Merhaba kadınlar kulübü, buraya ilk kez üye oldum ve ilk kez yazacağım. Biraz uzun olacak ama uzatmadan sadede geliyorum. Ben 23 yaşında orta halli bir ailenin ikinci ve son kızıyım. Normal şartlarda ailem ne ablamı ne beni öyle yetiştirmese de ablam birine kaçtı ve onunla evlendi çok uzun zamandır da görüşmüyoruz. Nerdeyse 3 senedir evin tek cocuğuyum denilebilir yani. Dışarıdan güzel mutlu görünsek de ve bu bütün aile üyelerinin hoşuna gidiyor olsa da içerisi öyle güzel bir yer değil. Geçmişte yaşananlar güzel değildi mesela. Annem beni ve ablamı alıp babamla ettiği kavgadan kaçtığında bizi hic tanımadığımız bi adamın kucağına attı. Onun evinde yaşadık bir hafta ikisini kötü bir görüntüde bastığım anları hatırlıyorum. Ablam bununla tehdit ederek kaçıp gitmişti zaten ama annem hâlâ ben hatırlamıyorum sanıyor. Üstü kapalı ben zorluklar çektim diye bahsediyor. Bu arada aramız asla kötü değil. Gezmelere gideriz yeriz içeriz hatta bir erkek arkadaşım var yakında evlilik planladığım. Onunla ilgili hayaller kurarız. Her neyse kafam dağınık olunca konu da dağılıyor tabi. Sonra annem ile babam barışıyor babam bu adamla gitme olayını bilmiyor tabi. Aradan zaman geçiyor annem işe giriyor sanırım 3. İşi falan. Ordaki adamla benim tahminimce kanıtlayamadığım şekilde yine aldatıyor. Sonraki iş yerinden taciz sebebi ile ayrılıyor ve şu anki işyerinde de patron gereksiz samimi olduğu için bir süre izin alıyor ama annemsiz yürümediği için tekrar işe giriyor annem. Yani buralarda sadece annemden bahsetmek doğru olmaz babamında boş durduğunu söyleyemem. Yine hissettiğim bazı şeyler vardı onda da. Paranoya yaptığımı düşünebilirsiniz ama hani hissedersiniz ufak tefek şeyler yakalarsınız ama ıspatlayamazsınız ya. Heh öyle işte benimki de. 23 uma gelene kadar kendi içinde fırtınalar yaşadım coğu zaman. Beynimin içinden neler geçti neler neler yapmak istedim ama yapamazdım ben o kadar cesur değilim maalesef. Şimdilerde ise yine annemin telefonuna yabancı numaradan gelen samimi mesajları görüyorum ama telefon benim elime bir türlü geçmedi keşke geçse bi ispatlasam ama malesef. Erkek arkadaşım durumdan haberdar çünkü birtek ona anlayabiliyorum derdimi. Diyor ki bırak düşme işin peşine evlenip gideceğiz yakında. Kendi kendilerine hallederler. Ama ben artık susmaktan cok sıkıldım. Yalancı bi hayat yaşamaktan cok sıkıldım. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum öyle içimi dökmek istedim her türlü yoruma açığım akıl vermek isterseniz ona da açığım şimdiden teşekkürler kızlar
