Annem evlenip kendi hayatimi kurmami istemiyor

natty94 .!.:

Merhabalar, uzun zamandir forumu misafir olarak takip eden biri olarak son zamanlarda yasadigim sorunlardan oturu size fikir danismaya geldim, zira bir noktada artik saglikli dusunemedigimi fark ettim. 30 yasindayim ve kendimi bildim bileli cocuk gibi davranan, cocuk zekasi ve duygusalligina sahip olan, bu sebeple onlara cogu zaman bir cesit ebeveynlik yapmak zorunda kaldigim anne babamla hayatimi surdurdum. Abim universiteyi bitirip almanya'ya yerlestikten sonra evin butun yuku ve sorumlulugu da evde kalan tek cocuk olarak bana dustu. Kendisi anne babamin huyunu bildigi icin 5 yildir turkiye'ye gelmiyor ve kendimi iyice salak gibi hissetmeme sebep oluyor. Anne babam (ki sozde okumus, egitimli insanlar) benden onay almadan mobilya rengi dahi secemeyecek, her seyi benden bekleyen ve neredeyse bana bağımlı yasayan insanlar. Bunda benim cok fedakar ve verici davranmamin da etkisi var muhtemelen. Bugune kadar yaptigimdan oturu de en ufak bir pismanligim yok, yine olsa bircok seyi yine yaparim fakat bu durum artik toksik bir bagimliliga donustu. Annem babami erkek olarak gormeyen(surekli onu ezen, yok sayan -ki bunda babamin gecmis hatalarinin payi buyuk-) etrafindaki tum arkadaslariyla gorusmeyi kesmis ve beni en yakin arkadasi zanneden, giyime kusama, genc kalmaya takintili, sokakta birlikte yururken bak bana baktilar cok guzelim modunda gezen, uzulerek soyluyorum yer yer kendi kiziyla rekabete giren bir kadin. Hakkini yiyemem bizden sevgisini de hic eksik etmedi maddi manevi fakat ozellikle son yillarda evrildigi yer burasi. Babam ise icine kapanik, biraksaniz aylarca evden cikmayacak sabit fikirli ve degisime kapali bir insan ve ikisi asla anlasamiyor. Asil soruma geliyorum, 2 senedir birlikte oldugum erkek arkadasim gecen ay evlenme teklifi etti ve kasim ayinda nisan yapmayi dusunuyoruz fakat anneme bunu soyledigimden beri bana yapmadigi surat, sokmadigi laf kalmadi. Sevincime ortak olmak bir yana, nisanim olmasin diye elinden geleni yapiyor(tabii ki direkt olarak mudahalede bulunmadan, lafiyla sozuyle) Bana surekli sen gidersen yalniz kalacagim baban butun akrabalarini eve toplar simdi sen varsin diye getiremiyor, benim isimi kim gorecek, herkesin cocugu var yaninda(ki burada tek cocuk benmisim gibi davraniyor hala) hem o adam sana yakismiyor sen daha iyisini bulursun(erkek arkadasim doktor ve o da almanya'da yasiyor, dolayisiyla almanya'da yasayacagiz evlilik sonrasi) gibi olumsuz seyler soyluyor. Ufak ufak nisan hazirliklarina basladim cilt bakimi ve tek seans lazer randevusu aldim, hemen ben randevu icin evden cikar cikmaz pesimden kendisine de farkli bir merkezden randevu almis. Erkek arkadasimin annesinin pogaca tarifini begenip yaptim diye ertesi gun bes yildir kayip olan tarif defterini bulup benim pogaca tarifim daha guzel diyerek yapmaya basladi. Bu gibi tuhaf hareketlerde bulunuyor. Sanki ben kusursuzmusum gibi erkek arkadasimin her seyine kusur buluyor, yok bu adam cirkin, yok yanina yakismiyor, gel biz sana burada is kuralim, baban sermaye versin otur yanimizda(ozel sektorde calisiyorum fakat bir yildir issizim, sebebin bu oldugunu falan dusunuyor sanirim kendi icinde) boyle bir sey istemedigimi ve cok mutlu-huzurlu bir iliskim oldugunu soyledigimde ise manipulasyona baslayip evlen de gor gununu, senin sonun kotu olacak git boyle burnunun dikine, sen canim cicim saniyorsun, alacaksin basina belayi gibi cumleler kurup butun enerjimi emiyor. 2 gun sonra gelip "canim kizim ben senin tabii mutlu olmani isterim yuvani kur" diye gonul aldigini zannediyor fakat en ufak bir "ben zaten yakinda evlilik dusunuyorum beni uzun vadeli planlara katmayin" tarzi soylemimde yeniden "ne evlenmesi, evlen de gor sen kolay zannediyorsun" minvalinde soylemlere basliyor. Evlilik teklifi aldigimi soyledikten bir hafta sonra falancanin oglu da seni cok begeniyormus bak tarzi cumleler kurup bundan etkilenecegimi, kafamin karisacagini dusunecek kadar cocuk zekali. Ustelik bana kimseyi yakistirmayan annem kendi bekar oglunun yabanci ve iki cocuklu bir kadinla almanya'da birlikte olmasina ve hicbir sorunlariyla ilgilenmemesine goz yumuyor. Mazallah ben yarisini yapmis olsam evlatliktan reddedilirdim muhtemelen. Babama gelince, gecmiste bize ve anneme cok yanlislar yapti, annemi defalarca aldatti ve biz cocuk aklimizla sahit olduk. Benim hayatima dogrudan etkisi olan bircok hatali tutumda bulundu. Ona cok kizginim ve affetmeye calisip uzun zamandir iyi gecinsem de icimde bir seyler kopuk. Cok uzattim farkindayim ve biraz ic dokme gibi oldu fakat sormak istedigim su, annemin bu surec boyunca en saglikli sekilde yanimda durmasini nasil saglayabilirim? Kasimda nisan var diyoruz kendi kendime ailesiz gibi hazirlik yapiyorum, asla ciddiye alinmiyorum. Konusmaya calissam bana evden kacmaya calisan ergen kizlar gibi davraniyor. 30 yasinda kendi hayatini eline almis bir kadin oldugumu asla kabullenemedi...​

