Aşırı takıntılısınız ve sürekli bu takıntıları dert edinip konu açıyorsunuz. Burası da bir forumsa ben de forumun gereği olarak konuşuyorum belki bir nebze kendinize dönüp bakarsınız aynada diye.
Canım uzun uzun yazdığın için tşk ederim.Ama kendini boş yere yormuşsun.Hiç sanmıyorum anlayacaklarını umarım sana da dalmazlar
Üzülme canım haklısın.Benim eşim de annesini küçükken kanserden kaybetti ve ben ona hiç kıyamam o kadar candan ki herkesi sarıp sarmalar annem olsa ayaklarını öperdim der.Mekanları cennet olsunTek söylemek istedigim şey yerinizde olmak için neler yapmazdım ki keşke benim anam da benim evimde yaşasaydi
Hamileliğimi bahane etmedim.Nankörlük yaptığımı fark ettim hak verdim önceki yorumlarda da.
Aneksenamunnn un eşi ve annesinin birbirleri ile çok iyi anlasmalarinin onda bir huzursuzluk -rekabet hissi uyandirdigini sanmıyorum. Konu sahibi burada değindi mi bilmiyorum ama adamcagizin annesi yıllar önce rahmetli olmuş ve çocukluğunun bir kısmı da üvey anne ile geçmiş .Eşi, kendi annesi ile yapamadıklarını deneyimlemeye çalışıyor kayınvalidesi ile. Peki sizce hamile konu sahibi böyle hassas bir konuda, erken doğum gibi bir tehlikesi varken eleştiri alacağını bile bile niye konu açıyor, insanlara saygısız davranıyor? Hamilelikten önce de sonra da bu tarz problemleri hep polemikle bitti çünkü asla ona verilen fikirlere saygısı yok.
Neden hizmetçilik diyorsunuz ki annem bana yardımcı oluyor doktor kanamam olunca yat dedi o da bana kıyamıyor.Ben anneme ben yapayım diyorum ama ne annem ne eşim kıpırdatmıyor.Ben de annemin her istediğini alıyorum süpriz yapıyorum hediye alıyorum işte karnım ağrısa da hava alsın diye mangala gidiyoruz arada yoksa ben kendime kalsa gitmem çünkü hemen karnım ağrıyor.Sadece ev düzenine takılmıştım ama onda da haksız olduğumu anladım pişmanım şimdi ama kitap konusunu anneme demedim sehpaya da bir şey demedim artık sadece kendi içimde kızdım o da geçti şimdi artık istediğini yapsın
Hamilelikte böyleysen lohusalıkta kesinliklee evde olmasın
Annem babama çok küserdi surat asardı.Babam da surat asardı.Onların yüzüne bakardım böyle bir kere gülseler de mutlu olsam diye.Kendime neşeli bir eş seçtim evde kahkahalar atalım çocuğum mutlu büyüsün istedim.Anneme anne bir daha bağırma olur mu diye söz vermesini isterdim annem bana söz verirdi ama sonra çok bağırırdı babam pencereleri kapatırdı.Babam da masum değildi tabi çileden çıkarırdı insanı.Sonra o da sus dedikce annem susmadıkca koltukları devirirdi.Ben duşa girdiğimde bile suyu 5 saniyede bir kapatırdım içerden ses geliyor mu tartışıyorlar mı diye sonra tekrar açardım.Sokaga oynamaya çıktığımda evin yakınlarına saklanırdım ki tartışmalarını duyayım da birbirlerine girmesinler diye.Sonuç olarak annemin sinirleri yıprandı bana bir şey anlatırken birden sinirleniyor didişiyoruz ona karşı agresif tavırlarım var.Ama bir yandan her şeyini bana adadı her zaman.Şimdi çocuğumun düzeni evin düzeni belki benim kontrolümde olsun istedim bilmiyorum işte anneme haksızlık yaptığım kesin yapmayacağım
Size katılıyorum. Bence de takıntı problemi var.Hatta mutsuzluktan beslendiğinden problem yaratıyor.Diğer konularında dikkatimi çekmişti.
Sizin bu cevabınız da "O saatte orada ne yapıyormuş? Mini etek giymeseymiş." zihniyetiyle aynı yalnız.
O sığ zihniyetle bağdaştırılmak bile tüylerimi ürpertti. Konu sahibi burada polemiklerden hoşlanıyor öyle enerjiyi atıp mutlu oluyor. Besleniyor yani, normal mi hayır değil. Bu bir değil onlarca konuda böyle. Benimle yani fikirde olan bir çok üye var bu konuda.
Bir laf vardır istediğini söyleyen istemediğini işitir. Konu sahibinin ağzından çıkanı kulağı duymuyor. Napalım plaket mi verelim yani. Saatlerce lince uğrayınca yeni yeni ılımlı cevaplar vermeye başladı. Kknın gücü diyorum başka bir şey demiyorum
Bu arada şuan bulunduğumuz ilde yok ama gittiğimiz yerde bahçeli bir dubleks ev düşünüyoruz.Anneme burada oda yaptık kendisine ait odası var ve kim gelirse gelsin annemin odası diyoruz eşim de ben de.Hatta en geniş en büyük odayı verdik.Annemin düzenli geliri yok babamdan nafaka istemedi çünkü babamla iyi ayrılmadılar sonra çocuk baktı ve beni okuttu babam çok da destek sağlamadı her şeyime annem koştu.Şimdi de ben onun her isteğini yapıyorum çok şükür.Kendime ait düzenim olsun ister miydim isterdim.Annemin olumsuz tavırlarını bu eve taşımasını istemezdim mesela.Biz ev aldık 2 senede kredisini bitiriyoruz herkes bunu harika bulurken annem mesela aman gelenlere ev şöyle görünsün şu eksik şunu alalım şöyle görmesinler demesi moralimi bozuyor.Mesela eşim yorgun geliyor eşime değil ama bana aman herkes ne şartlarda çalışıyor yorgunluk mu o diyor.Artık erkeklerden çok soğumuş ona göre erkekler işe yaramaz.Evin alışverişini yapıyor salatalığı seçemiyor diyor.Yukarıda mesela yeni bebek doğdu sürekli adam ninni söylüyor duyuyoruz annem eşimin yanında sürekli adam hep çocuğa bakıyor ne güzel diyip sürekli onu örnek veriyor.Aynı bana geçmişten bugüne yaptığı gibi.Hep iyi olmaya çalıştım onun bana örnek verdiği arkadaşlarımdan daha iyi yerlere geldim ama yok çok seviyor başkalarını örnek vermeyi.Ben olumsuzluklar sevmiyorum evde surat asılmasını sevmiyorum.Annemi bir kere mutlu neşeli göremedim.Eşim geliyor anneme diyor ne oldu bir şeye sinirli gibisin diyor annem yoo diyor düzeltiyor.Sonra bana diyor ki benim suratıma takılmayın napayım yani diyor.Bilmiyorum konuşurken birden bana sesini yükselterek konuşuyor bunlar bebeğimin yanında olsun istemiyorum belki bebek ona mutluluk getirir belki ilk defa onu mutlu görürüm.
Haklısın canım emeklerini yok sayamam asla