Anneler ölmez, sol yanımızda yaşar, ilelebet!

Tursu sever .!.:

Başinız sağolsun.

Anne her şey ya...

Genişletmek için tıkla...

Hayat... :)

Amin canım :)

adyas .!.:

Bende kaybettim annemi onunla yasadigim surece hic kirmadik birbirimizi hic sesim yukselmedi ve hayr duasini cok aldim ..cok aci onu ozleyip gorememek cok sevgiyle büyüdüm o gidince koca bi boşluk var hayatımda hele su zor zamanlarimda 1 tas corbaya ihtiyacim oldugu anlarda cok ahhh cekmisimdir yeri asla dolmaz ama azicik sicakligini hissettirecek biri olsun yakinimda cok isterdim

Genişletmek için tıkla...

En kötüsü, özleyip kavuşamamak. Sesini dahi duyamamaktır...

ferb .!.:

Rabbim annelerimizin mekanını cennet eylesin.

Genişletmek için tıkla...

Amin canım

-Dilanur- .!.:

Haklisiniz acilarimizi paylasiyoruz burada elbet... yarami desmediniz nasil desemki zaten aklimin bir kösesinde aklima getirmemeye calisiyorum ama olmuyor sonra mutlu oluyorum güzel hatiralarim var. O bana bebekken bakdi kücük cocukken bakdi yedirdi okula gönderdi hakkini ödiyemem bizde ona torunlari olarak hastaliginda ilgilendik bakdik.
Su anda aramizda olanlarin kiymetini bilmeliyiz ileride pisman olmamak icin. Cok sagolun Allah razi olsun bende anneniz icin dua edecegim insallah

Genişletmek için tıkla...

Allah razı olsun bende size ve tüm yakınlarınıza edeceğim... Ne mutlu ki bakmışsınız, duasını almışsınız. Çünkü ölüm geldiğinde, ne bir dakika erken ne de bir dakika geç...

MaRaL_ .!.:

benim annemede 9 yil oldu
ayni anda acilar yasamisiz
ALLAH rahmet eylesin mekani cennet olsun insallah butun annelerin
benil kv demde rahmetli olmus, uvey olanida bayramdan bayrama nassin diye ararim gerçkten sanslisiniz bu konuda
ALLAH bozmasin ..

Genişletmek için tıkla...

Allah annenizin, kayınvalidenizin mekanlarını cennet eylesin. İnsan annesini kaybedince destekçi bir anne arıyor. Kayınvalide çok önemli unsur burada aslında ben çok şanslıyım annem konusunda o yüzden. Ama hiç birşey anne acısını söküp almıyor...

ferb .!.:

Ah be Clar- .... Yarama tuz bastın be kardeşim Ocak ta iki yıl olacak annemi kaybedeli. Onu düşündükçe kalbim acıyor, burnumun direği sızlıyor. Çok ama çok özledim onu. Ona çok ihtiyacım var. Ama annem artık yok.
Kayınvalide... Ah onu Allah bildiği gibi yapsın. Annemle tartışmarımızın nedeni, o ve onun uzantıları oldu. Annem bana yapılan haksızlıkları görür farkeder, onlara öfkesini bana yansıtırdı. Bende ona karışmamasını söyler konuyu sürekli kapatmaya çalışırdım. Bazende tartışırdık. Ama bana küs kalmasına izin vermezdim. Hemen arar gönlünü alırdım. Çünkü annem bana kıyamıyordu. Ve aslında haklıydı.

Genişletmek için tıkla...

Canım benim! Ne samimi, duygu dolu olmuş mesajın... Ölüm çok zor, acı geçmiyor ve bence yokluğa da alışılmıyor... Anne ister mi evladı kötü olsun, yemeyip yediren anne ellerde üzülsün kırılsın göz yumar mı hiç? Yemek yaparken, canımız sıkıldığında insanın ilk anneye ihtiyacı oluyor. Annem olsa, sadece sarılsam. Konuşmasam razıyım...

Lisbeths- .!.:

Aslında benimki bir dertten ziyade bir iç sızısı. Çok laf kalabalığı yapmak ve insanların içini baymakta istemiyorum.

Başlıktan anlaşılacağı üzere, tam 9 ay evvel annemi kaybettim.

Annem, bir çok kızın olduğunu gibi benimde en yakın arkadaşımdı. Belki de bizi bağlayan, yaşadıklarımızdı. Ya da yaşamak isteyip, yaşayamadıklarımız...