Genişletmek için tıkla...

Üzgünüm ama anneniz çok bencil. Sadece kendi iyiliğini düşünüyor.Direk başlığı okuyunca dedim ki kesin bütün iş konu sahibinde. Ve okudukça da öyle bir durum olduğunu gördüm.
Çok zor bir süreçtesin annen olmamasi için elinden geleni hep yapacağını düşünüyorum. Bu süreçte çok kararlı olman gerek. Çok yipranirsin. Annenin degisecegini zannetmiyorum o yüzden sen kendini güçlendir

Anne ve baban günboyu evde mi oturuyorlar? Onları yakınlaştırsan aktiviteler bulsan. Alışverişi tek yapmalarını sağlasan kendileri gibi bireylerin olduğu ortama soksan biraz iyi gelir belki. Ama sen de Almanya gidersen tabi ki zor olacaktır. Düşünüyorum da 2 çocupum da yurtdışına gitse üzülürdüm ama engel olmazdım. Mutluluklar dilerim

Annenizin nörolojik ya da psikolojik bir rahatsızlığı var mı?

Bir kulağından girsin öbüründen çıksın, süreci hızlandırın zamanla alışır. Size evliliği kötülediği zaman aksini savunmayın hayırlısı bakalım diyip geçiştirin tartışıyosanız bundan besleniyodur. Çok detay vermeyin hazırlıklarda zaten artık herkes kendisi yapıyor eşiyle

Bi psikolog destegi almasi şart annenizin
Yani evlenip yan binada yasasaniz bile bu ona yetmeyecek
Terapi gormeli

Annen nasıl düzelir bilmiyorum. Ama ne yap et dünürleriyle görüşme süresini ve sıklığını minimumda tut.

natty94 .!.:

