Anne olmak zor 😒

Mangetsu

Guru
Kayıtlı Üye
15 Kasım 2013
612
451
303
Yani anlamıyorum bi çocuğa ödev yaptırmak neden bukadar zor olabilir (7 yaşında) resmen hayattan soğuyorum yapacağı bir sayfa fotokopi okadar sadece 1 sayfa. Otursa başlasa vallahi 30dk sürmeyecek ama tam 2 saattir gerçekten 2saattir ödevi başında ve mızırdanıyor. Bıktım artık mızırtı sesini duymak bile kulaklarımı tırmalıyor.

Bunlada bitmicek yemek saati gelcek şimdi bu seferde onun mızırtısı ‘ben bu yemeği yemem ben bunu beğenmedim ben bunu sevmedim’

Sakince söylediğimde hiçbirşeyi yapmıyor bağırmak istemiyorum ama çileden çıkıp bağırdığımda tıpış tıpış gıkı çıkmadan yapıyor. Ne yapayım ben ozaman en baştan bağırayımda hep böylemi yürüsün işimiz gücümüz yoruldum artık. Oturup açıklıyorum yok yine aynı sabah uyanıyoruz yarım saat üstünü giyincek mal mal aynaya odaya etrafa bakıyor yatakta bekliyor çıldırıcam artık 😤
Okadar gerginimki stres hormonlarını resmen kanımda gezindiğimi hissediyorum banada yazık ya bunu yaşamak hissetmek zorunda değilim 🤦🏼‍♀️
 
Yani anlamıyorum bi çocuğa ödev yaptırmak neden bukadar zor olabilir (7 yaşında) resmen hayattan soğuyorum yapacağı bir sayfa fotokopi okadar sadece 1 sayfa. Otursa başlasa vallahi 30dk sürmeyecek ama tam 2 saattir gerçekten 2saattir ödevi başında ve mızırdanıyor. Bıktım artık mızırtı sesini duymak bile kulaklarımı tırmalıyor.

Bunlada bitmicek yemek saati gelcek şimdi bu seferde onun mızırtısı ‘ben bu yemeği yemem ben bunu beğenmedim ben bunu sevmedim’

Sakince söylediğimde hiçbirşeyi yapmıyor bağırmak istemiyorum ama çileden çıkıp bağırdığımda tıpış tıpış gıkı çıkmadan yapıyor. Ne yapayım ben ozaman en baştan bağırayımda hep böylemi yürüsün işimiz gücümüz yoruldum artık. Oturup açıklıyorum yok yine aynı sabah uyanıyoruz yarım saat üstünü giyincek mal mal aynaya odaya etrafa bakıyor yatakta bekliyor çıldırıcam artık 😤
Okadar gerginimki stres hormonlarını resmen kanımda gezindiğimi hissediyorum banada yazık ya bunu yaşamak hissetmek zorunda değilim 🤦🏼‍♀️
“Evlenmeden önce çocuk büyütmekle ilgili bir sürü tezim vardı. Şimdi altı çocuğum var ve hiç tezim yok” demiş ünlü biri (hatırlamıyorum kimdi) birebir aynı şeyi yaşıyorum bıktım usandım. Dünyaya geldiğinden beri inat, naz, niyaz… gönlümü yordu bu çocuk. Nerden başlamalıyım hiç bilmiyorum.
 
“Evlenmeden önce çocuk büyütmekle ilgili bir sürü tezim vardı. Şimdi altı çocuğum var ve hiç tezim yok” demiş ünlü biri (hatırlamıyorum kimdi) birebir aynı şeyi yaşıyorum bıktım usandım. Dünyaya geldiğinden beri inat, naz, niyaz… gönlümü yordu bu çocuk. Nerden başlamalıyım hiç bilmiyorum.
Ah sormayın nasıl güzel tanımladınız gönlüm yoruldu artık. Ben bu stresi yaşamak zorunda değilim bunu haketmiyorum. Yapman gerekenleri yapmak zorundasın bunun için seninle cebelleşip strese girmek zorunda değilim. Çok yoruldum
 
Psikiyatriye gidin :) hem anne hem cocuk olarak, bi noktada iletisim kopuklugunuz var demekki.
Ne olabilirki yani doğduğundan beri götgöteyiz olabildiğince anlayışlı bir anne olmaya çalıştım. Sevdim kokladım kucakladım sevgimi hiç esirgemedim dile getirdim gösterdim vakit geçirdim. Ama yani yapmak zorunda olduğu şeyleri yapmak için resmen benim bağırıp kızmamı bekliyor gibi geliyor artık çünkü ozaman hemen yapıyor🤦🏼‍♀️
 
Yani anlamıyorum bi çocuğa ödev yaptırmak neden bukadar zor olabilir (7 yaşında) resmen hayattan soğuyorum yapacağı bir sayfa fotokopi okadar sadece 1 sayfa. Otursa başlasa vallahi 30dk sürmeyecek ama tam 2 saattir gerçekten 2saattir ödevi başında ve mızırdanıyor. Bıktım artık mızırtı sesini duymak bile kulaklarımı tırmalıyor.

