Derdim biraz uzun olabilir ama o kadar bunaldım,boğuldum ki bir şeyler duymaya ihtiyacım var .
Bundan 13 yıl önce annem ve babam olaylı bir şekilde boşandı. 20 senelik bir evlilik.. Annem şiddet görmüş, babam kumar oynarken annem para kazanmış daha,sonrasında babamın kanseri hastane masrafları bir yanda da üç çocuk annem iyice ezilmiş... Babam zamanla kendini düzeltmiş benim de hatırladığım kadarıyla annemi el üstünde tutar bize de ilgili davranırdı.şiddet falan hiçbirini görmedim. Ama kavgaları bitmezdi. Annem ruh sağlığınfan iyice olmuştu. Ve bir gün babamı aldatırken yakaladık.. Somrasında ise babamın da annemi aldattığını gördük. Böylece boşandılar. Babam bizi istemedi. Aldattığı kadına anne dememizi istiyordu, biz de bunu istemedik ve üç çocuğunu da görmedi.
Bize annem sahip çıktı. Çıktı ama ruhen hiç iyi değildi. Ağır bir depresyon sürecine girdi ve alkole başladı. Dertler bundan sonrası... Alkolik oldu. Eve gelmeyen adam yoktu hepsi içki getiriyodu. Evin geçimini elalem yapıyordu. Annem krizler geçirir bizi sokağa atardı, sonra da gelir karakoldan alırdı. Berbat bir ergenlik geçirdim.Babam da bize hiçbir yönden bakmadı. Annem de evlendi en sonunda. Evlendiği eşi iyiydi allahtan. Birkaç yıldır düzelmişti. Biz de okullarımızı okuduk mezun olduk. Eve geri döndük.. Ama annem daha da felakete sürüklendi.
Üç senedir evdeyim. Her akşam içki içiyor. eskisi gibi oldu. Eşinden bizden para istiyo gidiyo alkol alıyo. Somra müzik dinleyip ağlama krizleri.. Yeter artık dediğimizde de kavga çıkıyor. Bazen bıçak çekiyo, bazen iteliyo. Ben artık kendimi kontrol edemeyerek anneme vuracak hale geliyorum. İtiyorum kolunu sıkıyorum. Kendime düşman oldum. Sıkıntışı bir hayatımız var ablam da boşandı kafasına takıyor anlıyorum ama içki içmesi bize eziyet artık.karışmasak nereye ladar bağıra bağıra ağlıyo, paramız yok para istiyo içki alıcam diye. Bu son 5 aydır her akiam bir olay..
Bugün hastaneye yatma kararı aldı. İyi drğilim dedi. Ama bizi suçluyo. Rahatlarsınız orada hayvan gibi bakacaklar bana beni uyuştırucaklar dedi. O böyle yapınca o ladar vicdan azabı çekiyorum ki. Biz onun iyiliğini istiyoruz ama o tedaviyi bile ondan kurtulmak istediğimiz için istediğimizi düşünüyo. Kötü bir evlat mıyım diye düşünüyorum aetık. Anneme vuracak hale bile geldiysem...
Sizce bu şartlar altında vicdan azabı çekmem mi gerek? Anneme nasıl destek olucam.bize düşman sanki... O kadar kızgınım ki ona.. Hayatım mahvoldu. Ruh sağlığım bozuldu. Öfkemi kontrol edemez oldum. Hem kendim için hem annem için napabilirim ben?
Bundan 13 yıl önce annem ve babam olaylı bir şekilde boşandı. 20 senelik bir evlilik.. Annem şiddet görmüş, babam kumar oynarken annem para kazanmış daha,sonrasında babamın kanseri hastane masrafları bir yanda da üç çocuk annem iyice ezilmiş... Babam zamanla kendini düzeltmiş benim de hatırladığım kadarıyla annemi el üstünde tutar bize de ilgili davranırdı.şiddet falan hiçbirini görmedim. Ama kavgaları bitmezdi. Annem ruh sağlığınfan iyice olmuştu. Ve bir gün babamı aldatırken yakaladık.. Somrasında ise babamın da annemi aldattığını gördük. Böylece boşandılar. Babam bizi istemedi. Aldattığı kadına anne dememizi istiyordu, biz de bunu istemedik ve üç çocuğunu da görmedi.
Bize annem sahip çıktı. Çıktı ama ruhen hiç iyi değildi. Ağır bir depresyon sürecine girdi ve alkole başladı. Dertler bundan sonrası... Alkolik oldu. Eve gelmeyen adam yoktu hepsi içki getiriyodu. Evin geçimini elalem yapıyordu. Annem krizler geçirir bizi sokağa atardı, sonra da gelir karakoldan alırdı. Berbat bir ergenlik geçirdim.Babam da bize hiçbir yönden bakmadı. Annem de evlendi en sonunda. Evlendiği eşi iyiydi allahtan. Birkaç yıldır düzelmişti. Biz de okullarımızı okuduk mezun olduk. Eve geri döndük.. Ama annem daha da felakete sürüklendi.
Üç senedir evdeyim. Her akşam içki içiyor. eskisi gibi oldu. Eşinden bizden para istiyo gidiyo alkol alıyo. Somra müzik dinleyip ağlama krizleri.. Yeter artık dediğimizde de kavga çıkıyor. Bazen bıçak çekiyo, bazen iteliyo. Ben artık kendimi kontrol edemeyerek anneme vuracak hale geliyorum. İtiyorum kolunu sıkıyorum. Kendime düşman oldum. Sıkıntışı bir hayatımız var ablam da boşandı kafasına takıyor anlıyorum ama içki içmesi bize eziyet artık.karışmasak nereye ladar bağıra bağıra ağlıyo, paramız yok para istiyo içki alıcam diye. Bu son 5 aydır her akiam bir olay..
Bugün hastaneye yatma kararı aldı. İyi drğilim dedi. Ama bizi suçluyo. Rahatlarsınız orada hayvan gibi bakacaklar bana beni uyuştırucaklar dedi. O böyle yapınca o ladar vicdan azabı çekiyorum ki. Biz onun iyiliğini istiyoruz ama o tedaviyi bile ondan kurtulmak istediğimiz için istediğimizi düşünüyo. Kötü bir evlat mıyım diye düşünüyorum aetık. Anneme vuracak hale bile geldiysem...
Sizce bu şartlar altında vicdan azabı çekmem mi gerek? Anneme nasıl destek olucam.bize düşman sanki... O kadar kızgınım ki ona.. Hayatım mahvoldu. Ruh sağlığım bozuldu. Öfkemi kontrol edemez oldum. Hem kendim için hem annem için napabilirim ben?
