-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Anneler Günü için de çekilişimiz var....
- Konu Sahibi HeartLess
- Başlangıç Tarihi
Vaktiyle bir bilge, yıllarca yanında yetiştirdiği öğrencisini imtihan etmek ister. Onun eline iri bir pırlanta verip:
“Oğlum” der “Bunu al, önüne gelen esnafa göster, kaç para verdiklerini sor, en sonra da kuyumcuya göster. Hiç kimseye satmadan sadece fiyatlarını ve ne dediklerini öğren, gel bana bildir."
Öğrenci elinde pırlanta bir bakkal dükkanına girer ve
“Şunu alır mısınız?” diye sorar . Bakkal parlak bir boncuğa benzettiği mücevheri alır; elinde evirir çevirir; sonra:
“Buna bir tek lira veririm. Bizim çocuk oynasın” der. Öğrenci teşekkür edip çıkar.
Bir manifaturacıya gider. O da parlak bir taşa benzettiği mücevhere ancak bir beş lira vermeye razı olur. Üçüncü olarak semerciye gidir:
"Buna ne verirsiniz?” diye sorar Semerci şöyle bir bakar,
“Bu" der “benim semerlere iyi süs olur. Bundan “kaş" dediğimiz süslerden yaparım. Buna bir on lira veririm.”
Öğrenci en son olarak kuyumcuya gider. Kuyumcu mücevheri görünce yerinden fırlar.
“Bu kadar büyük pırlantıya nereden buldun?” diye hayretle bağırır ve hemen ilâve eder.
“Buna kaç lira istiyorsun?”
Öğrenci sorar:
"Siz ne veriyorsunuz?”
“Ne istiyorsan veririm.”
Öğrenci,
“Hayır veremem.” diye taşı almak için uzanınca kuyumcu yalvarmaya başlar:
"Ne olur bunu bana sat. Dükkânımı, evimi, hatta arsalarımı vereyim.”
Öğrenci emanet olduğunu, satmaya yetkili olmadığını, ancak fiyat öğrenmesini istediklerini anlatıncaya kadar bir hayli dil döker.
Bilgenin yanına dönen öğrenci büyük bir şaşkınlık içinde macerasını anlatır.
Bilge sorar:
“Bundan ne anladın?”
Öğrenci verdiği cevap:
“Bir şey ancak değerini bilenin yanında kıymetlidir.”
“Oğlum” der “Bunu al, önüne gelen esnafa göster, kaç para verdiklerini sor, en sonra da kuyumcuya göster. Hiç kimseye satmadan sadece fiyatlarını ve ne dediklerini öğren, gel bana bildir."
Öğrenci elinde pırlanta bir bakkal dükkanına girer ve
“Şunu alır mısınız?” diye sorar . Bakkal parlak bir boncuğa benzettiği mücevheri alır; elinde evirir çevirir; sonra:
“Buna bir tek lira veririm. Bizim çocuk oynasın” der. Öğrenci teşekkür edip çıkar.
Bir manifaturacıya gider. O da parlak bir taşa benzettiği mücevhere ancak bir beş lira vermeye razı olur. Üçüncü olarak semerciye gidir:
"Buna ne verirsiniz?” diye sorar Semerci şöyle bir bakar,
“Bu" der “benim semerlere iyi süs olur. Bundan “kaş" dediğimiz süslerden yaparım. Buna bir on lira veririm.”
Öğrenci en son olarak kuyumcuya gider. Kuyumcu mücevheri görünce yerinden fırlar.
“Bu kadar büyük pırlantıya nereden buldun?” diye hayretle bağırır ve hemen ilâve eder.
“Buna kaç lira istiyorsun?”
Öğrenci sorar:
"Siz ne veriyorsunuz?”
“Ne istiyorsan veririm.”
Öğrenci,
“Hayır veremem.” diye taşı almak için uzanınca kuyumcu yalvarmaya başlar:
"Ne olur bunu bana sat. Dükkânımı, evimi, hatta arsalarımı vereyim.”
Öğrenci emanet olduğunu, satmaya yetkili olmadığını, ancak fiyat öğrenmesini istediklerini anlatıncaya kadar bir hayli dil döker.
Bilgenin yanına dönen öğrenci büyük bir şaşkınlık içinde macerasını anlatır.
Bilge sorar:
“Bundan ne anladın?”
Öğrenci verdiği cevap:
“Bir şey ancak değerini bilenin yanında kıymetlidir.”
- 11 Mart 2008
- 56.597
- 4.466
- 873
- 11 Mart 2008
- 56.597
- 4.466
- 873
seninde bizim gibi mesela bize de saaat 5te gelir. sempatiksalakcinni
eee ozaman haftaya kaldı senin malesef keşke ayarlansaydı
- 11 Mart 2008
- 56.597
- 4.466
- 873
Ay evet bencede sonra yoldan geçen bütün kargoculara bakıyorum.
Adamlar beni sapık sancakakannehir
Benzer Konular