Merhabalar, uzun zamandir forumu misafir olarak takip eden biri olarak son zamanlarda yasadigim sorunlardan oturu size fikir danismaya geldim, zira bir noktada artik saglikli dusunemedigimi fark ettim. 30 yasindayim ve kendimi bildim bileli cocuk gibi davranan, cocuk zekasi ve duygusalligina sahip olan, bu sebeple onlara cogu zaman bir cesit ebeveynlik yapmak zorunda kaldigim anne babamla hayatimi surdurdum. Abim universiteyi bitirip almanya'ya yerlestikten sonra evin butun yuku ve sorumlulugu da evde kalan tek cocuk olarak bana dustu. Kendisi anne babamin huyunu bildigi icin 5 yildir turkiye'ye gelmiyor ve kendimi iyice salak gibi hissetmeme sebep oluyor. Anne babam (ki sozde okumus, egitimli insanlar) benden onay almadan mobilya rengi dahi secemeyecek, her seyi benden bekleyen ve neredeyse bana bağımlı yasayan insanlar. Bunda benim cok fedakar ve verici davranmamin da etkisi var muhtemelen. Bugune kadar yaptigimdan oturu de en ufak bir pismanligim yok, yine olsa bircok seyi yine yaparim fakat bu durum artik toksik bir bagimliliga donustu. Annem babami erkek olarak gormeyen(surekli onu ezen, yok sayan -ki bunda babamin gecmis hatalarinin payi buyuk-) etrafindaki tum arkadaslariyla gorusmeyi kesmis ve beni en yakin arkadasi zanneden, giyime kusama, genc kalmaya takintili, sokakta birlikte yururken bak bana baktilar cok guzelim modunda gezen, uzulerek soyluyorum yer yer kendi kiziyla rekabete giren bir kadin. Hakkini yiyemem bizden sevgisini de hic eksik etmedi maddi manevi fakat ozellikle son yillarda evrildigi yer burasi. Babam ise icine kapanik, biraksaniz aylarca evden cikmayacak sabit fikirli ve degisime kapali bir insan ve ikisi asla anlasamiyor. Asil soruma geliyorum, 2 senedir birlikte oldugum erkek arkadasim gecen ay evlenme teklifi etti ve kasim ayinda nisan yapmayi dusunuyoruz fakat anneme bunu soyledigimden beri bana yapmadigi surat, sokmadigi laf kalmadi. Sevincime ortak olmak bir yana, nisanim olmasin diye elinden geleni yapiyor(tabii ki direkt olarak mudahalede bulunmadan, lafiyla sozuyle) Bana surekli sen gidersen yalniz kalacagim baban butun akrabalarini eve toplar simdi sen varsin diye getiremiyor, benim isimi kim gorecek, herkesin cocugu var yaninda(ki burada tek cocuk benmisim gibi davraniyor hala) hem o adam sana yakismiyor sen daha iyisini bulursun(erkek arkadasim doktor ve o da almanya'da yasiyor, dolayisiyla almanya'da yasayacagiz evlilik sonrasi) gibi olumsuz seyler soyluyor. Ufak ufak nisan hazirliklarina basladim cilt bakimi ve tek seans lazer randevusu aldim, hemen ben randevu icin evden cikar cikmaz pesimden kendisine de farkli bir merkezden randevu almis. Erkek arkadasimin annesinin pogaca tarifini begenip yaptim diye ertesi gun bes yildir kayip olan tarif defterini bulup benim pogaca tarifim daha guzel diyerek yapmaya basladi. Bu gibi tuhaf hareketlerde bulunuyor. Sanki ben kusursuzmusum gibi erkek arkadasimin her seyine kusur buluyor, yok bu adam cirkin, yok yanina yakismiyor, gel biz sana burada is kuralim, baban sermaye versin otur yanimizda(ozel sektorde calisiyorum fakat bir yildir issizim, sebebin bu oldugunu falan dusunuyor sanirim kendi icinde) boyle bir sey istemedigimi ve cok mutlu-huzurlu bir iliskim oldugunu soyledigimde ise manipulasyona baslayip evlen de gor gununu, senin sonun kotu olacak git boyle burnunun dikine, sen canim cicim saniyorsun, alacaksin basina belayi gibi cumleler kurup butun enerjimi emiyor. 2 gun sonra gelip "canim kizim ben senin tabii mutlu olmani isterim yuvani kur" diye gonul aldigini zannediyor fakat en ufak bir "ben zaten yakinda evlilik dusunuyorum beni uzun vadeli planlara katmayin" tarzi soylemimde yeniden "ne evlenmesi, evlen de gor sen kolay zannediyorsun" minvalinde soylemlere basliyor. Evlilik teklifi aldigimi soyledikten bir hafta sonra falancanin oglu da seni cok begeniyormus bak tarzi cumleler kurup bundan etkilenecegimi, kafamin karisacagini dusunecek kadar cocuk zekali. Ustelik bana kimseyi yakistirmayan annem kendi bekar oglunun yabanci ve iki cocuklu bir kadinla almanya'da birlikte olmasina ve hicbir sorunlariyla ilgilenmemesine goz yumuyor. Mazallah ben yarisini yapmis olsam evlatliktan reddedilirdim muhtemelen. Babama gelince, gecmiste bize ve anneme cok yanlislar yapti, annemi defalarca aldatti ve biz cocuk aklimizla sahit olduk. Benim hayatima dogrudan etkisi olan bircok hatali tutumda bulundu. Ona cok kizginim ve affetmeye calisip uzun zamandir iyi gecinsem de icimde bir seyler kopuk. Cok uzattim farkindayim ve biraz ic dokme gibi oldu fakat sormak istedigim su, annemin bu surec boyunca en saglikli sekilde yanimda durmasini nasil saglayabilirim? Kasimda nisan var diyoruz kendi kendime ailesiz gibi hazirlik yapiyorum, asla ciddiye alinmiyorum. Konusmaya calissam bana evden kacmaya calisan ergen kizlar gibi davraniyor. 30 yasinda kendi hayatini eline almis bir kadin oldugumu asla kabullenemedi...​

Genişletmek için tıkla...

Annenize kabul ettirmek zorunda değilsiniz.Benzer durumu yaşayan bir akrabamız var.Adam eşini senelerce aldattı ve kadın mutsuzluğuyla kızını da etkiledi.Kızı 42 yaşında şu an ve evlenmesine izin vermedi."sen evlenince ben babanla ne yapıcam,sen de bırakıp gitme beni" gibi söylemlerde bulundu.Nihayetinde kızı şu an çok pişman annesine üzülüp bütün hayatını mahvettiği için.Lütfen kendi hayatınıza ve mutluluğunuza odaklanın.Sağlıklı bencilk yapın

natty94 .!.:

