Tecrübeli annelere sormak istiyorum;
Birer yas arası olan iki kız annesiyim. Büyük kızım 3 yaşında. İkiz değiller ama ikiz kadar zorlar. Birisi doğduğundan beri her şeye ağlayan bir çocuk. Ama heeeer şeye.. Birisi de büyüdükçe ablayı kıskanmaya başladı. Uyku deseniz hiç yok. Gece 1 de uyuyorlar 3 de birisi uyanıyor onu uyutuyorum 4 te oburu kalkıyor. Yardım eden kimsem de yok. Geçenlerde annemlerle 3 4 saatliğine mantar toplamaya gittik kızlara eşim baktı, düşündüm 4 senedir ilk defa kendi kendime bir 4 saat geçirdim. Okadar bunaldım ki artık. Bu cocuklara da yansımayan başladı. Çok sabırlı birisi olmama rağmen artık tahammül seviyem de düştü. Ne yapsam bilemedim. Psikoloji filan kalmadı..
Birer yas arası olan iki kız annesiyim. Büyük kızım 3 yaşında. İkiz değiller ama ikiz kadar zorlar. Birisi doğduğundan beri her şeye ağlayan bir çocuk. Ama heeeer şeye.. Birisi de büyüdükçe ablayı kıskanmaya başladı. Uyku deseniz hiç yok. Gece 1 de uyuyorlar 3 de birisi uyanıyor onu uyutuyorum 4 te oburu kalkıyor. Yardım eden kimsem de yok. Geçenlerde annemlerle 3 4 saatliğine mantar toplamaya gittik kızlara eşim baktı, düşündüm 4 senedir ilk defa kendi kendime bir 4 saat geçirdim. Okadar bunaldım ki artık. Bu cocuklara da yansımayan başladı. Çok sabırlı birisi olmama rağmen artık tahammül seviyem de düştü. Ne yapsam bilemedim. Psikoloji filan kalmadı..