literatür makalesi gibi yazı olmuş, altına imzamı atmışım sayAnnem bana ne zaman "al bu parayı kızım ihtiyacını karşıla kurban olurum" dese, geceler boyu kendimi suçlardım onun hakkında nasıl böyle kötü düşünürüm kötü olan benim diye. Ya da mesela bana gelirdi, dur ben şu dolabını temizleyeyim derdi, gelsin sonra vicdan azabı.
Ama annem beni yıllarca sömürdü. Kendi zayıflığını, ezikliğini üstlenmek zorunda olan ben oldum. Annelik yapan bendim. Duygusal hiçbir ihtiyacımı önemsemedi ve hatta temel ihtiyaçlarım bile karşılanmadı. Ama çok güzel pazarlardı kendini. Çok güzel manipule ederdi. Öyle bir şey söyler, öyle bir psikolojik baskı yapardı ki günün sonunda kötü olan ben olurdum.
Eğer bir evlat "annem iyi mi kötü mü anlamıyorum" diye düşünüp durmadan vicdan azabı çekiyor ise, o anne ya narsist ya da manipulasyon üstadıdır. Zira bir insanın iyi mi kötü mü olduğunu anlar ve bilirsiniz.
Her satırınızda kendimi gördüm. Daha doğrusu birkaç yıl önceki halimi. Sırf anneme kötü demesinler, ben kendim suçlu olduğumu bileyim diye burada açtığım konularda tıpkı böyle annemi överdim. Bir zaman sonra anladım nasıl bir çukurun içinde çırpındığımı.
Belki yanılıyorumdur, belki de tam olarak yazdığınız gibidir her şey. O zaman size aşırı nankör ve bencil bir insansınız derdim. Ancak niyeyse aksini hissediyorum. Sorumluluğu sırtınıza yükleyen, hep bir parçanız gibi yaşamayı tercih eden, hür olmanıza mani olan, duygusal olarak sömüren anneniz diye düşünüyorum.
Diğer konularına çok aşina değilim konu sahibinin.Sadece takıntılı gibi gelmişti.Yazdığınız şekildeyse gerçekten üzüldüm.Yardım al desek psikolog musun diyor.Yemin ediyorum travmatik çocukluklar hiç unutulmuyor,snra hepimiz kalan enkaz halimizle hayata tutunmaya çalışıyoruz işte.
Ahhahhah,Allah .......verecek derdim hamile olmasaydınDaha önceden de konu açmıştım ama sonra rahatsız olup konunun kapanmasını istemiştim.Ama geçmiyor kafama takışım...Hamileyim ve erken doğum riskim var.Doktor sadece evde yat dedi ve çalışma dedi.Şuan idari izindeyim.Annem evin her şeyiyle ilgileniyor yemek,temizlik,ütü vs vs.Her sabah kahvaltımı hazırlamış oluyor öğle arası meyvemi getiriyor ve akşam eşim geldiğinde bi eşim çay dolduruyor bi annem.Annem biz yalnız kalalım diye hemen odaya çekilse de eşim annemi çağırıyor gel sohbet edelim neredesin sensiz olmuyor diyor.Eşim kendine çerez alıyorsa anneme de getiriyor çayını dolduruyor.Sonra annem kalkıyor eşimin çayını dolduruyor yani demek istediğim çok iyi anlaşıyorlar.Hafta sonları eşim yemek yapıyor biz annemle yardımcı oluyoruz.Eşimin tamamen evde olduğu günler ise annem odasında kitap okuyor sabahtan akşama kadar yanımıza uğramıyor.Ama mesela mutfakta bazı şeylerin yerlerinin değişmesi,eşimin dolabı açınca şu nerede diye sorması,kitaplıgımızın birden annemin odasına taşınmış olması ve dolabı açınca kitapları göremeyişimiz...Eşim bana şimdiye kadar bir şey demedi.Ama nedense bir şeyleri yerinde göremeyince asabım çok bozuluyor.Hele eşim bulamayıp anneme sorarsa aşırı sinir basıyor bana.Yeni koltuk takımı geldi sehpanın berjerlerin arasında olmasını istedim eşim öyle kaldırdı.Annem kenarda daha güzel olacağını söylediğinde ben böyle sevdiğimi söyledim.Bu sabah bir baktım kendi istediği yere getirmiş.Suratım düştü sehpaya bir şey demedin dedi.Ne diyim dedim.Ben sadece temizlikçi miyim koymaya hakkım var ama dimi diye şakaya vurdu.Ama benim suratım düzelmedi.Tartışmak fayda etmiyor bu sefer ben yıpranıyorum zaten sürekli atışıyoruz artık pes ettim.Bebek de olacak ben çalışacağım o zaman kesin daha çok kafayı yicem çünkü kendi düzeninde yapacak.Napayım bilemedim moralim bozuluyor Onun böyle uğraştığını gördükçe bir yandan gece uyurken vicdan azabı çekiyorum.Laf söyleyince ev senin evin haklısın diye laf vuruyor.Sonra bakıyorum yine bir şeyin yeri değişmiş.Bilerek mi yapıyor anlamıyor mu ben anlamadım.Şuan ev ve araba borcu ödüyoruz o yüzden anneme ayrı ev açamam çocuk kreşlik olana kadar nasıl olacak böyle ben bilmiyorum.Bir arkadaşımın hem kv hem kp evinde beraberler ben kendi annemle böyleyken o napıyor anlamadım.Etrafımda çalışan bütün arkadaşlarım ne kadar şanslısın diyor.Eşim de annem var çok şanslıyız diyor.Seneye tatil yapcaz mesela anneme diyor beraber gideceğiz annem diyor benim ne işim var siz gidin karı koca bebek.Eşim diyor sensiz olur mu...Diyorum ben mi kötüyüm ben mi böyleyim sadece.Annemle babam ayrı bu arada annemin bi geliri yok.Kendimi ona karşı hep sorumlu hissettim ve bu bir ömür sürecek.Hala daha hayatımı kolaylaştırıyor kendini hep bana adadı adamaya da devam ediyor.
