Anne olamamanın acısıyla nasıl başa çıktınız? Nasıl kabullendiniz??

Feeling07 .!.:

Etrafımda sizin gibi olan bi kaç kişi vardı onlarda yapılan bütün tedavilere, dualara rağmen hamile kalamadılar. Sonra arkadaşlarında dediği gibi evlat edinmeye karar verdiler ve edindiler. Hepside evlat edindikten bi kaç zaman sonra Allah’ın vesilesiyle hamile kaldılar ama hiç bi zaman evlat edindikleri çocuklarında ayırt etmediler biyolojik çocuklarından. Siz de böyle birşey düşünmezmisiniz? Belki evlat edindiğiniz bebeğinizle ilgilenirken kafanız güzel birşeyle doluyken tedavileriniz olumlu sonuçlanır?

Genişletmek için tıkla...

yedirenk79 .!.:

Ben de evlat edinerek anne olan bir anneyim. Anne olamamak diye birşey yok, imkansız hiç değil. Sevgisi öyle yoğunki bizde eşimle bazen konuşuyoruz olur da hamilelik olursa yok ya kızımızın yerini tutarmı deyip onun yerine hiçbirşeyi koyamıyoruz. Zaten ikinci çocuğu da istemiyoruz. Olan imkanlarımızı kızımıza kullanırız.
gibigibiyim ne durundasınız bilmiyorum ama benim eşim de istemiyordu. Son güne kadar tereddütleri çok vardı. Israr ettim üzerine gittim. İkna ettim. Şimdi ise kızımız dünyadaki en önemli varlığı onun canı ciğeri. Pes etmeyin bence. Annelik imkansız değil

Genişletmek için tıkla...

gibigibiyim .!.:

Benim gözümde ne kadar yüce yürekli ne kadar mükemmelsiniz anlatamam Allah evladınıza ve size en güzel günleri en iyi gelecekleri versin Ben konuya yakın zamanda bi güncelleme yapmıştım ama gözünüzden kaçmış olmalı :) Çok şükür sağlıkla bebeğimizi kucakladık şimdi 5 aylık oldu bile Allah bağışlarsa :) Ama evlat edinme konusu benim içimde hala uhdedir.. 10 tane çocuğum da olsa yine de evlat edinmek isterim.. Belki bir gün o da olur Allah çok büyük

Genişletmek için tıkla...

Mihail Zoscenko .!.:

Epeydir görmüyordum sizi forumda, çok sevindim adınıza. Hayırlı ömürleri olsun allah bağışlasın inşallah.

Genişletmek için tıkla...

damdan .!.:

Konu hortlamış ama sonu çok güzel bağlanmış

Bence bu tarz konuları arada bir umut konusu diye okutmalı

Sağlıkla huzurla mutlulukla büyütün

Genişletmek için tıkla...

_Olivia .!.:

Ah..
Ben siteye ara vermeden önce açılmıştı bu konu. Sonra gitmiştim ben ama hep aklımdaydın. Anne olmana, bebişini kucağına o kadar çok sevindim ki anlatamam, sen başarının adısın. Hiç pes etmedin, olması için hep çabaladın. Çocuğun senin gibi bir annesi olduğu için çok şanslı. Çookk mutlu ol sevgili gibigibi, sağlıkla büyüt miniğini.

Genişletmek için tıkla...

gibigibiyim .!.:

Çok teşekkür ederim cümlelerin beni duygulandırdı, gururlandırdı inşallah Allah isteyen herkese bu kadar mucade etmeksizin versin bu minnaklardan o kadar güzel bı duygu ki

Genişletmek için tıkla...

patiliseker .!.:

çook güzelll, Allah sağlıkla büyütmeyi de nasip etsin. Peki en son tedaviniz nasıl ilerledi, çünkü amh yok gibi demiştiniz, benimde döllenme olmayan bir tüp bebek denemem var, merak ediyorum nasıl üstesinden geldiniz bu kaliteszi yumurtlama olayının ya da belkide kendiliğinden kaldınız kimbilir :)

Genişletmek için tıkla...

gibigibiyim .!.:

