .!.:
bence sevmek ve beğenmek birbirinden bağımsız. ebeveyn olarak insan elbette çocuklarının hepsini eşit sever ama (çocuğun huyundan, tavrından, kendisiyle ve çocuğun kendi hayatıyla ilişkisinden dolayı) birini daha çok birini daha az beğenir. kabul ve itiraf edilemese de bu gayet olağan. belki sizin hissettiğiniz böyle bir şeydir.
Genişletmek için tıkla...
Daha benim cocuklarin ergen olmadi, catisma yasamadik ama Ben hepsini ayni seviyorum ya. birine sarılsam, digerini gidip opuyorum. birini övsem diğerine de güzel bi söz söylüyorum
 
Zahmet olmazsa .!.:
Annemle alakalı çok konu açtım. Niye sürekli bu konuyu açıyorsun demeyin. Yaralıyım. Taa küçüklükten beri çok yaralıyım. O küçük aklımla anneme yaranmaya çalışırdım dönüp de bakmazdı bile. Ama kendim anne olunca içimde bir şeyler koptu anneme karşı. Aslında doğum yapmamla başladı bu süreç. Sezaryendan çıktım odaya getirdiler beni ve annem başladı. "Yavrularım acıkmıştır" kalbimden vuruldum sanki. (Yavrularım dediği 35 yaşında abim 25 yaşında erkek kardeşim) ben daha ayağa kalkamadan "acıktım susadım namazımı kılamadım." Dayanamadım sen git eşim kalsın benimle dedim. Annem dünden razı sadece tamam dedi. 4 günlük lohusayken bir gün kaldım evinde. Beni eskisi gibi abimlerin odasında yatırmaya çalıştı. Dedim bebek emzirme. Zar zor kendi odasını verdi. Şimdi bebeğim büyüdü. Daha yakın olalım istiyor. Gittiğimizde ikramlar yola çıkarken yanımıza yiyecek koymalar. Ama boşuna yapmıyor bunları. Evliliğime müdahil olma hakkına sahip olacağını düşünüyor bunları yapınca. İzin vermedim. İzin vermediğim için küstü. Küsmesi de sorun değil. Zaten annesiz gibi büyüdüm birçok şeyi atlattım. Bundan sonra olsa da bir olmasa da. Sadece şunu merak ediyorum. Çocuğum için dünyayı yakarım kaldı ki ben hayata ve insanlara karşı pasif biriyim. Ama yakarım çocuğum için ve arkama dönüp bakmam o kadar çok seviyorum onu. Bir anne çocuğunu sevmeyebilir mi? Ben sevilmedim mi hiç annem tarafından?
Genişletmek için tıkla...
Önce şunları bir sorayım sonra sorunuza gelecem
Lohusayken mi namaz kılacaktınız? Ne namazı bu doğum namazı mı? Hayızlı ilken nifazlı iken namaz kılınıyor mu?
Karı-koca bir evlat sahibi oldunuz, seçim de sizin karar da sizin sorumluluk da sizin….doğum yaptığınızda sizinle eşinizin bebeğinizle babasının ilgilenmesi gerekmiyor mu? Bu sorumluluk ona ait değil mi?
Sezeryanı hastanede olduğunuza göre bu hastanede hemşire hasta bakıcı eşiniz yokmuydu nasıl aç susuz kalmayı becerdiniz?
Anneniz siz değil, siz de anneniz değilsiniz, bambaşka insanlarsınız, kim olursa olsun karşınızdakinden sizinle aynı duyguyu davranışı göstermesini beklemek boş ve yanlış
Evladını seven anneler için inanılmaz olabilir ama evet bir anne çocuğunu sevmeyebilir, bir çocuk da annesini sevmeyebilir
Merak ettim babanız siz bebekken vefat mı etti? Yok etmedi çocukluğum ergenliğim boyunca babamla da birlikte yaşadık diyorsanız babanızın da annenizden kalır yanı yok
Anneler kız evlatlarıyla, kız evlatlar anneleriyle çatışır,yarışır,kıskanır…..tabi her anne-kız böyle değil…..ama sizin durumunuzda olan çok evlat var
Annenizi tanımadığım için sizi sevmiş sevmemiş diyemem ama bana şunu yapmadı bunu yaptı kardeşlerime böyle değildi düşünceleri sizi yıpratmaktan psikolojinizi bozmaktan başka bir işe yaramaz
Ne güzel kendi ailenizi kurmuşsunuz, anne olmuşsunuz, hayatın tadını çıkarın
 