Bugün dönüp baktığımda o koskoca zamana neler sığdırmışız, neler neler yaşamışız. Ve ne çok sevmiş beni annem. Biz iki çocuk gibi, 3 saat ayrı kalsak 300 kere araşan iki insandık. Mıncık mıncıkladığım elleriyle mesaj yazmasını dün gibi hatırlıyorum. Onlarca fotoğraf, binlerce video... Bazen saatlerce izliyorum, sırf sesini duyabilmek için. Eşim evde yokken, ''tamam anne geliyorum'' gibi cümleler kurup, özlemimi biraz daha bastırmaya çalışıyorum. Kendimce... :) Benim en büyük şansım, kayınvalidemin bana kayınvalide değil annelik yapması. Onunla konuşmak, onun her cümlede ''yavrum'' , ''annen kurban olsun sana'' tarzı cümleleri sanki yaralarımı kapatıyor gibi... Bazen yüreğime özlem tekme atıyor, arıyorum hemen. Anlatıp içimdekileri, üzmüyorum kimseyi ama konuşmak bile iyi geliyor. Ve bazen iyi ki diyorum. İyi ki böyle güzel seviyoruz birbirimizi...

Bir hastanede, bir parkta ya da televizyonda nerede olduğu önemli değil anne/kız gördüğüm zaman hala istemsizce moralsizleşiyorum ancak, bunlar da zamanla geçecek. Bugün üstüne hırka giy, ayağına çorap giy dediğinde giymediğim her kıyafet için pişmanım. Onu kaybedeceğimi, onsuz kalacağımı bilseydim bir yolunu bulur o gün işe gitmezdim. Bu da son ama çaresiz olmayan pişmanlığımdır. Herkesten öyle çok ve birbiriyle aynı kapıya çıkan cümleyi duydum ki bazen yeri geldi sıkıldım duymaktan;
Bak üzülme, mutlu bir yuvan var,
Annen seninle gurur duyuyor bence,
Ağlama, dua et. gibi...

Eh, dualarımdan eksik etmediğim insan zaten. Mutlu bir evliliğim var çok şükür, ama annemsiz kalmış olduğum gerçeğini değiştirmiyor. Gurur duyuyor mu, ölüler gurur duyar mı kısmına girmeyeceğim.

Ama bildiğim tek şey, annesiz ve babasız kalan tek insan ben değilim. Benden daha zor, daha dayanması güç hayatlar da var bu dünyada.

Ama benden, cümlelerimi okuyan tüm herkese nacizane tavsiyemdir, daha çok aramak, daha çok sarılmak ve şükretmek gerekiyor. Ölüm bu, ne zaman geleceğini kimse anlamıyor. Kızarken, tepki verirken iki kere düşünmek lazım.

Ve sevmek, çok daha fazla...

Varsa fazla bir duanız, alırım anneciğim için... :)

Canınızı sıktıysam affola, amacım nasihat vermek/almak değil, dert yanmak tövbe asla değil. Amacım yok aslında, belki rahatlamak, belki annenin nicesine özel olduğunu çok net görmüş biri olarak hatırlamak.

*Sevgiler :)

Genişletmek için tıkla...

Annelerimizin mekanı cennet olsun inşallah. Annesizligi yaşamayan bilmez ama bana göre sanslisin, ben hiç tanıyamadım annemi çık küçükken vefat etti. Bana yavrum diyen hiç olmadı ve hastalandigimda üzülen olmadı. Şimdi mutlu bir evliliğim var ama annesizlik apayrı bir konu. Kayinvalidem her gün oğlunu arar birbirlerine seni seviyorum çok öpüyorum gibi şeyler söylerler, bana adimla hitap eder siradan konusur.İçim acir gözlerim dolar ama belli etmem. Ah annem ah bende bir gün seninle konusabilseydim ahhh...

İnan bana seni böyle güzel kalpli bir kvye ve eşe emanet ettiği için çok huzurludur anneciğin...
Beni en çok o kısımlar etkiledi..

Benim melek annem hayattayken de bizler için telaşlı, Allah korusun yokluğunu göstermesin.
Ama huzurla göçemez bu dünyadan, huzurla yatamaz da sanırım

Bir anne için en zoru, evladının emin ellerde olduğunu bilememektir sanırım..

