Anneme aşırı kızgınım

minniemouse2

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
5 Kasım 2021
61
102
32
Annemle ilgili sorunlarım var. Birincisi kuzenlerim evlendi, ben evlenmedim. Ne zaman kuzenim evlense ya da birinin bebeği olsa ya da instagramdan eşiyle fotoğraf paylaşsa ve annem buna denk gelse sinirleniyor ve bana yansıtıyor. Sırf annem için evlilik mi yapayım? Belki de hiç evlenmek istemeyeceğim ya da isteyeceğim ama bulamayacağım.

Bunu böyle söyleyince de kabullenmez ama davranışları ve duygu salınımları çok net. Normalde odandan çıkmıyorsun konuşmuyorsun der. İki gündür çok keyifliydim. İki gün önce akşam çay sırasında sohbet ettik. Bana dedi ki senin de bugün konuşasın tuttu, bu konuları konuşmak istemiyorum vs. Dün akşam da sohbet edeyim dedim, ne sorup duruyorsun ne anlatacağım sana falan filan. Meğer kuzenlerimden biri boşanmıştı, başkasını bulmuş söz keseceklermiş.

Ben özenmiyorum, ben kafama takmıyorum, siniri annemi basıyor. Resmen beni sadece ve sadece milletle yarıştırmak için doğurmuş. Yani sadece evlenmemeliyim aynı zamanda evliliğimde mutsuzsam da mutluluk pozu kesmeliyim. Aynı şeyi işten istifa etmek istediğimde de yapmıştı, sanki o iş dünyanın tek işiymiş ve bir daha zinhar iş bulamazmışım gibi yataklara düştü. O ne yapıyor diye birini sorduğumda ne yapsın çalışıyor diye bağırdı. Nitekim ben de sadece 6 ay sonra istedğim gibi iş buldum.

Hayatım resmen annemle babamı teselli etmek, dertleri büyütmemelerini sağlamakla geçti. Benim cvm çok iyi, ben bekar mutluyum, evlensem çocuklu boşansam daha mı iyi, iş bulamasam da bankada 3 4 sene geçinecek param var, bak şunlar da boşanmış, bak bunlar da evlenmedi falan.

Bir derdim olduğunda annemle babama anlatmam çünkü değil çözüm önerisi, manevi destek, ekstra ayak bağı ikisi de. Durduk yerde bir de eleştirip duruyorlar. Yok X güzelmiş de elbette onu kapacaklarmış da falan. Nasıl davranacağımı şaşırdım. Patlıyorum iki gün ağlıyorum geri adım atıyor, yine aynı terane. Güzelce anlatsan anlamıyor, sinirlensen anlamıyor.

Bir de var ya kendim otobüslerde süründüm babama araba anneme yazlık aldım. Yarandım mı? hayır. Bu kadar evlenmem önemliydiyse 18'inde verseydiniz bir kocaya madem. Üstelik onun istediği alalede bir koca da değil, bir tane 2 senelik okumuş biri çıktı memleketlimiz bana sormadan hayır demiş. Onun istediği üst düzey olacak, ailesi iyi olacak, beni çok sevecek ve mutlu aile yuvamızda biz de işte başardık diyebileceğiz. Herkesin damadını sadece işine göre değerlendirip güllük gülistanlık bir evlilik sürdürdüklerini sanıyor. Çevrem hep böyle mi derseniz değil ama o hep iyileri görüyor ve biz neden böyle değiliz diye sinir yapıyor, kabahatli de ben.
 
Annemle ilgili sorunlarım var. Birincisi kuzenlerim evlendi, ben evlenmedim. Ne zaman kuzenim evlense ya da birinin bebeği olsa ya da instagramdan eşiyle fotoğraf paylaşsa ve annem buna denk gelse sinirleniyor ve bana yansıtıyor. Sırf annem için evlilik mi yapayım? Belki de hiç evlenmek istemeyeceğim ya da isteyeceğim ama bulamayacağım.

Bunu böyle söyleyince de kabullenmez ama davranışları ve duygu salınımları çok net. Normalde odandan çıkmıyorsun konuşmuyorsun der. İki gündür çok keyifliydim. İki gün önce akşam çay sırasında sohbet ettik. Bana dedi ki senin de bugün konuşasın tuttu, bu konuları konuşmak istemiyorum vs. Dün akşam da sohbet edeyim dedim, ne sorup duruyorsun ne anlatacağım sana falan filan. Meğer kuzenlerimden biri boşanmıştı, başkasını bulmuş söz keseceklermiş.

