- 20 Aralık 2010
- 142
- 44
-
- Konu Sahibi pyromaniac
- #81
Evet evet baktırdık, dil bağı yok, ama çenesi çok kuvvetli değil, benim de sütüm yavaş ve az geliyor, emerken hemen yoruluyor ve memeyi çekiştirmeye, söylenmeye , kavga etmeye başlıyor..Merhaba . Bütün sayfaları okumadım ama emme problemi için dil dudak bağına baktırdınız mi. Buda bir sebep olabiliyor. Bir bebeğin annesinden beklentisinin ne şekilde doğurduğu, ya da neyle beslediği olacağını sanmıyorum. Bütün bebekler sevgiyle, ilgiyle büyümeyi ister ve hakeder. En güzel zamanlarınızda bunları düşünerek geçirmeyin. Bebek biraz büyüdüğünde aslında abarttıginiz kadar önemli olmadığını göreceksiniz. Sevgiyle büyütün:)
Emziren anneyse,yolda dilenirken de emziriyor kadinlar.Karda kista o bebekler yerlerde.Emzirmek degil marifet.5 gunluk anneydim sutum gelmemis,gerginim .Sagiyirm gelmiyor.Agladikca kucagima aliyorm sakinliyor.Kokunuz yeter suan bebeginize.Herkese merhaba,
Yaklaşık 1 ay önce doğum yaptım, beklenenden 1 ay önce geldi bebeğim ve apar topar sezaryene alındım.. gebelik boyunca da bebeğiyle ilgili düşler kurmak zorunda hissetse de yapamayan bir anne oldum malesef.. bunu mükemmeliyetçi kişilik yapıma bağlıyorum
Derdime gelince, doğumdan sonra sütüm çok çok az geldi, bebeğim sarılık oldu filan mamaya başladık.. “mamayı biberonla verme alışmasın, daha sonra memeyi reddeder” dediler, okuduğum kitaplarda (emzirme rehberi vs) da bu şekilde yazıyordu, ben de emzirme desteği kullanmaya başladım, güya bebek büyüdükçe çenesi kuvvetlenecek daha güçlü emecekti, ben de mamayı bırakacaktım falan filan.. aynı normal doğal doğum olup güvenli bağlanacağım fikri gibi bu da gümbürtüye gidiyor.. kendimi bebeğimden iyice uzaklaşmış hissediyorum; sık sık şunu düşünüyorum, emzirmedikten sonra annenin başkalarından farkı ne? Bir anneanne babaanneden farkı ne mesela? Kendim de güvenli bağlanan biri değilim, hayatımda hep bunun eksikliğini çektim.. şimdi bunlara saplanarak güzel günleri de kaçırıyormuş gibi hissedip daha çok üzülüyorum.. muhtemelen lohusa hormonlarım da bu saplantılı düşüncelerimi besliyor.. gerçekten destek olmanız dileğiyle buraya yazdım, annelik sadece normal doğurmak mı? Emzirmek mi? Anneyi diğerlerinden ayıran ne? Okumaya zahmet edenlere teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok değerli.. (not: lütfen- iyi niyetli olduğunuzu biliyorum -süt arttıracak önerilerde bulunmayın, inanın çok araştırdım her şeyi de denedim, en başında bebeğim düzgün kavrayamıyor diye hep eksik kalıyor, hala uğraşıyorum ama buraya yazma sebebim o değil)
Anne olmaya alışmak babaya göre daha zor benim bebeğim gazlı bşr bebekti sürekli ağlıyordu ve gerçekten bunalıma girmiştim ama zamanla alıştım gazı bitti bana tepkileri olmaya başladı şimdi bir yaşın da ve sezaryen doğum yapıtım bunun güvenli bağlanmayla alakası yok bu bir süreç geçecek üç dört ay sonunda çok farklı hissedeceksin çok bunalıyorsan imkanın varsa annenizden kayın validenizden destek alın kendinize biraz zaman ayırın on dk olsa da dışarı çıkın bir kahve için ve unutmayın bu bir süreç ve zamanla hersey oturacakHerkese merhaba,
