annem hasta ,psikolojik yardım alması gerekiyor.

geldiğinde bu halinden memnun olup olmadığını konuşacağım. memnunum derse bir şey yapmam ama değilim torunlarımı çocuklarımı eşimi görmek istiyorum derse tedavi konusunda cesaretlendireceğim. bu konuda ankarada başka bir tanıdık psikiyatr var mı?
 
Obsesif bir anneniz var. Benimki de öyle. Kendisi tedaviye yanaşmadan asla yardım edemezsiniz.
 
ironman_2020 .!.:
tedaviyi denediniz mi? bağlarınız nasıl?
Genişletmek için tıkla...
Zamanında kendisi antidepresan kullanmaya başlamış doktor tavsiyesi olmadan kafasına göre. Sonra uyuşturuyor diye bırakmış. Tabi bu ilaçlar aniden kesilmemeli yoksa intihara meyil ortaya çıkıyor. Bu sefer intiharı düşünmüş falan ben küçüktüm tabi o zamanlar. Bir daha da ilaca yanaşmadı. İlişkimiz yok ben onu yok saymayı seçtim çünkü. Başka türlü kendime zararım oluyor, kendi psikolojim kötüleşiyor.

Kabul ediyor ben takıntılıyım diyor ama tedavi ol desen yok yani bir kulağından girip diğerinden çıkar. Öyle takıntıları gelip gidiyor ki mesela şuan gözlemlediğim kadarıyla kombiyi yakmaya takıntısı var. Ev cayır cayır yansa da sıcaktan kısa kolluyla gezecek hale gelsek de annem üşüyor. Kombi asla kapatılmıyor, izin vermiyor. Yaşlı falan da değil ha 40ların ortasında. Aynı zamanda saç bakımına takmış durumda. Neredeyse her gün internetten şekillendirici, keratin bakımı, sabitleyici falan alıyor ve bir marka da değil üç dört marka.

Ben artık savaşmayı bıraktım kendimi harap etmekten yoruldum. O senin annen bırakma diyenlere de gel sen onla yaşa, ona tahammül et o zaman diyorum.
 
Son düzenleme:
Ktrmtm .!.:
Zamanında kendisi antidepresan kullanmaya başlamış doktor tavsiyesi olmadan kafasına göre. Sonra uyuşturuyor diye bırakmış. Tabi bu ilaçlar aniden kesilmemeli yoksa intihara meyil ortaya çıkıyor. Bu sefer intiharı düşünmüş falan ben küçüktüm tabi o zamanlar. Bir daha da ilaca yanaşmadı. İlişkimiz yok ben onu yok saymayı seçtim çünkü. Başka türlü kendime zararım oluyor, kendi psikolojim kötüleşiyor.

Kabul ediyor ben takıntılıyım diyor ama tedavi ol desen yok yani bir kulağından girip diğerinden çıkar. Öyle takıntıları gelip gidiyor ki mesela şuan gözlemlediğim kadarıyla kombiyi yakmaya takıntısı var. Ev cayır cayır yansa da sıcaktan kısa kolluyla gezecek hale gelsek de annem üşüyor. Kombi asla kapatılmıyor, izin vermiyor. Yaşlı falan da değil ha 40ların ortasında. Aynı zamanda saç bakımına takmış durumda. Neredeyse her gün internetten şekillendirici, keratin bakımı, sabitleyici falan alıyor ve bir marka da değil üç dört marka.

Ben artık savaşmayı bıraktım kendimi harap etmekten yoruldum. O senin annen bırakma diyenlere de gel sen onla yaşa, ona tahammül et o zaman diyorum.
Genişletmek için tıkla...
Bizim de sonumuz o gibi. Ablalarım bıraktı görüşmüyorlar ama ben son bir çare modundayım. Ama gücüm yok açıkçası kendi dertlerim bana yetiyor. Kendi istemediği sürece de düzelecek değil. Doğuma gelsin bakalım nasıl olacak bilmiyorum
 
Kostas .!.:
Neden, ne oldu konu sahibi?
Genişletmek için tıkla...
artık düzelemeyeceğini farkettim. çocukları her zaman başkalarından daha değersiz. hala narsist bir kişilik sergiliyor. bizler her zaman yalancı ve kötüyüz ona göre. ablamları 2 sene sonunda konuşmaya ikna ettim. barışacağını sanmıştım ama meğerse derdi içindekileri kusmakmış.o yüzden artık bıraktım bende.
 
