- 5 Kasım 2021
- 61
- 102
- 32
-
- Konu Sahibi minniemouse2
- #1
Annemle ilgili sorunlarım var. Birincisi kuzenlerim evlendi, ben evlenmedim. Ne zaman kuzenim evlense ya da birinin bebeği olsa ya da instagramdan eşiyle fotoğraf paylaşsa ve annem buna denk gelse sinirleniyor ve bana yansıtıyor. Sırf annem için evlilik mi yapayım? Belki de hiç evlenmek istemeyeceğim ya da isteyeceğim ama bulamayacağım.
Bunu böyle söyleyince de kabullenmez ama davranışları ve duygu salınımları çok net. Normalde odandan çıkmıyorsun konuşmuyorsun der. İki gündür çok keyifliydim. İki gün önce akşam çay sırasında sohbet ettik. Bana dedi ki senin de bugün konuşasın tuttu, bu konuları konuşmak istemiyorum vs. Dün akşam da sohbet edeyim dedim, ne sorup duruyorsun ne anlatacağım sana falan filan. Meğer kuzenlerimden biri boşanmıştı, başkasını bulmuş söz keseceklermiş.
Ben özenmiyorum, ben kafama takmıyorum, siniri annemi basıyor. Resmen beni sadece ve sadece milletle yarıştırmak için doğurmuş. Yani sadece evlenmemeliyim aynı zamanda evliliğimde mutsuzsam da mutluluk pozu kesmeliyim. Aynı şeyi işten istifa etmek istediğimde de yapmıştı, sanki o iş dünyanın tek işiymiş ve bir daha zinhar iş bulamazmışım gibi yataklara düştü. O ne yapıyor diye birini sorduğumda ne yapsın çalışıyor diye bağırdı. Nitekim ben de sadece 6 ay sonra istedğim gibi iş buldum.
Hayatım resmen annemle babamı teselli etmek, dertleri büyütmemelerini sağlamakla geçti. Benim cvm çok iyi, ben bekar mutluyum, evlensem çocuklu boşansam daha mı iyi, iş bulamasam da bankada 3 4 sene geçinecek param var, bak şunlar da boşanmış, bak bunlar da evlenmedi falan.
Bir derdim olduğunda annemle babama anlatmam çünkü değil çözüm önerisi, manevi destek, ekstra ayak bağı ikisi de. Durduk yerde bir de eleştirip duruyorlar. Yok X güzelmiş de elbette onu kapacaklarmış da falan. Nasıl davranacağımı şaşırdım. Patlıyorum iki gün ağlıyorum geri adım atıyor, yine aynı terane. Güzelce anlatsan anlamıyor, sinirlensen anlamıyor.
Bir de var ya kendim otobüslerde süründüm babama araba anneme yazlık aldım. Yarandım mı? hayır. Bu kadar evlenmem önemliydiyse 18'inde verseydiniz bir kocaya madem. Üstelik onun istediği alalede bir koca da değil, bir tane 2 senelik okumuş biri çıktı memleketlimiz bana sormadan hayır demiş. Onun istediği üst düzey olacak, ailesi iyi olacak, beni çok sevecek ve mutlu aile yuvamızda biz de işte başardık diyebileceğiz. Herkesin damadını sadece işine göre değerlendirip güllük gülistanlık bir evlilik sürdürdüklerini sanıyor. Çevrem hep böyle mi derseniz değil ama o hep iyileri görüyor ve biz neden böyle değiliz diye sinir yapıyor, kabahatli de ben.
Bunu böyle söyleyince de kabullenmez ama davranışları ve duygu salınımları çok net. Normalde odandan çıkmıyorsun konuşmuyorsun der. İki gündür çok keyifliydim. İki gün önce akşam çay sırasında sohbet ettik. Bana dedi ki senin de bugün konuşasın tuttu, bu konuları konuşmak istemiyorum vs. Dün akşam da sohbet edeyim dedim, ne sorup duruyorsun ne anlatacağım sana falan filan. Meğer kuzenlerimden biri boşanmıştı, başkasını bulmuş söz keseceklermiş.
Ben özenmiyorum, ben kafama takmıyorum, siniri annemi basıyor. Resmen beni sadece ve sadece milletle yarıştırmak için doğurmuş. Yani sadece evlenmemeliyim aynı zamanda evliliğimde mutsuzsam da mutluluk pozu kesmeliyim. Aynı şeyi işten istifa etmek istediğimde de yapmıştı, sanki o iş dünyanın tek işiymiş ve bir daha zinhar iş bulamazmışım gibi yataklara düştü. O ne yapıyor diye birini sorduğumda ne yapsın çalışıyor diye bağırdı. Nitekim ben de sadece 6 ay sonra istedğim gibi iş buldum.
Hayatım resmen annemle babamı teselli etmek, dertleri büyütmemelerini sağlamakla geçti. Benim cvm çok iyi, ben bekar mutluyum, evlensem çocuklu boşansam daha mı iyi, iş bulamasam da bankada 3 4 sene geçinecek param var, bak şunlar da boşanmış, bak bunlar da evlenmedi falan.
Bir derdim olduğunda annemle babama anlatmam çünkü değil çözüm önerisi, manevi destek, ekstra ayak bağı ikisi de. Durduk yerde bir de eleştirip duruyorlar. Yok X güzelmiş de elbette onu kapacaklarmış da falan. Nasıl davranacağımı şaşırdım. Patlıyorum iki gün ağlıyorum geri adım atıyor, yine aynı terane. Güzelce anlatsan anlamıyor, sinirlensen anlamıyor.
Bir de var ya kendim otobüslerde süründüm babama araba anneme yazlık aldım. Yarandım mı? hayır. Bu kadar evlenmem önemliydiyse 18'inde verseydiniz bir kocaya madem. Üstelik onun istediği alalede bir koca da değil, bir tane 2 senelik okumuş biri çıktı memleketlimiz bana sormadan hayır demiş. Onun istediği üst düzey olacak, ailesi iyi olacak, beni çok sevecek ve mutlu aile yuvamızda biz de işte başardık diyebileceğiz. Herkesin damadını sadece işine göre değerlendirip güllük gülistanlık bir evlilik sürdürdüklerini sanıyor. Çevrem hep böyle mi derseniz değil ama o hep iyileri görüyor ve biz neden böyle değiliz diye sinir yapıyor, kabahatli de ben.