Ben özenmiyorum, ben kafama takmıyorum, siniri annemi basıyor. Resmen beni sadece ve sadece milletle yarıştırmak için doğurmuş. Yani sadece evlenmemeliyim aynı zamanda evliliğimde mutsuzsam da mutluluk pozu kesmeliyim. Aynı şeyi işten istifa etmek istediğimde de yapmıştı, sanki o iş dünyanın tek işiymiş ve bir daha zinhar iş bulamazmışım gibi yataklara düştü. O ne yapıyor diye birini sorduğumda ne yapsın çalışıyor diye bağırdı. Nitekim ben de sadece 6 ay sonra istedğim gibi iş buldum.

Hayatım resmen annemle babamı teselli etmek, dertleri büyütmemelerini sağlamakla geçti. Benim cvm çok iyi, ben bekar mutluyum, evlensem çocuklu boşansam daha mı iyi, iş bulamasam da bankada 3 4 sene geçinecek param var, bak şunlar da boşanmış, bak bunlar da evlenmedi falan.

Bir derdim olduğunda annemle babama anlatmam çünkü değil çözüm önerisi, manevi destek, ekstra ayak bağı ikisi de. Durduk yerde bir de eleştirip duruyorlar. Yok X güzelmiş de elbette onu kapacaklarmış da falan. Nasıl davranacağımı şaşırdım. Patlıyorum iki gün ağlıyorum geri adım atıyor, yine aynı terane. Güzelce anlatsan anlamıyor, sinirlensen anlamıyor.

Bir de var ya kendim otobüslerde süründüm babama araba anneme yazlık aldım. Yarandım mı? hayır. Bu kadar evlenmem önemliydiyse 18'inde verseydiniz bir kocaya madem. Üstelik onun istediği alalede bir koca da değil, bir tane 2 senelik okumuş biri çıktı memleketlimiz bana sormadan hayır demiş. Onun istediği üst düzey olacak, ailesi iyi olacak, beni çok sevecek ve mutlu aile yuvamızda biz de işte başardık diyebileceğiz. Herkesin damadını sadece işine göre değerlendirip güllük gülistanlık bir evlilik sürdürdüklerini sanıyor. Çevrem hep böyle mi derseniz değil ama o hep iyileri görüyor ve biz neden böyle değiliz diye sinir yapıyor, kabahatli de ben.
İşte çocuk doğurmak ile iyi bir ebeveyn olmak arasında o kadar fark var ki. En kısa zamanda kendi evine çıkarsın umarım.
 
Zaten ben ayrı yaşıyorum ama hem uzaktan çalışma hem de yoğun bir dönemde olduğum için annemde daha rahat ederim diye geldim. Ama şu son olay haricindeki her şey ayrı yaşadığım dönemde yaptığı hareketler. Sonuçta annem, en azından ayda bir biraraya geliyoruz.
 
Zaten ben ayrı yaşıyorum ama hem uzaktan çalışma hem de yoğun bir dönemde olduğum için annemde daha rahat ederim diye geldim. Ama şu son olay haricindeki her şey ayrı yaşadığım dönemde yaptığı hareketler. Sonuçta annem, en azından ayda bir biraraya geliyoruz.
kaç kardeşsiniz ? tek yapmanız gereken ona cepte olmadığını göstermek. yani biraz mesafe koymak koyarkende güzel bahneler üretmek. arkadaşın yoksa bile arkadaşlarla şurdaydım aramayamadım gibbi. artık onun merkezde olmadığını 3-4 sınrada olduğunu hissttireceksin. ama bunu gözüne sokarak değil. bende anneme yaptım , şimdi çok kıymetliyim. eğre geri adım atmasaydı 15 günede telle arardım .şimdi kendi arıyor kaybette korkusunu hissetti
 
Zaten ben ayrı yaşıyorum ama hem uzaktan çalışma hem de yoğun bir dönemde olduğum için annemde daha rahat ederim diye geldim. Ama şu son olay haricindeki her şey ayrı yaşadığım dönemde yaptığı hareketler. Sonuçta annem, en azından ayda bir biraraya geliyoruz.
Eee yanlış yapmışsınız işte.
Kendi evinize geri dönün.
Ayda bir gittiğinizde de he he diyip idare edin,anne bu atılmaz,satılmaz.
 