Kadında o kötü analar gibi haller yok. Biriktirme huyu yalnız kalmaktan korkanların yaptığı bişiydir derler. Cimrilik deseniz o da kendine zarar. Travmatik bi gençliği var ki bu hale gelmiş. Anne babasına istediği kadar gidip kalsın, onları yakında ölecek diye düşünüp dertlenmiş belli ki. Çöplerini de sadece bi odaya biriktirmesine izin verin. tedaviyi reddediyosa belki bunları uygular
 
ironman_2020 .!.:
özetle:annemin psikolojik rahatsızlıkları var ve kabul etmiyor. tedaviye nasıl ikna ederim?

annem 70 yaşında emekli öğretmen. Yıllardır kötüleşen psikolojik sorunları var ancak son 1 yılda ciddi anlamda arttı.

mesela bir şeyler biriktiriyor.komşuların ikinci el eşyalarını, benim ve ablalarımın atacağımız şeyleri, kavanozları, 13 yaşındaki yiğenimin mama kaplarını. ev çöplük gibi.

babamla sürekli kavgalılar,anne babasına bakmak için uzaklara gidiyor.anne babası hasta.sürekli öldü ölecekler mevzusu var.annem sürekli uzakta ve bu daha da yıpratıcı oluyor,bizden uzaklaştıkça kardeşlerine yaklaşıyor. böyle olması güzel ,bizim de buna bir itirazımız yok ama itirazımız olduğunu,anne babasına bakmasını istemediğimizi düşünüyor. halbuki öyle bir şey yok yıllardır gider gelir. sadece artık onun da çok yorulduğunu, babamın da ona ihtiyacı olduğunu,gerekirse anane dedeye yardımcı tutabileceğimizi, onun da gidip geleceğini söylüyoruz. buna göre berbat çocuklarız. beddua ettiği bile oldu.

hayatında bir odak noktası belirliyor ve ona takılıp kalıyor. yıllarca yiğenime bakmaya takıldı,şimdi anne baba,zamanla ben.bunun görev olduğunu ve tutkuyla yapılması gerektiğini düşünüyor bakıma ihtiyacımız olmamasına rağmen. bir şeye odaklanıyor ve geri kalan hayatı yok gibi davranıyor.

kurslara yazdırdık,spora yazdırdık, eve temizlikçi tuttuk,en son babamla boşanma aşamasına geldi psikologa gönderdik. çok zor kabul etti. seans sonrası doktor aile terapistine yollamış. ben deli değilim işte daha da gitmem, doktor bir şey demedi işte demiş çıkmış. artık tedavi olma umudu da gitti zar zor gönderdiğimiz yerden ayrıldı.daha da gitmez.

tüm bu süreçlerde ailecek bunaldık,yıkıldık,yorulduk.babam daha uğraşamam diyor. bu saatten sonra uğraşamam diyor. görüşmem ayrı evlerde yaşarız diyor. ablalarım görüşmek istemiyorlar iflah olmaz diyorlar. bende iflah olmayacağı yönündeyim. ama bırakamıyorum da.gittikçe kötüleşiyor. 25 yıl önceki bir şeyi hatırlayıp bu içimde kaldı deyip anlamsız da olsa yapabiliyor. nerden çıktı diye şok oluyoruz.
asla para harcamıyor.asla bir şey attırmıyor.maaşı var her şeyi alabilir ama asla mutlu olamıyor.

ne yapacağımı bilmez haldeyim. hasta olduğundan nasıl bu kadar eminsin derseniz insan annesini tanır,eminim. eskiden de böyleydi çok sevgi dolu bir insan olmadı hiçbir zaman ama artık daha da kötüleşti. tek başına kimsesiz yaşayabileceğini düşünüyor. yanına bizi yaklaştırmıyor. gittikçe bağlar kopuyor.