Bunlada bitmicek yemek saati gelcek şimdi bu seferde onun mızırtısı ‘ben bu yemeği yemem ben bunu beğenmedim ben bunu sevmedim’

Sakince söylediğimde hiçbirşeyi yapmıyor bağırmak istemiyorum ama çileden çıkıp bağırdığımda tıpış tıpış gıkı çıkmadan yapıyor. Ne yapayım ben ozaman en baştan bağırayımda hep böylemi yürüsün işimiz gücümüz yoruldum artık. Oturup açıklıyorum yok yine aynı sabah uyanıyoruz yarım saat üstünü giyincek mal mal aynaya odaya etrafa bakıyor yatakta bekliyor çıldırıcam artık 😤
Okadar gerginimki stres hormonlarını resmen kanımda gezindiğimi hissediyorum banada yazık ya bunu yaşamak hissetmek zorunda değilim 🤦🏼‍♀️
Ödevini bitirmeden sevdiği filmi izleyemeyeceğini, sevdiği oyunu oynayamayacağını söyleyin.

"Sınıfta tek ödev yapmayan sen olursan mutlu mu olacaksın? Eğer mutlu olacaksan yapma" deyin.

Yemeği sevmediyse yemesin, aç kalsın. Biraz aç kalsa ölmez ama böyle böyle yemek seçmemeyi öğrenir.

Bu arada , bir çocukla ilgilenmek zordur tabii ama tüm bunları çocuğunuzun öğretmeni dese ne derdiniz, ne hissederdiniz?

7 yaşında çocuk etrafa öyle uzun uzun bakar, gayet normal. Ama neden minicik çocuğa bunun için mal diyorsunuz ki?
 
Ne olabilirki yani doğduğundan beri götgöteyiz olabildiğince anlayışlı bir anne olmaya çalıştım. Sevdim kokladım kucakladım sevgimi hiç esirgemedim dile getirdim gösterdim vakit geçirdim. Ama yani yapmak zorunda olduğu şeyleri yapmak için resmen benim bağırıp kızmamı bekliyor gibi geliyor artık çünkü ozaman hemen yapıyor🤦🏼‍♀️
Çok mu şımarttık diyorum ben de. İkinci çocuk benimki.
 
Ödevini bitirmeden sevdiği filmi izleyemeyeceğini, sevdiği oyunu oynayamayacağını söyleyin.

"Sınıfta tek ödev yapmayan sen olursan mutlu mu olacaksın? Eğer mutlu olacaksan yapma" deyin.

Yemeği sevmediyse yemesin, aç kalsın. Biraz aç kalsa ölmez ama böyle böyle yemek seçmemeyi öğrenir.

Bu arada , bir çocukla ilgilenmek zordur tabii ama tüm bunları çocuğunuzun öğretmeni dese ne derdiniz, ne hissederdiniz?

7 yaşında çocuk etrafa öyle uzun uzun bakar, gayet normal. Ama neden minicik çocuğa bunun için mal diyorsunuz ki?
Suratına mal demiyorum tabiki asla sadece size o durumu anlatabilmek için o ifadeyi burada yazdım.

Parka çıkıcaktı mesela ödev bitmeden olmaz dedim yok yinede mızırdandı durdu hala ödev başında bak 3 saat olcak 1 sayfa ödev🤦🏼‍♀️ parka çıkamıcak bu saatten sonra farkında.

Yemek olayındada dediğiniz gibi bazen yapıyorum daha sık yapmalıyım sanırım.

Bilemiyorum sanırım çok rahat ve konforlu büyüdüğü için bu haldeyiz.
 
