Anneligi Beceremedim Diyen Var Mi ?

Mutsuzlukla beslenmeyin .Zaten dogumuna karar vermissiniz .....Sevmezsem ,olmazsa ,emmezse falan filan .Onları o zaman düsünürsünüz .Kocanızın hevesini kursagında bırakmayın bari .Mutlu mutlu gecireceginiz zamanlarda niye enerjinizi mutsuzluğa harcıyorsunuz .
Bende cok istemedim ama ultrason resimleri ,testleri ,bileklikleri hep saklıdır.
Olayları olağan akışına bırakın .

Koalina .!.:

Bazi seylerde sinifta kalmayi goze aldim, mukemmel anne olamam elbette ama oyle yazilar okudum ki mesela cocuguna hayatin ikisitladigi icin ofke duyuyor. Mintunu giy diyor cocuk giymiyor sonra hasta olunca cocuga olan ofkesinden doktora goturmuyor. Git dedim giyseymis o da cezasini ceksin gibi dusunuyor. Bunlar cok korkutucu geliyor bana. Ornekleri var ya hepten mutsuz oldum.


Bana da hep zor geldi ve hala da oyle.
En son ameliyat surecimde esimden bekledigim destegi gorememistim. O zmaan ne avrsa ailede var esim bugun var yarin yok ama ailem hep var diye dusunup cocuk fikrine bir tik ilimli bakmistim. Aradan cok zaman gecmedi ki hamileymisim. Diyorum bu bir mesaj mi, olmasi gerekn bir seydi ve bize kalsa hic bir zaman evet cocuk yapalim demeyecektik. Belki ileride cok arayacaktim demek ki simdi olmaliymis diye ekndimi telkin ediyorum ama ayni noktaya geri donuyorum.


Korku ve endise normaldir eminim ama bu mutsuzluk normal degil bence. Zaten yeni bir hayat dunyaya getireceksek korkmamiz cok normal, dogan buyur mantigi ail yanlis olan ama gece gunduz aglayip uyumamak da hic normal degil

Genişletmek için tıkla...

Bence sen bilinçli eğitimli kültürlü bir kadınsın şahane bir çocuk yetiştireceksin . Şimdi belki istememe sebeblerin var . Ama ileride eminim isteyecektin . Lütfen bebeğe sahip çık bi terapiye git istersen güzel olacak bence herşey . Bende doğru zamanda çocuk sahibi olmak istiyorum Allah aratmasın 1 tane istiyoruz.

Ben. Sürpriz bir şekilde en beklenmedik anda hamile kaldım. Kabullenmek çok çok çok zor oldu, oğlum şu an neredeyse 17 aylık ve iyi ki diyorum. Çok zorlanıyor muyum, evet. İşkolik ben kariyerimi hiçe saydım, işten ayrıldım, kendim bakıyorum. Bazen beceremiyormuşum gibi geliyor ama genel anlamda bu zamana kadar delirmeden, delirtmeden geldim bu da başarı benim için :) korkmayın, güçlüsünüz. Kucağınıza aldığınızda anlayacaksınız ne kadar güçlü olduğunuzu.

Koalina .!.:

Bazi seylerde sinifta kalmayi goze aldim, mukemmel anne olamam elbette ama oyle yazilar okudum ki mesela cocuguna hayatin ikisitladigi icin ofke duyuyor. Mintunu giy diyor cocuk giymiyor sonra hasta olunca cocuga olan ofkesinden doktora goturmuyor. Git dedim giyseymis o da cezasini ceksin gibi dusunuyor. Bunlar cok korkutucu geliyor bana. Ornekleri var ya hepten mutsuz oldum.

Genişletmek için tıkla...

Bunlar çok uç örnekler bence zihnini kirletmemelisin. Sana faydası yok aksine zararı çok.

benlacivert .!.:

Mutsuzlukla beslenmeyin .Zaten dogumuna karar vermissiniz .....Sevmezsem ,olmazsa ,emmezse falan filan .Onları o zaman düsünürsünüz .Kocanızın hevesini kursagında bırakmayın bari .Mutlu mutlu gecireceginiz zamanlarda niye enerjinizi mutsuzluğa harcıyorsunuz .
Bende cok istemedim ama ultrason resimleri ,testleri ,bileklikleri hep saklıdır.
Olayları olağan akışına bırakın .

Genişletmek için tıkla...

bak bu da bir örnek . ben mesela ultrason falan saklamadım. yani demem o ki bu bir kriter değil.

nooption .!.:

koalina neden kendine bu kadar haksızlık ediyorsun?

