• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annemi mutlu edemiyorum

Aynı anne babaya sahibiz galiba gel kardeş olalım. Yıllarca tek başıma çektim tek çocuk olmanın dayanılmaz baskısını fakat evlendim çocuğum var ama annem bu sefer çocuğum ve esimide yönetmeye çalışıyor böyle olmuyor..
Burada aman aman eşine söyleme diyenler var ama cekmemisler bence benim annem eşime neler neler diyor zaten oda görüyor ve bende artık kaldıramıyorum.

Psikolojik destek diyenler var annem ilaç aldığı halde böyle ...
Aha kayıp kardeşimi buldum. Benim de öyle, annem eşimin ne giyeceğine bile karrışır ama işin ilginç yanı babam da öyle. İkisi de beni hala 13 yaşında çocuk, eşimi de kardeşim sanıyorlar. Delirmemek elde değil, ben dedim yap ben dedim git hep bi emir kipi. Sürekli eleştiriliyorum. İkisi bir araya gelip benim dedikodumu yapıyorlar sonra annem bana anlatıyor baban böyle dedi babam da annemi anlatıyor sana kızgın falan diye. Yetemiyorum yetişemiyorum
 
Kesinlikle normal bir insan değil bunu bilerek davran duygularını tüketme boş yere kendini yıpratma.Buyuk bir boşluk ya da sevgi ilgi eksikliği var gibi duruyor annenizde ama siz de artık bir annesiniz bununla kendisi baş etmek zorunda.Sizin sınırıniz olursa verdiği zarar da büyük olmaz
Sınır koyarsam daha da yıpranacak gibi sanki ona da kıyamıyorum ama ne bileyim offf o kadar çaresizim ki
 
Bunun tek cocuklukla cidden ilgili yok. Ben tek cocuğum annem aşırı düşkün ama bir yere kadar. İşim var-dersim var eşimle şunu yapacağız noktasında beni hemen bırakıyor. Arada bir seninle uzun konuşamadık diye sitem ediyor, haklıdır diyorum tek varlığı benim. sizinki sizi sömürüyor. babanıza durumu anlatın, annenize açık açık söyleyin. Size bu kadar düşkün ve kıymetliyseniz sizi üzdüğü için geri adım atması gerekir.
 
Tamam annelerimiz başımızın tacı da, bu kadarı fazla ya.. Çok yorucu. Eşin annesinin de böyle olduğunu düşünsene. Ortada aile falan kalmaz..
Eşimin annesiçok şükğr ki öyle değil, annemle görüşünce hep geriliyorum ama kayınvalideme gidince veya o gelince rahatım. Kayınvalidem dertsiz rahat biri, umursamaz yani niye öyle oldu niye böyle oldu vs Zaten o da böyle olsa tımarhanelik olurum
 
Bunun tek cocuklukla cidden ilgili yok. Ben tek cocuğum annem aşırı düşkün ama bir yere kadar. İşim var-dersim var eşimle şunu yapacağız noktasında beni hemen bırakıyor. Arada bir seninle uzun konuşamadık diye sitem ediyor, haklıdır diyorum tek varlığı benim. sizinki sizi sömürüyor. babanıza durumu anlatın, annenize açık açık söyleyin. Size bu kadar düşkün ve kıymetliyseniz sizi üzdüğü için geri adım atması gerekir.
Babamda anneme hak veriyor ikisi bir olup beni eleştiriyorlar
 
Aha kayıp kardeşimi buldum. Benim de öyle, annem eşimin ne giyeceğine bile karrışır ama işin ilginç yanı babam da öyle. İkisi de beni hala 13 yaşında çocuk, eşimi de kardeşim sanıyorlar. Delirmemek elde değil, ben dedim yap ben dedim git hep bi emir kipi. Sürekli eleştiriliyorum. İkisi bir araya gelip benim dedikodumu yapıyorlar sonra annem bana anlatıyor baban böyle dedi babam da annemi anlatıyor sana kızgın falan diye. Yetemiyorum yetişemiyorum
Sanki benimkileri bana anlatıyorsun 🤦 çocukluğumdan beri yetemedim okuyacağım üniversiteye dek onlar seçti biliyormusun?

Ama eslerimize üzülüyorum sonuçta onlarında ana babaları var ya onlarda böyle yapsa....
 