Ask hikayesi36 .!.:

Annelerimizin mekanı cennet olsun inşallah. Annesizligi yaşamayan bilmez ama bana göre sanslisin, ben hiç tanıyamadım annemi çık küçükken vefat etti. Bana yavrum diyen hiç olmadı ve hastalandigimda üzülen olmadı. Şimdi mutlu bir evliliğim var ama annesizlik apayrı bir konu. Kayinvalidem her gün oğlunu arar birbirlerine seni seviyorum çok öpüyorum gibi şeyler söylerler, bana adimla hitap eder siradan konusur.İçim acir gözlerim dolar ama belli etmem. Ah annem ah bende bir gün seninle konusabilseydim ahhh...

Genişletmek için tıkla...

Canım benim, hayatta herkesin bir sınavı var işte. Öyle ya da böyle, Allah insanı sevdikleriyle sınamasın. Allah mekanını cennet eylesin. İster istemez incinirsin ama Allah sana hayatta güzel kapılar açsın inşallah, annesizliğin mükafatını versin en güzel şekilde. :)

nomunomuchua .!.:

İnan bana seni böyle güzel kalpli bir kvye ve eşe emanet ettiği için çok huzurludur anneciğin...
Beni en çok o kısımlar etkiledi..

Benim melek annem hayattayken de bizler için telaşlı, Allah korusun yokluğunu göstermesin.
Ama huzurla göçemez bu dünyadan, huzurla yatamaz da sanırım

Bir anne için en zoru, evladının emin ellerde olduğunu bilememektir sanırım..

Genişletmek için tıkla...

O konuda katılıyorum herkesin bir dalı olur öyle yahut böyle. Benim en büyük şansım ben kayınvalidelik değil direk annelik gördüm. Eşimi değil beni arar daha çok. Kalpten yavrum demesi bile içime huzur veriyor. O yüzden kendi annem gibi sevip sarıldım ona. Sağ olsun eksiği yok, fazlası var. Kendi anneme tamamladım evlatlık vazifemi olduğu kadar şimdi annemize tamamlamak nasip olsun en güzel şekilde. Hiç yabancı hissetmedim gelin gibi görmedim kendimi. Yoksa eminim çok daha zor olurdu. Annenin en büyük derdi canla başla büyüttüğü evlatlarının acısını görmektir zannımca. İnşallah bizim evlatlarımız da böyle sever sayar ana/babayı.

Ne kadar güzel yazmışsınız.Anne ve babalarımızın değerini gerçekten çok iyi bilmek lazım. Onları kaybedince gidip kara toprağı öpmek çok zor geliyor insana.sesine soluğuna kokusuna hasret kalmak öyle berbat bir his ki..Bende babacigimi kaybettim.insanın canının bir parçasını kaybetmenin ne demek olduğunu iyi bilirim.
Allah hepimize sabır versin.ve onlarla cennette buluşmayı nasip etsin.

Allah rahmet eylesin annenize mekani cennet olsun.
En buyuk korkumdur annemi,babami,kardesilerimi kaybetmek ama biliyorum birgun bu da olacak kacinilmaz son

Mayflower75 .!.:

Ne kadar güzel yazmışsınız.Anne ve babalarımızın değerini gerçekten çok iyi bilmek lazım. Onları kaybedince gidip kara toprağı öpmek çok zor geliyor insana.sesine soluğuna kokusuna hasret kalmak öyle berbat bir his ki..Bende babacigimi kaybettim.insanın canının bir parçasını kaybetmenin ne demek olduğunu iyi bilirim.
Allah hepimize sabır versin.ve onlarla cennette buluşmayı nasip etsin.

Genişletmek için tıkla...

Ah ne güzel yazmışsınız sevgili Mayflower75 , sizin sımı takipçinizim bu arada :) yazdıklarınız, yaşadıklarınız ve yorumlarınız hayat dersi içeriyor. Bir anne olmanız, ve bunu titizlikle yapmanız dikkatimi çektiği için yazdıklarınızı hep aklıma da yazıyorum :) Anne baba, kısacası aile yerine hiç birşey koyulamayacak kadar özel ve kıymetli. Çünkü bir anne kadar kimse koklayarak öpemez, ve kimse anne kadar cennet kokamaz. Anne baba bambaşka, benim babamda olmadığı için baba sahibi olmak nasıldır bilmem. Anneme ve babacığınıza dualarımı iletip, size güzel evladınız ve eşinizle huzur dolu bir yaşam dilerim.

