- Konu Sahibi ozgurhayalim
-
- #21
Yapılması gerekeni yapmışsınız daha da uzulmeyin
Yapılması gerekeni yapmışsınız daha da uzulmeyinMerhaba arkadaşlar. Annemi kaybettim. Biraz kendimi toparladım sizlerle paylaşmak istedim. Annemi kaybetmemin 2. günü eşimin halaları, yengeleri, kuzenleri şehir dışından baş sağlığına geldiler. Ben 37 haftalık hamileyim ve evimi temizleyip yemeğimi yaptılar. Kv bu insanları hic sevmiyor sebepsiz yere görüşmüyor ve eşimle bende görüşmeyeyim istiyor. Neyse onlar yemek yaparken kv geldi. Suspus oturuyor ufacık çocuklara anneleri mutfaktayken küfür edip duruyor. Neyse yemek odasına yemege geçtik. Anne yemek yiyeceğiz gel. Tokum dedi. Eşim çağırdı halası çağırdı tokum dedi. Biz hep beraber oturduk yemek yiyoruz o da salonda tek oturuyor. Sonra ayaklandı pardüsesini giyiyor eşime dedim annen gidiyor gitmesin dedim. Neyse kürtçe küfür ederek gitti. Bende sinirlendim zaten acim var 2 yıldır her şeye susuyorum kalktim. Dedim bir daha böyle yapacaksan benim evime gelme. Benim acım var ayakta zor duruyorum güçlü olmaya çalışıyorum dedim. Kızlar 37 haftalık gebeligimde bir kere bile bi ihtiyacın var mi kızım demeyen insan bu kadın. O günden beri ne geldi ne aradi kendisini haklı görüyor muhtemelen. Benim acım varken bunu nasıl yaptı. Benim için sessiz kalamaz miydi? Halalardan ziyade kalkıp kendisi bana yardımcı olamaz mıydı? 15 gün sonra sezeryan dogum yapacağım bu kadın ne hakla ne yüzle gelip benim yüzüme bakıp benim evladıma dokunacak...
Ya, annemi kaybettigimde aylarca kendime gelemedim ben. Ne yerde ne gokteydim. Siz ne ara toparlandıiz da kaynanayi dert etmeye başladınız.
Bence kaynanadan çok daha önemli bir derdiniz var sizin. Siz en büyük yoldasınızi annenizi kaybettiniz. Bırakın onu şunu bunu.
Haklisin diyor başka bir şey demiyor. Annesinin hatalarının her zaman farkında eşim ama annesine gerekli cevabi vermiyor arada kalıyorEşin annesine bişe dedi mi bu yaptığıyla ilgili?
Amacım polemik yaratmak değil ama bu yazdığınıza cevap yazmadan edemedim. İnsanların acısını yaşama şekli farklı olabilir. Bunu sorgulamak kimseye düşmez. Ayrıca bu sözleri doğuma yaklaşmış bir kadına söylemenizde ayrıca bir düşüncesizlikYa, annemi kaybettigimde aylarca kendime gelemedim ben. Ne yerde ne gokteydim. Siz ne ara toparlandıiz da kaynanayi dert etmeye başladınız.
Bence kaynanadan çok daha önemli bir derdiniz var sizin. Siz en büyük yoldasınızi annenizi kaybettiniz. Bırakın onu şunu bunu.
Ya kadının annesi ölmüş hamileliğinin en zor dönemini yaşıyor. Sinirleri harap ilgi sevgi şefkat bekliyor. Laf mı bu söylediğinizKeşke acılarımızı ve acılara verdiğimiz tepkileri yarıştırmasak...
Merhaba arkadaşlar. Annemi kaybettim. Biraz kendimi toparladım sizlerle paylaşmak istedim. Annemi kaybetmemin 2. günü eşimin halaları, yengeleri, kuzenleri şehir dışından baş sağlığına geldiler. Ben 37 haftalık hamileyim ve evimi temizleyip yemeğimi yaptılar. Kv bu insanları hic sevmiyor sebepsiz yere görüşmüyor ve eşimle bende görüşmeyeyim istiyor. Neyse onlar yemek yaparken kv geldi. Suspus oturuyor ufacık çocuklara anneleri mutfaktayken küfür edip duruyor. Neyse yemek odasına yemege geçtik. Anne yemek yiyeceğiz gel. Tokum dedi. Eşim çağırdı halası çağırdı tokum dedi. Biz hep beraber oturduk yemek yiyoruz o da salonda tek oturuyor. Sonra ayaklandı pardüsesini giyiyor eşime dedim annen gidiyor gitmesin dedim. Neyse kürtçe küfür ederek gitti. Bende sinirlendim zaten acim var 2 yıldır her şeye susuyorum kalktim. Dedim bir daha böyle yapacaksan benim evime gelme. Benim acım var ayakta zor duruyorum güçlü olmaya çalışıyorum dedim. Kızlar 37 haftalık gebeligimde bir kere bile bi ihtiyacın var mi kızım demeyen insan bu kadın. O günden beri ne geldi ne aradi kendisini haklı görüyor muhtemelen. Benim acım varken bunu nasıl yaptı. Benim için sessiz kalamaz miydi? Halalardan ziyade kalkıp kendisi bana yardımcı olamaz mıydı? 15 gün sonra sezeryan dogum yapacağım bu kadın ne hakla ne yüzle gelip benim yüzüme bakıp benim evladıma dokunacak...