Çok mu şımarttık diyorum ben de. İkinci çocuk benimki.
Bende öyle düşünür oldum. Öyle herşeyr okey diyen bir annede olmadım kurallarımız sınırlarımızda oldu ama yeri geldi olabildiğince esnekte oldum. Şeytan diyor bırak yapmazsa yapmazsın ödevini yemezse yemesin yemeğini tembel olsun aç kalsın aklı başına gelir. Ama yine o zarar görcek 😔
 
Yani anlamıyorum bi çocuğa ödev yaptırmak neden bukadar zor olabilir (7 yaşında) resmen hayattan soğuyorum yapacağı bir sayfa fotokopi okadar sadece 1 sayfa. Otursa başlasa vallahi 30dk sürmeyecek ama tam 2 saattir gerçekten 2saattir ödevi başında ve mızırdanıyor. Bıktım artık mızırtı sesini duymak bile kulaklarımı tırmalıyor.

Bunlada bitmicek yemek saati gelcek şimdi bu seferde onun mızırtısı ‘ben bu yemeği yemem ben bunu beğenmedim ben bunu sevmedim’

Sakince söylediğimde hiçbirşeyi yapmıyor bağırmak istemiyorum ama çileden çıkıp bağırdığımda tıpış tıpış gıkı çıkmadan yapıyor. Ne yapayım ben ozaman en baştan bağırayımda hep böylemi yürüsün işimiz gücümüz yoruldum artık. Oturup açıklıyorum yok yine aynı sabah uyanıyoruz yarım saat üstünü giyincek mal mal aynaya odaya etrafa bakıyor yatakta bekliyor çıldırıcam artık 😤
Okadar gerginimki stres hormonlarını resmen kanımda gezindiğimi hissediyorum banada yazık ya bunu yaşamak hissetmek zorunda değilim 🤦🏼‍♀️
sayaç deneyebilirsiniz. Mesela 20 dakikalık sayaç kurun hadi bakalım sayaç çalmadan mı bitecek sayaçla mı bitecek? Diye teşvik edebilirsiniz.
Bir de görev listesi çok işe yarıyor her ince şeyi görev listesine yazabilirsiniz.

Bugün misafirlerim vardı akşamdan tatlı yapmıştım köstebek pasta. Oğlum dedi ki anne yarın misafirden kalırsa bize ayırır mısın?
Sabah uyandıklarında iki dilimi kestim okula gitmeden onlara yedirdim. Hoş zaten arttı da ama onların misafirden daha değersiz hissetmesini istemedim. Sonra dedim ki annem olsa hayatta o pastayı misafir gelmeden bozmazdı 😅 ama oğlum okula bırakarken dedi ki “anne iyi ki verdin pastadan yoksa tüm gün aklımda o pasta olacaktı”
Bunu neden anlattım bilmiyorum. Sadece sabahtan beri çok duygusalım bu konu yüzünden 😅
 
Suratına mal demiyorum tabiki asla sadece size o durumu anlatabilmek için o ifadeyi burada yazdım.

Parka çıkıcaktı mesela ödev bitmeden olmaz dedim yok yinede mızırdandı durdu hala ödev başında bak 3 saat olcak 1 sayfa ödev🤦🏼‍♀️ parka çıkamıcak bu saatten sonra farkında.

Yemek olayındada dediğiniz gibi bazen yapıyorum daha sık yapmalıyım sanırım.

Bilemiyorum sanırım çok rahat ve konforlu büyüdüğü için bu haldeyiz.
Benim çocuğum yok ama öğretmenim. Aslında çocuk, yaşına uygun davranıyor.

Sadece biz yetişkinler, bazen çocuğun çocuk olduğunu unutup yetişkin gibi davranmasını istiyoruz, öyle olmayınca da sinirleniyoruz.

Çocuğun yüzüne karşı öyle demediğiniz anlaşılıyor ama o kelime yerine daha kibar bir kelime seçebilirdiniz, mesela " boş boş bakmak". :) Şu an konu bu değil tabii.

Konuya gelecek olursak ; çocuğunuz , ödeve eve gelir gelmez mi başlıyor yoksa yeterince dinleniyor mu? Eğer yeterince dinlenmiyorsa okuldan geldikten sonra 2 saat kadar dinlensin sonra ödeve başlasın. Epey fark eder.
 
Yani anlamıyorum bi çocuğa ödev yaptırmak neden bukadar zor olabilir (7 yaşında) resmen hayattan soğuyorum yapacağı bir sayfa fotokopi okadar sadece 1 sayfa. Otursa başlasa vallahi 30dk sürmeyecek ama tam 2 saattir gerçekten 2saattir ödevi başında ve mızırdanıyor. Bıktım artık mızırtı sesini duymak bile kulaklarımı tırmalıyor.