Sevgiyle ve saygıyla öpüyorum sizi :)

ipeqbojuqu .!.:

Allah rahmet eylesin annenize mekani cennet olsun.
En buyuk korkumdur annemi,babami,kardesilerimi kaybetmek ama biliyorum birgun bu da olacak kacinilmaz son

Genişletmek için tıkla...

Kaçınılmaz son oluşundan mütevellit; hayatta olan tüm sevdiklerimizle doya doya geçirmeli zamanı. Ölüm kapıya geldiğinde, pişmanlıklar fayda etmiyor...

Lisbeths- .!.:

Ah ne güzel yazmışsınız sevgili Mayflower75 , sizin sımı takipçinizim bu arada :) yazdıklarınız, yaşadıklarınız ve yorumlarınız hayat dersi içeriyor. Bir anne olmanız, ve bunu titizlikle yapmanız dikkatimi çektiği için yazdıklarınızı hep aklıma da yazıyorum :) Anne baba, kısacası aile yerine hiç birşey koyulamayacak kadar özel ve kıymetli. Çünkü bir anne kadar kimse koklayarak öpemez, ve kimse anne kadar cennet kokamaz. Anne baba bambaşka, benim babamda olmadığı için baba sahibi olmak nasıldır bilmem. Anneme ve babacığınıza dualarımı iletip, size güzel evladınız ve eşinizle huzur dolu bir yaşam dilerim.

Sevgiyle ve saygıyla öpüyorum sizi :)

Genişletmek için tıkla...

Övgü dolu güzel sözleriniz için çok teşekkür ederim.Sizde son derece hanımefendi ve bilgili bir kadınsıniz.
Bende sizi çok öpüyor ve tekrar bol bol sabır diliyorum .

Ben annemi 20 yaşındayken kaybettim. O vakitten sonra babam da yaşayan ölü oldu benim için. Dimdik durmaya çalıştım hep, düşünce hep kendim kalkmaya uğraştım. Senelerce mücadele ettim psikolojimin düzelmesi için. Şimdi ise iyiyim, mutlu sayabileceğim bir evliliğim var, bir de bebeğim olacak nasipse. Anneme olan özlemim asla geçmeyecek, ama ölsem de ona kavuşsam dediğim günler artık geride kaldı. Sizin de yaşadıklarınızı çok iyi anlıyorum, ölene kadar annesini erken kaybetmiş kişilerin yarası daha geç kabuk bağlayacak belki. Allah bizlere evlatlarımızla avunmayı nasip etsin, keşke annelerimiz de görebilseydi bugünlerimizi.

Lisbeths- .!.:

Aslında benimki bir dertten ziyade bir iç sızısı. Çok laf kalabalığı yapmak ve insanların içini baymakta istemiyorum.

Başlıktan anlaşılacağı üzere, tam 9 ay evvel annemi kaybettim.

Annem, bir çok kızın olduğunu gibi benimde en yakın arkadaşımdı. Belki de bizi bağlayan, yaşadıklarımızdı. Ya da yaşamak isteyip, yaşayamadıklarımız...

Bugün dönüp baktığımda o koskoca zamana neler sığdırmışız, neler neler yaşamışız. Ve ne çok sevmiş beni annem. Biz iki çocuk gibi, 3 saat ayrı kalsak 300 kere araşan iki insandık. Mıncık mıncıkladığım elleriyle mesaj yazmasını dün gibi hatırlıyorum. Onlarca fotoğraf, binlerce video... Bazen saatlerce izliyorum, sırf sesini duyabilmek için. Eşim evde yokken, ''tamam anne geliyorum'' gibi cümleler kurup, özlemimi biraz daha bastırmaya çalışıyorum. Kendimce... :) Benim en büyük şansım, kayınvalidemin bana kayınvalide değil annelik yapması. Onunla konuşmak, onun her cümlede ''yavrum'' , ''annen kurban olsun sana'' tarzı cümleleri sanki yaralarımı kapatıyor gibi... Bazen yüreğime özlem tekme atıyor, arıyorum hemen. Anlatıp içimdekileri, üzmüyorum kimseyi ama konuşmak bile iyi geliyor. Ve bazen iyi ki diyorum. İyi ki böyle güzel seviyoruz birbirimizi...