Ahhahhah,Allah .......verecek derdim hamile olmasaydınDaha önceden de konu açmıştım ama sonra rahatsız olup konunun kapanmasını istemiştim.Ama geçmiyor kafama takışım...Hamileyim ve erken doğum riskim var.Doktor sadece evde yat dedi ve çalışma dedi.Şuan idari izindeyim.Annem evin her şeyiyle ilgileniyor yemek,temizlik,ütü vs vs.Her sabah kahvaltımı hazırlamış oluyor öğle arası meyvemi getiriyor ve akşam eşim geldiğinde bi eşim çay dolduruyor bi annem.Annem biz yalnız kalalım diye hemen odaya çekilse de eşim annemi çağırıyor gel sohbet edelim neredesin sensiz olmuyor diyor.Eşim kendine çerez alıyorsa anneme de getiriyor çayını dolduruyor.Sonra annem kalkıyor eşimin çayını dolduruyor yani demek istediğim çok iyi anlaşıyorlar.Hafta sonları eşim yemek yapıyor biz annemle yardımcı oluyoruz.Eşimin tamamen evde olduğu günler ise annem odasında kitap okuyor sabahtan akşama kadar yanımıza uğramıyor.Ama mesela mutfakta bazı şeylerin yerlerinin değişmesi,eşimin dolabı açınca şu nerede diye sorması,kitaplıgımızın birden annemin odasına taşınmış olması ve dolabı açınca kitapları göremeyişimiz...Eşim bana şimdiye kadar bir şey demedi.Ama nedense bir şeyleri yerinde göremeyince asabım çok bozuluyor.Hele eşim bulamayıp anneme sorarsa aşırı sinir basıyor bana.Yeni koltuk takımı geldi sehpanın berjerlerin arasında olmasını istedim eşim öyle kaldırdı.Annem kenarda daha güzel olacağını söylediğinde ben böyle sevdiğimi söyledim.Bu sabah bir baktım kendi istediği yere getirmiş.Suratım düştü sehpaya bir şey demedin dedi.Ne diyim dedim.Ben sadece temizlikçi miyim koymaya hakkım var ama dimi diye şakaya vurdu.Ama benim suratım düzelmedi.Tartışmak fayda etmiyor bu sefer ben yıpranıyorum zaten sürekli atışıyoruz artık pes ettim.Bebek de olacak ben çalışacağım o zaman kesin daha çok kafayı yicem çünkü kendi düzeninde yapacak.Napayım bilemedim moralim bozuluyor Onun böyle uğraştığını gördükçe bir yandan gece uyurken vicdan azabı çekiyorum.Laf söyleyince ev senin evin haklısın diye laf vuruyor.Sonra bakıyorum yine bir şeyin yeri değişmiş.Bilerek mi yapıyor anlamıyor mu ben anlamadım.Şuan ev ve araba borcu ödüyoruz o yüzden anneme ayrı ev açamam çocuk kreşlik olana kadar nasıl olacak böyle ben bilmiyorum.Bir arkadaşımın hem kv hem kp evinde beraberler ben kendi annemle böyleyken o napıyor anlamadım.Etrafımda çalışan bütün arkadaşlarım ne kadar şanslısın diyor.Eşim de annem var çok şanslıyız diyor.Seneye tatil yapcaz mesela anneme diyor beraber gideceğiz annem diyor benim ne işim var siz gidin karı koca bebek.Eşim diyor sensiz olur mu...Diyorum ben mi kötüyüm ben mi böyleyim sadece.Annemle babam ayrı bu arada annemin bi geliri yok.Kendimi ona karşı hep sorumlu hissettim ve bu bir ömür sürecek.Hala daha hayatımı kolaylaştırıyor kendini hep bana adadı adamaya da devam ediyor.