Sınır koyarsam daha da yıpranacak gibi sanki ona da kıyamıyorum ama ne bileyim offf o kadar çaresizim ki
Böyle de siz çok yıpranacaksiniz farkındasınız değil mi?Siz ona kötü bir şey yapmayacaksınız ki suçluluk duygusu hissedersiniz bilakis iyi olacak netice emin olun.Değistiginizi bildirmeniz lazım o 6 yaşındaki küçük kız olmadığınızı kabuk etsin.Kendince sizi aşırı düşündüğünden yapıyor o ince çizgiyi koruyamamiş.İkna edip bir uzman psikolog ile görüşme ayarlayabilirsiniz
 
13 yaşında olmadığınızı farkettirin. Bu biraz zaman alacak ama farkına varır diye düşünüyorum.
Bu kadar sık bir araya gelmeyin. Müsait olmadığınızı belirtin açıklama yapmayın.
Bir süre kırılacaktır. Sonradan illaki kabulleniş olur.
Müsait olmadığımı söyledikçe sen zaten müsait zamanında beni değil arkadaşlarını tercih ediyorsun çünkü benim yanımda mutsuzsun diyor, Ne yaparsam yapayım 13 yaşında olmadığımı kabullenmiyor, Kendime altın küpe aldım diye dünyayı ayağa kaldırdı bağırıp çağırdı kızdı söylendi 31 yaşındaki kadına yapılmayacak şeyleri yapıp tepkileri gösterdi
 
Sanki benimkileri bana anlatıyorsun 🤦 çocukluğumdan beri yetemedim okuyacağım üniversiteye dek onlar seçti biliyormusun?

Ama eslerimize üzülüyorum sonuçta onlarında ana babaları var ya onlarda böyle yapsa....
Al benden de o kadar okuyacağım okuldan tutun ve evleneceğim kişiye kadar onların kararı oldu, giyeceğim gelinliği bile annem seçti, Çok şükür ki eşimi çok seviyorum ve gerçekten dünya iyisi bir insan zaten bu kadar baskıya da başka birisi katlanamazdı. Mesela bir iş oluyor babamdan rica ediyorum babam eşimi arıyor git onu al git bunu getir hep emir kipi.
 
Böyle de siz çok yıpranacaksiniz farkındasınız değil mi?Siz ona kötü bir şey yapmayacaksınız ki suçluluk duygusu hissedersiniz bilakis iyi olacak netice emin olun.Değistiginizi bildirmeniz lazım o 6 yaşındaki küçük kız olmadığınızı kabuk etsin.Kendince sizi aşırı düşündüğünden yapıyor o ince çizgiyi koruyamamiş.İkna edip bir uzman psikolog ile görüşme ayarlayabilirsiniz
Emrivaki yapıp götürsem acaba çok mu ters teper onu da kestiremiyorum
 
Sınır koyarsam daha da yıpranacak gibi sanki ona da kıyamıyorum ama ne bileyim offf o kadar çaresizim ki
Sınır koy da koy olan yine sana olacak canımın içi.... Denedim ama asla yine seni suçluyor ve daha harlı oluyorlar.

Kaynanam daha iyi gerçekten ama annem bildiğin diktatör 😔
 
Anneniz etrafındaki her şeyin ve herkesin tek hakimi olmak, tüm hayat akışını kendi insiyatifine göre düzenlemek istiyor orası belli, ciddi bi kontrol problemi var. Baş etmesi gerçekten zor bir durum zira bu durumdaki insanlar çevrelerini yönetmeye ve düzeltmeye o denli odaklanmışlardır ki asla kendilerinde bi sorun olduğunu düşünmezler. Farkındalık seviyesi son derece düsüktür yani. Siz sınır çizmeye çalıştıkça daha da saldırganlaşırlar, duygusal saldırıların dozu artar zira kontrolün elden gidiyodur.

Bu kontrol etme isteğini kendi kendine dogal ve normal sınırlara çekmesini beklerseniz korkarım bi ömür beklersiniz. Ama psikolojik yardım almaya nasıl ikna edilir derseniz inanın bilemiyorum. Belki de önce siz gidip konuşmalısınız, gideceginiz uzman size bi yol gösterebilir annenizi nasıl oraya getireceğiniz konusunda.

Bi de bi yorum sahibesi tavsiye etmiş, köpek çok iyi fikir aslında. Onu egitsin, onu yönetsin. Tam itaat egitimi verecek kadın anneniz. Sürekli onu mutlu etmek isteyen, sadece onunla ilgilenen , otur deyince oturan bi dost bu sağlıksız kontrol ihtiyacını yatıstırabilir belki.

Psikolog veya psikiyatrist misiniz acaba gerçekten o kadar güzel bir yorum ki resmen aydınlanma yaşadım, Çok haklısınız sınırsız bir kontrol etme isteği var sürekli olarak başkalarının yaptığı eylemleri eleştirip kendisi yol göstermek istiyor çocuğumun gideceği okuldan doğum gününü kutlanacak yere kadar düğünümde giyeceğim gelinlikten doğum yapacağım hastane ve gideceğim doktora kadar her şeyimi kendisi seçmek istiyor, Aynı şey kızım ve eşim için de geçerli onları da aynı şekilde yönetmek istiyor sanki biz ayrı bir aile değiliz de onlara bağlı bir parçaymışız gibi düşünüyor. Köpek veya kedi kesinlikle bencede çok iyi fikir fakat evde hiçbir şekilde hayvan istemiyor Daha önce kuş almıştım o yalansın diye fakat bakmayı unuttuğu için ne yazıkki öldü onun da günahına girdim 😔
 
yani açıkçası eşiniz sizi mutsuz gördükçe ailenizden uzaklaşacaktır. Bu durumda sizi iyice üzer. Bence iş oraya yansımadan çözüm bulmanız en sağlıklısı olur :(
Evet çok haklısınız fakat nasıl bir çözüm onu bilemiyorum aile büyüklerimiz vefat ettiği için öyle birinden yardım alamıyorum kendisinin sözüne itibar ettiği kimsede yok açıkçası
 
