Annem babam yüzünden sevgilimle rahat buluşamıyorum..

Merhaba arkadaşlar,
Ben22 yaşında üniversite 2. sınıfa gidiyorum. Öyle cok sevgilisi olmuş bir insan değilim. Platoniklerim karşılıksız aşklarımda oldu elbet normal sevgilimde oldu toplasam en fazla gerçekten sevgili anlamında 2 kişi falan olmuştur. Uzun yıllar sonra tekrar birisiyleyim. 25 gündür birlikte olduğum bir çocuk var öncedende tanıyordum arkadaş olarak. Yeni yeni onu farkettim ve şans verip buluşmuştum ve sonuç sevgilisiyiz.

Sorun şu ki sevgilimin akşamı 9 dan sonra başlıyor. Akşamları buluscagımız zaman geç vakitlere kalabiliyoruz istemsizce. Benlik bir problem yok aslında ama o anca geliyor. Zaten haftada 1 yada 2 zar zor görüşüyoruz. En yakın kız kankalarını bile benden çok görüyor yani. Görüştüğümüzdede onunla beraber saatlerce olmak istemem gayet normal. Sevgilimde hem çalışıyor hem okuyor. Benimle aynı yaşta.

Annem babam korumacı insanlar özellikle annem daha çok annem babamı doldurur çünkü annem paranoyak bir insan. Kafasında bazı şeyler kurup korkup beni kısıtlamayı laf etmeyi çok seviyor. Ben ise herşeyime karışılmasından nefret ediyorum. Yaptığım makyaja bile çok çirkin şerbet gibi boyamışsın yüzünü yine falan yapıyor. Yahu kadın kaç yaşına gelmişim sen öyle diyince sanki yapmayacağım. Süslenip giyinmem makyajımı yapmamı erkekler için yaptığımı düşünüyor. Erkekleri baştan çıkarıp sırf onlara güzel gözükebileyim diye yani. Halbuki ben kendimi böyle rahat hissediyorum ve kendim için yapıyorum kendimi güzel hissetmek istemem kendim için kendime güvenim olması için. Kendime güveni az bir insanım zaten bırakta bununla bari azda olsa güvenim olsun. Bana O.... Muamelesi yapması hiç hosuma gitmiyor.

Eve geç gelince annem çok laf yapıyor sen oğlan mısın bu saatte kız çocuğu eve gelmez vs. vs.
Okula gitmiş olsam ve geç dönüyo olsam okuldan akşam tek bir kelime etmez ama dışarı gezmeye çıktığımda arkadaşlarımla vs. nerdesin eve gel diye arar hesap sorar.

9-10-11-12 eve geç gelemiyorum hiç bişekilde geldiğimde sorun oluyor kavga ediyoruz. Yalanlar söylemek zorunda kalıyorum geç geliceğim zaman. Annem babamı dolduruyor ona arattırıyor sanki ben kötü bir şey yapmaya gitmişim gibi davranıyor.

Geç kalkıcagımı bildiğim için o gün sevgilimle bulusucaksam arkadaşımla sinemada olduğumu söyleyip haber veriyorum. İçime sinmiyor ama napiyim birde bu yalanlar bahaneler nereye kadar sürecek. Her akşam buluştuğumda sinema diyemiceğime göre?

BugünGeç kalktığım için anca 1 de eve gelebildim herşey öyle gelişti yoksa bende meraklı değilim eve geç gidip azar işitmeye annem 2 kere aramış duymadım ablama yazdım film bitmedi diye sonra yoldayken babam aramış açamadım telefonu arabadayken. Annem babama artık neler dediyse babam cok sinirliydi eve geldiğimde makyajıma ayrı laf etti makyaj dediğimde fondöten eyeliner rimel yani, sonra eve geç gelmeme kız cocugu bu saatte mi gelir bilmem ne sürtük müsün sen falan yaptı bende doğru konuş dedim. Film geç bitti arkadaşımın annesi eve bıraktı dedim. Yürüyerek gelmem mi arkadaşımın annesinin eve bırakması mı daha iyi dedim. Kötü bişey yapmıyorum yani bıktım artık bu baskıdan oturduk geldim yani ben napayım. Sanki hergün 1 de geliyomuşum gibi üstüme yüklendi.8- 9 da bile gelmeme laf ettiklerinden hergün geç geliyormuşum gibi göründü heralde.
Napiyim yani sevgilim var ama buluşmayayım mı çocukla annem babam geç gelmeme izin vermiyor diye.
Sevgilim var desem hayatta diyemem annem paranoyak bir insan olduğu için direkt zaten gider babama yetiştirir. Bunu göze alamam sanki çocukla kötü bir şey yapıyormuşum gibi yada yapıcakmısım gibi her bir yere gidişimde veya bir şey yapışımda daha çok şey arar altında. Hiç bir zaman söyleyemediğim gibi şimdide söyleyemem o kadar modern ve anlayışlı değiller maalesef ki.

Sevgilimede annem babam sorun çıkarıyor demekte istemiyorum çocuk zaten rahat biri. Kendimi o şekilde göstermekte istemiyorum. Söylesem biliyorum anlayışla karşılayabilir ama bi yere kadar diye düşünüyorum. Rahatına düşkün olduğu için. Ki bende onunla rahat rahat takılmak istiyorum zaten bilsede bilmesede annem hep sorun.
Babam öyle cok takan umursayan birisi değildir annem gelip saçma sapan düşünceleriyle babamın kafasını dolduruyor.
Ne yapmam gerekiyor bilmiyorum zaten haftada bir kaç kez görüşüyoruz özlüyorum.
Annem babam koruma güdüsüyle haklı ama insan biraz kızına güvenmez mi ya annem sanki birileri beni alıp kaçırsalar nolur odaklı bakıyor deli oluyorum. Kaderimizde ne varsa olucak olduktan sonra ondan kaçamazsın zaten neyin tribi bu. Evden hiç çıkmayalım o zaman.

İstiyolar ki bütün gün evde kukuman kuşu gibi ot gibi oturayım. Dediklerini yapayım hiç bi sosyal hayatım olmasın ot gibi oturayım. Yaşıma göre yaşamak istemem suç sanırım. Ve ayrıca zamanında annemizden babamızdan dogru duzgun görmediğim sevgiyi ilgiyi baska bir erkekte bulmak istemem ve onla olmak istememde normal oldugunu dusunuyorum

Bu sorunu nasıl çözücem bilmiyorum ama çok dertliyim yorumlarınızı benimle paylaşırsanız sevinirim çok uzun yazdım okuyan olursa teşekkürler şimdiden :)))