Hep derlerdi ve ben inanmazdım.. tedavileri bırakalı 1.5 yılı aşmıştı, gün satmaları bırakalı da epey bı zaman geçmişti.. ameliyat olacaktım o ay hatta disimden tomografi filan cektirmistim.. bir de baktim surprizzz

Genişletmek için tıkla...

patiliseker .!.:

ahh çok güzel, isteyen herkesin hikayesi böyle multu etsin dilerim.. Peki sorun neydi sizde, bendeki malesef çikolata kisti, yaşım 38 oldu kimbilir belki bende bu yaşta bir sürpriz bulurum Görüntü 25 diye iç taraf öyle demiyor ki

Genişletmek için tıkla...

gibigibiyim .!.:

GÜNCELLEME: 22/02/2021
Sevgili arkadaşlar ve özellikle bir umut resmi görmek için konuyu takip eden arkadaşlar,
Bebeğimi 3 Ekim 2020 de çok şükür kucağıma aldım Şu an 4,5 aylık oldu bile Sağlıklı ve mutlu bi bebek oldu çok şükür.. Doğumdan 1 hafta önce Kovid-19 belasını çok az belirtiyle atlattım, doğumumda eşim pozitif olduğu için yanımızda olamadı ama yine de sağlıkla bebeğimize kavuştuk Bu pandemi süreci hepimize çeşitli zorluklar yaşatmasına rağmen, 2020 bizim için ömrümüzün en güzel yılı olarak tarihe geçti
Benzer zorluklar yaşayan ve isteyen tüm arkadaşlarımın bu mükemmel duyguyu yaşaması dileğiyle son güncellememi de yapmış bulunuyorum Herkese sevgiler


GÜNCELLEME: 03/07/2020

Kızlar konuya 2. bi güncellemeyle size güzel bi haber vermeyi kendime bir borç bilirim.. 2020 yılı her ne kadar pandemiyle birlikte bize zor günler getirmiş olsa da bana hayatımın en güzel hediyesini getirdi.. Şubat ayının başlarında tam da bu bebek konularıyla ilgili herşeyden elimi eteğimi çekeli bir hayli zaman olmuşken ve bir diş ameliyatına hazırlanırken hamile olduğumu öğrendim (yaklaşık 4 haftalıktı biraz erken öğrendim)

Hemen harekete geçerek daha doktora bile gitmeden kan sulandırıcı iğnemi yapmaya başladım, biliyorsunuzdur 5. hafta dolmadan kese bile gözükmüyor zaten ve ben kendime bir riskli gebelik uzmanı bulmadan önce Gazi Üniversitesinin Hematoloji bölümünden bir randevu aldım.. Doktor bana kızacak kafama göre iğneye başladım diye derken doktor geçmiş hikayelerime bakınca çok iyi yaptığımı söyledi ve hemen ölçümlerimi yaptı akşama da dozumu yükselterek iğneye devam etmem için hemen aradı inanılmaz ilgilendiler Allah gerçekten razı olsun.. 2 gün içinde raporumu da çıkadılar.. Daha önceki gebeliklerimde kullandığım kan sulandırıcının olması gereken dozun çok altında olduğunu da belirtmeden geçemediler.. Kadın doğumcular bu konuda çok yetkin değiller bunu da buradan pıhtılaşma problemi olan arkadaşlara belirteyim mutlaka bir Hematoloji Uzmanına görünün gebeliğinizin başında hatta kadın doğuma bile gözükmeden önce.. Sonra da kendime bir riskli gebelik uzmanı bularak kontrollerime başladım.. Şükür ki şu anda her ne kadar takvimde 26. haftamda gözüksem de 27. haftamdayım Şu Nipty denilen Genetik testlerimizi de 13. haftada yaptırdık inşallah sağlıklı bi erkek bebeğimiz olacak Eylül sonu Ekim başı gibi doğum bekliyoruz

Buradan konuma ilgi gösteren, dualarını esirgemeyen, desteğini fikrini sakınmayan herkese teşekkürü bir borç bilirim Hepinizin kalbindeki dilekler gerçek olsun