Merhabalar, uzun zamandir forumu misafir olarak takip eden biri olarak son zamanlarda yasadigim sorunlardan oturu size fikir danismaya geldim, zira bir noktada artik saglikli dusunemedigimi fark ettim. 30 yasindayim ve kendimi bildim bileli cocuk gibi davranan, cocuk zekasi ve duygusalligina sahip olan, bu sebeple onlara cogu zaman bir cesit ebeveynlik yapmak zorunda kaldigim anne babamla hayatimi surdurdum. Abim universiteyi bitirip almanya'ya yerlestikten sonra evin butun yuku ve sorumlulugu da evde kalan tek cocuk olarak bana dustu. Kendisi anne babamin huyunu bildigi icin 5 yildir turkiye'ye gelmiyor ve kendimi iyice salak gibi hissetmeme sebep oluyor. Anne babam (ki sozde okumus, egitimli insanlar) benden onay almadan mobilya rengi dahi secemeyecek, her seyi benden bekleyen ve neredeyse bana bağımlı yasayan insanlar. Bunda benim cok fedakar ve verici davranmamin da etkisi var muhtemelen. Bugune kadar yaptigimdan oturu de en ufak bir pismanligim yok, yine olsa bircok seyi yine yaparim fakat bu durum artik toksik bir bagimliliga donustu. Annem babami erkek olarak gormeyen(surekli onu ezen, yok sayan -ki bunda babamin gecmis hatalarinin payi buyuk-) etrafindaki tum arkadaslariyla gorusmeyi kesmis ve beni en yakin arkadasi zanneden, giyime kusama, genc kalmaya takintili, sokakta birlikte yururken bak bana baktilar cok guzelim modunda gezen, uzulerek soyluyorum yer yer kendi kiziyla rekabete giren bir kadin. Hakkini yiyemem bizden sevgisini de hic eksik etmedi maddi manevi fakat ozellikle son yillarda evrildigi yer burasi. Babam ise icine kapanik, biraksaniz aylarca evden cikmayacak sabit fikirli ve degisime kapali bir insan ve ikisi asla anlasamiyor. Asil soruma geliyorum, 2 senedir birlikte oldugum erkek arkadasim gecen ay evlenme teklifi etti ve kasim ayinda nisan yapmayi dusunuyoruz fakat anneme bunu soyledigimden beri bana yapmadigi surat, sokmadigi laf kalmadi. Sevincime ortak olmak bir yana, nisanim olmasin diye elinden geleni yapiyor(tabii ki direkt olarak mudahalede bulunmadan, lafiyla sozuyle) Bana surekli sen gidersen yalniz kalacagim baban butun akrabalarini eve toplar simdi sen varsin diye getiremiyor, benim isimi kim gorecek, herkesin cocugu var yaninda(ki burada tek cocuk benmisim gibi davraniyor hala) hem o adam sana yakismiyor sen daha iyisini bulursun(erkek arkadasim doktor ve o da almanya'da yasiyor, dolayisiyla almanya'da yasayacagiz evlilik sonrasi) gibi olumsuz seyler soyluyor. Ufak ufak nisan hazirliklarina basladim cilt bakimi ve tek seans lazer randevusu aldim, hemen ben randevu icin evden cikar cikmaz pesimden kendisine de farkli bir merkezden randevu almis. Erkek arkadasimin annesinin pogaca tarifini begenip yaptim diye ertesi gun bes yildir kayip olan tarif defterini bulup benim pogaca tarifim daha guzel diyerek yapmaya basladi. Bu gibi tuhaf hareketlerde bulunuyor. Sanki ben kusursuzmusum gibi erkek arkadasimin her seyine kusur buluyor, yok bu adam cirkin, yok yanina yakismiyor, gel biz sana burada is kuralim, baban sermaye versin otur yanimizda(ozel sektorde calisiyorum fakat bir yildir issizim, sebebin bu oldugunu falan dusunuyor sanirim kendi icinde) boyle bir sey istemedigimi ve cok mutlu-huzurlu bir iliskim oldugunu soyledigimde ise manipulasyona baslayip evlen de gor gununu, senin sonun kotu olacak git boyle burnunun dikine, sen canim cicim saniyorsun, alacaksin basina belayi gibi cumleler kurup butun enerjimi emiyor. 2 gun sonra gelip "canim kizim ben senin tabii mutlu olmani isterim yuvani kur" diye gonul aldigini zannediyor fakat en ufak bir "ben zaten yakinda evlilik dusunuyorum beni uzun vadeli planlara katmayin" tarzi soylemimde yeniden "ne evlenmesi, evlen de gor sen kolay zannediyorsun" minvalinde soylemlere basliyor. Evlilik teklifi aldigimi soyledikten bir hafta sonra falancanin oglu da seni cok begeniyormus bak tarzi cumleler kurup bundan etkilenecegimi, kafamin karisacagini dusunecek kadar cocuk zekali. Ustelik bana kimseyi yakistirmayan annem kendi bekar oglunun yabanci ve iki cocuklu bir kadinla almanya'da birlikte olmasina ve hicbir sorunlariyla ilgilenmemesine goz yumuyor. Mazallah ben yarisini yapmis olsam evlatliktan reddedilirdim muhtemelen. Babama gelince, gecmiste bize ve anneme cok yanlislar yapti, annemi defalarca aldatti ve biz cocuk aklimizla sahit olduk. Benim hayatima dogrudan etkisi olan bircok hatali tutumda bulundu. Ona cok kizginim ve affetmeye calisip uzun zamandir iyi gecinsem de icimde bir seyler kopuk. Cok uzattim farkindayim ve biraz ic dokme gibi oldu fakat sormak istedigim su, annemin bu surec boyunca en saglikli sekilde yanimda durmasini nasil saglayabilirim? Kasimda nisan var diyoruz kendi kendime ailesiz gibi hazirlik yapiyorum, asla ciddiye alinmiyorum. Konusmaya calissam bana evden kacmaya calisan ergen kizlar gibi davraniyor. 30 yasinda kendi hayatini eline almis bir kadin oldugumu asla kabullenemedi...​

Genişletmek için tıkla...