Annenize böyle devam ederse gelmeyeceğinizi ve aramayacağınızı söyleyin.
Benim ailemde evlenme diye baskı yapmıştı :KK70: evlendim ve sonuç olarak çok parlak bir evlilik yapmadım. Keşke evlenmek için bende acele etmeseydim , keşke sizin gibi düşünmeye devam etseydim. Tek güzel şey evladım oldu.
 
Mükemmelliyetçi ebeveynler, nerde görsem tanırım. Zor evet ama sabır göster demeye geldim. Huyları zaten başlarına bela... isteklerini yerine getirmek için koşturma, söylediklerini kafana takma. Aynı evin içinde çok zor farkındayım ama aklıma başka çözüm gelmedi
 
Onun istediği üst düzey olacak, ailesi iyi olacak, beni çok sevecek ve mutlu aile yuvamızda biz de işte başardık diyebileceğiz.
Anneniz fazla Türk dizisi izliyor galiba. Gerçek hayatta yolda yürürken bir ceo bize aşık olup haftasına evlenme teklifi etmiyor çünkü. Kendinize uygun biri çıkar inşallah karşınıza ama bu gidişle anneniz onu da istemez gibi. Benim annem de biraz böyleydi. Hala bazı konularda inatlaşıyoruz. Eskiden çok susardım şimdi lafımı da söylüyorum gerekirse. Artık kafam atarsa her şeyi yapacağımı bildikleri için karışmıyorlar fazla.
 
Anneniz fazla Türk dizisi izliyor galiba. Gerçek hayatta yolda yürürken bir ceo bize aşık olup haftasına evlenme teklifi etmiyor çünkü. Kendinize uygun biri çıkar inşallah karşınıza ama bu gidişle anneniz onu da istemez gibi. Benim annem de biraz böyleydi. Hala bazı konularda inatlaşıyoruz. Eskiden çok susardım şimdi lafımı da söylüyorum gerekirse. Artık kafam atarsa her şeyi yapacağımı bildikleri için karışmıyorlar fazla.

Hayır biz kardeşimle okuduk, o doktorla evlendi boşandı. Benim çevremde de doktor, mühendis çok. Okuduğum lise üniversite çalıştığım ortam hep iyi kariyeri olanlarla dolu. Ancak burada benim meselem annemi sürekli mutlu etmeye çabalamamız ve sorunsuz ideal çocuk olmak zorunda oluşumuz yoksa kariyeri iyi olan da var çevremde gezinen. Ben istemiyorum, tipini itici buluyorum, karakterini itici buluyorum, ben sonsuz yalnızlığı göze aldım. Tek problem evlilik de değil, hayatın her aşaması işi okulu hep böyle.

Babam da böyle, annem kadar pasif agresif değil ama örneğin iyi bir kurumda çalışıyordum ondan istifa edip daha küçük kuruma geçtim beğenmedi. Anladınız mı? Hem en iyi olacak hem de biz bundan mutluluk duyacağız. Belki ben o işyerini sevmiyorum? en iyi okulda okuyacağız, en iyi işyerinde çalışacağız, en iyi kocayı bulacağız sonra da hayatımızda 0 sorun devam edeceğiz. Gıcık oluyorum. Yukarıda biri mükemmeliyetçi ebeveyn demiş, kesinlikle bu. Artık patlamaya başladım zaten. Problem bizdeyse siz yetiştirdiniz diyorum. Bana göre problem de yok. İnsan evlenmek zorunda mı? İnsan X kurumundan istifa edip Y'ye geçemez mi? Bunların hepsi onlar için başarısızlık.

Hayatım boyunca ailemi memnun etmeye çalıştım, iyi lisede iyi üniversitede okudum iyi kurumda iyi pozisyonda çalıştım ama elde ettiğim sonuç: kocaman bir 0

Anneme ayrı sinirliyim, babama ayrı sinirliyim. Dendiği gibi ortak yaşamayı sonlandırmam lazım.
 
