- 9 Ekim 2023
- 124
- 66
- 18
- 30
- Konu Sahibi acemiqueen
- #1
Merhaba sevgili anneler.Direkt konuya gireceğim.4 aylık bi bebeğim var (ilk çocuğum) .Kızım çok zor bebekti (reflüsü vardı hiç uyumazdı kolikti sabahtan akşama kafar ağlardı) şimdi biraz daha iyi ama kendi evimiz dışında hiçbir evde durmuyor bebekliğinden beri annemlere gideriz oraya gidince bile doğru düzgün durmaz uyumaz ağlar. ben de çözüm olarak evde kalmaya karar verdim en azından gün içerisnde kısa kısa da olsa uyuyur ,bi düzen oluşturuyor .Ama bu da beni çok sıkıyor sürekli evde olmak bana göre hiç değil kızım için katlanıyorum.Sanahları enerjim sıfır uyanıyorum ağlama krizi geliyor .Şimdiden ikinci çocuk fikrini sildim.
Yaklaşık 8 yıldır aktif bi şekilde çalışıyordum hamileliğimde de hep çalıştım. Bi anda her şeyden kopmuşum gibi geliyor annelik ağır geldi sanki bana.Üstlelik yaşadığım şehirden taşındık.Orda yalnızdık kimse yoktu pahalıydı maddiyat olarak ağır gelmeye başlamıştı , büyük şehirdi .orayı da çok seviyordum çok gönülsüzce geldim.Sosyal çevrem sıfırlandı bi anda burda ailem yanımda çok şükür .Ama sürekli onlarla da içiçe olmak beni sıkıyor. Çevremdekiler yıllardır çalışıyordun bi anda tüm hayatın değişti.Zamanla alışacaksın diyorlar ama sanki ben hiç alışamayacağım gibi geliyor.Mart ayı gibi çalışma hayatıma geri dönmeyi düşünüyorum.(Bebeğim 7 aylık olacak) haftanın 4 günü günde 4 saat bana iyi gelecek gibi hissediyorum sizce ne yapayım bi yanım kızımı bırakmak istemiyor daha küçük.ama yavaştan çalışamaya başlarsam en azından biraz havam değişir.Eski düzenim tabi ki olmayacak.Ama en azından farklı kişiler görmek biraz sohbet etmek havamı değiştirir.Bana akıl verir misiniz ?Başlayayım mı çalışmaya, bugünler geçecek mi alışacak mıyım?
Yaklaşık 8 yıldır aktif bi şekilde çalışıyordum hamileliğimde de hep çalıştım. Bi anda her şeyden kopmuşum gibi geliyor annelik ağır geldi sanki bana.Üstlelik yaşadığım şehirden taşındık.Orda yalnızdık kimse yoktu pahalıydı maddiyat olarak ağır gelmeye başlamıştı , büyük şehirdi .orayı da çok seviyordum çok gönülsüzce geldim.Sosyal çevrem sıfırlandı bi anda burda ailem yanımda çok şükür .Ama sürekli onlarla da içiçe olmak beni sıkıyor. Çevremdekiler yıllardır çalışıyordun bi anda tüm hayatın değişti.Zamanla alışacaksın diyorlar ama sanki ben hiç alışamayacağım gibi geliyor.Mart ayı gibi çalışma hayatıma geri dönmeyi düşünüyorum.(Bebeğim 7 aylık olacak) haftanın 4 günü günde 4 saat bana iyi gelecek gibi hissediyorum sizce ne yapayım bi yanım kızımı bırakmak istemiyor daha küçük.ama yavaştan çalışamaya başlarsam en azından biraz havam değişir.Eski düzenim tabi ki olmayacak.Ama en azından farklı kişiler görmek biraz sohbet etmek havamı değiştirir.Bana akıl verir misiniz ?Başlayayım mı çalışmaya, bugünler geçecek mi alışacak mıyım?
