- 20 Temmuz 2009
- 1.573
- 734
-
- Konu Sahibi BenimZorHayatim
- #1
İki çocugum var ,büyük olan sekiz yasında ve bende sekiz yıldır bu düşüncelerdeyimEvet bunu itiraf etmek zor ama su bir gercek anneliğe hala alışamadım
Anne olmadan onceki hayatımı ozgurlugumu deliksiz uyumayı kendimden baska bi canlıyı her gun her an dusunmeden yasamanın rahatlığını cok ozledim
Asla cocuklarımı bırakamam gozum arkada kalır oylede rahat edemem asla bırakmadımda hic
Ama bu onlardan onceki hayatımı cok ozledigim gercegini değistirmiyor
Bi ben mi boyleyim yoksa ben gibi baska boyle hisseden varmı
Gercektenmiİki çocugum var ,büyük olan sekiz yasında ve bende sekiz yıldır bu düşüncelerdeyim
Yani bi tek siz öyle degilsiniz
Terketti derken yani şuan yok mu eşinizGercektenmi
Okula gidiyor diye seviniyorum nefes almak kafa dinlemek icin
Hic isim bitmiyo hergun evi batırıyolar yemek begenmezler yemek secerler banyosu tırnagı camasırı bulasıgı inanın yetisemiyorum eşimde hic destek olmadı zaten buyuturken tek yaptıgı calısıp para getirmeki eve
Artık onuda yapmıyo cunku evi terketti cok zaman once
Bence cocukların yukunu kaldıramadı o da ama o kactı kacabildi ben bırakamam
Evet yok evde terkettiTerketti derken yani şuan yok mu eşiniz
Ben mi yanlış anladıö
Zaten canım inanki böyle olmamızın tek sebebi hiç bir destekcimizin olmaması
Benimde eşimin hiç yardımı olmaz
Ailelerdende uzaktayız
Dedigin gibi evin işi cocukların işi hiç bitmiyo
Ama bu durumda ben kendimden kötüleri düşünüp bi nebze rahatlıyorum
Cok şükür saglıklılar ve aç degiliz acıkta degilşz
Konumuz bu değil ama yazmak istedim. Isırdığı zaman net ve kararlı bir ses tonuyla yanlış yaptığını söyleyin sonra da vermeyin. O an yanlış yaptığını anlasın. (bi 5 dakika sonra falan verirsiniz eğer doymadığını düşünürseniz)Her anne zaman zaman böyle düşünüyor bence normal.sizin daha çok bunalmanizin sebebi eşiniz bence. Neden sadece çocuk benim sorumlulugum olsun çocuk onun da çocuğu o neden kaçıyor sadece bütün yükü ben çekiyorum diye düşünüyor olabilirsiniz ki çok normal.ben eşim ilgilenmeyince böyle patliyorum çünkü.ama ben de boş boş vakit öldürdüğüm günleri,deliksiz uyumayı ya da istediğim zaman istediğimi yaptığım zamanı özlüyorum ama dediginiz gibi çocuklarımı kimseye bırakamam bile. 2 kızıma da tek bakıyorum ailelerimiz uzakta bazen çok yoruluyorum, bunalıyorum ama annelik bence delilik hali.mesela küçük şimdi pirana gibi ısırıyor emerken acıdan kıvranıyorum, ağlıyorum, kızıyorum, artik sağıp vericem belki sütten kesicem diyorum ama 5 dak sonra yine emzirmeye çalışıyorum
Bende emzirmeyi düşünmüyorum. Olduğunda.Emzirme demişken emziremedimde benim gogsumu ısıra ısıra kanattı yara etti bebeklerim ilk dogduklarında
Acısından yarasından kanından 2 hafta sonra emzirmeyi bıraktım
Hem de her 2 saatte bir meme ac meme ver
inek ana gibi hissettirdi kısacası
Cocuklarımı kendimi feda edecek kadar cok seviyorum ki onlar icin hayataımı feda ettimde
Ama annelikten nefret ediyorum