Çok haklısın hadsizlik ve düşüncesizlik yapmış....yanlız sen anne olurken oda babanne oluyor çoçuğunuza dokundurmamak yada göstermemekle onu cezalandırmak yada terbiye etmek çok doğru değil..bırak gelsin zaten sen tavırlı olursan istemediğini anlayacaktır..Merhaba arkadaşlar. Annemi kaybettim. Biraz kendimi toparladım sizlerle paylaşmak istedim. Annemi kaybetmemin 2. günü eşimin halaları, yengeleri, kuzenleri şehir dışından baş sağlığına geldiler. Ben 37 haftalık hamileyim ve evimi temizleyip yemeğimi yaptılar. Kv bu insanları hic sevmiyor sebepsiz yere görüşmüyor ve eşimle bende görüşmeyeyim istiyor. Neyse onlar yemek yaparken kv geldi. Suspus oturuyor ufacık çocuklara anneleri mutfaktayken küfür edip duruyor. Neyse yemek odasına yemege geçtik. Anne yemek yiyeceğiz gel. Tokum dedi. Eşim çağırdı halası çağırdı tokum dedi. Biz hep beraber oturduk yemek yiyoruz o da salonda tek oturuyor. Sonra ayaklandı pardüsesini giyiyor eşime dedim annen gidiyor gitmesin dedim. Neyse kürtçe küfür ederek gitti. Bende sinirlendim zaten acim var 2 yıldır her şeye susuyorum kalktim. Dedim bir daha böyle yapacaksan benim evime gelme. Benim acım var ayakta zor duruyorum güçlü olmaya çalışıyorum dedim. Kızlar 37 haftalık gebeligimde bir kere bile bi ihtiyacın var mi kızım demeyen insan bu kadın. O günden beri ne geldi ne aradi kendisini haklı görüyor muhtemelen. Benim acım varken bunu nasıl yaptı. Benim için sessiz kalamaz miydi? Halalardan ziyade kalkıp kendisi bana yardımcı olamaz mıydı? 15 gün sonra sezeryan dogum yapacağım bu kadın ne hakla ne yüzle gelip benim yüzüme bakıp benim evladıma dokunacak...
Siz böyle söyleyince aklıma geldi,
yıllar önce bir komşumuz ölmüştü. Çok yaşlıydı ve hastaydı aylardır. Kurtuldu diye bakti herkes yani. Ertesi gün taziyeye gittiğimizde kızlarını gülümseyerek konuşurken görünce çok ayıplamıştım. Yaşım çok küçüktü ve ilk defa yakınımda bir taziye evi görmüştüm inanılmaz ayıplamıştım.
9 ay önce annem öldü. Ben hala rahat rahat ağlayabilmiş değilim.
Şoktan dolayı gülme krizlerine girmiştik kardeşimle. Sinir bozukluğundan üvey babamızın giydiği takım elbiseye gülüyorduk, düşünün. Ama yasadigim acıyı ben biliyorum.
O gün bu gündür kimseyi kınamam ve sasirmam
Bende çok çok üzüldüğüm yada uzguSiz böyle söyleyince aklıma geldi,
yıllar önce bir komşumuz ölmüştü. Çok yaşlıydı ve hastaydı aylardır. Kurtuldu diye bakti herkes yani. Ertesi gün taziyeye gittiğimizde kızlarını gülümseyerek konuşurken görünce çok ayıplamıştım. Yaşım çok küçüktü ve ilk defa yakınımda bir taziye evi görmüştüm inanılmaz ayıplamıştım.
9 ay önce annem öldü.
Şoktan dolayı gülme krizlerine girmiştik kardeşimle. Sinir bozukluğundan üvey babamızın giydiği takım elbiseye gülüyorduk, düşünün. Ben hala rahat rahat ağlayabilmiş değilim.
Ama yaşadığım acıyı ben biliyorum.
O gün bu gündür kimseyi kınamam ve şaşırmam.
Öncelikle başınız sağolsun. .Anneciğinizin mekanı cennet olsun.
Kayinvalidenizle ilgili ,
açıkçası siz onların iletişimlerine keşke hiç karişmadaydiniz.
Evden kovmak hiç olmamış. .Yani sizinle bir ilgisi yokken kayinvalidenizin kalbini kırmişsiniz.
Belli ki aralarında kalp kırıklıkları olmuş..
Eşinizin hatırına siz öyle yapmayacaktınız.
Ne alaka Türkçe konuşmaması!Allah rahmet eylesin başınız sağolsun.
Bı toplum içindeyken yabancı dilde konuşmak en ayıp, en görgüsüz, en terbiyesiz davranış bence.
Çok yürekliyse Türkçe etseymiş o dediği ne ise.
Çok iyi yapmışsınız, gayet mesafeli durursanız geliş gidiş yapamaz.
Sakın stresli doğuma gitmeyin, ben çok zor hamilelik geçirdim. Fakat evde gayet rahat bı şekilde günlerimi geçirdim. O kadar zorlandım ki bazen diyorum ya stresli olsaydım ne olurdu acaba...
Allah kolay doğum nasip eylesin. Sağlıkla bebeğinizi alın kucağınıza.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?