Anneniz size karşı silahını bulmuş; ağlamak. Siz de onun bu silahını etkisiz hale getirmelisiniz. Annenizi mutlu etmeye çalışmaktan vazgeçin. Çünkü dediğiniz gibi siz ugrastikca o daha fazlasını isteyecek. Yanındayken tartışma cikardiysa, ben şimdi gidiyorum, buraya senin azarlamalarini dinlemeye gelmedim, deyip çıkıp gitmelisiniz. Anneniz ağlayacak üzülecek olsa bile. Çocuğunuzun okulundan bahsettiği de hayır o okula gitmeyecek biz istemiyoruz diyebilmelisiniz, o çocuk sizin çocuğunuz, onunla ilgili bütün kararları eşiniz ve siz vericeksiniz. Sen beni istemiyosun diyosa evet istemiyorum, bıktırdın beni, bidaha çağırma o zaman diyebilmelisiniz. İstediğin kadar ağla, beni huzursuz ediyosun artık diyebilmelisiniz.

Annenizin bugüne kadar hiç sizi kaybetme korkusu olmamış ki. Nasıl olsa ne kadar saygısızca davranırsa davransın siz hep özür diler gibi geri gelmişsiniz. Biraz da annenizi sizi memnun etme telaşına soksaniz? Belki azcik olsun değer görürsünüz ne dersiniz?

Bizi sürekli görmesine rağmen dün bana beni sizden mahrum bırakıyorsun deyince ben de ona gözüne dizine dursun dedim bu lafı benim burnumdan getirdi çığlıklarla bağırarak kıyametleri kopartarak nasıl böyle bir şey söylersin diye söylendi bizim evdeydik toplantı çıktı gitti Daha da aramadı. Ne yazıkki onlardayken böyle bir durum olmadı keşke olsada ben çekip gidebilsem o da bir kendi kendine kalıp ben ne yaptım diye düşünse. Daha önce hamileyken benzer bir tartışmamız oldu ve onunla bir süre görüşmedim uzak durdum sonra hatasını anlayıp özür diledi hayatımda ilk defa benden özür dilemişti ne olursa olsun her zaman kendini haklı görür o zaman da hamile olduğum için sanırım ortamı yumuşatmak adına özür diledi
 
Kendimi gördüm annende, 15 sene sonra aynı yaslarda olucaz sizinle sanırım kızım/ben. Şimdiden böyleyız. Ben baska acıdan bakabılıyorum olaya. Aslında annenin durumu şu: benim kızım 15 yasında olmasına ragmen hala bebek gozumde. 5 yasında cocuga daha buyuk muamelesı yapılıyodur. Aman parasız kalacak aman mutsuz olacak diye harcadıgına ettiğine karısıyorum. Ben cok mu biliyorum? Hayır o bana gore daha bebek ve bilmiyor. Ustune sureklı beraber vakıt gecırelım ıstıyorum cunku sankı zaman cabuk gececek öleceğim ve az zaman gecırmıs olacagız diye dusunuyorum. Tek cocuk annesıyım bu da bır tür okb imiş aslında. Çocugu olursa sadece bana bıraksın, cunku yavrumun yavrusuna ben bakarım en ıyı kafasındayım. Bızım okbmızde takıntımız cocuklarımız. Su pandemı biter bitmez terapıye baslamak ıstıyorum. Annenız sızı asırı sevıyor ama bazı durtulerı malesef engelleyemıyor.
 
Bizi sürekli görmesine rağmen dün bana beni sizden mahrum bırakıyorsun deyince ben de ona gözüne dizine dursun dedim bu lafı benim burnumdan getirdi çığlıklarla bağırarak kıyametleri kopartarak nasıl böyle bir şey söylersin diye söylendi bizim evdeydik toplantı çıktı gitti Daha da aramadı. Ne yazıkki onlardayken böyle bir durum olmadı keşke olsada ben çekip gidebilsem o da bir kendi kendine kalıp ben ne yaptım diye düşünse. Daha önce hamileyken benzer bir tartışmamız oldu ve onunla bir süre görüşmedim uzak durdum sonra hatasını anlayıp özür diledi hayatımda ilk defa benden özür dilemişti ne olursa olsun her zaman kendini haklı görür o zaman da hamile olduğum için sanırım ortamı yumuşatmak adına özür diledi
O zaman tekrar aynı şeyi yapıp gorusmiyceksiniz. Anneniz olabilir, ama herşeyin de bi sınırı var, bu yaşınızda küçük çocuk gibi azarlayamaz sizi kimse. Anneniz bağırıp çağırıp kendi gidene kadar, evimin huzurunu kaçıracaksan bidaha gelme demeliydiniz
 
Back