Zahmet olmazsa .!.:
Annemle alakalı çok konu açtım. Niye sürekli bu konuyu açıyorsun demeyin. Yaralıyım. Taa küçüklükten beri çok yaralıyım. O küçük aklımla anneme yaranmaya çalışırdım dönüp de bakmazdı bile. Ama kendim anne olunca içimde bir şeyler koptu anneme karşı. Aslında doğum yapmamla başladı bu süreç. Sezaryendan çıktım odaya getirdiler beni ve annem başladı. "Yavrularım acıkmıştır" kalbimden vuruldum sanki. (Yavrularım dediği 35 yaşında abim 25 yaşında erkek kardeşim) ben daha ayağa kalkamadan "acıktım susadım namazımı kılamadım." Dayanamadım sen git eşim kalsın benimle dedim. Annem dünden razı sadece tamam dedi. 4 günlük lohusayken bir gün kaldım evinde. Beni eskisi gibi abimlerin odasında yatırmaya çalıştı. Dedim bebek emzirme. Zar zor kendi odasını verdi. Şimdi bebeğim büyüdü. Daha yakın olalım istiyor. Gittiğimizde ikramlar yola çıkarken yanımıza yiyecek koymalar. Ama boşuna yapmıyor bunları. Evliliğime müdahil olma hakkına sahip olacağını düşünüyor bunları yapınca. İzin vermedim. İzin vermediğim için küstü. Küsmesi de sorun değil. Zaten annesiz gibi büyüdüm birçok şeyi atlattım. Bundan sonra olsa da bir olmasa da. Sadece şunu merak ediyorum. Çocuğum için dünyayı yakarım kaldı ki ben hayata ve insanlara karşı pasif biriyim. Ama yakarım çocuğum için ve arkama dönüp bakmam o kadar çok seviyorum onu. Bir anne çocuğunu sevmeyebilir mi? Ben sevilmedim mi hiç annem tarafından?
Genişletmek için tıkla...
Her doğuran annelik duygusuna sahip olamıyor ne yazık ki siz boşverin onu güle güle büyütün bebeginizi
 
Minaredenatbeni .!.:
Önce şunları bir sorayım sonra sorunuza gelecem
Lohusayken mi namaz kılacaktınız? Ne namazı bu doğum namazı mı? Hayızlı ilken nifazlı iken namaz kılınıyor mu?
Karı-koca bir evlat sahibi oldunuz, seçim de sizin karar da sizin sorumluluk da sizin….doğum yaptığınızda sizinle eşinizin bebeğinizle babasının ilgilenmesi gerekmiyor mu? Bu sorumluluk ona ait değil mi?
Sezeryanı hastanede olduğunuza göre bu hastanede hemşire hasta bakıcı eşiniz yokmuydu nasıl aç susuz kalmayı becerdiniz?
Anneniz siz değil, siz de anneniz değilsiniz, bambaşka insanlarsınız, kim olursa olsun karşınızdakinden sizinle aynı duyguyu davranışı göstermesini beklemek boş ve yanlış
Evladını seven anneler için inanılmaz olabilir ama evet bir anne çocuğunu sevmeyebilir, bir çocuk da annesini sevmeyebilir
Merak ettim babanız siz bebekken vefat mı etti? Yok etmedi çocukluğum ergenliğim boyunca babamla da birlikte yaşadık diyorsanız babanızın da annenizden kalır yanı yok
Anneler kız evlatlarıyla, kız evlatlar anneleriyle çatışır,yarışır,kıskanır…..tabi her anne-kız böyle değil…..ama sizin durumunuzda olan çok evlat var
Annenizi tanımadığım için sizi sevmiş sevmemiş diyemem ama bana şunu yapmadı bunu yaptı kardeşlerime böyle değildi düşünceleri sizi yıpratmaktan psikolojinizi bozmaktan başka bir işe yaramaz
Ne güzel kendi ailenizi kurmuşsunuz, anne olmuşsunuz, hayatın tadını çıkarın
Genişletmek için tıkla...
Bütün dediklerimi yanlış anlamışsınız. Ben zaten bütün işlerimi yalnız yapan biriydim. Çocuğuma yalnız bakmak bana koymadı. Annemin varsa sevgisini hissetmek isterdim. Derdim kendimi ona baktırmak iş yaptırmak değil. Anne varken annesizlik yaşamak çok zor. Yaşayan anlar.
 