tedaviye nasıl ikna ederim? ayrı şehirdeyim nasıl konuşsam ne yapsam da düzeltebilsem bir şeyleri? hastalığı ne olabilir?
Genişletmek için tıkla...
Eğer İstanbul'daysanız, şöyle bir eve psikiyatrist hizmeti veren yer var:
mustafakemalozcan.com

Evde Psikiyatri – Uzm. Dr. Mustafa Kemal ÖZCAN

Evde psikiyatrik destek, fiziksel rahatsızlığa veya ağır sosyal iletişim sorunlarına sahip evden çıkamayan hastalara verilen hizmetimizdir.
mustafakemalozcan.com mustafakemalozcan.com

Evden çıkmayan, doktora gitmeye ikna edilemeyen kişiler için eve psikiyatrist geliyor, seansını evde yapıyor ve gerekiyorsa ilaç yazıyor. Bir çözüm olabilir?
 
ironman_2020 .!.:
artık düzelemeyeceğini farkettim. çocukları her zaman başkalarından daha değersiz. hala narsist bir kişilik sergiliyor. bizler her zaman yalancı ve kötüyüz ona göre. ablamları 2 sene sonunda konuşmaya ikna ettim. barışacağını sanmıştım ama meğerse derdi içindekileri kusmakmış.o yüzden artık bıraktım bende.
Genişletmek için tıkla...

İyi yapmışsınız. Kendinize dert etmeyin artık. Elinizden geleni yapmışsınız. Gerisi yetişkin bir insan olarak kendi bileceği iş.

Bildiğim kadarıyla narsisizm bir kişilik özelliği ve tedavisi yok. Üzgünüm ama istifçilik de pek tedavi edilebilir bir hastalık değil.

Sonuçta sizin de bir aileniz, hayatınız var. Ona odaklanın.
 
ironman_2020 .!.:
artık düzelemeyeceğini farkettim. çocukları her zaman başkalarından daha değersiz. hala narsist bir kişilik sergiliyor. bizler her zaman yalancı ve kötüyüz ona göre. ablamları 2 sene sonunda konuşmaya ikna ettim. barışacağını sanmıştım ama meğerse derdi içindekileri kusmakmış.o yüzden artık bıraktım bende.
Genişletmek için tıkla...
Halinize çok üzüldüm. Aynısından benim başımda da var. Kayınvalidem. İstifçi, hiçbirşeyi atamaz, bir iğne almaz, maddi durumu iyidir, emekli maaşına ek olarak birden fazla evden kira gelirleri var. Yaşları da yakın. Evi çer-çöp dolu. Koltukta kıçımızı koyacak yer bulamıyoruz. Kocam her gittiğimizde bir sürü ıvır zıvırı atıyor, attık diye bize düşman oluyor. Tek fark çocukları çok değerlidir. Çok zor enerjimizi sömürüyor, kendi mutsuz bize de mutsuzluk saçıyor. Ne yapılır bilmiyoruz. Tabii benim kayınvalide o yüzden kafam daha rahat, tatilden tatile görüyorum bunalınca dönüyorum anamın evine. Sizinki anne, çok zor durum. Ama gerçekten de daha fazla üzerine düşüp sizden çalmasına izin vermek de kendi evladınızın hakkına girmek oluyor bir yerde. Onun huzurlu ve mutlu bir anneye ihtiyacı var
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Chess
'13 yaşındaki oğlum, 4 yaşındaki kızımı soğukkanlılıkla öldürdü'
2
Yorumlar
30
Görüntüleme
15K
Umurumdaydi
U
isabel
Tuvalet Eğitimi Altını ıslatan çocuklar
Yorumlar
1
Görüntüleme
17K
Deryat
D
isabel
Davranış Bozuklukları Çocuklarda Yalan Söyleme
Yorumlar
0
Görüntüleme
3K
isabel
isabel
isabel
Panik Atak ve Gebelik
Yorumlar
0
Görüntüleme
7K
isabel
isabel
M
sinir hastası olan annem ve hayatımın zorlugu
Yorumlar
19
Görüntüleme
11K
lisanbaby
lisanbaby
X