Bunlada bitmicek yemek saati gelcek şimdi bu seferde onun mızırtısı ‘ben bu yemeği yemem ben bunu beğenmedim ben bunu sevmedim’

Sakince söylediğimde hiçbirşeyi yapmıyor bağırmak istemiyorum ama çileden çıkıp bağırdığımda tıpış tıpış gıkı çıkmadan yapıyor. Ne yapayım ben ozaman en baştan bağırayımda hep böylemi yürüsün işimiz gücümüz yoruldum artık. Oturup açıklıyorum yok yine aynı sabah uyanıyoruz yarım saat üstünü giyincek mal mal aynaya odaya etrafa bakıyor yatakta bekliyor çıldırıcam artık 😤
Okadar gerginimki stres hormonlarını resmen kanımda gezindiğimi hissediyorum banada yazık ya bunu yaşamak hissetmek zorunda değilim 🤦🏼‍♀️
Yaa kızım 3 yaşında,okula gidince rahatlarım diyordum. 😅
Şuan bir miktar üzüldüm :(((
 
sayaç deneyebilirsiniz. Mesela 20 dakikalık sayaç kurun hadi bakalım sayaç çalmadan mı bitecek sayaçla mı bitecek? Diye teşvik edebilirsiniz.
Bir de görev listesi çok işe yarıyor her ince şeyi görev listesine yazabilirsiniz.

Bugün misafirlerim vardı akşamdan tatlı yapmıştım köstebek pasta. Oğlum dedi ki anne yarın misafirden kalırsa bize ayırır mısın?
Sabah uyandıklarında iki dilimi kestim okula gitmeden onlara yedirdim. Hoş zaten arttı da ama onların misafirden daha değersiz hissetmesini istemedim. Sonra dedim ki annem olsa hayatta o pastayı misafir gelmeden bozmazdı 😅 ama oğlum okula bırakarken dedi ki “anne iyi ki verdin pastadan yoksa tüm gün aklımda o pasta olacaktı”
Bunu neden anlattım bilmiyorum. Sadece sabahtan beri çok duygusalım bu konu yüzünden 😅

Afiyet bal şeker olsun benim içinde o herzaman öncelikli değerli olduğunu bilsin hissetsin diye özen gösteririm. Sorunumuz ben bağırdığım zaman ancak yapması gerekeni yapıyor öncesinde sakince söylediğimde asla yapmıyor. Ben bağırmak istemiyorum çünkü resmen bedenimin gerildiğini hissediyorum😬

Derse başlama süremiz var 4 te başlıyoruz ama bitirmek için hiç süre koymadım sadece tek şartım bitmeden park yok televizyon yok. Ona göre ödev bitirme süreni kendin ayarlarsın diyordum ama bugün çileden çıktık artık dalga geçer gibi bir sayfalık ödev için ödeve oturduğundan beri mızırdandır🤦🏼‍♀️
 
Birinci sınıf mı?
Oğlum ödev işinde ilk sene çok zorlandı. Oyun temelli bir anaokulunda sıfır ödevle mezun olup ödevlerin kucağına düştü çünkü.
İşi günlük çizelgeye vurmak da işe yatıyor tabii.
Oğlum için haftaiçi okul dönüşü rutini çok net artık ondan ödev sorununu ikinci sınıfın ikinci döneminde çözdük böylece. Okuldan sonra akşam yemeği yiyor, ödevini yapıyor. Bunları hızlı yaparsa oyuna zaman kalacağını da bir kaç kere ödevden hemen sonra yatarak anladı. Şimdi acele yaparsa biraz oynayıp 20 dakika çizgi film izlerken meyve yemeye vakti kalıyor. Yatarken de 10 sayfa okuma sözü var öğretmeninin. Onu yapıyor.
Tüm bunu rutin haline getirdik rahatladık biz.
Eğer ödevi uzun sürede yaparsa kaybedeceği şeyler yaşayarak görmeli bence
 
Kafaniza takmayin gercekten cogu cocuk boyle. Beni de yaslandirdi cocuklarim🙈
Yemek vakti , onu yemem ,bunu yemem. Eskiden uzuluyordum. Simdi daha az uzuuyorum.

Odeve gelecek olursak , benim kizim da hep son ana birakiyor. Belli bir saatten sonra odevini yapmazsa, tv izlemesin. Küçükken daha cok soz dinliyorlar.onlemini bir sekilde alin, buyudukce dinlemiyor, mesela kardeşi olacak sizin,kardesini de bahane edebilir .