Anneni yanına çekemezsin, eğer evlenmeye kararlıysan söylediği her şeyi duymazdan gelerek bu süreci tek başına yöneteceksin. Hatta onun saçmalıklarıyla da aynı anda mücadele edeceksin. Onu normal bir insana çevirecek hiçbir yol yok. Kabullen ve mücadele etmeye hazır ol.

Ha iki yetişkini birbirinden korumak ve aralarındaki ilişkiyi düzenlemek gibi bir zorunluluğun yok. Herkes kendi hayatından sorumludur. Bu minvaldeki konuşmalarını duymazdan gel, hatta konuyu değiştir. Açıklayarak ikna edebileceğini hiç sanmıyorum

Allah size guc ve sabir versin insallah bu sureci tek basiniza atlatabilirsiniz duymamaya calisin annenizin psikolojisi aldatilmanin yok sayilmanin etkisiyle bu hake gelmis ama o kabul etmesede siz hayatinizi kurmak zorundasiniz abiniz kacmis kurtarmis kendini babanizada zaten cok vefa borcunuz yok gibi annenizide gitmeden once hobi kurslari tarzi seylere yonlendirrseniz belki sizden uzaklasir arkadas ediniz akliniz cok fazla arkada kalmaz siz onlarin ebeveyni degilsiniz cokta yaslo değillerse cok fazla kafaniza takmayin

natty94 .!.:

