• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annem psikolog faydası yok, özele gitmeye bütçem yok, boğuluyorum dibe çekiliyorum.......

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

meredithgrey

2013-2022’de vivelamour ve 2022’deki felidaee’yim.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
7 Kasım 2013
13.434
31.574
598
Beynim zonkluyor, hayatımda bu kadar dipte olduğum çok az an var. Varsa da hatırlamıyorum. Nefes alamıyorum, kaygı bozukluğum ve anksiyetem var Cipralex alıyorum iki sene önce nöroloğum yazmıştı. Şu an piskoloğa gidecek bütçem yok, annem de doktor ama bana faydası sizlerin burada yazdığı kadar zaten aksi etik de olmaz. Dipteyim, çok acı çekiyorum.

Bariz bir problemim yok sadece çok bunaldım. Eşim işsiz iş arıyor aysonunu ucu ucuna getiriyoruz ben evden çalışıyorum ama nefes alamıyorum aylardır dört duvar arasında. İşim çık yoğun bütün toplantıları bem takip ve organize ediyorum direkt ceo ile çalışıyoruz koordinatörümle hataya mahal yok ama çalışmak bana acı verir oldu resmen.

Depresyonda mıyım bilmiyorum depresyonda olsam saçımı boyatmam, kaşıma başıma bakmam salarım diye düşünüyorum. Aslında çalışmasam sanırım depresyon hırkamı giyip yatarım bütün gün ve içgüdüm bu olduğundan çalışmak bana acı verir oldu malesef. Dışarısı yangın yeri olduğundan işten çıkamayacağıma göre ruh halimi düzeltip çalışmaya devam etmeliyim ama nasıl? Beynimin içinde matkap çalışıyor sanki her gün. Upuzun bir tatile çıkıp herşeyi unutmak istiyorum ama na mümkün.

Siz nasıl çıkarsınız bunalımdan? Nasıl dipten çıkıyorsunuz anksiyeteniz başladığında? Ne olur bana eleştiri ile değil, yapıcı cümlelerle gelin çok ihtiyacım var.

Okuyan herkese teşekkürler.
 
Ben de kötüyüm bu aralar. Haber okumamaya dikkat ediyorum özellikle siyaset ile ilgili olanları. Şimdi burda örnek de vermek ıstemiyorim ama sinirlerimin zipladigini hissediyorum bildirimlerde falan görünce. Dört duvar bunaltıyor insanı dediginiz gibi kahve içmeye çıkıyorum 2-3 güne. Geven ay bir kahvecide 2 al 1 öde var baya uygundu yani:) öyle gittim geçen ay baktım iyi geliyor şimdi de gidiyorum. Kitap okumak iyi geliyor ama bu durumunuzda o da zor gelir.
 
Bu aralar özellikle ülke genelinde bir mutsuzluk var zaten mevcut şartlarda depresyona girmemek mümkün değil. Dünya genelinde olan hastalık, gittikçe kötüleşen ekonomi, alım gücünün ciddi oranda düşmesi vs. Bir de üstüne kışa giriyoruz sizi bilmem ama kapalı havalar benim ruh durumumu çok etkiler negatif bir insan olurum. Yani sizin yaşadıklarınıza benzer bunalımlar neredeyse herkeste var şu an belki yalnız olmadığınızı bilmek iyi hissettirir :)
 
Beynim zonkluyor, hayatımda bu kadar dipte olduğum çok az an var. Varsa da hatırlamıyorum. Nefes alamıyorum, kaygı bozukluğum ve anksiyetem var Cipralex alıyorum iki sene önce nöroloğum yazmıştı. Şu an piskoloğa gidecek bütçem yok, annem de doktor ama bana faydası sizlerin burada yazdığı kadar zaten aksi etik de olmaz. Dipteyim, çok acı çekiyorum.

Bariz bir problemim yok sadece çok bunaldım. Eşim işsiz iş arıyor aysonunu ucu ucuna getiriyoruz ben evden çalışıyorum ama nefes alamıyorum aylardır dört duvar arasında. İşim çık yoğun bütün toplantıları bem takip ve organize ediyorum direkt ceo ile çalışıyoruz koordinatörümle hataya mahal yok ama çalışmak bana acı verir oldu resmen.