Bizim nesil kibar ,sevecen olalim derken, otoriteyi kaybetti gibi. Oyle goruyorum cevremde🙈
 
Afiyet bal şeker olsun benim içinde o herzaman öncelikli değerli olduğunu bilsin hissetsin diye özen gösteririm. Sorunumuz ben bağırdığım zaman ancak yapması gerekeni yapıyor öncesinde sakince söylediğimde asla yapmıyor. Ben bağırmak istemiyorum çünkü resmen bedenimin gerildiğini hissediyorum😬

Derse başlama süremiz var 4 te başlıyoruz ama bitirmek için hiç süre koymadım sadece tek şartım bitmeden park yok televizyon yok. Ona göre ödev bitirme süreni kendin ayarlarsın diyordum ama bugün çileden çıktık artık dalga geçer gibi bir sayfalık ödev için ödeve oturduğundan beri mızırdandır🤦🏼‍♀️
Benim kızım da derse otururken zorlanırdı. Bazen çocuklar o dersin bittiğinin bir süre olduğunu anlayamıyor o yüzden ekranda bitecek bir süre varken ödev yapmaya aşırı motive oluyorlar. Süre takibi için pomodoro uygulamaları indirebilirsiniz. Zaten çok kullanılan bir yöntem.
Oğlum da çok tembel olduğundan yemek yemesi,kıyafet giymesi.. her şeyi uyuz uyuz 😂😂 ona da liste çok işe yarıyor. Mesela sabah uyandı okula gidene kadar
1- uyaaaan
2- yüzünü yıka
3- kahvaltı zamanı
3- diş fırçala
4- forma giy
5-çantayı al veee okulaaa
Gibi mesela
 
Benim çocuğum yok ama öğretmenim. Aslında çocuk, yaşına uygun davranıyor.

Sadece biz yetişkinler, bazen çocuğun çocuk olduğunu unutup yetişkin gibi davranmasını istiyoruz, öyle olmayınca da sinirleniyoruz.

Çocuğun yüzüne karşı öyle demediğiniz anlaşılıyor ama o kelime yerine daha kibar bir kelime seçebilirdiniz, mesela " boş boş bakmak". :) Şu an konu bu değil tabii.

Konuya gelecek olursak ; çocuğunuz , ödeve eve gelir gelmez mi başlıyor yoksa yeterince dinleniyor mu? Eğer yeterince dinlenmiyorsa okuldan geldikten sonra 2 saat kadar dinlensin sonra ödeve başlasın. Epey fark eder.

Haklısınız daha kibar olabilirdim olayın gerginliğiyle öyle ifade ettim.

Herzaman gelince 1 saat dinlenir sonra başlarız. 2 saat dinlenmek uzun sürer çünkü sonrası için ya parka çıkıyoruz ya tv izliyor yada oyuncaklarıyla oynuyor sonra yemektir falan filan 9da yatak zaten. Yaşına uygun davranıyor diyorsunuz peki sorumluluklarını ben güzelce söylediğimde yapamamasıda bundan yoksa benlemi inatlaşıyor resmen bağırmamı bekliyor gibi
 
Birinci sınıf mı?
Oğlum ödev işinde ilk sene çok zorlandı. Oyun temelli bir anaokulunda sıfır ödevle mezun olup ödevlerin kucağına düştü çünkü.
İşi günlük çizelgeye vurmak da işe yatıyor tabii.
Oğlum için haftaiçi okul dönüşü rutini çok net artık ondan ödev sorununu ikinci sınıfın ikinci döneminde çözdük böylece. Okuldan sonra akşam yemeği yiyor, ödevini yapıyor. Bunları hızlı yaparsa oyuna zaman kalacağını da bir kaç kere ödevden hemen sonra yatarak anladı. Şimdi acele yaparsa biraz oynayıp 20 dakika çizgi film izlerken meyve yemeye vakti kalıyor. Yatarken de 10 sayfa okuma sözü var öğretmeninin. Onu yapıyor.
Tüm bunu rutin haline getirdik rahatladık biz.
Eğer ödevi uzun sürede yaparsa kaybedeceği şeyler yaşayarak görmeli bence
evet 1’e gidiyor ama ben o bodoslamayı yaşamasın diye bir sene geç gönderdim hatta oğlumu daha fazla oyun oynasın derslere erkenden gömülmesin diye 6 değil 7 yaşında gönderdim okula.

Kabataslak bi rutinimiz var aslında 1saat dinleniyor. Sonra ödev ödevini nezaman bitirirse parka çıkmak veya oyuncaklarıyla oynamak veya tv izlemek. Katı bi rutin değil ama süreç hep böyle ilerledi ve ödevini bitirmeden asla diğerlerini yapmasına izin vermedim sadece. Sanırım bugün 1 sayfalık ödeve bile böyle mızırdanarak yapıyor olması beni çok gerdi
 
Back
X