Genişletmek için tıkla...

Yani bilmiyorum her sey ihtimal. Sonunu ve surecini bilmedigim bir yola cikiyorum ustelik geri donusu yok. Ben yapamiyorum diyip birakamam, bana gore degilmis diyemem, yanlis yetistirdim bastan alayim diyemem, ama ben daha istediklerimi yapmamistim diyemem... Bilmiyorum cok garip hissediyorum

Mukemmelliyetci yapiniz var ise de boyle dusunuyor hissediyor olabilirsiniz ama akil ve ruh sagliginiz yerinde oldugu muddetce kendi dogurdugunuz bebegi sevmeme durumunuz yok emin olun olmayacak da. Bence akisina birakin zor zamanlar gecirecek de olsaniz hayattan cok daha fazla zevk alacaksiniz

Bende çocuk istemiyorum eşimde
Hamile kalınca depresyona falan girermiyim diye düşünüyorum

Ben bile isteye hamileykende boyleydim ilk iki uc ay agladim surekli.
Aldirma diye baski yapamayiz tabikide ama iyi dusunun derim o bi canli artik. Bende suan 8 haftalik hamileyim ve doktorum gecen hafta 1 cm oldugunu ve ellerinin ayaklarinin bile oldugunu soyledi. Insan bunlari duyunca hisleri degisiyo gercekten onu kucaginizda almayi okadar cok istiyosunuzki.

Tabikide zorlanirsin hastada olucakmar kraplarida olucak uykusuzda kalicaksiniz. En fazla 1 sene bu yillarca boyle surmuyoki.

Saglikla dogarsa baktin emzirmek istemiyosun zorlaniyosun emzirme? Bazi kadinlarin zaten sutu bile olmuyo basta mama veriyolar sende kendi isteginme sutun olsa dahi mama verirsin dunyanin sonu degil ki bu.

Kac haftaliksiniz bilmiyorum ama bu duygular gecicek inanin bende buraya boyle bi konu acmistim gecicek dediler. Inan ki geciyo.

Dogmamis cocugun gizli yasami
Bu bir kitap
Lutfen rica ediyorum , hemen gir netten bi yayinevine ve satin al bu kitabi
Okudugun zaman anlayacaksin neden hemen oku dedigimi
Buyuk olcude fikirlerinin degisecegini dusunuyorum
2 tane doktorun yazdigi bir kitap , cocugu doguracaksan hemen oku , rica ediyorum

Kendinizce hamilelik oncesi hatta otesinde evlilik oncesi "cocuga hayir" diye bir tabu olusturmussunuz,cok oncesinden cocuk hayati mahveder,planlarimiza engel olur,yetstirmesi bakmasi beni asar diye kendinizi sartlandirmissiniz.Zihninizi bu gibi dusincelerle doldurmussunuz bunca zaman,simdi bu dusuncelerinizi bir gunde atip hamileliginize sevinmenizi zaten kimse hatta siz dahil beklemeyin.Inanaclar aksi durumda bile bir gunde bitmez,kendinize zaman verin yeni hayatiniza adapte olun.Zannettiginiz gibi olmayacak sorunlar yasayacaksiniz yalan degil annelik toz pembe hic degil,ama yasadiginiz sorunlar aksilikler gercekten size verilen o muthis sefkat merhamet duygusuyla zor gelmeyecek.Kadin yaratilis fitratiyla anne olabilecek vicdanla dogar,hic bir kadina annelik zor gelmez esasinda annelik vasfiyla birlikte omzuna yuklenen diger yukler zor gelir.Ben cocuklarima tahammul edemedigim donemlerde bile kendime bakiyorum,zor gelen onlara bakmak degil diger sorumluluklarimmis.Ilk once kendinize haksizlik etmeyin,yeni duruma yavas yavas empoze olun,gerekirse uzman yardimi alin zihninizi kotu dusuncelerden arindirdiktan sinra goreceksiniz iyiki diyecekesiniz.Deli gibi cocuk isteyenler bile gelen hamilelik haberiyle bile acaba derler ozellikle ilk gebelikte kadinlar hep soruyla hamileligi gecirirler.bence kendinize dah fazla haksizlik etmeyin