Depresyonda mıyım bilmiyorum depresyonda olsam saçımı boyatmam, kaşıma başıma bakmam salarım diye düşünüyorum. Aslında çalışmasam sanırım depresyon hırkamı giyip yatarım bütün gün ve içgüdüm bu olduğundan çalışmak bana acı verir oldu malesef. Dışarısı yangın yeri olduğundan işten çıkamayacağıma göre ruh halimi düzeltip çalışmaya devam etmeliyim ama nasıl? Beynimin içinde matkap çalışıyor sanki her gün. Upuzun bir tatile çıkıp herşeyi unutmak istiyorum ama na mümkün.

Siz nasıl çıkarsınız bunalımdan? Nasıl dipten çıkıyorsunuz anksiyeteniz başladığında? Ne olur bana eleştiri ile değil, yapıcı cümlelerle gelin çok ihtiyacım var.

Okuyan herkese teşekkürler.
Maddi olarak aileniz yardim etmez mi
 
Bu aralar özellikle ülke genelinde bir mutsuzluk var zaten mevcut şartlarda depresyona girmemek mümkün değil. Dünya genelinde olan hastalık, gittikçe kötüleşen ekonomi, alım gücünün ciddi oranda düşmesi vs. Bir de üstüne kışa giriyoruz sizi bilmem ama kapalı havalar benim ruh durumumu çok etkiler negatif bir insan olurum. Yani sizin yaşadıklarınıza benzer bunalımlar neredeyse herkeste var şu an belki yalnız olmadığınızı bilmek iyi hissettirir :)
+1

Genel olarak ben de böyleyim. Evde kalmak psikolojiyi altüst etti zaten bu sene. Hedeflerime tutunmaya çalışıyorum. Yalnız değilsiniz. Ben de Cipralex kullanıcısıyım. 👍
 
Şuan oturdum ağlayarak yazıyorum bu mesajı mesela.
Depresyondayim.
Bunaldigimi hissediyorum.
Neden ağladığımi bile bilmiyorum şuan.
Salı gününden beridir bu haldeyim.
Sigara, kahve, cay.
52 kiloya düştüm pandemi sürecinde.
Ülkemdeki gidisattan
Gelecek kaygısından.
Herseyden bunalmış haldeyim
 
Ağlama duvarı gibi konu olmuş.
Her gelen mutsuz.
anneniz ne doktoru? Doktor mu, psikolog mu?
size mesleki faydası olmaması çok normal,
Etik degil zaten.
maddi imkanları el veriyorsa size bu şekilde yardım etmesini isteyebilirsiniz. Tedavinizi üstlenebilir bir süre.

benim önerim biraz rutininizin dışına çıkın. Normalde yapmadığınız şeyleri yapın, gitmediğiniz yerlere gidin. Değişiklik iyidir.
 
Şuan oturdum ağlayarak yazıyorum bu mesajı mesela.
Depresyondayim.
Bunaldigimi hissediyorum.
Neden ağladığımi bile bilmiyorum şuan.
Salı gününden beridir bu haldeyim.
Sigara, kahve, cay.
52 kiloya düştüm pandemi sürecinde.
Ülkemdeki gidisattan
Gelecek kaygısından.
Herseyden bunalmış haldeyim

Keşke kilo verebilsem, benim tek tesellim yemekler oluyor. O da ayrı bir konu benim için zaten.
 
Vive mutsuz olsan bile öz bakımını aksatma ve her gün biraz olsun hareket et istisnasız her gün. bazen şartlarını değiştiremezsin ve yere yapışıp kalırsın, dipten çıkacağım diye uğraştıkça batarsın o yüzden mental olarak bırak kendini, en kötü dönemlerimde mutsuzum ulan var mı diye kabullenince düzelmek için enerji toplamaya başladım (ki esasında mutsuzluk yaşadıklarımı tarif etmek için naif bir kelime). ama her ne olursa olsun günlük rutinleri bırakmadım. ben psikolojiye de biyolojik bakıyorum o yüzden günlük rutinlere devam etmek ve hareket dopamin endorfin artık her neyse bize iyi gelen hormonların salgılanması için önemli.
 
Ağlama duvarı gibi konu olmuş.
Her gelen mutsuz.
anneniz ne doktoru? Doktor mu, psikolog mu?
size mesleki faydası olmaması çok normal,
Etik degil zaten.
maddi imkanları el veriyorsa size bu şekilde yardım etmesini isteyebilirsiniz. Tedavinizi üstlenebilir bir süre.

benim önerim biraz rutininizin dışına çıkın. Normalde yapmadığınız şeyleri yapın, gitmediğiniz yerlere gidin. Değişiklik iyidir.
meraktan soruyorum annesinin konu sahibine mesleki faydasının olması neden etik değil
 
Ölmedik ama yaşıyor da değiliz sendromu bu.
Nerede görsem tanırım, kokusunu 100 metreden alırım.
Her aynı güne uyandıkça gelişen bir psikoloji bu, o sebeple rutini bozmak çok önemli.