GÜNCELLEME : 02/05/2019

Arkadaşlar konu hortlamışken ben de yazayım gelişmeleri; Konuyu açma amacım zaten bu durumu kabullenip (bu durum derken içimdeki yoğun içgüdüden bahsediyorum, kadın olmamakla veya bu açıdan eksik hissetmekle ilgili değil bazı arkadaşlarımın anladığı gibi) , yoluma bu içgüdüyü kontrol altına alarak devam etmek için sizlerden yardım istemekti. Burada okuduklarım, hepiniz bana tecrübelerinizle, gördüklerinizle destek oldunuz öncelikle teşekkür ederim

O zamanlardan beri herşeyi bıraktım (doktor,tedavi,kürler,vitaminler,gün takipleri falan), Sürpriz bir şekilde tam da 10 kasım 2018 de yine hamile olduğumu öğrendim ama değerim düşüktü.. 1 Hafta kadar sonra da değerim tamamen düştü ve kimyasal düşük gerçekleşti. Artık gerçekten üzülemedim bile.. Hatta düşükten 1 ay sonraki doktor kontrolümde FSH değerimin normale döndüğünü öğrenerek sevindiğimi bile söyleyebilirim :) Ve anladım ki bu tedaviler (1'i hariç hiçbirisi transfere ulaşmayan tedaviler), benim hormonlarımı ciddi derecede bozdu ve peşini bıraktığımda değerlerim de düzeldi.. Ve gebeliklerimin biri hariç tamamı doğal yolla gerçekleşti. Ben de o tarihten sonra sadece vitamin kullanmaya ve en azından gebelik oluşursa sorun yaşamamaya karar verdim.. Tabiki beklentimi düşük tutarak :) Şu an da ümidimi kaybetmemiş ama bu uğurda da hendini harap etmeye çalışmayan biriyim.. Galiba kendimi kabullenmeye bıraktım.. ve hayatımın geri kalanı için şükrediyorum.. Herşey kısmet , hayatın getireceklerine de getirmeyeceklerine de şükürler olsun Siz yine de aklınıza gelirsem arada bana da dualarınızı eksik etmeyin.. Hepinize çok sevgiler


KONU: 08/05/2018

Hanımlar selam.. Başlıktan da anlaşılacağı üzere dert belli, derman hemcinslerimde :) Lafı biraz uzatacağım çünkü bu konu çözümcül cevaplar alabilmem açısından benim için çok önemli.. Şimdiden güzel gözlerinizi benim için yorduğunuz için çok teşekkür ederim.

37 yaşındayım 3 yıllık evliyim.. Bu süreçte 1'i tüp bebek ve ikiz gebelik olmak suretiyle 3 gebelik,4 bebek kaybım var.. Hepsi de 8-10. haftalarda kalp atımı alınamaması veya durması şeklinde kürtajla sonlandı.. Bunun dışında 2 tane de transfere bile ulaşamayan tüp bebek denemem daha var.. Sonuncusu henüz yeni gerçekleşti embriyolarım 3.güne bile ulaşamadı tedavim iptal oldu.. Ve artık sıfır küsür AMH değeriyle kaliteli yumurta oluşturamıyo vücudum, doktorlar için kırmızı çizgiyim, tedavi şansı en düşük neredeyse imkansız hasta gurubundayım.

Son 2,5 yılımı hastaneler,doktorlar,iğneler,ilaçlar,avuç avuç vitaminler, bitkisel kürler, 2 histeroskopi, 3 kürtaj, 2 rahim filmi, 3 OPU, akupunktur, yüzlerce kan testleri, genetik testler, ilaçlar, hamile kalma taktikleri, kutularca yumurtlama testleri, kutularca gebelik testleri, umut, gözyaşları..gözyaşları..umutsuzluk..umut.. ve yeniden yeniden benzer süreçlerle geçirdim (geçirdik)..