Bir hastanede, bir parkta ya da televizyonda nerede olduğu önemli değil anne/kız gördüğüm zaman hala istemsizce moralsizleşiyorum ancak, bunlar da zamanla geçecek. Bugün üstüne hırka giy, ayağına çorap giy dediğinde giymediğim her kıyafet için pişmanım. Onu kaybedeceğimi, onsuz kalacağımı bilseydim bir yolunu bulur o gün işe gitmezdim. Bu da son ama çaresiz olmayan pişmanlığımdır. Herkesten öyle çok ve birbiriyle aynı kapıya çıkan cümleyi duydum ki bazen yeri geldi sıkıldım duymaktan;
Bak üzülme, mutlu bir yuvan var,
Annen seninle gurur duyuyor bence,
Ağlama, dua et. gibi...

Eh, dualarımdan eksik etmediğim insan zaten. Mutlu bir evliliğim var çok şükür, ama annemsiz kalmış olduğum gerçeğini değiştirmiyor. Gurur duyuyor mu, ölüler gurur duyar mı kısmına girmeyeceğim.

Ama bildiğim tek şey, annesiz ve babasız kalan tek insan ben değilim. Benden daha zor, daha dayanması güç hayatlar da var bu dünyada.

Ama benden, cümlelerimi okuyan tüm herkese nacizane tavsiyemdir, daha çok aramak, daha çok sarılmak ve şükretmek gerekiyor. Ölüm bu, ne zaman geleceğini kimse anlamıyor. Kızarken, tepki verirken iki kere düşünmek lazım.

Ve sevmek, çok daha fazla...

Varsa fazla bir duanız, alırım anneciğim için... :)

Canınızı sıktıysam affola, amacım nasihat vermek/almak değil, dert yanmak tövbe asla değil. Amacım yok aslında, belki rahatlamak, belki annenin nicesine özel olduğunu çok net görmüş biri olarak hatırlamak.

*Sevgiler :)

Genişletmek için tıkla...

öncelikle başınız sagolsun biliyorum çok zor bende annemi 2008 yılında kaybettim bizde komşu olmamıza hergün görüşmemize ragmen günde 3-4 kez telefonlaşırdık hey gidi günler sanki çok uzaklarda hiç yaşanmamış o günler gerçekten çok zor ,annem benim herşeyimdi arkadaşım dostum ,çocugumun bakıcısı insanın içinde hep bir kimsesizlik duygusu oluyor annesi olmayınca
babanız varmı evlendimi tekrar birde o süreçler var can sıkıcı

pardon yeni farkettim yeni vefaat etmiş anneniz ben 9 yıl zannettim 9 aymış Allah sabırlar versin inanın geçecek tabiki alışılmıyor ama daha güçlü olacaksınız zamanla, benim annemde 50 yaşındaydı öldügünde ani bir şekilde vefat etti bende yeni evli sayılırdım ilk çocugum küçüktü daha. Gerçekten çok zor zamanlardı bazen zaman geçmesin annem dahada anılarda geçmişte kalmasın diye düşünürdüm ben annemin tek kızıydım ona çok baglı hatta bagımlıydım arkadaşım bile pek yoktu ihtiyaç duymuyordum heralde belki hayatımı iki kısıma ayırmak lazım annemden önce ve sonra diye onsuz sudan çıkmış balık gibiydim meger bütün kötülüklere karşı duran oymuş o olmayınca babamın hatta çok samimi oldugum büyük geniş alilemizin sülalemizin bile bi anlamı kalmadı onu o kadar iyi tanıyordumki nerde ne yepki gösterecek hangi olaya ne der hepsini biliyordum sanki hala onla yaşayıp onla sohbet ediyordum..

onunla geçirdigim dolu dolu anlarım için Allaha şükrediyorum.Annesi hayatta olanlara tavsiyem onları üzmemeleri ve her anı degerlendirmeleri
Konu sahibi sana gelince üzülme hepsi geçecek daha güçlü olarak çıkacaksın bu imtehandan .Her evlat annesinden izler taşır onlar bizim içimizde hareketlerimizde gülüşümüzde yaşıyor yaptıklarımızı gördüklerini ve yaptıgımız her iyilikten nasip aldıklarını düşünüyorum.Bize böyle güzel anılar bırakan annelerimiz oldugu için çok şanslıyız bence mutlu bir çocukluk iyi bir anne insana ömür boyu ruh dinginligi olarak geri döner, çok şükür hatırasıyla gurur duyacagımız annelerimiz var .Annene Alllah rahmet etlesin o imtehanını bitirdi ve dünya sahnesinden indi şimdi seyirci kısmından seni izliyor sanada güzel bir ömür eşinle çocuklarınla mutlu bir hayat dilerim

sabah sabah beni aglatın