Sevgili littleengineer. Çok benzer bir ortamda yetiştim. Sonuçlarını çooook iyi biliyorum.
Eğer olanağın varsa bir uzmana gitmeni tavsiye ederim. Bir psikoloğun ya da psikiyatrın dinlemesi çok şey fark ettirebilir.
Bizi dünyaya getirmiş olabilirler ama anneler de insandır ve onlarında kötü huyları olabilir, çocuklarına kötü davranabilirler, hatta bazen bunu bilerek yaparlar, bunun nedeni de psikolojik sorunlarıdır. Kendi sorunları o kadar ağır basar ki çocuklarını göremezler, onları kendilerine kurban ederler. Aslında kendileri daha çocuktur.
Annen böyle konuşarak seni güçsüz kılıyor, kendine rakip görüyor, başarılı olup ondan ileri gitmeni istemiyor. Yeni bir ortama girdiğimde zorlanıyorum, arkadaş edinemiyorum diyorsun. Bu güvensizlik duyguları iş yaşamına, erkeklerle olan ilişkilerine de yansır. Bütün yaşamın olumsuz etkilenir.
Annene dışardan bakmaya çalış, akrabalık hislerinden sıyrılarak bak. Aslında çok farklı biri olduğunu göreceksin.
Ayrı insanlar olduğunuzu kabul et. Söylediği hiç bir şeye inanma. Onun sözlerinin ne kadar saçma olduğunu, kendini tatmin etmek için uydurduğunu bil. Düşün ki senin saçların uzun, ama biri tutmuş yırtınıyor, senin saçların kısacık diye, çünkü senin saçlarının onunkilerden güzel olmasından korkuyor. O öyle söyleyince saçların kısalır mı? Zor biliyorum ama güçlü olmaya çalış, yani etkilenmemeye, onun bu sözlerini umursamamaya ...
Kendini ona beğendirmeye çalışma, sana hakaret ettiğinde benimle böyle konuşmandan rahatsız oluyorum, istemiyorum de. Seni doğurmuş olması ona sana istediği gibi davranma hakkını vermez. O böyle konuştuğu zaman neler hissettiğini söyle, seni üzdüğünü bilsin.
Yatay geçiş yaptırsan bile ondan önce duygusal olarak uzaklaşmaya bak, yani onun etkisinden çıkmaya bak.
Sevgiler