Sunuç itibariyle çok yorgun ve umutsuzum artık.. Aslında umutsuz da değilim de sorun şu ki bu umut beni öldürecek diye korkuyorum.. Eşim artık tedavi olmak istemiyo zaten biz böyle mutluyuz falan diyo, benim çok yıprandığımı düşünüyo, gel vazgeçelim artık bu sevdadan diyo.. haklısın diyorum ki haklı da.. ama gel gör ki şu umuduma anlatamıyorum artık bittiğini.. Kabullenemiyorum anne olamama fikrini,hayatıma devam edemiyorum, her planımın içinde "ya bebek olursa" var, evimizi ilk aldığımız günden beri bebek odası yaparız diye kafamda tasarladığım o boş odaya eşim spor aletleri koydu diye üzülüyorum mesela içten içe.. tatil planı bile yaparken aklımda hep o düşünce, regl dönemim yaklaşınca elimi karnıma koymalarım beni hasta ediyo artık.. istemiyorum böyle olmak, devam etmek istiyorum.. çocuksuzluk fikriyle devam etmek istiyorum.. neden yapamıyorum?? Bitti artık işte neden bitiremiyorum ben

Siz nasıl yaptınız?? Nasıl bu fikre kalbinizi alıştırdınız? Nasıl vazgeçtiniz? Ya da gerçekten vazgeçebildiniz mi? Eminim benim durumumda olan binlerce kadın var burda da.. Nolur bana bi yol gösterin ben artık kendime, kalbime söz geçiremiyorum, hayatıma devam ediyo gibiyim ama edemiyorum, dışımdan normalim, içim yana yana bitti artık, kimseye belli etmemeye çalışıyorum takmıyo gibi gözüküyorum dışardan, kendimi bile bazen öyle zannediyorum "hah" diyorum "evet işte istediğim kadın profili bu güçlü kadın, oldum ben artık tamam" diyorum, sonra birden bi duş sırasında, bi yalnız kaldığımda, başka bi hemcinsimin hikayesi haberlerde karşıma çıktığında bir hıçkırık nöbeti, bir boğaz düğümlenmesi, böğüre böğüre ağlama isteği..ölüyorum.. içimde bişey ölüyo.. yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata döndüremiyorum.. Bana anlatın nolur.. nasıl bu hislerle başa çıktığınızı anlatın bana, ne bileyim bi kitap önerin, bişey diyin, daha önce denilmemiş bişey diyin bana nolur

Not: Evlat edinme önerisinde bulunan arkadaşlarım için bir ekleme yapmak istiyorum.. Bu konuyu çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum.. Kendince gerekçelerle istemiyo, zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum.. Malesef eşim donasyon ve evlat edinme fikrine tamamen karşı

Genişletmek için tıkla...

gibigibiyim .!.:

Benim gözümde ne kadar yüce yürekli ne kadar mükemmelsiniz anlatamam Allah evladınıza ve size en güzel günleri en iyi gelecekleri versin Ben konuya yakın zamanda bi güncelleme yapmıştım ama gözünüzden kaçmış olmalı :) Çok şükür sağlıkla bebeğimizi kucakladık şimdi 5 aylık oldu bile Allah bağışlarsa :) Ama evlat edinme konusu benim içimde hala uhdedir.. 10 tane çocuğum da olsa yine de evlat edinmek isterim.. Belki bir gün o da olur Allah çok büyük

Genişletmek için tıkla...

Angela .!.:

İlk evliliğim 16 yıl sürdü çocuk tedavisi için neredeyse bir ev parası gitti diyebilirim .Bir defa düşük yaptım 2001 yılında bir daha da hamilelik duygusunu tadamadım .Çok ağladım o zamanlar çok kendi kendimi tükettim .Benim eşimde evlatlık fikrine hiç sıcak bakmadı .Nasip yollarımız ayrıldı .Başka etkenlerde vardı tabiki .Neyse kız kuzeniyle aramız çok iyidi ayrıldığımız halde beni arar sorardı .Ondan duydum evlenmiş bir oğlu bir kızı olmuş .Her neyse baba olmayı çok istiyordu tabiki.Boşandıktan sonra 8 sene bekar yaşadım .Anne olamadım kaygısı boşanınca hissetmedim evliykenki gibi .Yaşta ilerleyince önüme bir kısmet çıktı 2. Evliliğim hadi bir defa daha tüp bebek falan denerim diye düşünürken .Şimdi eskisi kadar üzülmediğimin farkına varıyorum .Belkide alıştım bu duruma bilemiyorum .Nasip kısmet hayırlısı tabiki ancak evlatlık alma konusuna pek sıcak bakmıyorum.Yakın çevremde alıp büyütüp sonra evlatlık olduğunu öğrenen ve gerçek ailesinin arayışına geçip .Büyüten anne babaya dirsek çeviren hayırsız evlatlıklar gördüm şahit oldum belkide o yüzden düşünmüyorum .Şimdilerde adetlerim düzensizleşmeye vs başladı .Erken menapoza giriyorum belkide ,bir doktora çıkmayı düşünüyorum.Şimdi bu ruh haliyle içimde garip bir burukluk var .Fakat bu da benim imtihanım diyorum .Elden bir şey gelmiyor ne yazıkki .