Ülke ve maddi kaygılarımız bir kenara, rutini nasıl bozacağımız da muamma ama gecenin bir körü yağmurda yürümek bile iyi gelir insana.
 
Ben de dahil çevremdeki herkes böyle. Olabildiğince rutininizin dışına çıkmaya çalışın. Bu ekonomik şartlarda çok mümkün değil ama iki günlük de olsa bir tatile gidin muhakkak
 
Tarafsız yakşaşamayacağı, işin içine illaki duygularını karıştıracağı için malesef.
Yaklaşmasın tarafsız karıştırsın duygularını ne olacak ki günah mı, önemli olan faydalı olması değil mi? Bilmediğimden soruyorum taraflı olmasının illa kötü sonucu mu olacak sonuçta seni en iyi kendi annen tanır. Ha yıldızınız barışmıyordur o ayrı, o zaten psikolog olmasıyla ilgili olmaz.
 
Beynim zonkluyor, hayatımda bu kadar dipte olduğum çok az an var. Varsa da hatırlamıyorum. Nefes alamıyorum, kaygı bozukluğum ve anksiyetem var Cipralex alıyorum iki sene önce nöroloğum yazmıştı. Şu an piskoloğa gidecek bütçem yok, annem de doktor ama bana faydası sizlerin burada yazdığı kadar zaten aksi etik de olmaz. Dipteyim, çok acı çekiyorum.

Bariz bir problemim yok sadece çok bunaldım. Eşim işsiz iş arıyor aysonunu ucu ucuna getiriyoruz ben evden çalışıyorum ama nefes alamıyorum aylardır dört duvar arasında. İşim çık yoğun bütün toplantıları bem takip ve organize ediyorum direkt ceo ile çalışıyoruz koordinatörümle hataya mahal yok ama çalışmak bana acı verir oldu resmen.

Depresyonda mıyım bilmiyorum depresyonda olsam saçımı boyatmam, kaşıma başıma bakmam salarım diye düşünüyorum. Aslında çalışmasam sanırım depresyon hırkamı giyip yatarım bütün gün ve içgüdüm bu olduğundan çalışmak bana acı verir oldu malesef. Dışarısı yangın yeri olduğundan işten çıkamayacağıma göre ruh halimi düzeltip çalışmaya devam etmeliyim ama nasıl? Beynimin içinde matkap çalışıyor sanki her gün. Upuzun bir tatile çıkıp herşeyi unutmak istiyorum ama na mümkün.

Siz nasıl çıkarsınız bunalımdan? Nasıl dipten çıkıyorsunuz anksiyeteniz başladığında? Ne olur bana eleştiri ile değil, yapıcı cümlelerle gelin çok ihtiyacım var.

Okuyan herkese teşekkürler.
Anksiyete anında meditasyon bana iyi geliyor.
İyi hissetmek kitabını tavsiye ederim.
Bir de her gün kendinize 1-2 saat ayırın. Mesela kafa yormayan bi komedi filmi izlemek gibi. Ya da haftada 3-4 gün. Böyle düşünmeden izlemek sorunlardan uzaklaşmak iyi geliyor ama tabi film de rahat bi komedi olmalı ki bi de o yormasın.
 
Uzun bir tatil mumkun degilse kisasini deneseniz.
Bir arkadasim pandemi surecinde anksiyetesi cok artti, ilk basta tedavi aldi zaten, sonrasinda da boyle cok ilerlediginde kisa tatillerle idare etmeye calisiyor.

Bir de meslek izin veriyorsa ne bileyim farkli pozisyona falan gecseniz bulundugunuz sirkette, veya biraz destek talep etseniz.

Insan kaynaklarinin cok iyi calistigi vir sirketteyim, surekli nasilsin evden calismakla ilgili vor sorunun var mi diye yokluyor ik, arada ufak tefek hediyeler gonderiyor falan, insanin sevki artiyor haliyle. Is yerinize bence biraz yansitin, tek degilsiniz neticede, herkes ayni trende. Birbirimize destek olmamiz gerekli.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back