Minaredenatbeni .!.:
Önce şunları bir sorayım sonra sorunuza gelecem
Lohusayken mi namaz kılacaktınız? Ne namazı bu doğum namazı mı? Hayızlı ilken nifazlı iken namaz kılınıyor mu?
Karı-koca bir evlat sahibi oldunuz, seçim de sizin karar da sizin sorumluluk da sizin….doğum yaptığınızda sizinle eşinizin bebeğinizle babasının ilgilenmesi gerekmiyor mu? Bu sorumluluk ona ait değil mi?
Sezeryanı hastanede olduğunuza göre bu hastanede hemşire hasta bakıcı eşiniz yokmuydu nasıl aç susuz kalmayı becerdiniz?
Anneniz siz değil, siz de anneniz değilsiniz, bambaşka insanlarsınız, kim olursa olsun karşınızdakinden sizinle aynı duyguyu davranışı göstermesini beklemek boş ve yanlış
Evladını seven anneler için inanılmaz olabilir ama evet bir anne çocuğunu sevmeyebilir, bir çocuk da annesini sevmeyebilir
Merak ettim babanız siz bebekken vefat mı etti? Yok etmedi çocukluğum ergenliğim boyunca babamla da birlikte yaşadık diyorsanız babanızın da annenizden kalır yanı yok
Anneler kız evlatlarıyla, kız evlatlar anneleriyle çatışır,yarışır,kıskanır…..tabi her anne-kız böyle değil…..ama sizin durumunuzda olan çok evlat var
Annenizi tanımadığım için sizi sevmiş sevmemiş diyemem ama bana şunu yapmadı bunu yaptı kardeşlerime böyle değildi düşünceleri sizi yıpratmaktan psikolojinizi bozmaktan başka bir işe yaramaz
Ne güzel kendi ailenizi kurmuşsunuz, anne olmuşsunuz, hayatın tadını çıkarın
Genişletmek için tıkla...
Acıkan susayan namaz kilamayan annem. Annem diyor bunları. Tırnak işareti var dikkat ederseniz. Benim gözüm bebekten dolayı ne yemek ne su görüyordu. Aklıma bile gelmedi.
 
Zahmet olmazsa .!.:
Annemle alakalı çok konu açtım. Niye sürekli bu konuyu açıyorsun demeyin. Yaralıyım. Taa küçüklükten beri çok yaralıyım. O küçük aklımla anneme yaranmaya çalışırdım dönüp de bakmazdı bile. Ama kendim anne olunca içimde bir şeyler koptu anneme karşı. Aslında doğum yapmamla başladı bu süreç. Sezaryendan çıktım odaya getirdiler beni ve annem başladı. "Yavrularım acıkmıştır" kalbimden vuruldum sanki. (Yavrularım dediği 35 yaşında abim 25 yaşında erkek kardeşim) ben daha ayağa kalkamadan "acıktım susadım namazımı kılamadım." Dayanamadım sen git eşim kalsın benimle dedim. Annem dünden razı sadece tamam dedi. 4 günlük lohusayken bir gün kaldım evinde. Beni eskisi gibi abimlerin odasında yatırmaya çalıştı. Dedim bebek emzirme. Zar zor kendi odasını verdi. Şimdi bebeğim büyüdü. Daha yakın olalım istiyor. Gittiğimizde ikramlar yola çıkarken yanımıza yiyecek koymalar. Ama boşuna yapmıyor bunları. Evliliğime müdahil olma hakkına sahip olacağını düşünüyor bunları yapınca. İzin vermedim. İzin vermediğim için küstü. Küsmesi de sorun değil. Zaten annesiz gibi büyüdüm birçok şeyi atlattım. Bundan sonra olsa da bir olmasa da. Sadece şunu merak ediyorum. Çocuğum için dünyayı yakarım kaldı ki ben hayata ve insanlara karşı pasif biriyim. Ama yakarım çocuğum için ve arkama dönüp bakmam o kadar çok seviyorum onu. Bir anne çocuğunu sevmeyebilir mi? Ben sevilmedim mi hiç annem tarafından?
Genişletmek için tıkla...
Anneniz gibileri sevmiyorum

İlişkinizi min.seviyey indirin gitsin oğlanlara analık yapsın

Siz de merhaba merhaba
 
SpinoZa87 .!.:
Neden acikca soylemiyorsunuz, ben senin cocugun degil miyim? diye. Eger evlat kayiriyorsa bunu her yaptiginda yuzune vurmak lazim. Annenize karsi bile direkt hissettiklerinizi soyleyemiyor, alinip uzulup kusuyorsaniz hayatiniz cok zor gecer.
Genişletmek için tıkla...
Söylüyordum önceden. Annem bunu saklayan biri değil. Evet onlar başka der.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

N
babasının sevmediyi kızı kimse semez mi?
2 3
Yorumlar
51
Görüntüleme
937
miyomin
miyomin
Y
Boşandım ölümden döndüm ve kötüyüm
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
2K
Dante
Dante
H
Akıl almam lazım artık ben düşünemiyorum lütfen okuyun
4 5 6
Yorumlar
118
Görüntüleme
3K
hayaldunya
H
B
Yeni evlilik
2 3 4
Yorumlar
66
Görüntüleme
2K
Basmafistan
B
8
Cinsel problemlerim var kafam çok karışık lütfen yardım!!
2 3 4
Yorumlar
75
Görüntüleme
4K
Cileklivanilinn
Cileklivanilinn
Back