Merhabalar, uzun zamandir forumu misafir olarak takip eden biri olarak son zamanlarda yasadigim sorunlardan oturu size fikir danismaya geldim, zira bir noktada artik saglikli dusunemedigimi fark ettim. 30 yasindayim ve kendimi bildim bileli cocuk gibi davranan, cocuk zekasi ve duygusalligina sahip olan, bu sebeple onlara cogu zaman bir cesit ebeveynlik yapmak zorunda kaldigim anne babamla hayatimi surdurdum. Abim universiteyi bitirip almanya'ya yerlestikten sonra evin butun yuku ve sorumlulugu da evde kalan tek cocuk olarak bana dustu. Kendisi anne babamin huyunu bildigi icin 5 yildir turkiye'ye gelmiyor ve kendimi iyice salak gibi hissetmeme sebep oluyor. Anne babam (ki sozde okumus, egitimli insanlar) benden onay almadan mobilya rengi dahi secemeyecek, her seyi benden bekleyen ve neredeyse bana bağımlı yasayan insanlar. Bunda benim cok fedakar ve verici davranmamin da etkisi var muhtemelen. Bugune kadar yaptigimdan oturu de en ufak bir pismanligim yok, yine olsa bircok seyi yine yaparim fakat bu durum artik toksik bir bagimliliga donustu. Annem babami erkek olarak gormeyen(surekli onu ezen, yok sayan -ki bunda babamin gecmis hatalarinin payi buyuk-) etrafindaki tum arkadaslariyla gorusmeyi kesmis ve beni en yakin arkadasi zanneden, giyime kusama, genc kalmaya takintili, sokakta birlikte yururken bak bana baktilar cok guzelim modunda gezen, uzulerek soyluyorum yer yer kendi kiziyla rekabete giren bir kadin. Hakkini yiyemem bizden sevgisini de hic eksik etmedi maddi manevi fakat ozellikle son yillarda evrildigi yer burasi. Babam ise icine kapanik, biraksaniz aylarca evden cikmayacak sabit fikirli ve degisime kapali bir insan ve ikisi asla anlasamiyor. Asil soruma geliyorum, 2 senedir birlikte oldugum erkek arkadasim gecen ay evlenme teklifi etti ve kasim ayinda nisan yapmayi dusunuyoruz fakat anneme bunu soyledigimden beri bana yapmadigi surat, sokmadigi laf kalmadi. Sevincime ortak olmak bir yana, nisanim olmasin diye elinden geleni yapiyor(tabii ki direkt olarak mudahalede bulunmadan, lafiyla sozuyle) Bana surekli sen gidersen yalniz kalacagim baban butun akrabalarini eve toplar simdi sen varsin diye getiremiyor, benim isimi kim gorecek, herkesin cocugu var yaninda(ki burada tek cocuk benmisim gibi davraniyor hala) hem o adam sana yakismiyor sen daha iyisini bulursun(erkek arkadasim doktor ve o da almanya'da yasiyor, dolayisiyla almanya'da yasayacagiz evlilik sonrasi) gibi olumsuz seyler soyluyor. Ufak ufak nisan hazirliklarina basladim cilt bakimi ve tek seans lazer randevusu aldim, hemen ben randevu icin evden cikar cikmaz pesimden kendisine de farkli bir merkezden randevu almis. Erkek arkadasimin annesinin pogaca tarifini begenip yaptim diye ertesi gun bes yildir kayip olan tarif defterini bulup benim pogaca tarifim daha guzel diyerek yapmaya basladi. Bu gibi tuhaf hareketlerde bulunuyor. Sanki ben kusursuzmusum gibi erkek arkadasimin her seyine kusur buluyor, yok bu adam cirkin, yok yanina yakismiyor, gel biz sana burada is kuralim, baban sermaye versin otur yanimizda(ozel sektorde calisiyorum fakat bir yildir issizim, sebebin bu oldugunu falan dusunuyor sanirim kendi icinde) boyle bir sey istemedigimi ve cok mutlu-huzurlu bir iliskim oldugunu soyledigimde ise manipulasyona baslayip evlen de gor gununu, senin sonun kotu olacak git boyle burnunun dikine, sen canim cicim saniyorsun, alacaksin basina belayi gibi cumleler kurup butun enerjimi emiyor. 2 gun sonra gelip "canim kizim ben senin tabii mutlu olmani isterim yuvani kur" diye gonul aldigini zannediyor fakat en ufak bir "ben zaten yakinda evlilik dusunuyorum beni uzun vadeli planlara katmayin" tarzi soylemimde yeniden "ne evlenmesi, evlen de gor sen kolay zannediyorsun" minvalinde soylemlere basliyor. Evlilik teklifi aldigimi soyledikten bir hafta sonra falancanin oglu da seni cok begeniyormus bak tarzi cumleler kurup bundan etkilenecegimi, kafamin karisacagini dusunecek kadar cocuk zekali. Ustelik bana kimseyi yakistirmayan annem kendi bekar oglunun yabanci ve iki cocuklu bir kadinla almanya'da birlikte olmasina ve hicbir sorunlariyla ilgilenmemesine goz yumuyor. Mazallah ben yarisini yapmis olsam evlatliktan reddedilirdim muhtemelen. Babama gelince, gecmiste bize ve anneme cok yanlislar yapti, annemi defalarca aldatti ve biz cocuk aklimizla sahit olduk. Benim hayatima dogrudan etkisi olan bircok hatali tutumda bulundu. Ona cok kizginim ve affetmeye calisip uzun zamandir iyi gecinsem de icimde bir seyler kopuk. Cok uzattim farkindayim ve biraz ic dokme gibi oldu fakat sormak istedigim su, annemin bu surec boyunca en saglikli sekilde yanimda durmasini nasil saglayabilirim? Kasimda nisan var diyoruz kendi kendime ailesiz gibi hazirlik yapiyorum, asla ciddiye alinmiyorum. Konusmaya calissam bana evden kacmaya calisan ergen kizlar gibi davraniyor. 30 yasinda kendi hayatini eline almis bir kadin oldugumu asla kabullenemedi...​

Genişletmek için tıkla...

Siz gayet bilinçli bir bireysiniz hayırlı ise birlikteliğiniz inşallah evlilik ile devam eder.
Anneniz kendine dünya yaratmış sistemi yıkılıyor tepki verecek onu bir şekilde müstakbel dünürlere ve sevgiline kötü göstermeden açık vermeden toparlayacaksın artık. Hatta gerekiyorsa bir terapi almanı öneririm bu stresli süreçte teksin sana iyi gelir. Almanyaya gittiğinde online bile devam edebilirsin verim alırsan...
Senin adına çok sevindim kendin için adım atman çok güzel sosyal hayattan kopmaman... Ailen direnecektir ama zamanla herkes her şeye alışmak zorunda kalacak sen bu güzel anların tadını çıkar huyunu biliyorsun bazılarını görmezden gel bazılarında net sınırını çiz kontrolden çıkmasın.
Kolaylıkla atlatırsın umarım süreci

Annenle sinir cizmelisin , bence eksik olan sey sinir . Ne munasebet falancanin ogluda seni begeniyor yaa evlende gor gununu demek .bir daha nisanima.evliligime teki edersen cikar giderim bu evden diyeceksin .olacak bitecek .jatta bence dugun hazirligi surexinde evden ayril.belki agbi lede.konusabilirsin bu surecte gelip biraz ailenle.ilgilenip senin yukunu hafifletsin.

Cok tesekkur ederim akliselim onerileriniz ve destek mesajlariniz icin, inanin gozlerim nemli nemli okuyorum. Insan bu tarz ozel meseleleri en yakinlariyla bile paylasamiyor. Birilerinden bir seyler duymak o kadar iyi geldi ki...