İkinci bebeğime hamileyim ve bende arada böyle hissediyorum.
Kızım var 6 yaşında ona bayılıyorum,canım o benim şu an ama onda da aman hamilelik ne güzel,tadını çıkarayım modunda değildim. Heyecansız,mutsuz zaman zaman da depresiftim ki planlı bir gebelikti.
Doğunca sevdim,çok sevdim ama doğana kadar öyle mutlu mesut bir gebeydim diyemem.
Şimdiki gebeliğim plansızdı. Yine aynı hislerdeyim. Bir an önce doğsun istiyorum,bu yazı hamile geçirecek olmak gözümde büyüyor(kızim eylül doğumlu o yaz çok kötü geçmişti benim için) sonrasında neler yaşanacağını da biliyorum,haliyle ara ara daralıyorum,nefesim kesilecek gibi hissediyorum ama biliyorum ki bebeğime Rabbim nasip ederde kavuşursam onu da çok seveceğim.
Herkes eşit hissetmiyor bu konularda emin olun. Bakıyorum çevremde hamile olmaktan mutlu mesut bir dolu insan var,burda da topiklerde görüyorum mutluluktan uçuyorlar ,göbekleri büyüdükçe vs ama ben öyle hissedemiyorum.

Bu arada 32 yasim bitti,sanirim 1 ya da 2 sene once doktora gitmistim ve bana 35e kadar normal yollarla hamile kalabilirsin ama sonrasi zor demisti yumurta rezervi icin. Hani ufacik bir istek varsa belki vaktimin olmadigini ogrenirsem aciga cikar diye gitmistim, hic bir kipirti olmamisti.
Olmasi gereken zaman buydu demek ki... Hos daha kalp atisi duymadik belki bos bir gebelik daha cok yeni bilemiyorum ama kendimi bu dusuncelerden alamiyorum.
Hayatim da oyle cok hareketli ve mutlu olmadi. 4 sene bitti evliligimde derseniz ki cocuk yapmadin ama dunyayi mi gezdin hayir, gununu gun mu ettin hayir, sabahlara kadar oturdun mu hayir, kocanla evin icinde cok mu iyi vakit geciriyorsun hayir. Oldukca siradan ama rahat bir hayatim vardi. Canim ister yemek yapmam ev supurmem, istersem 10 bolum dizi izler yan gelip yatarim. Bu sekilde...

Koalina .!.:

Bazi seylerde sinifta kalmayi goze aldim, mukemmel anne olamam elbette ama oyle yazilar okudum ki mesela cocuguna hayatin ikisitladigi icin ofke duyuyor. Mintunu giy diyor cocuk giymiyor sonra hasta olunca cocuga olan ofkesinden doktora goturmuyor. Git dedim giyseymis o da cezasini ceksin gibi dusunuyor. Bunlar cok korkutucu geliyor bana. Ornekleri var ya hepten mutsuz oldum.


Bana da hep zor geldi ve hala da oyle.
En son ameliyat surecimde esimden bekledigim destegi gorememistim. O zmaan ne avrsa ailede var esim bugun var yarin yok ama ailem hep var diye dusunup cocuk fikrine bir tik ilimli bakmistim. Aradan cok zaman gecmedi ki hamileymisim. Diyorum bu bir mesaj mi, olmasi gerekn bir seydi ve bize kalsa hic bir zaman evet cocuk yapalim demeyecektik. Belki ileride cok arayacaktim demek ki simdi olmaliymis diye ekndimi telkin ediyorum ama ayni noktaya geri donuyorum.


Korku ve endise normaldir eminim ama bu mutsuzluk normal degil bence. Zaten yeni bir hayat dunyaya getireceksek korkmamiz cok normal, dogan buyur mantigi ail yanlis olan ama gece gunduz aglayip uyumamak da hic normal degil

Genişletmek için tıkla...

İyi bir anne olacaksın emin ol
Bu korkuyu yasamayanlar doğan büyür mantığinda belki cocuk yetiştirmenin gercek anlamini kavrayamayanlar bence

Koalina .!.:

Yani bilmiyorum her sey ihtimal. Sonunu ve surecini bilmedigim bir yola cikiyorum ustelik geri donusu yok. Ben yapamiyorum diyip birakamam, bana gore degilmis diyemem, yanlis yetistirdim bastan alayim diyemem, ama ben daha istediklerimi yapmamistim diyemem... Bilmiyorum cok garip hissediyorum

Genişletmek için tıkla...

bir ton kadın ilk hamileliklerinde sonunu ve sürecini bilmiyordu.
ve o bir ton kadının yarısından daha donanımlısın.
evcillerinden bahsettiğin yorumlar var. yetiştirme konusundaki endişeni anlasamda sevmezsem endişeni cidden anlamıyorum.
mükemmel anne olman gerekmiyor. her şeyi kitabına uygun doğru yapman gerekmiyor. yapacağın tek şey mutlu bir birey yetiştirmek. mutlu insan başarılı olur mutlu insan pozitif olur. mutlu yaşayıp mutlu ölmelerinden başka çocuklarımız için istediğimiz başka birşey yoktur özünde.