Genişletmek için tıkla...

yedirenk79 .!.:

Biz genelde evlatlık kelimesini kullanmıyoruz.Evlat edinerek anne baba olma diyoruz. Öncelikle onu belirtmek istedim. Ve gerçekten sizin fikrinize ben katılmıyorum. Sonuçta insanın kendi doğurduğu da terkedebilir bunun bir garantisi yok ve nice bu konuya örnek var. Annesi babasını istemeyen son anların da bile evinde bile bakamayan. Gençken evini terkeden. Hepsi biyolojik anne baba.
işte eşimin de önce karar verip sonra kararsız kalmasının tek sebebi çevredeki insanların ilerde biyolojik ailesini bulup sizi bırakır yorumlarıyla kafasını karıştırmasıydı.
Oysa hayat üç günlük onları düşünerek niye hayatımızı karartalımki, zaten yaşımız gelmiş 40 a eee 18 yaşında evet kızım araştırıp bulacak ben de yardımcı olacağım. Bu konuda hep yanındayım.bundan dolayı herşeyi araştırdım. Kızım sorduğunda ben cevaplayacağım. O zamanlar ben 60 yaşına geleceğim. Yani öyle olursa da şurda 20 yıl ömrümün en güzel yıllarını yaşayacağıma inanıyorum. Ondan sonrasını bilemem. Yaşadığımı kendime ve kızıma kar sayarım. Çünkü o çocukken bir anne ve baba sevgisini biz de çocuk sevgisini yaşamış olacağız.
Ben olumsuz bakmak yerine olumlu örnekleri görüp bu yolda yürüdüm. Mesela Vehbi koç un kızı suna kıraç ın nasıl anne olduğunu ve kızının onu hastayken nasıl hayata döndürdüğünü okudum. Çevremde Gördüğüm tanıdığım ailelerin Hikayelerini dinledim, izledim.
yani demem o ki hayat çok kısa olumsuz düşünüp hayatı zehir etmek yerine olumlu düşünüp hayatı anlamlandırmak daha güzel.
Kızım benim hayata pozitif bakma konusunda dönüş noktam oldu.çoğu şeyin inkansız olmadığını öğretti. Ağlayarak uyandığım uykularım varken, şimdi minik bir elin bana dokunarak anne sabah oldu demesiyle uykularımı sonlandırıyorum.Seni çok seviyorum anne sözünü duyarak uykuya dalıyorum. Bundan güzel ne varki. Uzun yazdım kusura bakmayın. Özellikle içimde burukluk var yazmışsınız ya ona hüzünlendiğim için uzun uzun yazma gereği duydum.Yanlış birşey yazdıysam affola

Genişletmek için tıkla...

Angela .!.:

Yok asla yanlış bir şey yazmadınız .Bu şekilde olumlu yönlerine bakmanız ve yaşadığınız tecrübeler çok güzel duygular .Aslında haklısınız belkide yakın çevremde böyle olumsuz şeyler yaşayanların hislerine şahit olmam benimde kafamı bulandırdı .O yüzden pek sıcak bakmadım bu konuya .Haklısınız öz evladı olanlarda terkedilebiliyor veya hayırsız evlat çıkıyor .Bunun elbette hiç bir garantisi yok .Evet erken menopoz evresine giriyorum sanırım .İçim buruk o yüzden.Sizin adınıza sevindim onca emek sevgi anne kelimesini duymak elbette çok güzel bir duygu olsa gerek .Evliliğim yolunda gitse şu anki eşim sıcak bakıyor .Onun ilk evliliğinden bir kızı var benim için istiyor .Fakat ben o gücü kendimde göremiyorum .

Genişletmek için tıkla...