Anneniz bencilce davranıyor . Sanırım kocasıyla problemli ilişkiler yaşayan insanlar . Çocuklarına daha çok bağlanıyor . Kesin ve kararlı olun biraz gözü korksun . Yoksa dünürlere karşı olmasın diye ters birşey söyler insanlar istemezler bu evliliği. Sizi tamamen kaybetceğinden korksun . Terapiye başlasınlar annenizde gelse çok güzel olur . Bende 31 yaşındayım benim ailemdede problemler var sadece sizin değil bir nesil böyle büyüdü zaten . Evlenin kim böyle evlenmediğiyse ilerde pişman oluyor tabi yıllar geçmiş oluyor . Anneniz evlenmenizi istemiyor beraber yaşamanızı istiyor ömür boyu.

natty94 .!.:

Merhabalar, uzun zamandir forumu misafir olarak takip eden biri olarak son zamanlarda yasadigim sorunlardan oturu size fikir danismaya geldim, zira bir noktada artik saglikli dusunemedigimi fark ettim. 30 yasindayim ve kendimi bildim bileli cocuk gibi davranan, cocuk zekasi ve duygusalligina sahip olan, bu sebeple onlara cogu zaman bir cesit ebeveynlik yapmak zorunda kaldigim anne babamla hayatimi surdurdum. Abim universiteyi bitirip almanya'ya yerlestikten sonra evin butun yuku ve sorumlulugu da evde kalan tek cocuk olarak bana dustu. Kendisi anne babamin huyunu bildigi icin 5 yildir turkiye'ye gelmiyor ve kendimi iyice salak gibi hissetmeme sebep oluyor. Anne babam (ki sozde okumus, egitimli insanlar) benden onay almadan mobilya rengi dahi secemeyecek, her seyi benden bekleyen ve neredeyse bana bağımlı yasayan insanlar. Bunda benim cok fedakar ve verici davranmamin da etkisi var muhtemelen. Bugune kadar yaptigimdan oturu de en ufak bir pismanligim yok, yine olsa bircok seyi yine yaparim fakat bu durum artik toksik bir bagimliliga donustu. Annem babami erkek olarak gormeyen(surekli onu ezen, yok sayan -ki bunda babamin gecmis hatalarinin payi buyuk-) etrafindaki tum arkadaslariyla gorusmeyi kesmis ve beni en yakin arkadasi zanneden, giyime kusama, genc kalmaya takintili, sokakta birlikte yururken bak bana baktilar cok guzelim modunda gezen, uzulerek soyluyorum yer yer kendi kiziyla rekabete giren bir kadin. Hakkini yiyemem bizden sevgisini de hic eksik etmedi maddi manevi fakat ozellikle son yillarda evrildigi yer burasi. Babam ise icine kapanik, biraksaniz aylarca evden cikmayacak sabit fikirli ve degisime kapali bir insan ve ikisi asla anlasamiyor. Asil soruma geliyorum, 2 senedir birlikte oldugum erkek arkadasim gecen ay evlenme teklifi etti ve kasim ayinda nisan yapmayi dusunuyoruz fakat anneme bunu soyledigimden beri bana yapmadigi surat, sokmadigi laf kalmadi. Sevincime ortak olmak bir yana, nisanim olmasin diye elinden geleni yapiyor(tabii ki direkt olarak mudahalede bulunmadan, lafiyla sozuyle) Bana surekli sen gidersen yalniz kalacagim baban butun akrabalarini eve toplar simdi sen varsin diye getiremiyor, benim isimi kim gorecek, herkesin cocugu var yaninda(ki burada tek cocuk benmisim gibi davraniyor hala) hem o adam sana yakismiyor sen daha iyisini bulursun(erkek arkadasim doktor ve o da almanya'da yasiyor, dolayisiyla almanya'da yasayacagiz evlilik sonrasi) gibi olumsuz seyler soyluyor. Ufak ufak nisan hazirliklarina basladim cilt bakimi ve tek seans lazer randevusu aldim, hemen ben randevu icin evden cikar cikmaz pesimden kendisine de farkli bir merkezden randevu almis. Erkek arkadasimin annesinin pogaca tarifini begenip yaptim diye ertesi gun bes yildir kayip olan tarif defterini bulup benim pogaca tarifim daha guzel diyerek yapmaya basladi. Bu gibi tuhaf hareketlerde bulunuyor. Sanki ben kusursuzmusum gibi erkek arkadasimin her seyine kusur buluyor, yok bu adam cirkin, yok yanina yakismiyor, gel biz sana burada is kuralim, baban sermaye versin otur yanimizda(ozel sektorde calisiyorum fakat bir yildir issizim, sebebin bu oldugunu falan dusunuyor sanirim kendi icinde) boyle bir sey istemedigimi ve cok mutlu-huzurlu bir iliskim oldugunu soyledigimde ise manipulasyona baslayip evlen de gor gununu, senin sonun kotu olacak git boyle burnunun dikine, sen canim cicim saniyorsun, alacaksin basina belayi gibi cumleler kurup butun enerjimi emiyor. 2 gun sonra gelip "canim kizim ben senin tabii mutlu olmani isterim yuvani kur" diye gonul aldigini zannediyor fakat en ufak bir "ben zaten yakinda evlilik dusunuyorum beni uzun vadeli planlara katmayin" tarzi soylemimde yeniden "ne evlenmesi, evlen de gor sen kolay zannediyorsun" minvalinde soylemlere basliyor. Evlilik teklifi aldigimi soyledikten bir hafta sonra falancanin oglu da seni cok begeniyormus bak tarzi cumleler kurup bundan etkilenecegimi, kafamin karisacagini dusunecek kadar cocuk zekali. Ustelik bana kimseyi yakistirmayan annem kendi bekar oglunun yabanci ve iki cocuklu bir kadinla almanya'da birlikte olmasina ve hicbir sorunlariyla ilgilenmemesine goz yumuyor. Mazallah ben yarisini yapmis olsam evlatliktan reddedilirdim muhtemelen. Babama gelince, gecmiste bize ve anneme cok yanlislar yapti, annemi defalarca aldatti ve biz cocuk aklimizla sahit olduk. Benim hayatima dogrudan etkisi olan bircok hatali tutumda bulundu. Ona cok kizginim ve affetmeye calisip uzun zamandir iyi gecinsem de icimde bir seyler kopuk. Cok uzattim farkindayim ve biraz ic dokme gibi oldu fakat sormak istedigim su, annemin bu surec boyunca en saglikli sekilde yanimda durmasini nasil saglayabilirim? Kasimda nisan var diyoruz kendi kendime ailesiz gibi hazirlik yapiyorum, asla ciddiye alinmiyorum. Konusmaya calissam bana evden kacmaya calisan ergen kizlar gibi davraniyor. 30 yasinda kendi hayatini eline almis bir kadin oldugumu asla kabullenemedi...​