Anne babalar bazen cocukların isteklerini algılayamıyorlar. Aynı yerden bakmıyorlar hayata. Evlenip yuva kurmanızı istiyorlar. Kötü birşey degıl bu . Sadece sızın karşınıza dogru ınsan cıkmamış. Çıksada siz ailem ıcın uygun mu dıye düşünebilirsiniz haklı olarak. Ayrı eve cıkabılır, kendı secımlerınızde de özgür olduğunuzu belirtmeniz gerekıyor
 
Hayır biz kardeşimle okuduk, o doktorla evlendi boşandı. Benim çevremde de doktor, mühendis çok. Okuduğum lise üniversite çalıştığım ortam hep iyi kariyeri olanlarla dolu. Ancak burada benim meselem annemi sürekli mutlu etmeye çabalamamız ve sorunsuz ideal çocuk olmak zorunda oluşumuz yoksa kariyeri iyi olan da var çevremde gezinen. Ben istemiyorum, tipini itici buluyorum, karakterini itici buluyorum, ben sonsuz yalnızlığı göze aldım. Tek problem evlilik de değil, hayatın her aşaması işi okulu hep böyle.

Babam da böyle, annem kadar pasif agresif değil ama örneğin iyi bir kurumda çalışıyordum ondan istifa edip daha küçük kuruma geçtim beğenmedi. Anladınız mı? Hem en iyi olacak hem de biz bundan mutluluk duyacağız. Belki ben o işyerini sevmiyorum? en iyi okulda okuyacağız, en iyi işyerinde çalışacağız, en iyi kocayı bulacağız sonra da hayatımızda 0 sorun devam edeceğiz. Gıcık oluyorum. Yukarıda biri mükemmeliyetçi ebeveyn demiş, kesinlikle bu. Artık patlamaya başladım zaten. Problem bizdeyse siz yetiştirdiniz diyorum. Bana göre problem de yok. İnsan evlenmek zorunda mı? İnsan X kurumundan istifa edip Y'ye geçemez mi? Bunların hepsi onlar için başarısızlık.

Hayatım boyunca ailemi memnun etmeye çalıştım, iyi lisede iyi üniversitede okudum iyi kurumda iyi pozisyonda çalıştım ama elde ettiğim sonuç: kocaman bir 0

Anneme ayrı sinirliyim, babama ayrı sinirliyim. Dendiği gibi ortak yaşamayı sonlandırmam lazım.
Herkes her konuda başarılı olacak diye bir kural yok aileler istese de bu hayat deneyimlerle yaşanıyor. Benim ailem de evlendiğim kişiyi bana uygun görmedi yine de evlendim şimdi boşanmaya çalışıyorum böyle bir durumda olsan istemediğin biriyle evlenip daha mı iyi olacaktı hayır.
Ben de hep başarılı oldum ilkokulu birincilikle bitirdim, lisede yüksek notlar aldım, iyi bir üni kazanmam için koleje gittim gece gündüz katıp çalıştım. Sınavda Türkiye %10'luk dilime girdim. Güzel bir bölüm okudum. Yetmedi ikinci üniversite okudum. Ama noldu biliyor musun artık içimde heves kalmadı. Birşeyleri severek isteyerek yapamıyorum. Bu kadar uğraş sonucunda iş sahibi olmak için uğraşıyorum. İşim olsa aileme destek olur muyum? Olurum. Çünkü onlar benim için her şeyi yaptılar bugüne kadar. Ama sen onlar için zaten çalışmışsın. Artık kendi düzenini kurma vaktin gelmiş. Uzaktan da destek olabilirsin. Hakkında en güzeli olsun. İnş mutlu olursun.
 
Aynı benim annem 😅 ama ben böyle yapmadım tabii. Evlendim başka bir şehre yerleştim, hayatım hakkında minimum bilgi veriyorum, olabildiğince anneme işim düşmemesine çalışıyorum. Kızkardeşim daha radikal bir karar aldı epeydir annemlerle konuşmuyor. Uzun hikâye bizimki. Görünürde kötü ebeveyn değil. Ama her konuşmada eleştiri her konuşmada başa kakma, başkalarıyla kıyas olunca insanın psikolojisi çok bozuluyor. Yazdan yaza memlekete gidiyorum, annem de istediği zaman geliyor. Telefonda sıradan günlük şeylerden konuşuyorum yeter. Başıma bir şey gelirse, sıkışırsam ilk eleştiri anne babamdan geliyor bu o kadar ağır bir yük ki. İfade etmesi çok zor. Kardeşimin kronik baş ağrıları vardı. Annemle konuşmayı kestiğinden beri başım ağrımıyor diyor. Bilemiyorum beni bu durum çok üzüyor ama yapacak da bir şey yok.
 