Yaklaşık 1 ay önce doğum yaptım, beklenenden 1 ay önce geldi bebeğim ve apar topar sezaryene alındım.. gebelik boyunca da bebeğiyle ilgili düşler kurmak zorunda hissetse de yapamayan bir anne oldum malesef.. bunu mükemmeliyetçi kişilik yapıma bağlıyorum
Derdime gelince, doğumdan sonra sütüm çok çok az geldi, bebeğim sarılık oldu filan mamaya başladık.. “mamayı biberonla verme alışmasın, daha sonra memeyi reddeder” dediler, okuduğum kitaplarda (emzirme rehberi vs) da bu şekilde yazıyordu, ben de emzirme desteği kullanmaya başladım, güya bebek büyüdükçe çenesi kuvvetlenecek daha güçlü emecekti, ben de mamayı bırakacaktım falan filan.. aynı normal doğal doğum olup güvenli bağlanacağım fikri gibi bu da gümbürtüye gidiyor.. kendimi bebeğimden iyice uzaklaşmış hissediyorum; sık sık şunu düşünüyorum, emzirmedikten sonra annenin başkalarından farkı ne? Bir anneanne babaanneden farkı ne mesela? Kendim de güvenli bağlanan biri değilim, hayatımda hep bunun eksikliğini çektim.. şimdi bunlara saplanarak güzel günleri de kaçırıyormuş gibi hissedip daha çok üzülüyorum.. muhtemelen lohusa hormonlarım da bu saplantılı düşüncelerimi besliyor.. gerçekten destek olmanız dileğiyle buraya yazdım, annelik sadece normal doğurmak mı? Emzirmek mi? Anneyi diğerlerinden ayıran ne? Okumaya zahmet edenlere teşekkür ederim, fikirleriniz benim için çok değerli.. (not: lütfen- iyi niyetli olduğunuzu biliyorum -süt arttıracak önerilerde bulunmayın, inanın çok araştırdım her şeyi de denedim, en başında bebeğim düzgün kavrayamıyor diye hep eksik kalıyor, hala uğraşıyorum ama buraya yazma sebebim o değil)
Memeyi tutarsa gerisi gelir mama ve emzirme destekli gidin zamanla artış olur belki olmazsa da sizin elinizden gelen bu benim yeğenim de mamayla büyüdüVakit ayıran cevap veren herkese çok teşekkür ederim, açıkçası ben de düşüncelerimin çarpıklığının farkındayım.. obsesyon şeklinde bu konuyu düşünmekten bıktığım için buraya yazmaya karar verdim, yazdıklarınız inanın çok iyi geldi.. evet toplum baskısı var ama toplumdan önce ben kendime çok baskı yapıyorum galiba, yani bir olay olsun da yetersiz hissedeyim diye yer arıyor gibiyim.. bunların beni çok olumsuz hissettirdiğini, bebekle ilişkimin de bozulmaya başladığını hissettim, zaten yine çözüm olmazsa psikiyatriste gideceğim..
Bu arada prematüre annelerini çok iyi biliyorum benim kardeşim 26 hf doğdu, hiç kimseyi kırmak üzmek gibi bir niyetim yoktu çok özür dilerim..
Herhalde herkesin rızkının belli olduğuna, zorla kendi kendime süt ürettiremeyeceğime ikna olup normale dönmeyi denemem gerek
canim yaa senin sutun az gelmiyor, o cekmedigi icin sut oyle. ceken bebek son damlasina kadar bitiriyor, ustune de sut uretimi oluyor zaten. eger ac kaldigini dusunuyorsan mama ver, guclenirse daha guzel emer. eger emmiyorsa da birak kafasina gore takilsin.Evet evet baktırdık, dil bağı yok, ama çenesi çok kuvvetli değil, benim de sütüm yavaş ve az geliyor, emerken hemen yoruluyor ve memeyi çekiştirmeye, söylenmeye , kavga etmeye başlıyor..