Çocuğum falan yok evli de değilim ama konunuzu okudum yazma gereği duydum.
Bence böyle düşünen insan kötü anne olamaz.Kötü örnekleri de kafanıza takmayin.
Galiba kendinizi daha önce anne olarak düşünmediğiniz için böyle düşünüyorsunuz.
Tabi biz ne desek boş.Uzman desteği almak sizin için daha iyi olur.

Sizin kadar hassas düşünceli bir insan kötü anne olamaz zaten merak etmeyin :)
Yaşadıklarınız da normal. İki evladım var, ikisini de istiyor olmama rağmen endişe ettiğim zamanlar çok oldu.
Hele ilk hamileliğim içten içe bana zehir oldu.
Zannediyordum ki böyle hamile kalınca sevgi kelebeğine falan dönüşeceğim.
Heyecanlanacağım, çocukla konuşup şarkılar söyleyeceğim falan.
Hiç öyle olmadı.
Olmadığı için de suçlu hissettim.
Daha kötüsü de etrafa rol kestim oluyormuş gibi
Sonuç, lohusalıkta patladım :))

Çok istememe rağmen normal doğum olmadı
Üzerine de bebek ilk hafta meme almadı.

Ve ben kendimi odaya kilitleyip,

Hem doğuramadım, hem emziremiyorum.
Benden anne olmaz. Alın çocuğu annelik yapmak isteyen birine verin, diye de defalarca ağladım :)

Sonra eşim destek oldu, mükemmel olmak zorunda olmadığımı, olduğu kadar, merak etme, millet 15 yaşında doğuruyor da bakıyor diye diye beni sakinleştirmeye çalıştı :)
Yetersizlik hissi beni en çok yıpratandı.
Neyse sonra zamanla, emek verdikçe, bebek gülümsedikçe, her şey çok keyifli bir hal aldı.
Kendimce iyi bir anne olmak için çabalıyorum.
Daha iyi anneler elbet var ama benim çocuklarımın en iyi annesi benim :))

O yüzden hisleriniz için suçluluk hissetmeyin.
Çocuk doğmadan, çocuğa emek vermeden,
Ay ultrasonda gördüm ağlamaya başladım,
Demek zorunda değilsiniz
İlk kalp atışını duyduğunuzda heyecanlanmaz yada heyecan yerine endişe hissederseniz bu da normal.

Dayatılan ezberleri boşverin.
Herkesin anneliği kendine.
Bir de doğum sonrası eğlencesi için
Emiyor mu? Diye bir kitap var :) mutlaka edinin :) ben lohusa arkadaşlarıma hediye ediyorum :)

Milana22 .!.:

Dogmamis cocugun gizli yasami
Bu bir kitap
Lutfen rica ediyorum , hemen gir netten bi yayinevine ve satin al bu kitabi
Okudugun zaman anlayacaksin neden hemen oku dedigimi
Buyuk olcude fikirlerinin degisecegini dusunuyorum
2 tane doktorun yazdigi bir kitap , cocugu doguracaksan hemen oku , rica ediyorum

Genişletmek için tıkla...

Bu kitabi gecen okulda gordum, elimi attim sonra vazgectim. Su an hamileligi kabullenememe asamasindayim. Durun bakalim daha bebek gormedik,kalbini duymadik modundayim. Yarin gittigimde alip okuyayim.

Bazı kadınlar çocuklara, hayvanlara kısacası tüm canlılara, doğaya bayılır. Ama hiçbir zaman “Çocuğum olsun” kafasında değildir ve onlar asla kendileri hazır hissetmezler. Çocuk doğduktan sonra bir süre daha - muhtemelen bu süre evde olduğunuz süre olacak- zaman zaman böyle hissetmeniz normal. Her şeye alışınca da “Önce ne yapıyormuşum, ne için yaşıyormuşum?” diye soracaksınız. Biraz büyüdükçe, sahip olduğunuz değerleri onda gördükçe gerçekten dünyaya niye geldiğinizi anlayacak ve çok mutlu olacaksınız. Ben de sizin gibi öğretmenim; elbette değerlerimizi aktardığımız güzel çocuklarımız var, ama evlat tamamen sizin, onu istediğiniz gibi şekillendirmek elinizde. İyi ve güzel insanlar bu dünyaya lütfen çocuk getirsin, buna çok ihtiyacımız var.