Genişletmek için tıkla...

Anneniz, babanızdan alamadığı tüm ilgiyi sizden almaya çalışıyor. Gibi değil, ciddi anlamda bağımlı bir ilişki yaşıyor sizinle. Tüm yükünü vermiş omuzlarınıza. Sizinle yarışması kısmı da sandığımızdan daha sık görülen bir şeymiş aslında. Çoğu anne çocuğunun bebekliğinde başlıyormuş. Bana şunlar yaşatılmadı ama ben yapıyorum bak senin için gibi. Bunun acısını çıkarıyor sonra da. Sizi doğururken sormadılar. Yapacağınızı yaptınız. 30 yaş az değil. Bu zamana kadar uğraşmışsınız. Hayatınızın en güzel zamanları. Fiziksel olarak da uzak olmak çok iyi gelecek eminim size. Ama anneniz bozmaya çalışmaya devam edecektir. Bilmiyorum düğün sevginiz var mı ama ne kadar az dünürlerle iletişim kurarsa o kadar kolaylaşır gibi görünüyor işiniz. Küçük bir nikah, yemek, erkek arkadaşınıza durumu hafif çıtlatmak, annenizin hareketini onaylamadığınızı bilmesini sağlamak gibi şeyleri deneyebilirsiniz. Sorun çıkaracaktır. Oldukça bencil bir kadın. Kusura bakmayın böyle söylediğim için. Sizin mutlu olmanız falan umrunda değil. Ben doğurdum büyüttüm yetiştirdim. Şimdi o bana baksın. Siz orda mutsuz olursanız diye değil, o burda mutsuz olacak diye.

Dünün sohbet konusu buydu arkadaşlarla. Annelerin hepsi böyle nerdeyse. Bi evlada çok daha fazla lafı geçiyor. Ve daha da eziyor onu. Ve malesef evlenseniz çoluk çocuk yapsaniz da değişmiyor. Bi tane arkadaş bu ara bu yaşadıklarına geri dönüp fazla üzulür vaziyette. Tesettürlü kendisi mesela kardeşi değil. Ben pantolon giysem saklanacak yer arardım bi şey demeseler diye diyo. Şimdi kardeşi tesettürlu değil. Sadecr bir kez sigara içerken yakalanmış ne kavgalar olmuş. Ama kardeşi odasında camı açıp rahatça içebiliyor filan...

Çözümü olduğunu sanmıyorum. Sadece Allah sabır versin diyebilirim.

Kesinlikle evlen ve kurtul annen de yanında durmazsa durmasın, böyle toksik bir anne de ben de var, istersen aç oku konumu, ben iletişimimi bile keseceğim 35 yaşındayım, 5 sene daha anneni çekersen elinde kalacak olan gitmiş bir psikoloji
Kız çocuklarını kurban ediyorlar malesef benim ailemde öyle

Annenize de hak verin iki evladi da uzakta olacak ve iyice yalnız kalacak
Gitsem bile ben hep seninleyim gibi gönül alıcı cümleler kurabilirsiniz
Anne işte ne yaparsin

Oldu bittiye getirip tanışıklığı sözü nişanı uzatmadan evlen git

Derhal evlenip bu toksik ortamdan kurtulun. Kocaman kadın ve adam kendilerini idare etsinler bi zahmet