Annemle ilgili sorunlarım var. Birincisi kuzenlerim evlendi, ben evlenmedim. Ne zaman kuzenim evlense ya da birinin bebeği olsa ya da instagramdan eşiyle fotoğraf paylaşsa ve annem buna denk gelse sinirleniyor ve bana yansıtıyor. Sırf annem için evlilik mi yapayım? Belki de hiç evlenmek istemeyeceğim ya da isteyeceğim ama bulamayacağım.

Bunu böyle söyleyince de kabullenmez ama davranışları ve duygu salınımları çok net. Normalde odandan çıkmıyorsun konuşmuyorsun der. İki gündür çok keyifliydim. İki gün önce akşam çay sırasında sohbet ettik. Bana dedi ki senin de bugün konuşasın tuttu, bu konuları konuşmak istemiyorum vs. Dün akşam da sohbet edeyim dedim, ne sorup duruyorsun ne anlatacağım sana falan filan. Meğer kuzenlerimden biri boşanmıştı, başkasını bulmuş söz keseceklermiş.

Ben özenmiyorum, ben kafama takmıyorum, siniri annemi basıyor. Resmen beni sadece ve sadece milletle yarıştırmak için doğurmuş. Yani sadece evlenmemeliyim aynı zamanda evliliğimde mutsuzsam da mutluluk pozu kesmeliyim. Aynı şeyi işten istifa etmek istediğimde de yapmıştı, sanki o iş dünyanın tek işiymiş ve bir daha zinhar iş bulamazmışım gibi yataklara düştü. O ne yapıyor diye birini sorduğumda ne yapsın çalışıyor diye bağırdı. Nitekim ben de sadece 6 ay sonra istedğim gibi iş buldum.

Hayatım resmen annemle babamı teselli etmek, dertleri büyütmemelerini sağlamakla geçti. Benim cvm çok iyi, ben bekar mutluyum, evlensem çocuklu boşansam daha mı iyi, iş bulamasam da bankada 3 4 sene geçinecek param var, bak şunlar da boşanmış, bak bunlar da evlenmedi falan.

Bir derdim olduğunda annemle babama anlatmam çünkü değil çözüm önerisi, manevi destek, ekstra ayak bağı ikisi de. Durduk yerde bir de eleştirip duruyorlar. Yok X güzelmiş de elbette onu kapacaklarmış da falan. Nasıl davranacağımı şaşırdım. Patlıyorum iki gün ağlıyorum geri adım atıyor, yine aynı terane. Güzelce anlatsan anlamıyor, sinirlensen anlamıyor.

Bir de var ya kendim otobüslerde süründüm babama araba anneme yazlık aldım. Yarandım mı? hayır. Bu kadar evlenmem önemliydiyse 18'inde verseydiniz bir kocaya madem. Üstelik onun istediği alalede bir koca da değil, bir tane 2 senelik okumuş biri çıktı memleketlimiz bana sormadan hayır demiş. Onun istediği üst düzey olacak, ailesi iyi olacak, beni çok sevecek ve mutlu aile yuvamızda biz de işte başardık diyebileceğiz. Herkesin damadını sadece işine göre değerlendirip güllük gülistanlık bir evlilik sürdürdüklerini sanıyor. Çevrem hep böyle mi derseniz değil ama o hep iyileri görüyor ve biz neden böyle değiliz diye sinir yapıyor, kabahatli de ben.
Ruh emici annelerden. Acil kaç kurtul başka eve.
 
Türkiye geneli sınavda ikinci olmuştum. Sevinçle eve geldim akşam babama söyledim. Suratını asarak neden birinci olmadın demişti. Annem de yan komşunun kızı evlenince bana hakaret etmişti. Arkadaşlarımın evlendiğini duyunca bana acıyarak bakardı. Şimdi çok mesafeliyim onlara. Üzülüyorum ama yapacak bir şey yok galiba.
 
Bir kadının en önemli önceliği ayakları üstünde duran bir kadın olması. Ne güzel başarmışsınız. Annem hep der ne yaparsan kendine yap. Baba evinde yaptığın unutulur derdi. Hayırlı bir evlatsınız ama benim annem gibi evlendirme meraklısı bir annen var :) bize normal gelen yaşlar onlara geç geliyor. Onlar en fazla 25ken evlenmişler. Bilmiyorum daraltıyor bu konular gerçekten. Eski nesile bunu anlatmak çok zor.
 
X